Ο πρωθυπουργός παρέδωσε. Γιατί όχι και εγώ;

 

Τον χάρηκα.
Συγκινήθηκα.
Ήταν ο Καραμανλής στο Ζάππειο, το βράδυ των εκλογών, όταν κατάλαβε την συντριβή του.
Κανένας δίπλα του. Τους έδιωξε όλους.
Η εικόνα του εκεί στην μέση, μόνος του, ήταν σημειολογικά φορτισμένη.
Πήρε όλη την ευθύνη επάνω του.
Έχασε αυτός μόνο. Κανένας άλλος!

Μετά θα πάρει την καλή του και θα πάει για διακοπές και ξεκούραση.

Θα ήθελα να το κάνω και εγώ αυτό. Αλλά δεν μπορώ.
Θα ήθελα να βγω μόνος μου και να πάρω όλη την ευθύνη για όλα τα λάθη μου, υπαρκτά και ανύπαρκτα. Για τα χρέη που έχω. Για τα χρέη που θα μπορούσα να έχω. Για τον οικογενειακό ισολογισμό που είναι χρεωστικός.
Και μετά να πάω διακοπές με την καλή μου. Και να αναλάβει ο αχώνευτος ο Γιωργάκης να μειώσει τα χρέη και να φέρει κέρδη.

Αλλά εγώ δεν βρίσκω κανένα Γιωργάκη.
Εσείς πως βρήκατε τόσο εύκολα:;;;