Καζάνι που βράζει η βάση του ΠΑΣΟΚ

Συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ καταγγέλλουν την «αδίστακτη δεξιά κυβέρνηση».

Του  Χρήστου Καραμάνου.

Συνεχείς αποδοκιμασίες και γιουχαΐσματα από πολλούς πολίτες δέχονται οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ειδικά οι Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου και Παπακωνσταντίνου κυριολεκτικά δεν τολμούν να εμφανιστούν σε ανοιχτό δημόσιο χώρο. Αυτό όμως δεν αφορά πλέον μόνο τον πλατύ κόσμο, μεταφέρεται ήδη και στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος. Εκρηκτικές είναι οι αντιδράσεις στα μεσαία στελέχη και στη βάση του ΠΑΣΟΚ, ειδικά στο συνδικαλιστικό χώρο, ενώ η ηγεσία του κόμματος αδυνατεί να «μαζέψει» την κατάσταση. Στις 23 Ιούνη ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Σ. Ξυνίδης μίλησε σε συγκέντρωση συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ με στόχο να τους πείσει να συναινέσουν στο επερχόμενο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο. Όμως οι περισσότεροι από 300 συνδικαλιστές αντέδρασαν με έντονες αποδοκιμασίες και εκφράσεις όπως «είστε κλεισμένοι στα γραφεία σας και δεν ξέρετε τι γίνεται στον κόσμο…», «δεν αντέχετε να ακούσετε αλήθειες», «σε λίγο θα μας κυνηγάει ο κόσμος», «το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ δεν μίλησε ακόμα, θα μιλήσει τώρα…». Η συνεδρίαση διακόπηκε και ο Σ Ξυνίδης αποχώρησε εν μέσω γιουχαΐσματος.

Είναι χαρακτηριστική μια ανακοίνωση που εξέδωσε η ΠΑΣΚΕ ΗΛΠΑΠ, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Στην πιο σκληρή συγκυρία για όλους τους συναδέλφους στο χώρο μας, με την άδικη εφαρμογή του εκτρώματος των περικοπών μισθών εργασίας και μόχθου, με την ισοπέδωση ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας, με τις απολύσεις εξπρές εργαζομένων (ΜΕΤΡΟ), θα πρέπει όλοι μας να αντιμετωπίσουμε αυτή την κυβέρνηση, ως μια δεξιά αδίστακτη κυβέρνηση, που σαν αποτέλεσμα θα έχει, ο απλός λαός αυτής της χώρας, να νιώθει στον ίδιο του τον τόπο ως πρόσφυγας ή λαθρομετανάστης».

Τα σωματεία των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (πρώην ΕΒΟ, ΠΥΡΚΑΛ και θυγατρικές) καταγγέλλουν ευθέως την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ότι «εξυπηρετεί τα συμφέροντα τρίτων», ενώ απευθυνόμενοι στην κυβέρνηση την καλούν: «Επιτέλους δώστε παραγγελίες στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία και όχι στους Γερμανούς».

Η ΠΑΣΚ Δημοσίων Υπαλλήλων σε ανακοίνωσή της αναφερόμενη στις ασφαλιστικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης μιλά για «πολιτικές ακραίας νεοφιλελεύθερης ιδιεολογίας, που έχουν όλα τα στοιχεία της κοινωνικής αποδόμησης, συνθλίβουν τους εργαζόμενους», ενώ καταλήγει: «Αυτή η πολιτική δεν έχει καμιά στήριξη από τη συνδικαλιστική παράταξη της ΠΑΣΣΚ-Δ.Υ.
Το κλίμα είναι εκρηκτικό και αντανακλά την μεγάλη οργή και το θυμό που υπάρχει συνολικά στους εργαζόμενους. Κανένας συνδικαλιστής δεν μπορεί να «σταθεί» στο χώρο του αν δεν καταγγείλει την κυβερνητική πολιτική.
Την ίδια στιγμή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δέχονται μεγάλες πιέσεις στις περιφέρειες τους. Τους είναι δύσκολο ακόμη και να κυκλοφορήσουν στις γειτονιές και στα καφενεία. Είναι αναγκασμένοι κι αυτοί να μεταφέρουν την πίεση προς την κυβέρνηση. Καθοριστικές διαφοροποιήσεις, όπως αυτή των τριών βουλευτών που δεν ψήφισαν το Μνημόνιο, δεν έχουν  υπάρξει μέχρι στιγμής αλλά έχουν εκδηλωθεί παρόμοιες διαθέσεις.

Βέβαια λένε ότι πρέπει να εφαρμοστεί το Μνημόνιο, το οποίο άλλωστε πριν λίγες βδομάδες ψήφισαν, αλλά ταυτόχρονα βρίσκουν τρόπους διαφοροποίησης σε ρυθμίσεις που δεν προβλέπονται από αυτό, όπως π.χ. στο ζήτημα της κατάργησης της Διαιτησίας (όπως απαιτεί ο ΣΕΒ) και στο ζήτημα της περικοπής της 13ης και της 14ης σύνταξης. Ενώ παράλληλα βάζουν ερωτήματα του τύπου: «Αν προβλέπει ότι θα δίνουμε έξι συντάξεις το χρόνο θα το ψηφίσουμε;». Και αυτά σήμερα. Αύριο, όταν ενταθεί η πίεση από το λαό…

.

 

.
«Κύριοι βουλευτές, ψηφίστε ΟΧΙ»

 

 

Την περασμένη Πέμπτη (24/6) τα γραφεία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ Α΄ και Β΄ Αθήνας δέχτηκαν επίσκεψη από διαμαρτυρόμενους πολίτες. Στα γραφεία του (πρώην προέδρου της ΓΣΕΕ) κ. Πρωτόπαπα και του κ. Χυτήρη οι πολίτες βρέθηκαν μπροστά σε σαστισμένους υπαλλήλους. Τα γραφεία του κ. Σκανδαλίδη, του κ. Παπουτσή, του κ. Παπαϊωάννου και της κας Β. Παπανδρέου ήταν κλειστά ή είχαν ειδοποιηθεί και δεν άνοιγαν. Στις εισόδους των γραφείων κολλήθηκε κείμενο «Θα το θυμόμαστε».
Ακολούθησε επίσκεψη στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Ιπποκράτους, όπου υπήρχε γνήσια σοσιαλιστική αντιμετώπιση: εμφανίστηκε μια διμοιρία των ΜΑΤ, που βρήκε αντάξια υποδοχή με το σύνθημα «Έβγα Γιώργο για να δεις τα παιδιά της αλλαγής» και «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο ΔΝΤ». Το ίδιο επαναλήφθηκε και χθες Παρασκευή, ενώ τη Δευτέρα 28/6 έχει δοθεί σημείο συνάντησης στην Αθήνα (Οφθαλμιατρείο, Σίνα και Πανεπιστημίου) και στη Νίκαια (πλατεία Δαβάκη).
Σε κείμενο που κυκλοφορεί και απευθύνεται στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Καλούμε τους βουλευτές να πουν ΟΧΙ σε ένα νόμο που θα καταδικάσει την ελληνική κοινωνία στη βαρβαρότητα. Τους καλούμε να συμπεριφερθούν ως βουλευτές του ελληνικού λαού και όχι ως εκ των υστέρων διεκπεραιωτές των εντολών του ΔΝΤ. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρέπει να γνωρίζουν ότι, πέρα από την απειλή της διαγραφής τους από τον κ. Παπανδρέου –που υλοποιεί το τελείως ανάποδο πρόγραμμα από αυτό που προεκλογικά εξήγγειλε– υπάρχει και η απειλή της διαγραφής από τον ελληνικό λαό».

Δημοσιεύτηκε στην «δρόμος της Αριστεράς»  26.06.2010

.

Εισήγηση ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τη μονή Βατοπεδίου

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΘΟΔΩΡΗ ΔΡΙΤΣΑ,ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.,
ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΓΙΑ ΣΥΣΤΑΣΗ ΠΡΟΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΠΡΟΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΥΧΟΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΥΦΥΠΟΥΡΓΩΝ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

 

  ΣΗΜΕΙΩΣΗ:  Το παρακάτω Πρακτικό δεν αποτελεί το τελικό κείμενο, διότι εκκρεμούν ορθογραφικές, συντακτικές και νομοτεχνικές διορθώσεις.

      ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
      ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
      ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
      ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
      ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΝΒ΄

      Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

ΕΙΔΙΚΗ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ    ΤΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ

     

Πρόταση 125 Βουλευτών της Κ.Ο. του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης κατά τέως Υπουργών και Υφυπουργών των Κυβερνήσεων της Ν.Δ. σχετικά με το αδίκημα της απιστίας κλπ. στην υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου

 ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό νομίζω σε αυτή την Αίθουσα και εγκαλώ τη μνήμη και των παλαιοτέρων, αλλά είμαι βέβαιος ότι είναι καταγεγραμμένο και στη συνείδηση των νεοτέρων συναδέλφων, ότι η παράταξη η δική μας, ο χώρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς σήμερα, αλλά και παλαιότερα ο Συνασπισμός, έχει θέσει και στις διαδικασίες για την Αναθεώρηση του Συντάγματος και στις διαδικασίες περιπτώσεων εξεταστικών επιτροπών την κεντρική του προσέγγιση στα ζητήματα αυτά, που συνίστανται στο ότι η Βουλή δεν μπορεί να μετατρέπεται σε δικαστήριο, οι διατελέσαντες Υπουργοί και Υφυπουργοί πρέπει να έχουν τους φυσικούς δικαστές τους. Η Βουλή πρέπει να παίζει ένα ρόλο διαβιβαστικό και διαπιστωτικό κάποιων βασικών προσανατολισμών ως αποδέκτης κάποιων κατηγοριών και εν συνεχεία να δίνει τη δυνατότητα να παραπέμπονται όλες οι υποθέσεις στους φυσικούς δικαστές με ισότιμο χρόνο παραγραφής, όπως για όλους τους πολίτες.

      Αυτά είναι στοιχεία όχι απλά και μόνο μιας σωστής υπεράσπισης του πολιτικού κόσμου και της λειτουργίας της Δημοκρατίας, αλλά είναι και στοιχεία ικανά να δώσουν λύσεις και απαντήσεις πραγματικές εκεί που υπάρχουν ποινικές ευθύνες. Η Βουλή μπορεί όντως να αναδεικνύει τις πολιτικές ευθύνες και να τις συγκεκριμενοποιεί, να τους δίνει την ιεράρχηση, την εξειδίκευση, τη συλλογική τους διάσταση, αλλά και τον ατομικό προσδιορισμό.

      Δυστυχώς, βρισκόμαστε για μια ακόμα φορά σε αυτή την εξαναγκαστική, θα έλεγα, διαδικασία η οποία είναι οδυνηρή για το πολιτικό σύστημα και για την οποία ευθύνονται τα κόμματα που σήμερα διαγκωνίζονται ποιος έχει τους περισσότερους ή τους λιγότερους ενόχους σε ζητήματα που σκανδάλισαν την ελληνική κοινωνία, το ΠΑ.ΣΟ.Κ δηλαδή και η Νέα Δημοκρατία. Βρισκόμαστε, λοιπόν,  μπροστά στην δύσκολη θέση να συμμετάσχουμε σε μια εκ του Συντάγματος και εκ του Κανονισμού της Βουλής προβλεπόμενη διαδικασία, για να διαπιστώσουμε όσο γίνεται περισσότερο, το βάθος, το μέγεθος, την έκταση και τις συγκεκριμένες ευθύνες στην υπόθεση του Βατοπεδίου.

      Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι δυνατόν όταν έχουμε μια σαφή βλάβη του δημόσιου συμφέροντος να μην τίθεται αυτή η διαπίστωση πάνω και πριν από κάθε άλλη ενέργεια. Ήδη η Βουλή έχει ασχοληθεί επί μακρών με όλες αυτές τις διαδικασίες τόσες πολλές φορές και δεν ακούσαμε ούτε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ ούτε από τη Νέα Δημοκρατία στοιχειώδη ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, πέραν της ποινικής ευθύνης. Είδαμε μισόλογα, είδαμε τυπολατρικές προσεγγίσεις, είδαμε τη νομική άμυνα να κατισχύει της πολιτικής ευθύτητας και από αυτή την άποψη η ενοχή είναι προφανώς προσδιορισμένη, αλλά και το αδιέξοδο της κάθαρσης αυτών των υποθέσεων, ενώπιον του ελληνικού λαού κυρίως. Γιατί δεν είναι δυνατόν χωρίς την πολιτική ευθύνη και χωρίς τη βαθιά ενδοσκόπηση των αιτιών που παράγουν τα φαινόμενα αυτά, να οδηγηθούμε σε νομικές προσεγγίσεις ή σε καταλογισμό ποινικών ευθυνών.

      Πράγματι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η προανακριτική επιτροπή δεν κατασκευάζει ενόχους, δεν προϋποθέτει ενόχους, δεν απαγγέλει κατηγορία η σύστασή της. Ως εκ τούτου το μέγιστο που αυτή τη στιγμή οφείλει η Βουλή να διερευνήσει είναι η περαιτέρω εμβάθυνση και διερεύνηση της μέχρι τώρα εξέτασης του σκανδάλου του Βατοπεδίου και των συγκεκριμένων ευθυνών που έχουν αναδειχθεί.

      Εδώ, θέλω να καταθέσω μια πρόταση στο σημείο αυτό, διότι είναι αδιανόητο οι Υπουργοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ο κ. Δρυς και ο κ. Φωτιάδης, τουλάχιστον αυτοί οι οποίοι άνοιξαν το δρόμο για να νομιμοποιηθεί το δικαίωμα της Μονής Βατοπεδίου να διεκδικεί πράγματα εκτός συναλλαγής, δεν είναι δυνατόν να είναι έξω από τον προβληματισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ για τις ευθύνες και για τη διερεύνησή τους.

      Προτείνω, λοιπόν, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ στο ΚΚΕ, στους τέσσερις ανεξάρτητους Βουλευτές που μέχρι πρότινος ήταν Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με τον απαιτούμενο αριθμό των τριάντα Βουλευτών σύντομα να καταθέσουμε πρόταση σύστασης επιτροπής για τον κ. Δρυ και για τον κ. Φωτιάδη. Νομίζω ότι θα βρούμε τη σύμφωνη γνώμη τους και θα κληθεί τότε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μας πει σε αυτή την Αίθουσα γιατί διαφωνεί και γιατί θα καταψηφίσει μια τέτοια πρόταση. Εδώ θα μπει ο καθένας πολύ περισσότερο στις ευθύνες του.

      Πριν μπω στα συγκεκριμένα θέλω να αναφερθώ σε ένα πολύ σημαντικό γεγονός που συνέβη δυο ημέρες πριν, μια σκανδαλώδης κατάσταση στα παράλια της Αττικής στις ακτές του Φαλήρου, του Αλίμου, του Ελληνικού, της Βούλας, της Βουλιαγμένης που αποτελεί ένα σκάνδαλο με πολύ ισχυρή οικονομική βάση. Το Σάββατο το απόγευμα ο Δήμαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ελληνικού ως είχαν νόμιμο δικαίωμα και εφαρμόζοντας το νόμο και την πραγματική επιταγή αποφάσεων και δικαστηρίων, αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας και Υπουργικών Αποφάσεων, σφράγισαν δυο παράνομα καταστήματα της παραλίας, παρουσία αστυνομικών δυνάμεων με επικεφαλής Ταξίαρχο. Αυτό έγινε στις 8 το απόγευμα. Στις 12 τη νύχτα τα καταστήματα λειτουργούσαν σε πλήρη λειτουργία παρουσίας της Αστυνομίας και του κυρίου Ταξιάρχου.

