Video από την επάνω μεριά του Συντάγματος (Βασ. Σοφίας – Ακαδημίας – Σόλωνος)
Σε αυτό το video στην αρχή βλέπουμε την Βασ. Σοφίας περίπου στις 5:30. Η ίδια εικόνα ήταν μέχρι αργά. Κοσμοσυρροή προς τον Σύνταγμα.
Τα ΜΑΤ απαγόρευαν την είσοδο στο Σύνταγμα στο ύψος της Ηρώδου Αττικού και το κατεύθυναν από την οδό Κουμπάρη προς το Κολωνάκι. Από εκεί κατέληγαν μέσω της οδού Κανάρη στην Ακαδημίας.
Όλοι οι δρόμοι, Ακαδημίας, Σόλωνος, Σκουφά και οι κάθετοι τους από το ύψος του Κολωνακίου μέχρι το κέντρο της πόλης ήταν γεμάτοι διαδηλωτές.
Εύκολα μπορούσες να δεις την βουβή αγανάκτηση που αιωρούνταν παντού.
Αυτό μέχρι πολύ αργά το βράδυ.
.
.
Video από την κάτω μεριά του Συντάγματος (Μητροπόλεως)
Λίγο πριν τις 9 το βράδυ, οδός Μητροπόλεως. Χιλιάδες κόσμου μετά τις πρώτες επιθέσεις των ΜΑΤ στο Σύνταγμα αρνούνται να αποχωρήσουν και κατακλύζουν τις οδούς Ερμού, Κ. Σερβίας Μητροπόλεως, αλλά και τις πλατείες στο Μοναστηράκι και στη Μητρόπολη. Καθε φορά που αυτό το ποτάμι κόσμου αποπειράται να πλησιασει το Σύνταγμα δέχεται διαδοχικές εφόδους των ΜΑΤ με ασφυξιογόνα και κρότου-λάμψης. Ο κόσμος αρνείται πεισματικά να αποχωρήσει. Επί 2 ώρες ανασυντάσσεται στις παραπάνω οδούς και προσπαθεί ξανά και ξανά και ξανά. Την ίδια ώρα πληροφορούμαστε ότι τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης αναφέρουν στα δελτία τους ότι ο κόσμος είναι ελάχιστος και έχει αποχωρήσει. Άλλοι γελάνε, άλλοι εξαγριώνονται γιατί συνειδητοποιούν ότι το σχέδιο του Υπουργού Προστασίας του Μνημονίου, Παπουτσή, είναι οι συνεχείς επιθέσεις της αστυνομίας ώστε να κρατούν τον κόσμο εκτός πλ. Συντάγματος όπου βρίσκονται όλες οι κάμερες εγχώριων και ξένων καναλιών, αλλά κι ο τρόμος ότι όλες αυτές οι χιλιάδες που παραμένουν πεισματικά στα στενά έχουν στόχο το κυνοβούλιο κατά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας. Ξαφνικά μέσα στον κόσμο και χωρίς να συμβαίνει απολύτως τίποτε στο σημείο από την πίσω πλευρά ακούγονται σειρήνες και ο κόσμος αρχικά παραμερίζει πιστεύοντας ότι πρόκειται για σσθενοφόρο. Η συνέχεια στο βίντεο.
Σημείωση: Εκτός από τα χημικά που έριχναν διαρκώς οι ΔΙΑΣ και οι ΔΕΛΤΑ που εμβόλισαν τον κόσμο (όπως φαίνεται και στο βίντεο) πετούσαν εναντίον των συγκεντρωμένων φωτοβολίδες και καπνογόνα (επίσης φαίνεται στο βίντεο) και σε μία περίπτωση παραλίγο να πάρει φωτιά ένα παρκαρισμένο αμάξι.
.
