Χωριά …Καμίνη όπως Потёмкинские деревни(*)

.

(*) Потёмкинские деревни (Χωριά Ποτέμκιν)

«Φωτίζονται και παίρνουν ζωή οι κλειστές βιτρίνες του κέντρου και σε συνεργασία με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών»  Δήμος Αθηναίων  –> εδώ

Η Δημοτική Αρχή Καμίνη,  προέβη στο ξήλωμα των παγκακιών από την Πλατεία Κλαυθμώνος (και αλλού;) προκειμένου να μην κοιμούνται εκεί οι άστεγοι (αλλά και οι τοξικομανείς).

.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

.

Εκπτωτική Περίοδος Ανθρώπων
της Κατερίνας   @ai_katerina

Ανηφορίζοντας την Σταδίου χαμογέλασε. Θυμήθηκε παιδί που χάζευε με τις ώρες τις χελώνες. Να κουβαλούν το σπίτι τους κατάσαρκα,  πάνω τους. Το σπίτι του πια,  …κουβέρτες και χαρτόνια. Κι αυτός μια χελώνα  στη Σταδίου.

Το χέρι του μαρμαρωμένου Κολοκοτρώνη δείχνει τη γωνία. Γωνιά  να κόβει. Να έχει φως. Να μην είναι πολύ απόμερα. Στρώνει τα χαρτόνια, στρώνει τις κουβέρτες του, ξαπλώνει και σκεπάζεται. Μονόκλινο με θέα. Με θέα το θάνατο. Ποιος σκέφτηκε αυτή τη τοιχογραφία αντίκρυ του; Ποιος σκέφτηκε να ζωγραφίσει την πείνα την εξωτική; Σαν παρηγόρια ίσως…

Ξυπνάει από τη σκιά πάνω του. Ο ύπνος του δρόμου πάντα ελαφρύς. Ανάμεσα σε λήθαργο και σε αγρύπνια. Από τα λιγοστά αυτοκίνητα που ανεβαίνουν στη Σταδίου καταλαβαίνει ότι πρέπει να πλησιάζουν χαράματα. Κι Αυτός από πάνω του να μένει ασάλευτος και να κοιτάζει πίσω του το μαγαζί. Ανακλαδίζεται να δώσει σήμα ότι  είναι ξύπνιος. Στη τσέπη του πιάνει το σουγιά. Ο Άλλος μένει όρθιος. Ασάλευτος, συνεχίζει να  κοιτάει το μαγαζί πίσω του. Φοβάται. Κάνει να  σηκωθεί. Ο Άλλος κατεβάζει το βλέμμα. Σαν να μην τον είχε δει τόση ώρα. Τα βλέμματα τους συγκρούονται. Να ναι «καλησπέρα» τούτο το κούνημα του κεφαλιού; Ίσως και τίποτα.

Βάζει τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν του και πάει να φύγει. Το βλέμμα του σέρνεται ανάμεσα  στο μαγαζί και στο μισοξαπλωμένο κουβάρι. Φεύγει….

Στρώνει πάλι τα χαρτόνια, τσιτώνει τις κουβέρτες και ξαναξαπλώνει. Ένας ακόμα περίεργος…. μέσα στη πόλη. Ακόμη ένας…. Κλείνει τα μάτια και ξαναβυθιζεται. Ξυπνάει νιώθοντας την ίδια σκιά. Πετάγεται πάνω φοβισμένος. Η …σκιά τρομάζει κι αυτή…

– Μη…
– Τι θέλεις;
– Τίποτα. Ήταν το μαγαζί μου… 20 χρόνια. Το μαγαζί μου…
– Τι πουλούσες;
– Παπούτσια.
– Τώρα τι είναι αυτά μέσα;         
– Δεν ξέρω. Λένε Τέχνη. Ο Δήμαρχος….
– Θέλεις να φύγω από εδώ;
– Όχι. Μείνε. Περίοδος εκπτώσεων. Εκπτώσεων Ανθρώπων.

Κατερίνα

 

.

Έτρεξα πολύ …και ξέφυγα
της Vanda   @vavdalismos

έλα περπάτα μικρή…. δεν θα προλάβουμε … θα πάμε στον Μούγιερ, και από κει στον Λαμπρόπουλο, αλλά σταμάτα να γκρινιάζεις, και αν είσαι καλό κορίτσι θα σε ανεβάσω στα ελαφάκια δίπλα στον άη Βασίλη, αλλά περπάτα, θα τις δούμε μετά όλες τις βιτρίνες…

χαιρέτησε το κ. Χαλκίδη, θα ‘ρθουμε μετά στην επιστροφή για να πάρουμε τα γυαλιά του παππού θα τάχει έτοιμα….

ναι, εδώ ψωνίζει ο μπαμπάς τα κουστούμια του, αυτό που φόρεσε προχθές στην γιορτή του από δω το είχε πάρει, ναι ήταν πολύ όμορφος….

όχι κουλουράκι τώρα… θα σου κοπεί η όρεξη, μετά τα ψώνια θα πάμε στην πλάκα, ναι μπράβο, εκεί στην Κυδαθηναίων που σου άρεσε….

όχι καρδιά μου δεν φτάνουν τα λεφτά του κουμπαρά σου να μου το πάρεις…….,

όταν μεγαλώσεις μπορεί να έχεις και συ ένα τέτοιο μεγάλο μαγαζί με όλα αυτά τα όμορφα μαντήλια και τσάντες και παπούτσια…

εγώ θα ‘μαι γριούλα τότε, θα σε καμαρώνω….

ναι θα μου φέρνεις όποιο χρωματιστό μαντήλι θέλω… καρδιά μου εσύ … όλη η ζωή μπροστά σου είναι μην βιάζεσαι ….

αλλά τώρα  τρέχα… τρέχα να προλάβουμε, και γω σ’αγαπάω κόρη μου..

Vanda

.