      Εδώ πρέπει κανείς να απαντήσει, εάν κληθούν οι διατελέσαντες Υπουργοί Πολιτισμού ή Υφυπουργοί Αθλητισμού που έχουν την εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμοί ή οι Γενικοί Γραμματείς Αθλητισμού να μας πουν πώς είναι δυνατόν μια τεράστια παρανομία να διαιωνίζεται επί σειρά ετών εναλλασσομένων των κυβερνήσεων και να παραμένει και η νύχτα να είναι ισχυρότερη του κράτους, των Υπουργών της Κυβέρνησης, εάν αυτό δεν είναι σκάνδαλο με τεράστια οικονομική επιφάνεια, τότε τι είναι; Τώρα και πάλι η Αριστερά το καταγγέλλει αλλά δεν έχει βρεθεί ένας τηλεοπτικός σταθμός να εκβιάσει όπως συνέβη με το Βατοπέδιο και όλοι εφησυχάζουν.

      Αυτό συνέβη στο Βατοπέδιο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και αυτή είναι η τεράστια ευθύνη που πρέπει να διαλευκανθεί μέχρι τέλους πώς ενώ όλα τα πράγματα ήταν εμφανή, πώς ενώ δημόσια περιουσία εκτίθετο στις ορέξεις κερδοσκόπων είτε με ράσο είτε χωρίς ράσο, ο πολιτικός κόσμος της χώρας, οι υπεύθυνες κυβερνήσεις αγρόν ηγόραζον. Και από αυτή την άποψη αυτά δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα στην ελληνική κοινωνία. Και δεν μπορεί να αρνείται κανείς ενεχόμενος Υπουργός την υποχρέωση να προχωρήσει η Βουλή μέχρι τέλους στη διερεύνηση παρά τα ρίσκα, παρά το ενδεχόμενο να αξιοποιηθούν ένθεν και ένθεν αυτά τα ζητήματα σε αυτό το οικτρό δικομματικό παιχνίδι.

      Δεν είναι δυνατόν να μείνουμε στην επιλεκτικότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τη μια μεριά που σκανδαλωδώς εξαιρεί την ευθύνη των δικών του Υπουργών και από την άλλη να μείνουμε στη μακάρια επιχειρηματολογία της Νέας Δημοκρατίας  είτε ότι αυτά ήταν νομότυπα, είτε ότι ήταν αρμοδιότητα αλλονών, είτε ότι ήταν το ένα ή το άλλο.

      Εγώ δεν μιλώ για δόλο. Δεν κατασκευάζουμε ενόχους και πολύ περισσότερο δεν στοχοποιούμε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα ότι δεν ήταν εντάξει στην ηθική τους διάσταση. Είναι σαφές όμως ότι δεν υπερασπίστηκαν το δημόσιο συμφέρον, τη δημόσια περιουσία, δεν επιτέλεσαν το καθήκον τους όπως έπρεπε να το επιτελέσουν. Δεν θα πάω μακρύτερα, γιατί αυτό είναι προϊόν της συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής τους.

      Και αν ξεσηκώθηκαν κάποια στιγμή κάποιες δυνάμεις, κάποιοι Υπουργοί και κάποιοι δήμαρχοι στην Κομοτηνή και στην Ξάνθη και προσπάθησαν να υπερασπιστούν τους ψαράδες, ήταν γιατί οι ψαράδες είχαν εξεγερθεί. Οι ψαράδες αποτελούσαν εκλογική πελατεία των κομμάτων αυτών. Υπερασπίστηκαν λοιπόν τους ψαράδες και τότε επέδειξαν μια ευαισθησία ως προς τα ζητήματα αυτά.

      Μόλις τελείωσε αυτή η ιστορία και κατοχυρώθηκαν σ’ ένα βαθμό οι ψαράδες, μετά άρχισαν τις ανταλλαγές. Γιατί και τα δύο, και η Ιερά Μονή του Αγίου Όρους και η Εκκλησία, οι εκκλησιαστικοί κύκλοι ή ορισμένες μητροπόλεις αποτελούν πολιτικά στηρίγματα αυτών των κομμάτων, τόσο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσο και της Νέας Δημοκρατίας.

      Δεν χρειάζεται να λαδώσει κάποιος Υπουργός. Είχε ευνοϊκή μεταχείριση απέναντι σε κοινωνικές κατηγορίες, συγκροτήσεις και συμφέροντα που είναι φιλικά προσκείμενα στο πολιτικό τους πρόγραμμα, την πολιτική τους ιδεολογία, την πολιτική τους κατεύθυνση και τη διαδικασία αναπαραγωγής της πολιτικής τους επιβεβαίωσης.

      Αυτό είναι αρκετό για να συγκροτηθεί η έννοια της υπέρβασης των υποχρεώσεών τους για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος. Δεν χρειάζεται να λαδώνεται κανείς. Δεν χρειάζεται να μιλάμε για τέτοιους ευτελισμούς. Αυτό δεν μπορεί κανείς να υποκριθεί ότι δεν το καταλαβαίνει.

……

      Μ’ αυτές τις σκέψεις, εμείς κάνουμε τη διάκριση, όπως είπε και η Ειδική Αγορήτρια κυρία Αμμανατίδου, για τους Υπουργούς που με την υπογραφή τους παρήγαγαν άμεσες συνέπειες σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Έχουμε απόλυτη βεβαιότητα ότι η συνέχεια της έρευνας είναι αναγκαία και για τη δική τους ευθύνη, αλλά και για τη γενικότερη περιγραφή των συνολικών δράσεων και των συνολικών διαδικασιών μέσα από τις οποίες αναπαράγεται αυτή η συναλλαγή, αυτή η αλληλοστήριξη των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων.

      ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόρης Νιώτης): Κύριε συνάδελφε, ολοκληρώστε.

      ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ :  Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε. Ένα λεπτό για να ολοκληρώσω την πρότασή μας.

      Ως εκ τούτου οι Υπουργοί κ.κ. Μπασιάκος, Δούκας και Κοντός πρέπει, χωρίς να είναι ένοχοι κατ’ ανάγκη, να υποστούν τη βάσανο της περαιτέρω διερεύνησης. Το ίδιο πρέπει να συμβεί για τον κ. Δρυ και τον κ. Φωτιάδη.

      Από εκεί και πέρα όντως αναγνωρίζουμε ότι είναι διαφορετικά τα ζητήματα όσον αφορά τον κ. Ρουσόπουλο, τον κ. Βουλγαράκη και τον κ. Κιλτίδη. Για μεν τον κ. Ρουσόπουλο η έννοια της ηθικής αυτουργίας χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, αλλά είναι αρκετά αόριστη και πρέπει να προσδιοριστεί.

      Ο κ. Βουλγαράκης και ο κ. Κιλτίδης είναι σαφέστατο ότι σ’ αυτή την ιστορία δεν έχουν την άμεση εμπλοκή –ως ευθύνη εννοώ και όχι τίποτα περισσότερο- που έχουν οι προηγούμενοι τρεις και δύο του ΠΑΣΟΚ. Παρόλα αυτά όμως με τις πράξεις τους τις συμπεριφορές τους και τις παραλήψεις τους συμμετέχουν έστω και σε μια περιφερειακή πραγματικότητα στη διαδικασία αναπαραγωγής των σχέσεων της Μονής Βατοπεδίου με το πολιτικό κατεστημένο, το πολιτικό προσωπικό της τότε εξουσίας.

       Ως εκ τούτου, για να έχουμε τη συνολική διερεύνηση και αυτές οι περιπτώσεις, με τη διάκριση που κάνω και με τη σαφή διαφοροποίηση που υπάρχει, οφείλουμε να αποφασίσουμε ότι πρέπει κι αυτές να διερευνηθούν. Και αυτό δεν σημαίνει ότι στοχοποιούμε κανέναν.

      Ελπίζω η Βουλή πολύ σύντομα να συζητήσει και για τις ευθύνες και για την παραπομπή του κ. Δρυ και του κ. Φωτιάδη.

      Ευχαριστώ.

Κλέφτες, κλέφτες!!!

Η φωτό είναι από το zougla.gr

«Κλέφτες, κλέφτες» και «κουφάλες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες» ήταν τα συνθήματα έξω από το Κοινοβούλιο όταν μετά από την μία το μεσημέρι περνούσε ο κύριος όγκος των διαδηλωτών της σημερινής μεγάλης διαδήλωσης.

Ορισμένα άτομα προσπάθησαν να ανέβουν στην Βουλή από τα σκαλιά που βρίσκονται μπροστά από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, αλλά απωθήθηκαν από τα σώματα «Προστασίας του Πολίτη» που βρίσκονταν στο σημείο με ταυτόχρονη ρίψη πολλών χημικών.

Προηγουμένως νέοι επετέθησαν στους άνδρες των ΜΑΤ που βρίσκονταν στην «Μεγάλη Βρετάνια» με πέτρες και ξύλα. Οι δυνάμεις «Προστασίας του Πολίτη» έριξαν πολλά δακρυγόνα και καπνογόνα.

Δείτε επίσης :

http://episkiasis.wordpress.com/2010/06/29/demonstration-june-athens/

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1188599

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1188543

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1188616

http://antiphono.wordpress.com/2010/06/29/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%b6%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%ad%cf%82/

Ανανεωτικές γαργάρες…

Όπως είναι γνωστό, στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ τουλάχιστον, ο Φώτης Κουβέλης έχει εκλεγεί από την περασμένη Πέμπτη εκπρόσωπος των εννέα πλέον ανεξάρτητων βουλευτών της Βουλής. (Βάσει του κανονισμού της Βουλής, αυτό είναι υποχρεωτικό από τη στιγμή που οι ανεξάρτητοι είναι περισσότεροι από πέντε).

Στην ψηφοφορία συνέβη το εξής «αξιοπερίεργο»: Οι δυο Πασοκογενείς ανεξάρτητοι (Δημαράς, Β. Οικονόμου) πρότειναν ως εκπρόσωπο και ψήφισαν τη Σοφία Σακοράφα.

Ωστόσο, τελικά, εξελέγη ο Φώτης Κουβέλης, αφού στις ψήφους των τεσσάρων αποσχισθέντων από τον ΣΥΡΙΖΑ προστέθηκαν και αυτές των προερχόμενων από τη ΝΔ, δηλαδή της Ντόρας Μπακογιάννη και του Κώστα Κιλτίδη!

Τι έγινε εδώ; Νομίζουμε αυτό που λέει ο λαός: Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες! Δηλαδή, για να αντιστοιχήσουμε το γεγονός στην τρέχουσα συγκυρία: Αντί η Ανανεωτική Πτέρυγα να συναντηθεί με τις δυσανασχετούσες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ (διακηρυγμένος επίσημα στόχος) συναντήθηκε, έστω και σε συμβολικό επίπεδο —αλλά ξέρουμε πια τη δύναμη των συμβολισμών!— με τη φιλελεύθερη πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας!

Στα σκωπτικά σχόλια που, όπως είναι φυσικό, κατατέθηκαν σε ανανεωτικά blogs οι φίλοι της ΑΠ απάντησαν με κουτοπονηριά μικρού παιδιού: «Τι, θέλετε να πείτε ότι ο Κουβέλης ταυτίζεται πολιτικά με την Ντόρα;». (Ουδείς υποστήριξε κάτι τέτοιο!). Ένας μάλιστα από αυτούς, γνωστός μουτζαχεντίν της ανανέωσης, κατηγόρησε τους επικριτές για μικροψυχία!

Ο κακόμοιρος!… Νομίζει ότι όλοι έχουν τον ίδιο (χαμηλό) δείκτη πολιτικής ευφυΐας!

Καλά, οι επικρίνοντες είναι «μικρόψυχοι». Τι είναι όμως αυτό που έκανε όλα τα ανανεωτικά blogs, μηδέ του επίσημου site εξαιρουμένου, να «πνίξουν» την είδηση σαν κουνέλι Νέας Ζηλανδίας; Πώς είπατε; Ορίστε;

Τσου ρε Λάκηδες! Εκεί, εκεί, με την ψηλή Ντορούλα και το χοντρό Κωστή!

Πηγή : Left G700
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΥ. ΕΓΓΡΑΦΗ #18 (ΔΕΥΤΕΡΑ, 21.VΙ.2010)

 

 

 

Εθνική Μελαγχολία

 

.
Του Περικλή Κοροβέση

 

 

Είναι ο Γ. Παπανδρέου ένας πολιτικός απατεώνας; Είναι η χώρα υπό ξενική κατοχή; Ποιος δημιούργησε το έλλειμμα και το χρέος; Τι θα γίνει αν βγούμε από το ευρώ και ξαναγυρίσουμε στη δραχμή;

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα τα ακούς παντού. Και οι απαντήσεις είναι πολλές και ποικίλες, ανάλογα με την οργή του κόσμου. Και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν άπειρα δημοσιεύματα για την κρίση, κανείς δεν δείχνει να έχει μια σαφή ιδέα για το πώς φτάσαμε εδώ. Ο καθένας ζει την κρίση με τον δικό του προσωπικό τρόπο και μοιάζει σαν να έπεσε μια επιδημία και αρρωστήσαμε όλοι. Είναι σαν ένα κύμα εθνικής μελαγχολίας που μας κόλλησε όλους. Χάθηκαν η χαρά, το γέλιο, η ξεγνοιασιά.

Η χαρά μπορεί να γίνει πολιτικό αίτημα; Ξέρουμε πως η ανεργία και η αβεβαιότητα είναι ψυχοφθόρες καταστάσεις και απειλούν σοβαρά την υγεία μας και συχνά είναι αιτίες αυτοκτονίας. Πώς μπορεί κάποιος να ξεφύγει από αυτό, όταν δεν είναι στο χέρι του να βρει δουλειά; Μοιάζει σαν κακιά μοίρα ή σαν μια βαριά κατάρα που δεν μπορείς να ξεφύγεις. Και τότε καταλαβαίνεις πως είσαι νικημένος εσωτερικά και δεν σου μένει τίποτα άλλο από το να παρατηρείς πως κάθε μέρα σαπίζεις και λίγο παραπάνω. Είναι όμως αυτή η φύση του ανθρώπου ή μήπως συμμαχούμε έτσι με τον εχθρό μας; Γιατί σίγουρα όλα αυτά τα μέτρα που έχουν παρθεί είναι εχθρικά προς τον άνθρωπο και φιλικά για το άπληστο κέρδος.

Μήπως είναι η εποχή να επινοήσουμε ένα νέο ανθρωπισμό; Να χτίσουμε κινήματα συμπόνοιας, αλληλεγγύης και αγάπης; Μοιάζουν ρομαντικά και ουτοπικά όλα αυτά. Και όμως έτσι κινήθηκε πάντα η ανθρωπότητα. Αν ο ρεαλισμός είναι ο αρπακτικός καπιταλισμός, τότε ασφαλέστερη είναι η ουτοπία που δημιουργεί μουσική και τέχνη. Εχουμε σκεφθεί, άραγε, τι μας έχει δώσει ένα τραγούδι του Τσιτσάνη; Πόσες φορές άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ μας βρεθήκαμε σε μια ταβέρνα για να ενωθούμε σε ένα τραγούδι; Και αυτό να μας κάνει μια οικογένεια. Και η δημιουργικότητα δεν είναι περιττή διασκέδαση. Είναι προϋπόθεση ζωής.

