Αλλοίμονο!!! Είμαστε χωρίς καπετάνιο, σε καράβι που μπάζει…

Μου έστειλαν ένα link να πάω να δω ένα ποστ σε ένα blog. Πήγα και έμεινα άφωνος…

Δείτε τι διάβασα :

Πριν από λίγες μέρες, ρώτησα τον Υπουργό των Οικονομικών μας, τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, πόσο βαθιά φαίνεται να είναι η ύφεση φέτος.

Μου είπε, «δεν μπορώ να σου πω, δεν ξέρω μέχρις ότου η Ανεξάρτητη Στατιστική Αρχή ανακοινώσει τα στοιχεία».

«Εντάξει, αλλά σίγουρα κάποια ένδειξη, κάποια εικόνα πρέπει να έχεις», του απάντησα.

«Όχι», μου είπε, «δεν έχω».

«Τότε ρώτα τους», του είπα.

«Τους ρώτησα», μου απάντησε.

«Και ποιο είναι το αποτέλεσμα;», τον ρώτησα.

«Αποφάσισαν ότι κανείς, ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν θα ξέρει εκ των προτέρων τις στατιστικές, μέχρις ότου ανακοινωθούν επισήμως. Ούτε καν οι Υπουργοί Οικονομικών των άλλων κρατών»…

 

Που νομίζετε οτι ήταν αναρτημένο αυτό;  Στο blog ενός δωδεκάχρονου;

Αμ δε!!!
Αυτές τις σύνθετες προτάσεις, αυτές τις πολύπλοκες σκέψεις, αυτό το μεστό λόγο μπορείτε να τον χαρείτε όλοι σας στο blog του πρωθυπουργού μας και μάλιστα είναι η εισαγωγή από την χτεσινή ομιλία του ίδιου του πρωθυπουργού στο χτεσινό συνέδριο του Economist (*)!!! Δηλαδή ήταν μέσα σε έναν καλοδουλεμένο λόγο που απευθύνεται σε σημαντικούς οικονομικούς παράγοντες!!!!!!!

(*) Τα Συνέδρια του Economist είναι αναγνωρισμένα σε παγκόσμιο επίπεδο ως συναντήσεις κύρους και αξιοπιστίας, που συγκεντρώνουν υψηλά διευθυντικά στελέχη εταιρειών και αναζητούν νέες προοπτικές επιχειρηματικής στρατηγικής και διεύρυνση του κύκλου γνωριμιών τους.
Αν δεν με πιστεύετε κάντε κλικ —>εδώ

 

Ο Μητσάκος μάς την έκανε νωρίς…

 

 

αναδημοσίευση απο την εφημερίδα «δρόμος»

Αποχαιρετώντας το φίλο, το σύντροφο, τον άνθρωπο Δημήτρη Παπαζαφειρόπουλο

 

 

 

 

Με το Μήτσο υπολόγιζα να γεράσουμε μαζί. Επειδή απλά μαζί ζήσαμε τα σημαντικότερα επεισόδια της ζωής μας. Αφότου αποφάσισε να μάθει γράμματα τα «κοπέλια» του νομού Ηρακλείου, το 1995, βλεπόμαστε αραιότερα από πριν. Τα λέγαμε βέβαια, αλλά σπανίως είχαμε την ευκαιρία να βγάζουμε τα εσώψυχά μας όπως παλιά, να ψυχαναλύουμε ο ένας τον άλλο.

Φανταζόμαστε, λοιπόν, τους εαυτούς ψιλοραμολί σε κανένα μπαρ να τακτοποιούμε αυτές τις εκκρεμότητες, να σκιαγραφούμε την ανασκόπηση του βίου μας, να βάζουμε τις τελευταίες πινελιές στον επίλογό του. Και γελούσαμε.

Ο Μητσάκος όμως μάς την έκανε νωρίς. Κι εγώ τον αποχαιρετώ μόνος με δάκρυα στα μάτια.

Την παραμονή της εκτέλεσής του, ο Νίκος Πλουμπίδης έγραφε στους δικούς του: «Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω. Σας εύχομαι όλων ευτυχία. Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης. Έτσι είναι». Το ξέρω ρε Μήτσο ότι είναι έτσι αλλά είναι πολύ σκληρό, επώδυνο, αβάσταχτο. Δεν χωνεύεται.