Αρα ποιο είναι το ζητούμενο; Η μισητή κυβέρνηση του Παπανδρέου δεν είναι αιώνια. Μπορεί να πέσει από τους ίδιους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αν σταθούν στο ύψος τους και σεβαστούν την ψήφο που τους έστειλε στη Βουλή. Το συμβόλαιό τους δεν ήταν να δημιουργήσουν έναν κοινοβουλευτικό Πινοσέτ. Ούτε να φέρουν έναν ακόμα Τσολάκογλου. Ηταν για μια φιλολαϊκή κυβέρνηση, που σίγουρα δεν θα έκανε θαύματα, αλλά δεν θα έκλεβε τους μισθούς και τις συντάξεις. Στην ουσία πρόκειται για μια μαζική ληστεία που καμιά μαφία δεν θα μπορούσε να την κάνει. Και όμως την κάνει το κράτος που χρηματοδοτείται από μάς. Δηλαδή, ψηφίσαμε τον ληστή μας. Είναι αυτό Δημοκρατία;

Τι είναι στο χέρι μας να κάνουμε όταν τα κόμματα έχουν πάψει να μας εκπροσωπούν και ο κύριος Κανένας κυριαρχεί; Κατά την άποψή μου, όλη η εξουσία στον κ. Κανένα, δηλαδή σε όλους εμάς. Αν δούμε τον διπλανό μας σαν σύντροφο και όχι σαν ξένο, αν μπούμε στον κόπο του αλλουνού, αν συμπονέσουμε το πρεζάκι και τον μετανάστη, αν αφήσουμε την ψυχή μας να πετάξει και να φτάσει στη Λωρίδα της Γάζας, αν κάνουμε τον κόσμο γειτονιά μας και τη γειτονιά μας έναν κόσμο ολόκληρο, μπορεί ίσως η αυριανή μέρα να είναι καλύτερη.

Ισως περιττά όλα αυτά που γράφω. Ισως και ανούσια. Αλλά προτιμώ την Αντιγόνη από όποια άλλη γυαλισμένη κυρία της τηλεόρασης και μπορώ να φωνάξω μαζί της. Η ελπίδα με τρέφει.

Πηγή: enet 26/6/2010

.

Το κείμενο του «Μνημονίου» στην αγγλική έκδοσή του περιέχει επιπλέον μέτρα από την ελληνική έκδοση η οποία ψηφίστηκε στη Βουλή.

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους κ.κ. Υπουργούς
Οικονομικών
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

 

Θέμα: Πρωτοφανής εμπαιγμός του ελληνικού λαού και της Βουλής από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το κείμενο του «Μνημονίου» στην αγγλική έκδοσή του περιέχει επιπλέον μέτρα από την ελληνική έκδοση η οποία ψηφίστηκε στη Βουλή.

Η προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, δεν σημαίνει μόνο την καθημερινή εξαγγελία πρωτοφανών μέτρων κοινωνικής κατεδάφισης στο πλαίσιο εφαρμογής του γνωστού «Μνημονίου». Σημαίνει επίσης την πλήρη απαξίωση της Βουλής αλλά και την υποβάθμιση της κρίσης του ελληνικού λαού. Πρώτα, εκτυλίχτηκε μπροστά στα μάτια των πολιτών το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα της 11ης Μαΐου, με την επαίσχυντη τροπολογία του Ν.3845/2010 με το Ν.3847/2010. Βάσει αυτής της τροπολογίας τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις δανεισμού που υπογράφει ο Υπουργός Οικονομικών με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τις χώρες μέλη της Ευρωζώνης, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ δεν εισάγονται πλέον στη Βουλή για «κύρωση» αλλά «για συζήτηση και ενημέρωση». Ακολούθησε το άρθρο 93 του νομοσχεδίου για την κύρωση των Οδηγιών 2007/64/ΕΚ, 2007/44/ΕΚ και 2010/16/ΕΕ, βάσει του οποίου παρέχεται εν λευκώ εξουσιοδότηση  στον Υπουργό Οικονομικών στο να υπογράφει μνημόνια, συμφωνίες και συμβάσεις δανεισμού με τα ως άνω μέρη κα γενικά να προβαίνει σε κάθε αναγκαία ενέργεια για τη συμμετοχή του Δημοσίου σε νομικά πρόσωπα και φορείς τα οποία συστήνονται για την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, αφαιρώντας ακόμα και την υποχρέωση της κυβέρνησης να τα εισάγει στη Βουλή «για συζήτηση και ενημέρωση».

Από ό,τι φαίνεται όμως, η κυβέρνηση δεν σταμάτησε εκεί. Έφτασε στο σημείο να αντιμετωπίζει τους έλληνες πολίτες αλλά και τη Βουλή ως «αφελείς ιθαγενείς», καθώς η αγγλική έκδοση του Μνημονίου περιέχει επιπλέον μέτρα σε σχέση με την  ελληνική έκδοση.

Συγκεκριμένα, η αγγλική έκδοση του «Μνημονίου Συνεννόησης πάνω στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής», στην παράγραφο 2 ii, προβλέπει τα εξής επιπλέον μέτρα τα οποία έχουν παραλειφθεί από την αντίστοιχη ελληνική έκδοση του Μνημονίου η οποία ψηφίστηκε στη Βουλή:                                                                                                                                                                                          

1.    Η αύξηση των δημοσίων δαπανών για συντάξεις να είναι κάτω από 2,5% επί του ΑΕΠ κατά την περίοδο 2010-2060,

2.    την άμεση ισχύ της εξίσωσης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών  στον δημόσιο τομέα στα 65 έτη, αντίθετα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες που κάνουν λόγο για σταδιακή εφαρμογή του σχετικού μέτρου κατά την περίοδο από το 2011 έως το 2013,

3.    μέχρι να τεθούν σε ισχύ οι νέοι κανόνες σχετικά με τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, οι νέες αιτήσεις συνταξιοδότησης θα παγώσουν και θα εξεταστούν μετά την θέσπιση των νέων κανόνων. Ειδικά η τελευταία αυτή διάταξη παραβιάζει κάθε έννοια συνταγματικής νομιμότητας.

Τα παραπάνω βρίσκονται αναρτημένα στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ως τμήμα της αίτησης της ελληνικής κυβέρνησης προς το ΔΝΤ για Συμφωνία Στήριξης (Request for Stand-by Agreement) καθώς και στο νομοσχέδιο για την Κύρωση της Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης  μεταξύ της Ελλάδας και των χωρών της Ευρωζώνης και του Διακανονισμού Χρηματοδότησης Άμεσης Ετοιμότητας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Επειδή, τα παραπάνω συνιστούν μια εκ νέου κοινοβουλευτική εκτροπή και τον πλήρη εμπαιγμό του ελληνικού λαού,

ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

1.    Σκοπεύουν να εφαρμόσουν κάποιο από τα παραπάνω απαράδεκτα μέτρα τα οποία αναφέρονται στην αγγλική έκδοση του Μνημονίου Συνεννόησης πάνω στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής;

2.    Σκοπεύει η κυβέρνηση να αναλάβει την πολιτική ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό για την ενδεχόμενη νέα αυτή κοινοβουλευτική εκτροπή; 

3.    Σκοπεύει η κυβέρνηση, στο βαθμό που επιμένει να εφαρμόσει τα ως άνω συγκεκριμένα απαράδεκτα μέτρα, (που περιέχονται στην αγγλική έκδοση του Μνημονίου και τα οποία έχουν παραλειφθεί από την αντίστοιχη ελληνική έκδοση η οποία ψηφίστηκε στη Βουλή) να φέρει στη Βουλή το πλήρες κείμενο του Μνημονίου για κύρωση;

Ο ερωτώντες βουλευτές

Παναγιώτης Λαφαζάνης
Βασίλης Μουλόπουλος
Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου
Μιχάλης Κριτσωτάκης

 

 

Κρίση, σε κρίνω με μαθηματικό τρόπο και σε βρίσκω κοριτσάκι μου φάουλ!

Της Λήδας Καφετζή

 

Όταν ήμουν στο Deree, οι παλιοαμερικάνοι μας έμαθαν τον κανόνα 80/20, ο οποίος λέει ότι το 20% του πληθυσμού παράγει το 80% του πλούτου και τούμπαλιν.

Αν λοιπόν ισχύει αυτός ο κανόνας, που μάλλον έχει αλλάξει σε 90/10, μη σου πω σε 95/5…. η φορολόγηση θα πρέπει να είναι αντίστοιχη για να είναι βιώσιμο ένα κράτος. Γιατί δεν πα να καταφορολογήσεις και να κόψεις μέχρι και το χέσιμο στους 5, 10, 20, αν δεν απευθυνθείς ως κράτος στους 80, 90, 95 που βγάζουν το λαλά, δεν θα δεις το ταμείο σου να κάνει σεφτέ! Κι αμα το ταμείο δεν κάνει σεφτέ, θα στο πάρει το μαγαζάκι η τράπεζα μάγκα μου! Και η πλάκα είναι ότι πίσω από την τράπεζα είναι αυτοί οι 5, 10, 20 που δεν άφησες να πληρώσουν για τα προϊόντα που πήραν από το μαγαζάκι σου, αυτοί που τους τα έδωσες δωρεάν. Αυτοί dude, δεν έχουν μπέσα… και κερασμένοι και αγνώμονες και αδίστακτοι. Κι όταν γίνουν οι new owners, θα σε βάλουν να δουλεύεις στο μαγαζί που κάποτε σου ανήκε και το πολύ να σου πετούν κι ένα κομμάτι ψωμί. Σιγά μη σε βάλουν μέτοχο ρε βλάκα! Ξύπνα μάγκα μου, ξύπνα, πριν να είναι αργά.

Τι εννοώ? Πάμε με απλά, πιο απλά δεν γίνεται μαθηματικά. Ας δούμε καταρχήν τα στοιχεία μας, τους αριθμούς μας, ας δούμε τους αριθμούς που αυτοί οι 5, 10, 20 λένε ότι ισχύουν.

Σύμφωνα με το factbook της CIA (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/gr.html) έχουμε: -περίπου 11 εκατομμύρια πληθυσμό, από τον οποίο -5εκατομμυρια εργατικό δυναμικό, από το οποίο -9% για το 2009 και 11% είναι άνεργο (προβλέψεις για το 2010) και -20% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. (Δεν θα μου κάνει φυσικά εντύπωση αν σε αυτό το ποσοστό υπάρχουν σκαφάτοι, πισινάτοι και άλλοι πάμπλουτοι που δηλώνουν κάτω από 9.600€, που θεωρείται και το όριο φτώχειας, δηλαδή το 40% του μέσου εισοδήματος.)
– Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι σύμφωνα με τη CIA 24,000€ ($32.000)
-Το Gini index μας, που μετράει την ψαλίδα των εισοδημάτων και την οικονομική ανισότητα της κοινωνίας μας είναι από τα υψηλότερα της Ε.Ε., δηλαδή έχουμε μια από τις πιο άνισες κοινωνίες, μαζί με την Ελβετία, την Πορτογαλία, το Η.Β. Μόνο κάποιες χώρες από το πρώην ανατολικό μπλοκ μας ξεπερνούν σε κοινωνική ανισότητα.
– Ο προϋπολογισμός εξόδων για το 2009, που όπως πάντα ήταν υποτιμημένος και μικρότερος των πραγματικών αναγκών του κράτους ήταν 109 δις € (145,2 δις$), τη στιγμή που τα έσοδα του κράτους είχαν μετά βίας υπολογιστεί στα 81,6 δις € (108.7 δις$).
– Το Α.Ε.Π. είναι 256 δις € (341 δις $).

Αυτά είναι τα στοιχεία μας λοιπόν. Για να δούμε τώρα τι συμπεράσματα βγαίνουν από αυτά τα στοιχεία.

-Από τη στιγμή που 11% είναι άνεργοι, οι πραγματικά εργαζόμενοι ανέρχονται στα 4,5 εκατομμύρια με μέσο εισόδημα 24.000€. Δηλαδή σύνολο 108 δις €(4,5 εκ * 24.000€)…. Κάτι λιγότερο από τον υποτιμημένο προϋπολογισμό του 2009. Ακόμα δηλαδή κι αν οι μέσοι μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες, μεσαίοι δικηγόροι και γιατροί, ψωρό-έμποροι και μικροεστιάτορες φορολογηθούν στο 100%, το κράτος δεν καλύπτει τον ετήσιο προϋπολογισμό που να χτυπιέται κάτω. Τα 108 δις € είναι το σύνολο όλων των χρημάτων όλων των εργαζομένων.

-Παρόλα αυτά το επίσημο ΑΕΠ μας, χωρίς να υπολογίζεται καθόλου το μαύρο, κατάμαυρο και διαφεύγον χρήμα σε αυτό το ποσό, είναι 2,5 φορές πάνω. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι από τα 5 εκατομμύρια εργατικού δυναμικού κάποιοι, και φαντάζομαι ότι θα είναι λίγοι, πολύ λίγοι, ίσως το 5%,δηλαδή 250.000 άνθρωποι μάξιμουμ, παράγουν χρήμα ίσον με 148 δις €, δηλαδή παράγουν ένα ποσό της τάξης άνω του μισού εκατομμυρίου ετησίως. Θέλετε να είναι το 10%, δηλαδή 500.000 άνθρωποι που μοιράζονται αυτό το χρήμα και να βγάζουν από 300.000€ ο καθένας? Ας πούμε λοιπόν ότι είναι έτσι.

-Τα έσοδα του κράτους είχαν υπολογιστεί για πέρυσι στα 81,6 δις, ποσό το οποίο είμαι 100% σίγουρη ότι δεν καλύφθηκε κι ούτε πρόκειται να καλυφθεί.

– Ας κάνουμε τώρα μια μικρή υπόθεση. Για να μαζευτούν αυτά τα χρήματα, τα 81,6 δις, θα πρέπει όλοι οι έλληνες εργαζόμενοι να φορολογηθούν με 33%. (ΑΕΠ 256 δις € * 33%= 81,9).

-Αν φορολογηθεί ο μέσος έλληνας των 24.000€ με 33%, του μένουν 16.080€ το χρόνο, δηλαδή μόλις 1.340 € το μήνα. Και βγάλε εσύ μάγκα μου στεγαστικό, ΔΕΗ, κοινόχρηστα, βενζίνες, ασφάλειες, φροντιστήρια παιδιών, γιατρούς, ζημιές στο σπίτι, και 10 μέρες διακοπών στους κάτω Τραχανάδες με οικογενειακό εισόδημα 2,680€ το μήνα, χωρίς να ψοφήσεις από το άγχος!

-Αν όμως φορολογηθούν οι 500.000 που λέγαμε ότι έχουν μέσο εισόδημα 300.000€ το χρόνο, αυτοί που παράγουν τα 148 δις που περισσεύουν από το ΑΕΠ με 33%, τότε θα τους μένουν καθαρά 200.000€, δηλαδή θα την βγάζουν το μήνα με 16,5 χιλιαρικάκια! Μόνο! Φοβάμαι μόνο μην πάθουν αποπληξία τα χρυσά μου στην επόμενη δημοπρασία του οίκου Christie’s, που δεν θα μπορούν να χτυπήσουν εκείνον το πολυπόθητο Cezanne! Αχ, τα χρυσούλια μου, πόσο τα καταλαβαίνω που τρέμουν μην τυχόν και χρειαστεί να πληρώσουν για το φαί, τη στέγη, την υγεία, την παιδεία 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, που δουλεύουν για αυτούς!!!!

-Οι πραγματικές ανάγκες του κράτους, χωρίς να κοπούν τα κονδύλια για την παιδεία, τον πολιτισμό, την υγεία, τον τουρισμό, και αντιθέτως για να ενισχυθεί η έρευνα, η επιστήμη, η πράσινη ανάπτυξη, ξεπερνούν κατά πολύ την πρόβλεψη των 109 δις €.

Ας κοιτάξουμε λίγο την περίπτωση του Βελγίου (https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/be.html), που πληθυσμιακά μας πλησιάζει και όπου το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι στα 27,5 χιλιάδες €. Το Βέλγιο με το αντίστοιχο εργατικό δυναμικό, και με ένα δείκτη κοινωνικής ανισότητας πολύ μικρότερο από τον δικό μας έχει ένα ετήσιο προϋπολογισμό εξόδων στα 173,5 δις € (231δις $).

****Σημειωτέον ότι το Βέλγιο με ΑΕΠ μόλις 30 δις μεγαλύτερο από το δικό μας, έχει προϋπολογισμό εσόδων 72,3 δις πάνω από τον δικό μας(154 δις στο σύνολο).

-Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι κι εμείς για να είμαστε μια ευνομούμενη και με κοινωνικές παροχές χώρα όπως το Βέλγιο χρειαζόμαστε αν όχι 173 δις, αλλά σίγουρα πολλά περισσότερα από τα 109 δις που λέμε ότι χρειαζόμαστε, πως μπορούμε να τα βρούμε?

Σίγουρα πάντως όχι στίβοντας την ήδη ξεζουμισμένη ομάδα της μεσαίας και χαμηλής τάξης. Σίγουρα όχι μειώνοντας τον ήδη εξευτελιστικό και μη εφαρμόσιμο προϋπολογισμό. Να υπενθυμίσω ότι ο κρατικός προϋπολογισμός εξόδων για το 2009 ήταν 109 δις και ξεπεράστηκε κατά πολύ. Η κυρίαρχη μεσαία τάξη των 24.000€/έτος όλη μαζί παράγει ένα ποσό κατά 1 δις μικρότερο από τον πιο πάνω προϋπολογισμό. Φαντάζομαι ότι ο τρόπος δεν είναι να μειώσεις τα έξοδα, άρα και τις παροχές ενός κράτους 11 εκατομμυρίων κατοίκων κάτω από τα 100 δις, όταν το Βέλγιο με ένα ΑΕΠ πολύ κοντινό στο δικό μας, σπαταλά για τους ισάριθμους κατοίκους του 173 δις. Φαντάζομαι ότι στο Βέλγιο τα έσοδα δεν προέρχονται από την μεσαία τάξη των 27.500€. Και το φαντάζομαι αυτό, γιατί δεν βγαίνει αριθμητικά. 4,5 εκατομμύρια άνθρωποι επί 27.000€/εργαζόμενο = 123,8 δις. Αλλά ,ακόμα και ο προϋπολογισμός των εσόδων του κράτους του Βελγίου φαντάζει εξωπραγματικός για εμάς. Είναι 153 δις. Εμείς με ΑΕΠ μόλις 30 δις μικρότερο, υπολογίζουμε να εισπράξουμε και δεν εισπράττουμε 81,6 δις….. Τα συμπεράσματα… Αλλά, να σας προλάβω λίγο…. Ναι, χρωστάνε. Χρωστάνε πολλά, πολύ περισσότερα από εμάς…. Αλλά ρε πούστη μου, προσφέρουν και 173 δις στους πολίτες τους και τα προσφέρουν. Τραβάτε μια βολτίτσα στις Βρυξέλλες κι άμα τις δείτε, δεν καμ μπακ του Άθενς να μου εξπλέιν τι είδατε! Κι άμα με πείτε ότι είδατε την ίδια χαοτική κατάσταση με την Αθήνα μας, μα τω Θεώ που δεν πιστεύω θα πηδηχτώ από το παράθυρο!

ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΙ.
ΠΛΕΡΩΝΕΙΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ.
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ! ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ!

Πηγή : Λήδα Καφετζή (κλικ –> εδώ)

Η Πρόεδρος της Αργεντινής προειδοποιεί την Ελλάδα

 7  Μαΐου 2010

Προειδοποίηση-τρόμος
της προέδρου της Αργεντινής για το ΔΝΤ:
«Θα τελειώσουν άσχημα στην Ελλάδα»!

Προειδοποίηση-τρόμος για την Ελλάδα από την πρόεδρο της, παθούσης από το ΔΝΤ, Αργεντινής, Christina Fernandez De Kirchner, για την Ελλάδα και τα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα λιτότητας που δέχθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου:

«Τα άγρια μέτρα λιτότητας θα συναντήσουν αντίσταση. Θα τελειώσουν άσχημα στην  Ελλάδα. Τα οικονομικά μέτρα που πήραν θα πυροδοτήσουν κοινωνική αναταραχή, όπως αυτή που αντιμετώπισε η χώρα μας την περασμένη δεκαετία».

«Οι συνταγές που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι ταυτόσημες με αυτές που εφαρμόστηκαν εδώ το 2001», δήλωσε πριν δύο ώρες περίπου σε δημοσιογράφους στην Αργεντινή η Kirchner, υπογραμμίζοντας τις ομοιότητες μεταξύ της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα και την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση που συγκλόνισε την Αργεντινή προτού η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών.

Η ισχυρή μεσαία τάξη της Αργεντινής, που αποτελούσε τη «ραχοκοκαλιά» της κοινωνίας και της οικονομίας της, σταδιακά διαλύθηκε προς όφελος μίας ολιγάριθμης διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Το 60% του πληθυσμού σε μία δεκαετία βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας με το 55% των εργαζομένων να είναι ανασφάλιστοι.

Η διόγκωση του δημοσίου τομέα, η διαφθορά και η φοροδιαφυγή απεδείχθησαν, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, καρκινώματα για την οικονομία.

Ο πληθωρισμός καταδυνάστευε τη χώρα, οι τιμές, μήνα με το μήνα, αυξάνονταν ραγδαία και οι πολίτες έβλεπαν, ανήμποροι να αντιδράσουν, το νόμισμά τους να χάνει καθημερινά την αξία του.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, το χρέος της Αργεντινής ανήλθε στο 41% από 29% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, μεταξύ 1993 και 1998.

Το 1997, η γειτονική Βραζιλία βρέθηκε σε βαθιά κρίση, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την υποτίμηση του βραζιλιάνικου νομίσματος κατά 50% της αρχικής του αξίας. Οι εξαγωγές της Αργεντινής προς τη Βραζιλία εκμηδενίστηκαν, ενώ αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εισαγωγές.

Παράλληλα, η άνοδος της τιμής του δολαρίου, με το οποίο ήταν συνδεδεμένο το αργεντίνικο νόμισμα, κατέστησε τα προϊόντα της Αργεντινής μη ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές, πλήττοντας θανάσιμα κάθε κλάδο παραγωγικής δραστηριότητας.

Το 1998, η Αργεντινή είχε φτάσει να δανείζεται από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές με επιτόκιο 10,5% και αναγκαστικά κατέφυγε για πρώτη φορά στο ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ είχε χορηγήσει δάνεια 7,2 δισ. δολ. το 1999 και 39,7 δισ. δολ. τον Δεκέμβριο του 2000, όμως οι όροι ήταν ασφυκτικοί. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν και οι καταθέσεις πάγωσαν.

Την ίδια περίοδο, οι επενδυτικές τράπεζες συνέχιζαν να προωθούν το χρέος της χώρας στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, με ακόμα υψηλότερες αποδόσεις. Προώθησαν ένα Debt Swap (ανταλλαγή χρέους), όπου οι ιδιοκτήτες ομολόγων αποκτούσαν το δικαίωμα να πάρουν νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας με ευνοϊκότερους όρους. Το σκεπτικό ήταν να μεταφερθεί η εξόφληση του χρέους από το 2001 στο 2005. Πράγματι, 30 δισ. δολάρια άλλαξαν διάρκεια ζωής και επτά επενδυτικές τράπεζες εισέπραξαν 100 εκατ. δολάρια σε προμήθειες.

 

Όμως, μέσα σε μερικές μόλις εβδομάδες, η Αργεντινή κατέληξε ξανά χωρίς χρήματα, γιατί οι αγορές δεν πείστηκαν για την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής της.

Στα τέλη του 2001, η κρίση οδήγησε την κοινωνία σε σημείο ανάφλεξης. Το ξέσπασμα της λαϊκής οργής ήλθε, όταν ο κεντροαριστερός ντε λα Ρούα, απαγόρευσε την ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες, πέραν του ποσού των 250 δολαρίων το μήνα.

 

Εργάτες, υπάλληλοι και αγρότες μάχονταν στους δρόμους της Αργεντινής και ο Ντε λα Ρούα πρόλαβε να διαφύγει με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου, για να γλυτώσει από την οργή του όχλου.

Ο νέος πρόεδρος, Νέστορ Κίρτσνερ, έκανε στάση πληρωμών και δεν αναγνώρισε το χρέος. Δεν συμπεριέλαβε ούτε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο στο επιτελείο του και απαίτησε από τους δανειστές και το ΔΝΤ τη διαγραφή του.

Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι δανειστές και το ΔΝΤ ΔΙΕΓΡΑΨΑΝ το 75% της οφειλής και δέχθηκαν την αποπληρωμή των υπολοίπων με προνομιακούς όρους.

Το πάλαιψαν και το κέρδισαν.

Οι τόκοι των ληξιπρόθεσμων δανείων δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ από την Αργεντινή, παρά το ότι αρχικά είχε συμφωνήσει να τους πληρώσει.

 

Τώρα η Αργεντινή αργά, αλλά σταθερά, έχει μπει στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Σήμερα, η χώρα κατηγορεί το ΔΝΤ για κακοδιαχείριση της κρίσης του 2001-2002 και επισημαίνει ότι μπορεί να μιλά για οικονομική ανεξαρτησία, μακριά από την επίβλεψή του. Φέτος αναμένει ανάπτυξη από 3,5% ως 5%.

Οσο για το υπόλοιπο του χρέους έκανε πρόσφατα μία πρόταση για αποπληρωμή 34 σεντς στο ένα δολάριο. Και αν θέλουν…

Πηγή:  http://www.hellaswebnews.com/node/1356

~~~

 10  Μαΐου 2010

Η Πρόεδρος της Αργεντινής προειδοποιεί την Ελλάδα

 

Στις 10 Μαΐου η νέα πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντεζ, σε μια ομιλία της σχετικά με τη μείωση των δημοτικών χρεών, αναφέρθηκε και στο πρόβλημα της Ελλάδας. Η αναφορά της εκείνη στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στη χώρα μας πολύ περιορισμένα. Κατ’ ουσίαν λογοκριμένη. Να τι είπε:

«Το κάνουμε αυτό (σ.σ.: τη μείωση των χρεών στους δήμους) σε μια πολύ σημαντική στιγμή, όχι μόνο για τη χώρα μας, την οποία απασχολεί ξανά, πιστεύω, αυτή τη φορά το τελευταίο στάδιο της ανταλλαγής του χρέους που υπερδιογκώθηκε το 2001, αλλά επίσης το κάνουμε σε μια πολύ σημαντική στιγμή για τον κόσμο, όπου βλέπουμε ότι σκοπεύουν να εφαρμόσουν τις ίδιες συνταγές που εφαρμόσαμε εμείς και οι οποίες προκάλεσαν την έκρηξη του 2001.

Ψηφίσαμε, ως Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – ως μέλη αυτού του Ταμείου – προφανώς ευνοϊκά για την απόδοση του δανείου στην Ελλάδα, αλλά επίσης με ψήφο κριτικής, με την έννοια ότι θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τις φοβερές συνέπειες που θα έχει καθώς και τη δυσαρμονία, την ουσιαστική αναντιστοιχία, αφενός, του να επιδιώκουν την μείωση του ΑΕΠ μιας χώρας και, αφετέρου, αυτή η χώρα να καταλήγει να πληρώνει μεγαλύτερο χρέος από αυτό που είχε κατά τη στιγμή της κρίσης.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να πει ότι, αν μειωθούν τα εισοδήματά μου και αν μειωθούν και οι ρυθμοί της παραγωγής, είναι φανερό ότι δεν θα μπορέσω να πληρώσω ποτέ τα χρήματα τα οποία μου δάνεισαν επειδή δεν μπορούσα να πληρώσω και τα οποία είναι πολύ περισσότερα από αυτά που χρωστούσα πριν.

Είναι επίσης φανερό ότι πρόκειται να επαναληφθούν συνταγές οι οποίες στην πραγματικότητα προτίθενται να διασώσουν το πιστωτικό σύστημα. Να πάρουν και να κρατήσουν τις θέσεις που έχουν καταλάβει οι τράπεζες σε αυτές τις χώρες με όρους χρέους, όπως η ανταλλαγή χρέους που έγινε στη Δημοκρατία της Αργεντινής: λογαριασμοί που μπήκαν από την πόρτα και βγήκαν ακριβώς από το επόμενο παράθυρο.

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτές οι πολιτικές – δυστυχώς, γιατί θα προτιμούσαμε να κάνουμε λάθος – είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Και γι αυτό δεν τις εφαρμόζουμε στη χώρα μας. Εφαρμόζουμε ένα μοντέλο, από το 2003, τελείως διαφορετικό, που επιτρέπει μια πιο δυναμική μείωση του χρέους και ταυτόχρονα πιο πολλή υποστήριξη από το κράτος».

Η Αργεντινή δεν μπόρεσε να λύσει τα οικονομικά και κοινωνικά της προβλήματα, αλλά η εκδίωξη της κηδεμονίας του ΔΝΤ και η μονομερής διαγραφή πάνω από το 70% του δημόσιου χρέους της την έσωσε από την ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτή την πολιτική επιλογή του 2003 υπερασπίζεται η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντεζ.

 Πηγή:  http://anemogastri.blogspot.com/2010/06/blog-post_263.html

.

 

~~~

 

 

http://www.itnsource.com/shotlist//RTV/2010/05/07/RTV1140910/

 

http://www.businessweek.com/news/2010-05-05/greek-protests-remind-fernandez-of-argentina-in-2001-update1-.html

 

 

Τι αίτημα είναι η άρνηση του χρέους;

 του Δημήτρη Καζάκη

Ο κ. Παπακωνσταντίνου κάλεσε σε τηλεοπτική συνέντευξη του όλους τους δημοσιογράφους και τους σώφρονες πολιτικούς όλων των κομμάτων να «εξηγήσουν» στον αφελή λαό τι καταστροφή θα ήταν αν τολμούσε η Ελλάδα να αρνηθεί το χρέος και να φύγει από το ευρώ.

Κάποιοι στην Αριστερά φάνηκαν ιδιαιτέρως πρόθυμοι να αναλάβουν τη δουλειά: Η άρνηση του χρέους και η έξοδος από το ευρώ αν δεν είναι «διαχειριστικά αιτήματα», προϋποθέτουν τουλάχιστον επανάσταση για να επιβληθούν. Γι’ αυτό κι ο λαός μπορεί ελεύθερα να εξεγείρεται, να κάνει πόλεμο, να κατεβαίνει στους δρόμους και να οργίζεται γι’ αυτό που του επιβάλουν, αρκεί να μην θέτει αιτήματα που ενοχλούν το σύστημα. Ολόκληρος ο μικροαστισμός της γραφειοκρατίας των κομμάτων της Αριστεράς επί σκηνής. Αυτά τα αιτήματα, λένε, είναι πολύ επαναστατικά για την υγεία του λαού και της εργατικής τάξης.

Λείπουν οι συνθήκες  δεν είναι έτοιμος ο λαός. Και τέλος πάντων, αφήστε πρώτα να έρθει η δευτέρα παρουσία μιας πανευρωπαϊκής αναγέννησης, ή έστω κάποιο είδος σοσιαλισμού και ύστερα βλέπουμε. Τώρα, αν μέχρι τότε ο ελληνικός λαός υποστεί μια από τις χειρότερες καταστροφές στην ιστορία του, δεν έχει καμιά σημασία. Οι κύριοι αυτοί είναι αρκετά επαναστάτες και «διεθνιστές», ώστε να το αντέξουν. Αρκεί να διασωθεί η θεσούλα τους στον κομματικό μηχανισμό, η πολιτική αργομισθία που έχουν εξασφαλίσει και φυσικά οι ιδεοληψίες που δικαιώνουν την ύπαρξη τους. Όλα τα άλλα θα τα φορτωθεί ο λαουτζίκος για να μπορούν να του πουν, όπως πάντα, «είδες που είχαμε δίκιο, ο καπιταλισμός είναι πολύ κακό πράγμα!».

Από αίτημα της ανερχόμενης φιλελεύθερης αστικής τάξης…

Ας τους βγάλουμε από την αγωνία τους. Τα αιτήματα της άρνησης της πληρωμής του χρέους και η έξοδος από το ευρώ δεν είναι ούτε επαναστατικά, ούτε σοσιαλιστικά μέτρα. Είναι βαθιά δημοκρατικά αιτήματα από τη σκοπιά του λαού και της εργατικής τάξης.
Ειδικά η άρνηση του χρέους, που ορισμένοι στην Αριστερά κάνουν σαν να το ακούν για πρώτη φορά, κατάγεται από τις μεγάλες αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις του 18ου αιώνα. «Η Ιακωβίνικη κυβέρνηση του 1793 υιοθέτησε τη θέση ότι ένας ελεύθερος λαός δεν χρειάζεται να πληρώσει τα χρέη που ένας «τύραννος» (…) έχει συσσωρεύσει» (1), έγραφε ο Καρλ Σμιτ. Έτσι για πρώτη φορά η ελευθερία και η κυριαρχία ενός λαού συνδέθηκε ,με την ακύρωση και διαγραφή των χρεών των «τυραννικών καθεστώτων» που ανατρέπει η δημοκρατία.

Οι νεοσύστατες ΗΠΑ πάτησαν στα πόδια τους διαγράφοντας τα χρέη τους προς τους Βρετανούς. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Τόμας Τζέφερσον απαντούσε σ’ όσους έτρεμαν την ιδεατής διαγραφής του χρέους ως εξής: «Δεν ανήκω σ’ εκείνους που φοβούνται το λαό. Αυτός και όχι οι πλούσιοι αποτελούν την εγγύηση μας για διαρκή ελευθερία. Και για να προστατεύσουμε την ανεξαρτησία του δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στους κυβερνώντες να μας φορτώσουν με διαρκές χρέος…
Αν βρεθούμε σε κατάσταση τέτοιου χρέους ώστε να αναγκαστούμε να φορολογηθούμε για ό,τι τρώμε και πίνουμε, για τα αναγκαία και τις ανέσεις μας, για τις εργασίες και τις διασκεδάσεις μας… όπως συμβαίνει με το λαό της Αγγλίας, τότε και ο λαός μας θα χρειαστεί να δουλεύει 16 ώρες από τις 24 και να δίνει ό,τι κερδίζει από τις 15 ώρες στην κυβέρνηση για τα χρέη της και τις καθημερινές δαπάνες της…

Τότε όμως δεν θα έχουμε χρόνο για να σκεφτούμε και κανένα μέσο για να εγκαλέσουμε αυτούς που μας κυβερνάνε άσχημα. Δεν θα έχουμε καμιά άλλη επιλογή από το να εκμισθώνουμε τους εαυτούς μας σε εκείνους που το μόνο που θέλουν είναι να μας-κρατάνε δεμένους… έως ότου ο κύριος όγκος της κοινωνίας  καταλήξει να είναι ένα απλό αυτόματο, μιζέριας δίχως καμιά άλλη αίσθηση εκτός από το να αμαρτάνει και να υποφέρει» .

Ήταν τόσο φυσιολογικό το αίτημα της διαγραφής των κρατικών χρεών από την ανερχόμενη φίλελεύθερη αστική τάξη, που ο Φράνσις Γουόκερ, ένας από τους πατέρες της δημόσιας οικονομικής τον 19ο αιώνα, έγραφε: «Κανένα μεγάλο εθνικό χρέος δεν πληρώθηκε ποτέ, ούτε αντιμετωπίστηκε με κάποιον άλλο τρόπο, εκτός από την άρνηση της αποπληρωμής του». Κι αυτό γιατί, «η οικονομία του εθνικού χρέους, κάτω από το υπάρχον χρηματοπιστωτικό σύστημα, οδηγεί πάντα στην εξαθλίωση των παραγωγικών τάξεων. Ολόκληρη η επίδραση πάνω τους είναι καταπιεστική . Τους στερεί κάθε δυνατότητα έντιμης ανταμοιβής, μέσα από ένα ψεύτικο χρήμα, το οποίο τους ληστεύει ένα μεγάλο μέρος από τους ονομαστικούς μισθούς τους. Τους επιβάλει, μέσα από την έμμεση φορολογία, ένα εντελώς άδικο ποσοστό των δημόσιων βαρών και στην πράξη είναι ένας τεράστιος μηχανισμός για την καταπίεση και την υποβάθμιση τους, έστω κι αν δεν είναι εκ προθέσεως».

…αίτημα της εργατικής τάξης

Καθώς η αστική τάξη σταθεροποιούνταν στην εξουσία και λίγο αργότερα η κυριαρχία του χρηματιστικού κεφαλαίου την μετάλλασσε σε μια βαθιά αντιδραστική τάξη , ξέχασε ότι η διαγραφή των χρεών υπήρξε η ιδρυτική πράξη της δημοκρατίας της. Οι εκπρόσωποι της ανέλαβαν να την εξορκίσουν δια παντός από την πολιτική και οικονομική φιλολογία. Ομως από την εποχή της «συνωμοσίας των Ίσων», ήταν η εργατική τάξη εκείνη που υιοθέτησε τα ριζοσπαστικά αιτήματα της αστικής δημοκρατίας.

Το ίδιο συνέβη και με το αίτημα της διαγραφής των κρατικών χρεών, που ιδίως μετά τις επαναστάσεις του 1848 διαχώριζε το εργατικό κίνημα από τους αστούς και μικροαστούς δημοκράτες που ζητούσαν απλά ρύθμιση των χρεών. Από τότε δεν υπήρξε εργατικό κίνημα και κόμμα που να μην υιοθέτησε στο πρόγραμμα του το αίτημα της διαγραφής των κρατικών χρεών, όχι από τη δική του μελλοντική εξουσία, αλλά ως άμεση διεκδίκηση στην πάλη του για την κατάκτηση της δημοκρατίας.

Το 1914 ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η επίσημη διεθνής εργατική σοσιαλδημοκρατία τρομοκρατημένη από τη δύναμη που φαινόταν να έχει το σύστημα, αλλά και την αδυναμία των εργατικών και λαϊκών κινημάτων να αντιταχθούν και νά σταματήσουν τη σφαγή, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πρωτεύον δεν είναι η οργάνωση της μαζικής πάλης ενάντια στον πόλεμο, αλλά η διάσωση των κομμάτων τους.

Λίγοι διαφώνησαν με αυτή την λογική και τη θεώρησαν ανοιχτή προδοσία της εργατικής τάξης. Μια μικρή ομάδα διεθνιστών επαναστατών, εν μέσω ενός άγριου μακελειού, με την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και λαού στις εμπόλεμες χώρες να έχει υποταχθεί στον κάλπικο πατριωτισμό των ιμπεριαλιστών, μαζεύτηκαν στην Ελβετική πόλη του Τσίμερβαλντ τον Σεπτέμβρη του 1915. Είχαν προηγηθεί εντατικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις διαφορετικές τάσεις, που παρ’ όλες τις διαφορές τους είχαν συμφωνήσει στην ανάγκη να προτάξουν ένα «δημοκρατικό πρόγραμμα» ενάντια στον πόλεμο.

Ο Λένιν επέμενε: «Σαν θετικό σύνθημα που τραβάει τις μάζες στον επαναστατικό αγώνα και εξηγεί την ανάγκη των επαναστατικών μέτρων για «δημοκρατική» ειρήνη θα πρέπει να ριχτεί το σύνθημα: άρνηση πληρωμής των δημόσιων χρεών». Κι έτσι έγινε. Η ασήμαντη, για την πανίσχυρη ηγεσία της σοσιαλδημοκρατίας, διεθνής Αριστερά του Τσίμερβαλντ περιέλαβε στα συνθήματα της και την «άρνηση πληρωμής των δημόσιων χρεών» ως μέσο για το τράβηγμα στην επαναστατική πάλη των πολύ πλατιών μαζών.

Πολύ πιο πίσω οι ηγεσίες της Αριστεράς

Σήμερα, οι ηγεσίες της Αριστεράς, είτε του μανιοκαταθλιπτικού ευρωπαϊσμού, είτε της δήθεν ταξικής καθαρότητας, είναι πολύ πιο πίσω ακόμη και από τους εκπροσώπους της παλιάς φιλελεύθερης αστικής τάξης.
Το βασικό τους πρόβλημα είναι ότι έχουν παραιτηθεί από την πάλη για την κατάκτηση της δημοκρατίας. Γι’ αυτό και αδυνατούν να κατανοήσουν αιτήματα σαν την άρνηση του χρέους και την έξοδο από το ευρώ. Τα θεωρούν ανέφικτα, όσο ανέφικτη θεωρούν και την ίδια τη δημοκρατία για το λαό και την εργατική τάξη. Όποιος νομίζει ότι μπορεί να παρακάμψει την πάλη για τη δημοκρατία σήμερα, για να βρεθεί πιο γρήγορα στο σοσιαλισμό, ή στην όποια δική του ουτοπία, προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι αρνείται τη δημοκρατία και σήμερα και αύριο.

Ότι θεωρεί τη δημοκρατία σήμερα ανέφικτη και αύριο περιττή. Είτε μιλάει εξ ονόματος της «Ευρώπης», είτε της «Λαϊκής Εξουσίας». Γι’ αυτόν, όποιο καθεστώς κι αν υπάρχει είναι το ίδιο, αρκεί να τον ανέχεται. Είτε η χώρα βρίσκεται υποτελής και υπό καθεστώς αποικίας της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, είτε όχι. Μόνο που η πράξη λέει ότι όποιος δεν ξέρει ή αρνείται να παλέψει για τη δημοκρατία σήμερα, δηλαδή για τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία, τότε η επίκληση του σοσιαλισμού ή του όποιου «οράματος» είναι απλό πρόσχημα. Όποιος αδιαφορεί για το τι καθεστώς επιβάλλεται στη χώρα του σήμερα, είναι σίγουρο ότι με τον ίδιο τρόπο θα αδιαφορήσει για το τι καθεστώς θα επιβληθεί αύριο, ό,τι φερετζέ κι αν του φορέσει. Κι ο νοών νοείτω…

* Ο Δημήτρης Καζάκης είναι οικονομολόγος αναλυτής και το άρθρο του δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς».

 

Ο Γιώργος Καραμπελιάς το 1981

 

Το υποσχέθηκα στον Γιώργο πριν ένα μήνα που βρεθήκαμε σε μια συγκέντρωση. 

Είναι μια φωτογραφία της Οικολογικής Πρωτοβουλίας σε μια διαδήλωση ενάντια στο νέφος το 1981. Στην φωτογραφία αυτή εκτός των άλλων είναι και ο Γιώργος Καραμπελιάς που μάλιστα κρατάει μερικά τεύχη από την «Ρήξη».

κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση

 

Η επόμενη φωτογραφία είναι μια μεγεθυμένη λεπτομέρεια απο την προηγούμενη φωτογραφία.

κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση

 

 

 

 

Σάββας Κωφίδης: Η νέα γενιά δεν πρέπει να σιωπά

Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο.

Δημοσιεύτηκε στον «δρόμο της Αριστεράς» το Σάββατο 12.06.2010 (κλικ –> εδώ)

Το να ξεκινά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, στον οποίο συμμετέχουν θρύλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου, ηθοποιοί, τραγουδιστές, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου, με τους συμμετέχοντες να κρατούν ένα τεράστιο πανό που γράφει «ΗΠΑ-Ισραήλ δολοφόνοι», σίγουρα δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Πολύ περισσότερο, όταν ο αγώνας γίνεται για να τιμηθούν στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα όλες οι εργάτριες, ή για να ενισχυθεί η Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα.
Αυτή είναι η κίνηση Hasta La Victoria Siempre, η οποία πυκνώνει τις δράσεις της και στέλνει μέσα και από το ποδόσφαιρο μηνύματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και αγώνα, κόντρα στην κυριαρχία της εμπορευματοποίησης, της υποδούλωσης και της εξαφάνισης κάθε φωνής που αντιστέκεται και διεκδικεί.  Η Hasta La Victoria Siempre, δίνει από κάθε άποψη ηχηρό παρόν και στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Έχοντας οργανώσει δράσεις που ξεκινούν από την Κούνεβα και τους φυλακισμένους Κουβανούς στις ΗΠΑ και φτάνουν μέχρι τη Γάζα, τη Ραμάλα και τους Λειψούς, δίνει μαζικά ερεθίσματα για σκέψη, προβληματισμό και κυρίως πράξη κόντρα στο μέλλον που ετοιμάζουν.
Ο Σάββας Κωφίδης, έχοντας γράψει χρυσές σελίδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εκ των πρωταγωνιστών της κίνησης Hasta La Victoria Siempre, σε μια συνέντευξη (επιτρέψτε μας την έκφραση) αποκάλυψη, μίλησε για τους στόχους και τις δράσεις της πρωτοβουλίας, για το ποδόσφαιρο όπως διαμορφώνεται σήμερα στη χώρα μας, αλλά και για το μουντιάλ.

Πέστε μας κατ’ αρχάς τι είναι η κίνηση Hasta La Victoria Siempre, στην οποία είστε βασικός συντελεστής.
Είναι μια πολιτιστική, κοινωνική κίνηση. Αποτελείται από ανθρώπους από όλους τους κλάδους και τις τάξεις. Συμμετέχουν τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, ηθοποιοί, φοιτητές, εργάτες. Δεν είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα, όπως ίσως να νομίζουν κάποιοι. Χρησιμοποιούμε το ποδόσφαιρο για να αναδεικνύουμε και να υπηρετούμε σημαντικά θέματα, ανθρωπιστικά, κοινωνικά κ.λπ. Να πω, επίσης, ότι δεν είμαστε κομματικοποιημένοι. Όποιος θέλει, συμμετέχει σε αυτήν την κίνηση. Θεωρούμε ότι μέσα από το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι πολιτισμός, μπορούμε να αναδείξουμε ζητήματα και να ενώσουμε ανθρώπους σε κοινούς στόχους.

Τα ζητήματα που θέλετε να αναδείξετε ποια είναι;
Εμείς αγωνιζόμαστε για την ελεύθερη, ανεξάρτητη συνείδηση και την ελευθερία της έκφρασης του ανθρώπου. Ενάντια στην εξαθλίωσή του. Ενάντια στην εξαθλίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και υπόστασης. Αγωνιζόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ενάντια στο φασισμό και τις εξουσίες που θέλουν τον άνθρωπο σκλάβο τους. Γενικά είμαστε αντίθετοι σε ό,τι αφαιρεί την πρωτοβουλία, την ελευθερία, την ανεξαρτησία του ατόμου. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό. Ενάντια σε οτιδήποτε αφαιρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Έχετε κάνει δράσεις για τη στήριξη της πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα. Θέλω ένα σχόλιο για τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στο στόλο της ελευθερίας…
Αυτός ο χυδαίος φασισμός μας συγκλόνισε. Κάναμε δράσεις ενίσχυσης της πρωτοβουλίας και, μάλιστα, είχαμε συμφωνήσει να συμμετέχω στην αποστολή. Λόγω των καθυστερήσεων, όμως, με ειδοποίησαν την προηγουμένη του απόπλου, όταν είχαμε προγραμματίσει -ως Hasta La Victoria Siempre- μια δράση με τους Παλαιστίνιους που ζουν στην Αθήνα. Είχαμε οργανώσει συνέντευξη και δεν μπόρεσα να πάω. Η αποστολή πήγε να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και να στείλει ένα μήνυμα για τη δοκιμαζόμενη Γάζα και αντιμετωπίστηκε με σφαίρες. Εξοργίζομαι με τη σιωπή των κρατών. Όσοι δεν μιλούν είναι συνένοχοι, όπως είμαστε κι’ εμείς ως κράτος. Εξοργίζομαι…

Η ελληνική κυβέρνηση μίλησε για υπέρμετρη βία…
Ανοησίες. «Υπέρμετρη βία και είμαστε συγκλονισμένοι για τους θανάτους», είναι ανοησίες…

Το ποδόσφαιρο έχει και κοινωνικές αναφορές. Είναι κομμάτι του πολιτισμού, είναι ένα λαϊκό άθλημα που μπορεί να βάλει και πολιτικά στοιχεία. Σήμερα, όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, το ελληνικό ποδόσφαιρο ποια χαρακτηριστικά έχει;
Το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο. Έχει όλα τα στοιχεία της ζωής μας. Είναι πολιτική, είναι καθημερινότητα. Έχει πολιτισμό μέσα του και μπορεί να δώσει πολλά. Καλλιεργεί και αγγίζει τις λαϊκές μάζες, το λαό, γι’ αυτό και μέσα από το ποδόσφαιρο μπορείς να περάσεις πολλά ζητήματα. Βέβαια, τώρα έχει φθαρεί, κάτι που ξεκίνησε από τότε που το χρησιμοποίησαν σε παιχνίδια συμφερόντων και χρήματος. Το εκμεταλλεύτηκαν, το λεηλάτησαν. Βλέπετε τι γίνεται με τα ποσά και τα χρήματα που παίζονται. Τώρα, μπήκε και το στοίχημα και το διέλυσε ακόμα περισσότερο.

Ακολουθεί, δηλαδή, και αυτό τη γενι-κότερη πορεία εμπορευματοποίησης και ευτελισμού των πάντων;
Είναι μέρος της κοινωνίας. Ακολουθεί κι αυτό όλους τους όρους της καπιταλιστικής εξέλιξης.

Βλέπουμε ότι έχετε αποτραβηχτεί από την πρώτη γραμμή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Πρόκειται για συνειδητή στάση ή είναι η συγκυρία;
Δεν αποτραβήχτηκα. Ξέρεις, όπως διαμορφώνεται το σύστημα, ή το αποδέχεσαι και μπαίνεις ή δεν το αποδέχεσαι και φεύγεις, ή επειδή δεν το αποδέχεσαι σε διώχνει το ίδιο το σύστημα. Εγώ είμαι επαγγελματίας του χώρου…

Αναφέρομαι σε αυτό που λέμε πρώτη γραμμή, την οποία διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, με τους «ειδικούς», τους σχολιαστές, τους παράγοντες του ποδοσφαίρου που διαμορφώνουν κλίμα…
Είμαι επαγγελματίας του ποδοσφαίρου, αλλά όχι, δεν πρόκειται να κάνω σε αυτό το επίπεδο το κομμάτι τους, όποιο κι αν είναι το τίμημα.

Το ότι είστε πολιτικοποιημένος, αριστερός, που έχει γνώμη για τα πράγματα και εξαιτίας της αναγνωρισιμότητας έχει δύναμη η τοποθέτησή του, εκτιμάτε ότι έχει παίξει ρόλο στο να κλείνουν πόρτες του συστήματος;
Έτσι ακριβώς είναι. Ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο σημείο να ξεφτιλίζει τον άνθρωπο και να τον κάνει εξαρτημένο. Ή δέχεσαι το σύστημα και συμβιβάζεσαι, όπως κάνουν οι περισσότεροι, ή δεν το δέχεσαι και είσαι στο περιθώριο. Ε, εγώ είμαι περιθωριακός. Και όταν μου δίνεται η ευκαιρία να μιλάω, λέω πάντα τη γνώμη μου. Είμαι αριστερός, η τοποθέτησή μου είναι αριστερή. Είμαι έξω από κόμματα, αλλά την άποψή μου θα τη λέω και θα την υποστηρίζω. Δεν πρόκειται στο βωμό οποιωνδήποτε σκοπιμοτήτων, για μια «σημαντική θέση» στην κοινωνία ή το χώρο του ποδοσφαίρου να την αλλάξω. Δεν θα το κάνω.

Πώς αντιλαμβάνεστε το μουντιάλ που μόλις ξεκίνησε;
Θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο γεγονός του ποδοσφαίρου παγκοσμίως. Έχει μια ατμόσφαιρα που είναι διαφορετική από όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο ελληνικό και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Είναι διαφορετικό το κλίμα και ίσως με το μουντιάλ μπορείς να καταλάβεις ποιο είναι πραγματικά το ποδόσφαιρο, με την πολιτική και πολιτιστική του σημασία. Μ’ αρέσει το μουντιάλ, παρά τα αρνητικά που μπορεί να έχει…

Κλείνοντας, αν σας ζητούσα να στείλετε ένα μήνυμα στα νέα παιδιά, ποιο θα ήταν;
Το μήνυμά μου είναι να μη σιωπούν. Καταλαβαίνω τους νέους και στηρίζομαι σε αυτούς. Είναι η ελπίδα, η πίστη μου ότι μέσα από τους νέους, από τη νέα γενιά, μπορεί να γίνει μία επανάσταση -αν δεν σιωπήσουν. Στην αδικία δεν πρέπει να σιωπούν. Αυτή είναι η δική μου προτροπή.

Επισκεφτείτε το site της κίνησης Hasta La Victoria Siempre –> εδώ

Δείτε και –> εδώ

Βόμβα Siemens στην «αφρόκρεμα» επιχειρηματιών!

Επιφανείς χρηματιστές, μάνατζερ και επιχειρηματίες βρίσκονται στο στόχαστρο της έρευνας της Εξεταστικής Επιτροπής για το σκάνδαλο Siemens και οι «βόμβες» αυτής της σκοτεινής υπόθεσης απομακρύνονται για λίγο από το πολιτικό σκηνικό, μεταφερόμενες στο επιχειρηματικό, με απρόβλεπτες παρενέργειες!

Η έρευνα της Επιτροπής ξεφεύγει πλέον από τις «νόμιμες» πληρωμές που διενεργούσε για χρόνια η Siemens, με κονδύλια που αποτυπώνονταν στα λογιστικά της βιβλία και περνά στο «σκοτεινό» πεδίο των  πιο αδιαφανών συναλλαγών, οι οποίες διερευνάται τώρα αν γίνονταν με «βιτρίνα» τους λογαριασμούς καθ’ όλα ευυπόληπτων επιχειρηματιών και χρηματιστών.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες του «Σοφοκλέους 10», οι ενδείξεις και τα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η Εξεταστική συγκλίνουν στο ακόλουθο σενάριο, το οποίο τώρα θα διερευνηθεί με το «ξεσκόνισμα» λογαριασμών:

Ο κύριος όγκος των μιζών της Siemens διακινήθηκε στην Ελλάδα σε μετρητά, με αναλήψεις από λογαριασμούς επιχειρηματιών και χρηματιστών υπεράνω πάσης υποψίας, οι οποίοι δεν είχαν μάλιστα την παραμικρή σχέση σε επιχειρηματικό επίπεδο με τον όμιλο της Siemens. Το κύκλωμα χρηματισμών της Siemens για να λειτουργήσει αποτελεσματικά χρειαζόταν επιχειρηματίες που δεν θα κινούσαν υποψίες αν διακινούσαν μεγάλα ποσά,  αφού είχαν την οικονομική επιφάνεια για να δικαιολογήσουν αυτή τη διακίνηση.

Οι επιχειρηματίες υπεράνω υποψίας διακινούσαν τα μετρητά σε πρόσωπα κλειδιά του πολιτικού κόσμου και στους ευρισκόμενους σε κρίσιμα πόστα για τα συμφέροντα της Siemens λειτουργούς και υπαλλήλους και στη συνέχεια «αποζημιώνονταν» για τις υπηρεσίες τους με καταθέσεις μεγαλύτερων ποσών από τους «μαύρους» λογαριασμούς της Siemens προς τους δικούς τους λογαριασμούς σε τράπεζες της Ελβετίας και άλλων χωρών με αυστηρό τραπεζικό απόρρητο. Σε άλλες περιπτώσεις, «αποζημιώνονταν» πιθανόν με αγορές μετοχών των εταιρειών τους από επενδυτές του εξωτερικού, πίσω από τους οποίους κρυβόταν το «μαύρο» ταμείο της Siemens.

Όπως σημειώνουν βουλευτές που μετέχουν στην Εξεταστική, η κυρίαρχη πλέον υποψία είναι ότι από την ελληνική θυγατρική της Siemens και μέσα από τα επίσημα λογιστικά βιβλία της διακινήθηκαν μικροποσά κυρίως σε είδος (συσκευές, εξοπλισμός κ.ο.κ.), που πάντως ωχριούν μπροστά στις πραγματικά τεράστιες μίζες (συνολικά περίπου 100 εκατ. ευρώ) που διακινήθηκαν από τα «μαύρα» ταμεία της Siemens σε χώρες του εξωτερικού και μοιράσθηκαν στην Ελλάδα σε μετρητά μέσω επιχειρηματιών υπεράνω υποψίας και φαινομενικά άσχετων με τις υποθέσεις της Siemens.

Με επιστολή του προς την Τράπεζα της Ελλάδος, το ΣΔΟΕ, την Επιτροπή Καταπολέμησης της Διακίνησης Μαύρου Χρήματος και προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ο πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση Siemens, Σήφης Βαλυράκης, ζήτησε χθες το άνοιγμα των λογαριασμών 23 προσώπων, φυσικών και νομικών, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι επιχειρηματίες και χρηματιστές. Ανάμεσά τους πρόσωπα που εντάσσονται στην «αφρόκρεμα» της επιχειρηματικής και χρηματιστηριακής κοινότητας της Αθήνας.

Στην επιστολή Βαλυράκη, γίνεται λόγος για λάθρα διακίνηση χρήματος από την Ελλάδα προς το εξωτερικό, (παραλαβή μετρητών στην Ελλάδα και κατάθεση μεγάλων χρηματικών ποσών σε λογαριασμούς του εξωτερικού των ενδιαφερόμενων να εξάγουν χωρίς παραστατικά τα χρηματικά ποσά) αλλά και για υπόνοιες ότι με τα ποσά που παραλαμβάνονταν εν Ελλάδι, γινόταν χρηματισμός πολιτικών και υπηρεσιακών προσώπων, για λογαριασμό της Siemens, ενώ μέσω εταιριών off shore που σχετίζονταν με τα μαύρα ταμεία της γερμανικής εταιρίας, εξοφλούντο οι Έλληνες.

Σημείο-κλειδί της υπόθεσης φέρεται να είναι τραπεζικό στέλεχος της Dresdner, ονόματι Oswald, ο οποίος παραλάμβανε τα μετρητά στην Αθήνα, συνήθως με τη διαμεσολάβηση χρηματιστών που εκπροσωπούσαν πελάτες. Ο ίδιος ήταν διαχειριστής off shore εταιριών, μέσω των οποίων διακινούντο χρήματα των μαύρων ταμείων της Siemens.

Σύμφωνα με την επιστολή, για τα εμπλεκόμενα πρόσωπα προκύπτει κατ΄αρχήν θέμα λάθρας διακίνησης χρήματος προς το εξωτερικό, (που μπορεί να σχετίζεται με μαύρο χρήμα, φοροδιαφυγή, ενδεχομένως και με αγορές μετοχών τις οποίες ήθελαν να εμφανίζουν ως προερχόμενες από ξένους επενδυτές) , αλλά πρέπει να διερευνηθεί αν τελικά μέσω των λογαριασμών τους ελάμβαναν χώρα και δωροδοκίες πολιτικών και υπηρεσιακών προσώπων. Για αυτό και ζητείται το άνοιγμα των λογαριασμών προκειμένου να βρεθούν οι πιθανές διαδρομές του χρήματος, με τη γνωστή αμερικανική λογική «follow the money».

Τα 23 πρόσωπα για τα οποία ζητείται «ξεσκόνισμα» χρηματιστηριακών και τραπεζικών λογαριασμών είναι τα ακόλουθα:

1) Νικόλαος Δεβλέτογλου, χρηματιστής

2) Αθανάσιος Ράμμος, χρηματιστής

3) Γεώργιος Κορωνιάς, επιχειρηματίας

4) Λαυρέντιος Λαυρεντιάδης, επιχειρηματίας

5) Δαμκαλίδης Δημήτριος

6) Δαμκαλίδης Γιάννης

7) Κορμάς Κωνσταντίνος

8 ) Νικολιδάκης Μάριος

9) Μαρκόπουλος Χρήστος

10) Περίσσιος Αντώνιος

11) Καντάς Αντώνιος

12) «Balisea»

13) Κουκουλομάτης Παναγιώτης

14) KPMG

15) Prince Pacific Limited

16) KIENEST H (Γερμανός πολίτης που ζει στην Ελλάδα)

17) Μάριος Κάτσικας, επιχειρηματίας

18) Βασίλειος Τυρογαλάς

19) Σάββας Γιαννακάκης, χρηματιστής

20) Εμμανουήλ Παπαδογιαννάκης

21) Γρηγόριος Κυριτσάκας, πρόεδρος χρηματιστηριακής

22) Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, μέλος του ΔΣ της τράπεζας «Societe Generale»

23) Σκουταροπούλου (αγνώστων λοιπών στοιχείων) σύζυγος του Ιωάννη Παναγιωτόπουλου

Από τον όμιλο Λαυρεντιάδη αμέσως εκδόθηκε ανακοίνωση χθες το βράδυ, όπου τονίζεται ότι «ο κ. Λαυρέντης Λαυρεντιάδης και οι εταιρείες συμφερόντων του ουδέποτε είχαν ή έχουν οιαδήποτε σχέση με την εταιρεία Siemens».

.

Πηγή Σοφοκλέους 10, με κλικ –> εδώ

Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου σχετικά με τις θέσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς

Ο Νίκος Χρυσόγελος, στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων δήλωσε, με αφορμή ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τις εξελίξεις στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς:

«Οι Πράσινοι στην Ευρώπη παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις γιατί σε αυτούς συνέκλιναν  πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, αλλά και ενεργοί πολίτες που – ανεξαρτήτως της πολιτικής καταγωγής τους – συνειδητοποίησαν ότι οι πολιτικές για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον πρέπει να είναι πράσινες. Ένα κομμάτι της αριστεράς πράγματι κατευθύνθηκε προς τους πράσινους, αλλά στους πράσινους συνέκλιναν και δυνάμεις από τον πολιτικό φιλελευθερισμό,  πρωτοβουλίες πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία του περιβάλλοντος, την κριτική κατανάλωση, την κοινωνική αλληλεγγύη, καθώς και ενεργοί πολίτες που δεν είχαν σχέση με την παραδοσιακή πολιτική στις όποιες μορφές της. Η βαθιά κρίση που βιώνουμε ως χώρα δημιουργεί συνθήκες για αλλαγή τόσο του πολιτικού συστήματος όσο και των πολιτικών συσχετισμών και της ίδιας της πολιτικής. Μένει να αποδειχθεί αν η οργή και η αγανάκτηση των πολιτών θα στραφεί σε μια πράσινη, δημοκρατική, κοινωνικά υπεύθυνη πολιτική πρόταση. Ελπίζουμε οι Πράσινοι να παίξουν σημαντικό ρόλο και στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια για τις αλλαγές που απαιτούνται. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν αρνήθηκαν ποτέ τον πολιτικό διάλογο με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις σε προγραμματική βάση, πολύ περισσότερο με δυνάμεις με τις οποίες μπορεί να έχουν και κοινές δράσεις με στόχο τη διαμόρφωση κοινωνικών πλειοψηφιών σε επιμέρους θέματα.  Οι τοπικές και περιφερειακές εκλογές είναι μια καλή βάση, ένα  πεδίο στο οποίο μπορεί να διαπιστωθεί αν πράγματι υπάρχουν σήμερα ουσιαστικές δυνατότητες για ευρύτερες συνεργασίες και συγκλίσεις γύρω από ένα συνεκτικό πράσινο πρόγραμμα για τους δήμους και τις περιφέρειες».   

.
Νικος Χρυσόγελος

Ο αρχιτέκτονας Κώστας Φινές, μια συνέντευξη και μια φωτογραφία…

Διάβασα, στον τελευταίο «δρόμο της Αριστεράς» (Σάββατο 5 Ιουνίου 2010), μια συνέντευξη του αρχιτέκτονα Κώστα Φινέ. 
Πριν 3-4 μήνες είχα ανεβάσει στο «Κανάλι» ένα ποστ με φωτογραφίες από μια συνέλευση της αριστερής μειοψηφίας της ΕΦΕΕ στην αίθουσα Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Η συγκέντρωση αυτή είχε γίνει στις αρχές του Νοέμβρη του 1980, για να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε πως θα απαντήσουμε στην απαγόρευση της πορείας του Πολυτεχνείου στην Αμερικάνικη πρεσβεία.
Δες ολόκληρο το πόστ κάνοντας κλικ  –> εδώ 

Εκεί στην πρώτη φωτογραφία φαίνεται και ο αρχιτέκτονας Κώστας Φινές.
Παρουσιάζω και εδώ την δεύτερη φωτογραφία (που είναι μεγεθυμένη λεπτομέρεια της πρώτης φωτογραφίας).

Διακρίνεται στη μέση της μεγεθυμένης λεπτομέρειας της φωτογραφίας, ο Κώστας Φινές να κρατάει την εφημερίδα  «Προλεταριακή ΣΗΜΑΙΑ»

.

Πέρα από αυτά, η συνέντευξη του Κώστα Φινέ στον «δρόμο της Αριστεράς» διδάσκει στάση ζωής και γι’ αυτό το λόγο  την παρουσιάζω στην συνέχεια.

 

«Δεν ξόδεψα χρόνο περιμένοντας να με εκτιμήσουν όσοι ποτέ δεν εκτίμησα…»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Σταμάτη Μαυροειδή στον «δρόμο της Αριστεράς»

Ο Κώστας Φινές έχει μια πολύ χαρακτηριστική παρουσία στην αρχιτεκτονική της χώρα μας αλλά και μεγάλη συμμετοχή στα κοινά των αρχιτεκτόνων. Εμφανίστηκε στο δημόσιο χώρο στη δεκαετία του ’60, όταν η ελληνική αρχιτεκτονική άρχιζε τη δική της «άνοιξη» μαζί με τις άλλες τέχνες, συνομιλώντας δυναμικά με τις διεθνείς αρχιτεκτονικές τάσεις. Με αδιαπραγμάτευτες απαιτήσεις όσον αφορά τις θέσεις και τις ιδέες του, ο Κώστας Φινές πολύ γρήγορα γίνεται ενεργό μέλος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, ακριβώς την εποχή που σπουδαίες προσωπικότητες με έργο, κύρος και γενική αποδοχή έβγαζαν το σύλλογο από το τέλμα του παλαιού κατεστημένου.

Από την πρώτη στιγμή, μέσα από την επιτροπή για τους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς εργάστηκε για την καθιέρωσή τους. Οι αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 ανέδειξαν πλήθος νέων ικανών αρχιτεκτόνων και συνέβαλαν στην άνοδο του επιπέδου της αρχιτεκτονικής στη χώρα μας, κοσμώντας τις πόλεις μας με εξαίρετα κτίρια, δημόσια και ιδιωτικά. Μέσα σε αυτό το κλίμα, έλαβε μέρος, σε συνεργασία με άλλους συναδέλφους του, σε περισσότερους από 50 διαγωνισμούς και πέτυχε αρκετές διακρίσεις. Τα τελευταία χρόνια, που το φαίνεσθαι κυριαρχεί στο «σώμα» των αρχιτεκτόνων, ο Κώστας Φινές, μη θέλοντας να αντιμετωπίσει -και προφανώς να συμμετάσχει- στη διαδικασία προβολής και αυτοπροβολής, ακολουθεί με συνέπεια και πείσμα το συλλογικό βάσανο όλων όσοι σέβονται τη δουλειά τους και αδιαφορούν για το εμπόριό της…

Η γενιά του είναι λίγο προπολεμική. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, τα παιδιά των 6-7 χρόνων μόλις αρχίζουν το σχολείο και η ηλικία τους καθώς και οι θυσίες των γονιών τους βοήθησαν να επιβιώσουν, γλιτώνοντας από τις κακοτοπιές της Κατοχής και του Εμφυλίου. Έτσι τον βρίσκουμε στα φοιτητικά του χρόνια πλάι σε ώριμους συναδέλφους, που είχαν περάσει από τη φωτιά του πολέμου, της Κατοχής και της Μακρονήσου και, αργότερα, πλάι στους Έλληνες εμιγκρέδες, που επέστρεφαν από το εξωτερικό, μεταφέροντας ένα άλλο κλίμα γνώσεων και οραμάτων. Ο Αριστομένης Προβελέγγιος ήταν ένας από αυτούς.

Όπως συμβαίνει ιστορικά, πάντα η συσσώρευση μιας εσωτερικής δύναμης περισυλλογής και σκέψης ξεσπάει σαν ηφαίστειο και δίνει ώθηση στις τέχνες, στην επιστήμη και στα γράμματα. Αυτό συνέβη εκείνο τον καιρό στον τόπο μας, και στις αρχές του ’60 κορυφώθηκε. Στη μουσική ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Μάνος Λοΐζος, ο Λεοντής και τόσοι άλλοι. Στη ζωγραφική ο Μόραλης, ο Τσαρούχης, ο Εγγονόπουλος ο Χατζηκυριάκος Γκίκας και πολλοί ακόμη αφήνουν έργα που συντροφεύουν και εμπνέουν ακόμη και σήμερα. Ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Λειβαδίτης εκφράζουν τα πάθη και τους καημούς της Ρωμιοσύνης, που με τη μουσική του Θεοδωράκη τραγουδιούνται από όλο τον κόσμο. Και όλα αυτά συμβαδίζουν παράλληλα με τον απόηχο του Εμφυλίου, τον κατατρεγμό του προοδευτικού κινήματος, με γεμάτες ακόμη τις φυλακές.

Μια άλλη καλή συγκυρία διαμορφώνει τη γενιά αυτή. «Στο Πολυτεχνείο, την εποχή εκείνη, διδάσκουν μεγάλοι δάσκαλοι, όπως ο Μιχελής στη Μορφολογία, ο Ορλάνδος στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής, ο Χατζηκυριάκος Γκίκας, ο Σώχος, ο Εγγονόπουλος ο Μάρθας. Οι σπουδαστές πολύ λίγοι, 15-20 σε κάθε τάξη, μικρός αριθμός, που βοήθησε στην άμεση επαφή με τους δασκάλους. Όλοι τους, με κύριους υπεύθυνους τον Μιχελή, τον Πικιώνη και τον Γκίκα, έκαναν τους τυχερούς αυτής της γενιάς να αγαπήσουν με το μάτι και την καρδιά τους τη λαϊκή τέχνη. Να αγαπήσουν τον Καραγκιόζη του Σπαθάρη, του Μόλλα και τόσων άλλων εκπροσώπων της λαϊκής αυτής τέχνης, που σκιαγραφεί τον Έλληνα με τις αρετές και τα ελαττώματά του. Το λαϊκό αυτό πανεπιστήμιο. Κυρίως όμως μας γνώρισαν και μας μύησαν στη σύγχρονη τέχνη του μπετόν αρμέ, του σίδερου και του γυαλιού, στις δυνατότητες και τις αντινομίες τους, πάντα όμως με γνώμονα την αρμονία, τις σωστές αναλογίες και με μέτρο τον άνθρωπο», λέει ο Κώστας Φινές και συνεχίζει: «Ο Γκίκας, φίλος για πολλά χρόνια με τον Λε Κορμπιζιέ, μας γνώρισε το μέγιστο αυτόν αρχιτέκτονα σφραγίζοντας την υπόλοιπη ζωή μας με τα λαμπρά του έργα και τις θεωρίες του. Οι δάσκαλοι αυτοί δίδαξαν ακόμα πως δεν είναι δυνατόν ο αρχιτέκτονας να δημιουργεί μόνος του. Η αρχιτεκτονική είναι μια κοινωνική και εφαρμοσμένη τέχνη. Για να υλοποιηθούν οι ιδέες, απαιτούνται τα χέρια και το μεράκι των μαστόρων. Αυτών που μεταφέρουν την πείρα του παρελθόντος, τη διδάσκουν και την υλοποιούν».

Με αυτά τα χέρια, το μεράκι και την πείρα συγχρωτιστήκατε αλλά και διδαχθήκατε, νομίζω…
Η μεταπολεμική γενιά είχε την τύχη να προλάβει τους τελευταίους αυτούς φορείς της τέχνης και της παράδοσης. Οικογένειες Μυτιληνιών μαστόρων, διωγμένοι από τα χωριά τους, είχαν πιάσει τις πλαγιές στα Τουρκοβούνια και έχτιζαν την Αθήνα. Όπως ακριβώς παλιότερα οι Αναφιώτες μαστόροι εγκαταστάθηκαν στις βόρειες κλιτύες της Ακρόπολης.

Γεύση αυτής της συνεργασίας αρχιτέκτονα και μάστορα ζήσαμε στο τέλος της δεκαετίας του ’50, στα έργα του Πικιώνη γύρω από την Ακρόπολη και την περιοχή του Λουμπαρδιάρη.

Και οι σημερινοί δάσκαλοι;
Στη δική μας περίπτωση, δεν ξέρω σε πόσες σχολές μέσα από τα προγράμματα σπουδών αναζητούνται δάσκαλοι με αντίστοιχες γνώσεις και πραγματοποιημένο αρχιτεκτονικό έργο ή αυτοί που εκλέγονται φέρνουν στα μέτρα των γνώσεων και των προτιμήσεών τους το πρόγραμμα σπουδών. Στην Αγγλία, τα προγράμματα σπουδών έχουν διατυπωθεί πριν από δεκαετίες και μετά από συνεχείς διορθώσεις, προσαρμογές και επικαιροποίηση στις ανάγκες που διαμορφώνονται κατά την εξέλιξη της κοινωνίας και των νέων υλικών. Πάντα με την άγρυπνη παρακολούθηση του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, μια που αυτός εκπροσωπεί τη «μαχόμενη αρχιτεκτονική».

Σήμερα ζούμε το θρίαμβο του περιττού και του εντυπωσιακού. Απουσιάζει ο ρόλος του αρχιτέκτονα που περιγράψατε προηγουμένως. Πώς το εξηγείται αυτό, κύριε Φινέ;
Ο αρχιτέκτονας εργάζεται σ’ αυτή τη χώρα, που έχει αυτό το κλίμα, αυτούς τους ανθρώπους, αυτή την παιδεία, αυτή την παράδοση και ιστορία. Το σύνολο των παραμέτρων αυτών πρέπει να εξυπηρετήσει. Χωρίς να υποκύψει στον πειρασμό της ατομικής προβολής. Να προσπαθήσει με συλλογική δουλειά να αναπτύξει ιδέες, να βρει λύσεις πρακτικές γρήγορης εφαρμογής και, κυρίως, «ντόπιες». Να εφαρμόσει συνειδητά το «ουκ εν τω πολλώ το ευ» των αρχαίων ή το «περίσσιο χαλάει το ίσιο» της γιαγιάς μας. Κάτι που για πολλούς σοφολογιότατους αποτελεί έλλειψη φαντασίας, έμπνευσης και παιδείας. Τις υπερβάσεις ας τις αφήσουμε για αργότερα, όταν τα κοινωνικά προβλήματα, τα καλλιτεχνικά, τα πολιτιστικά, της υγείας και της παιδείας θα τα χειρίζονται άλλα χέρια, που θα προέρχονται από το λαό και όχι από τους διεφθαρμένους, ανίκανους και ανίδεους πολιτικούς που τα μονοπωλούν σήμερα.

Κάπως έτσι, με αυτές τις ιδέες, με αυτές τις προθέσεις, πορεύτηκα στη ζωή μου. Δεν ξέρω πόσες φορές πέτυχα και πόσες έπεσα έξω. Πάντως, δεν ξόδεψα ποτέ χρόνο περιμένοντας «να με εκτιμήσουν άνθρωποι που ποτέ δεν εκτίμησα», όπως συνήθιζε να λέει ο Γιάννης Τσαρούχης. Ίσως και γι’ αυτό δεν ήμουνα ποτέ και από τα πιο αγαπημένα τους παιδιά…

Ship to Gaza : Ρέιτσελ Κόρι – Rachel Corrie [Τελευταία Ενημέρωση 28.8.2012]

Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι σκοτώθηκε στη Λωρίδα της Γάζας το 2003, προσπαθώντας να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων.

 η φωτογραφία είναι από το Βήμα 

«Βρίσκομαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Βρίσκομαι εδώ γιατί νοιάζομαι. Βρίσκομαι εδώ γιατί τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα. […] Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείνα στον κόσμο ως το έτος 2000»: Ενα κατάξανθο κοριτσάκι, μαθήτρια της 5ης Δημοτικού, έγραφε έκθεση ιδεών. Οσο μπόι τής έλειπε, τόση πυγμή είχε για να διαβάσει δυνατά τις κοινωνικές ανησυχίες της, την ώρα που οι συμμαθήτριές της ζωγράφιζαν λουλουδάκια στο λευκό περιθώριο του τετραδίου. Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979 στην Ολύμπια της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ και πέθανε στις 16 Μαρτίου 2003, σε ηλικία 23 χρόνων, στη Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, καταπλακώθηκε από μια μπουλντόζα Caterpillar D9 των ισραηλινών δυνάμεων άμυνας στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων σε κατοικήσιμη περιοχή της Ράφα, την οποία είχαν ορίσει ως ζώνη ασφαλείας. Τρία χρόνια μετά την προθεσμία που είχε η ίδια ορίσει για να αλλάξει ο κόσμος στη σχολική της έκθεση, η Ρέιτσελ βρέθηκε στην καρδιά των πιο τραγικών γεγονότων. Και έτσι απλά η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει. Τρεις ακτιβιστές που παρακολουθούσαν από μακριά την άνιση αναμέτρησή της με την μπουλντόζα έτρεξαν και άρχισαν να της δίνουν τις πρώτες βοήθειες. Είπε μόνο: «Η πλάτη μου έσπασε!». Τίποτε άλλο…

 

Ship to Gaza : Το «Ρέιτσελ Κόρι» καθ’ οδόν

[Κύπρος, 4 Ιουνίου 2010] Το «Ρέιτσελ Κόρι» βρίσκεται 150 μίλια μακριά από τη Γάζα, σε διεθνή ύδατα και είναι καθ’ οδόν. Θα φτάσουν το Σάββατο πρωΐ. Το 1200 τόνων φορτηγό πλοίο είναι το τελευταίο του Στόλου της Ελευθερίας και είναι φορτωμένο με οικοδομικά υλικά, 20 τόνους χαρτί και πολλά άλλα είδη που το Ισραήλ αρνείται να επιτρέψει στους πολιορκούμενους κατοίκους της Γάζας.

 

Κάποιοι από τους «επώνυμους» επιβάτες:

Η Mairead Maguire από το Μπέλφαστ, Νομπελίστα Ειρήνης (1976) και συν-ιδρύτρια του «Peace People» στη Β. Ιρλανδία. Βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για την εργασία της προς την ειρήνευση και τη μη βίαιη λύση της εθνικοπολιτικής σύγκρουσης στη Β. Ιρλανδία. Η Mairead είχε ταξιδέψει με το Dignity στο παρθενικό του ταξίδι με το Free Gaza Movement. Ήταν επίσης στο πλοίο Spirit όταν οι ισραηλινοί το κατέλεβαν σε διεθνή ύδατα, απαγάγοντας και τους 21 ανθρωπιστές επιβάτες στο Ισραήλ, όπου συηνελήφθησαν, κρατήθηκαν μια βδομάδα σε ισραηλινή φυλακή και μετά απελάθηκαν.

Ο Denis Halliday, από την Ιρλανδία, Βοηθός Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών από το 1994 ως το 1998. Διορισμένος από τον ΓΓ Μπούτρος Γκάλι, υπηρέτησε στη Ν. Υόρκη και από τα μέσα του 1997 ως το τέλος του 1998 ως επικεφαλής του ανθρωπιστικού προγράμματος του ΟΗΕ στο Ιράκ, βοηθώντας τον ιρακινό λαό που πάλευε κάτω από το γενοκτονικό εμπάργκο. Αφότου παραιτήθηκε από τον ΟΗΕ το 1998, έχει ευρεία δράση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αναμόρφωση του ΟΗΕ.

Ο Matthias Chang Wen Chieh, Μαλαίσιος κινεζικής καταγωγής. Εργάζεται 32 έτη ως δικηγόρος και υπηρέτησε ως Πολιτικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού της Μαλαισίας. Είναι σθγγραφέας τριών μπεστ-σέλλερ, των “Future Fast Forward”, “Brainwashed for War, Programmed to Kill”, και “The Shadow Money-Lenders and the Global Financial Tsunami” που έχουν εκδοθεί σε ΗΠΑ και Μαλαισία.

Ο Mohd Nizar bin Zakaria, από το Perak της Μαλαισίας, βουλευτής.

Επιπλέον, υπάρχει τριμελές συνεργείο εικονοληπτών από την Μαλαισιανή τηλεόραση TV3 και ο δημοσιογράφος Shamsul Akmar bin Musa Kamal.

Οι επιβαίνοντες στο πλοίο έχουν δηλώσει: «Οι επικοινωνίες είναι δύσκολες και κάποιες φορές αδύνατες. Επίσης υπάρχουν πολλές φήμες από τις ισραηλινές αρχές, αλλά δεν έχουμε απολύτως καμμία πρόθεση να πάμε στην Ασντόντ. Είμαστε, σίγουρα, καθ’ οδόν για τη Γάζα».

Επικοινωνία: Greta Berlin +35799187275, Mary Huges +35763838

.

Rachel Corrie on Her Way

[Cyprus, June 4, 2010] The Rachel Corrie is 150 miles away from Gaza in international waters and on her way. They will arrive on Saturday morning. The 1200 ton cargo ship is the last ship from the Freedom Flotilla and is loaded with construction materials, 20 tons of paper and many other supplies that Israel refuses to allow into the imprisoned people of Gaza.

Some of the High-Profile people on board:

Mairead Maguire from Belfast, Ireland, a Nobel Peace Laureate (l976) and Co-founder of Peace People, Northern Ireland.  She was awarded the Nobel Peace Prize for her work for peace and a nonviolent solution to the Ethnic/political conflict in Northern Ireland. Mairead went on the maiden Voyage of Dignity in October 2008, the second successful voyage for the Free Gaza Movement.  She was also on Board ‘Spirit’ when Israel hijacked the Boat in International Waters, taking all 2l humanitarian passengers to Israel, where they were arrested, detained for a week in an Israeli prison and then deported.
Denis Halliday, from Ireland, a UN Assistant Secretary-General from 1994-98. Appointed by SG Boutros Ghali, he served as ASG UN Human Resources Management in New York and in mid 1997 to end 1998 as Head, Humanitarian Programme in Iraq to support the Iraqi people struggling under the genocidal impact of UN Sanctions. Since resigning from the UN in 1998, Halliday has delivered numerous parliamentary briefings, provided extensive media inputs and has given public/university lectures on Iraq, human rights, and the UN, in particular its reform.
Matthias Chang Wen Chieh is a Malaysian of Chinese descent. He is a Barrister of 32 years standing and once served as the Political Secretary to the Fourth Prime Minister of Malaysia, Tun Dr. Mahathir Mohamad. He is the author of three bestsellers, “Future Fast Forward”, “Brainwashed for War, Programmed to Kill”, and “The Shadow Money-Lenders and the Global Financial Tsunami”, published in the US and in Malaysia.
Mohd Nizar bin Zakaria,Perak, Malaysia, MP Mohd Nizar bin Zakaria is a Member of the Malaysian Parliament.
In addition, there is a three-member camera crew on board from Malaysia TV3 and journalis Shamsul Akmar bin Musa Kamal.
The passengers on board the ship have stated, “Communication is difficult and sometimes impossible and there are many rumors out there started by Israeli authorities, but there is no way we are going to Ashdod. We are, for sure, on our way to Gaza.”
Contact: Greta Berlin, 00 357 99 18 72 75
Mary Hughes 00 357 6 38 38

Ship to Gaza : Συνέντευξη τύπου των πρώτων που απελευθερώθηκαν

 

Μαρτυρίες από την συνέντευξη τύπου (1/6/2010) των πρώτων αιχμαλώτων του «Στόλο της Ελευθερίας» που επέστρεψαν στην Αθήνα.

 

 

.

Συνέντευξη του Ισραηλινού εκπροσώπου Σαμί Μιονί στη ΝΕΤ

 

 

Πηγή : «δρόμος της Αριστεράς» http://edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1196%3A%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82&Itemid=46

.

Ship to Gaza : Επίκαιρη ερώτηση στη βουλή του Θ. Δρίτσα για τη βάρβαρη, παράνομη και δολοφονική επίθεση του Ισραήλ εναντίον του διεθνούς στολίσκου ειρήνης προς τη Γάζα

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Θοδωρής Δρίτσας
Βουλευτής Α΄ Πειραιά και Νησιών

ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς
Τον κ. Υπουργό Εξωτερικών

Θέμα: Η επίθεση του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ εναντίον πλοίων με ανθρωπιστική βοήθεια

Τη Δευτέρα το πρωί, πολεμικά πλοία του Ισραήλ επιτέθηκαν σε διεθνή ύδατα εναντίον νηοπομπής που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Σύμφωνα με πρώτες πληροφορίες πολλοί από τους συμμετέχοντες στην αποστολή δολοφονήθηκαν ή τραυματίστηκαν και οι υπόλοιποι έχουν απαχθεί. Η βοήθεια προς τον λαό της Γάζας έχει κατασχεθεί.

Η ελληνική κυβέρνηση ήταν σε πλήρη γνώση του σχεδίου της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας όσο και της πρόθεσης του Ισραήλ να εμποδίσει βιαίως την προσέγγιση της νηοπομπής στις ακτές της Γάζας. Η Κοινοβουλευτική ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς είχε μάλιστα καλέσει την κυβέρνηση με επιστολή της στον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών «να αναλάβει πρωτοβουλία, τόσο δημόσια όσο και δια της διπλωματικής οδού» προκειμένου να μπορέσει η νηοπομπή να καταπλεύσει στη Γάζα.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός Εξωτερικών

1. Σε ποιες ενέργειες προέβη για να προστατεύσει τους έλληνες πολίτες που συμμετείχαν στην ειρηνική αποστολή προς τη Γάζα και πώς σκέπτεται να ενεργήσει για την αποτροπή πειρατικών ενεργειών σαν αυτή του Ισραήλ;
2. Ποιες πρωτοβουλίες ανέλαβε προκειμένου να καταδικαστεί διεθνώς η πειρατική ενέργεια του Ισραήλ και να απελευθερωθούν αμέσως οι απαχθέντες;

Αθήνα 31 Μαΐου 2010

Ο ερωτών βουλευτής

Θοδωρής Δρίτσας

~~~

 

~~~

 

Κατά τη συζήτηση ο Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τόνισε:

«Όρος για να μην τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των ακτιβιστών που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια είναι η άρση του αποκλεισμού της Γάζας και σε αυτό δεν απαντά ούτε η Διεθνής κοινότητα αλλά ούτε και η ελληνική Κυβέρνηση. Όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες ημέρες δημιουργούν ένα νέο τοπίο σε σχέση με το Παλαιστινιακό ζήτημα και με την πολιτική που ακολουθεί το Ισραήλ».

και συνέχισε 

«παρά τη σημασία που είχε η παρουσία της ελληνικής Κυβέρνηση στην υποδοχή των, εμφανώς ταλαιπωρημένων και χτυπημένων, Ελλήνων ακτιβιστών, μελών της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, ήταν αναντίστοιχα υποβαθμισμένη η δημόσια παρουσία της και τα μηνύματα που εξέπεμψε τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της βίαιης, παράνομης, απάνθρωπης και δολοφονικής επιχείρησης των στρατιωτικών  και αστυνομικών δυνάμεων του κράτους του Ισραήλ».

Συμπλήρωσε μάλιστα ότι,

«Από καθαρή τύχη δεν είχαμε θρηνήσει, μέχρι τώρα, θύματα από την έναρξη, το καλοκαίρι του 2008, της πρωτοβουλίας για την άρση του θαλάσσιου αποκλεισμού της Γάζας, και τότε τόσο η Ελλάδα όσο και η Ε.Ε. και ο Ο.Η.Ε. απέφυγαν να επιβάλλουν τη στοιχειώδη νομιμότητα με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Έπρεπε να θρηνήσουμε θύματα για να αρχίσουν να ανησυχούν».

και κατέληξε

«το Ισραήλ πρέπει να καθίσει στο σκαμνί της δικαιοσύνης. Είναι γι’ αυτό επείγουσα ανάγκη η ενεργοποίηση του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. για να πάρει θέση πάνω στο  ζήτημα. Θα πρέπει επίσης να προωθηθούν επιλογές όπως, η άμεση αναστολή εφαρμογής της συμφωνίας σύνδεσης Ε.Ε. – Ισραήλ και του Πρωτοκόλλου της ευρωμεσογειακής συμφωνίας σύνδεσης μεταξύ των Ευρωπαϊκών κοινοτήτων και των κρατών μελών τους, αφενός, και του κράτους του Ισραήλ, αφετέρου, η άμεση παύση των εισαγωγών – εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού μεταξύ κρατών – μελών της Ε.Ε. και του Ισραήλ και η ακύρωση της στρατιωτικής συμφωνίας συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ».

 Στο κείμενο της ερώτησης του ο Βουλευτής είχε επισημάνει ότι,

«η ελληνική κυβέρνηση ήταν σε πλήρη γνώση του σχεδίου της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας όσο και της πρόθεσης του Ισραήλ να εμποδίσει βιαίως την προσέγγιση της νηοπομπής στις ακτές της Γάζας. Η Κοινοβουλευτική ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς είχε μάλιστα καλέσει την Κυβέρνηση με επιστολή της τον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών να αναλάβει πρωτοβουλία, τόσο δημόσια όσο και δια της διπλωματικής οδού προκειμένου να μπορέσει η νηοπομπή να καταπλεύσει στη Γάζα».

 Απέναντι σε όλα αυτά ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσας επανέλαβε “τις πάγιες θέσεις της Κυβέρνησης”, αλλά απέφυγε να πάρει σαφή και δεσμευτική θέση για ελληνικές και διεθνείς πρωτοβουλίες που πραγματικά θα μπορέσουν να απομονώσουν το Ισραήλ και να το υποχρεώσουν να σεβαστεί τη νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

.Στο αίτημα μάλιστα του Θ. Δρίτσα για σαφείς δημόσιες δεσμεύσεις αντέτεινε ότι «η κυβέρνηση δε θα επιλέξει επικοινωνιακές τακτικές»!

 

.

Ship to Gaza : Μήνυμα από το Rachel Corrie

Μήνυμα που έστειλαν χτες το μεσημέρι οι ιρλανδοί και μαλαισιανοί ειρηνιστές ακτιβιστές που επιβαίνουν στο πλοίο Rachel Corrie στους Ram Karthigasu και Christopher Chang της ανθρωπιστικής οργάνωσης PGPO (Perdana Global Peace Organization) η οποία στηρίζει την αποστολή:

Rachel Corrie: Το εμπορικό πλοίο Rachel Corrie είναι τώρα το μοναδικό πλοίο του στολίσκου της ελευθερίας που κινείται προς τη Γάζα.

Οι Μαλαισιανοί και Ιρλανδοί ειρηνιστές ακτιβιστές που επιβαίνουν στο πλοίο, μοιράζονται τη βαθύτατη θλίψη και το πένθος τους με τους αγαπημένους εκείνων που δολοφονήθηκαν και όσων τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια της παράνομης επιχείρησης που διεξήγαγε το Ισραήλ στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου τη Δευτέρα 31 Μαϊου 2010.

Στο ονομα των φίλων μας, είμαστε πιο αποφασισμένοι από ποτέ, να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στη Γάζα και να παραδώσουμε το ανθρωπιστικό μας φορτίο και να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας στον αποκλεισμένο και βασανισμένο λαό της Γάζας.

Αναμένουμε το Ισραήλ να ανταποκριθεί στην παγκόσμια καταδίκη της βίας που επέδειξε, και να μην παρεμποδίσει με κανένα τρόπο την ασφαλή δίοδο του πλοίου Rachel Corrie.

Aπευθύνουμε εκκληση στην παγκόσμια κοινότητα και στα Ηνωμένα Εθνη θα συνεχίζουν να απαιτούν από το Ισραήλ το ασφαλές μας πέρασμα στη Γαζα

– κοινή ανακοίνωση μαλαισιανών και ιρλανδών από το πλοίο Rachel Corrie

Tο έστειλαν εκ μέρους των ακτιβιστών η ομάδα PGPO (Ram Karthigasu και Christopher Chang)

Δημοσιεύθηκε: Στην ιστοσελίδα www.GlobalResearch.ca

Για τη μετάφραση: Αφροδίτη Πολίτη

Ship to Gaza : Δήλωση – Καταγγελίας της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα»

Το υπό ελληνική σημαία φορτηγό πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος» με 22 Έλληνες επιβαίνοντες που συμμετείχε στη διεθνή αποστολή Freedom Flotilla μεταφέροντες στη Γάζα ανθρωπιστική βοήθεια, δέχτηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας 31/5 πειρατική επίθεση από πάνοπλους Ισραηλινούς κομάντο στα διεθνή ύδατα.

Λίγη ώρα νωρίτερα το επιβατηγό πλοίο «Σφενδόνη» όπου επίσης επέβαιναν Έλληνες, όπως και τα υπόλοιπα 4 σκάφη της αποστολής είχαν δεχθεί παρόμοια βίαιη επίθεση.

Έγινε χρήση πραγματικών πυρών, δολοφονήθηκαν άοπλοι πολίτες.

Οι Ισραηλινοί κομάντο με προτεταμένα τα όπλα εφόρμησαν στα πλοία, χτύπησαν βάναυσα Έλληνες επιβαίνοντες ασκώντας σωματική βία και χρησιμοποιώντας όπλα ηλεκτροσόκ, τους έδεσαν με χειροπέδες, τους έσυραν με αγριότητα στο κατάστρωμα.

Η βιαιότητα των Ισραηλινών συνεχίστηκε και στο λιμάνι του Ashdod που οδηγήθηκαν πλοία και επιβαίνοντες, όπου Έλληνες ξυλοκοπήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα και 3 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ή σε ξεχωριστούς χώρους κράτησης.

Οι Έλληνες και Ελληνίδες που βρισκόμαστε παράνομα κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές αρνούμαστε να δεχτούμε να υπογράψουμε οποιαδήποτε δήλωση που μας ζητά το κράτος – πειρατής.

Καταγγέλλουμε απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η διεθνής αποστολή.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε διπλωματική σχέση με το Ισραήλ, το κράτος – παρεία που καταργεί 5.000 χρόνια ελεύθερης ναυσιπλοΐας στη Μεσόγειο.

Δηλώνουμε ότι όσο η Γάζα είναι αποκλεισμένη, όσο η Παλαιστίνη είναι υπό κατοχή, όσο η διεθνής κοινότητα δεν τολμά να επιβάλλει στο Ισραήλ τη διεθνή νομιμότητα και τις διεθνείς αποφάσεις, εμείς θα συνεχίσουμε να ετοιμάζουμε νέες αποστολές και να πλέουμε στα νερά της Γάζα μέχρις ότου το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί στον 21ο αιώνα να πάψει να υπάρχει.

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
φυλακές Μπερσεμπά, Ισραήλ

υπογράφοντες

οι 20 της τηλεφωνικής λίστας
οι 6 γυναίκες

Καραπύδης Γιάννης
Μπούκας Θόδωρος

ΓΚ