Κανάλι 
Αυτοί έκαψαν την Αθήνα (και το Αττικόν και το Άστυ)
13 Φεβρουαρίου 2012
Από χθες το βράδυ έχει ξεκινήσει μια συζήτηση που συνηθίζεται κάθε φορά που διαδηλώσεις καταλήγουν σε επεισόδια, συνήθως από τηλεοπτικά «παράθυρα» δελτίων ειδήσεων και διάφορους σχολιαστές-δημοσιογράφους που βγαίνουν σε αυτά και σκούζουν για τους βάνδαλους που σπάνε, καίνε, καταστρέφουν ό,τι βρουν, δεν σέβονται κανέναν και τίποτα και «αμαυρώνουν» τις ειρηνικές διαμαρτυρίες των απλών πολιτών -τις οποίες βέβαια ποτέ ή ελάχιστα προβάλλουν στα δελτία τους.
Το διαφορετικό με τα χθεσινά γεγονότα είναι ότι σ’ αυτό το «παιχνίδι» μπήκαν και άνθρωποι που προηγουμένως δεν είχαν βήμα σ’ αυτά τα «παράθυρα», δημοσιογράφοι του πολιτιστικού, κριτικοί κινηματογράφου και τέχνης γενικότερα, απλοί σινεφίλ, με αφορμή την -παραλίγο- πυρπόληση τριών εκ των ιστορικότερων κινηματογράφων της Αθήνας, του Άστυ, του Αττικόν και του Απόλλωνα (τα οποία τελικώς γλίτωσαν με μικροζημιές και θα επαναλειτουργήσουν σύντομα -το Άστυ μάλιστα, λειτουργεί κανονικά από σήμερα).
Ομολογώ ότι προς στιγμήν κι εγώ ο ίδιος σκέφτηκα (όταν μαθεύτηκε η είδηση στους δρόμους) ότι είναι απαράδεκτο να καίνε τα σινεμά, ότι όλοι αυτοί που πετάνε τις μολότοφ είναι βάρβαροι, απολίτιστοι και άθλιοι προβοκάτορες. Όμως, οι σινεφίλ συναισθηματισμοί οφείλουν να σταματάνε εκεί, στις πρώτες σκέψεις και να ακολουθεί περισυλλογή και μεγάλη προσοχή όταν ξεκινάς να γράψεις κάτι (ειδικά με τίτλους όπως «Αττικόν: Γλύτωσε από τους Γερμανούς – Το έκαψαν οι Έλληνες…»), προκειμένου να μη χαθεί το δάσος για να σωθεί ένα δέντρο. Το δέντρο είναι οι 3 αίθουσες. Το δάσος είναι οι ζωές όλων μας, τα ήδη καμένα σπίτια μας, τα κλειστά καταστήματα κι οι άστεγοι στους δρόμους κι αν θέλετε να το εντοπίσουμε και στον πολιτισμό, το δέντρο είναι δύο (και περισσότερα) ιστορικά κτίρια κατεστραμμένα, το δάσος όμως είναι η καθημερινή αργή κατάρρευση εκατοντάδων ιστορικών κτιρίων, το ξεπούλημα του συνόλου των μνημείων μας (άραγε, έχει διαβάσει κανείς απ’ όσους σήμερα κλαίνε το πρώτο μνημόνιο;), η άθλια πολιτιστική πολιτική των τελευταίων χρόνων και η μηδενική χρηματοδότηση στον πολιτισμό και την παιδεία.
Τελικά, ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι τα κτίρια κάηκαν απ’ αυτούς που υπονοείται, αν αγνοηθούν δηλαδή κάποιες καταγγελίες που ακούστηκαν χθες ότι την ώρα που πήρε φωτιά το Αττικόν τριγύρω υπήρχαν μόνο ΜΑΤ (άλλωστε, δεν θα ήταν η πρώτη φορά), στην πραγματικότητα, αυτή που τα έκαψε είναι η πολιτική του μνημονίου που δημιούργησε μια κοινωνία 50.000 αστέγων, 1.000.000 ανέργων και των μισών κατοίκων της Ελλάδας στα όρια της φτώχιας, όσοι σχεδίασαν την ολοκληρωτική εξόντωση των εργαζόμενων και της νεολαίας στο βωμό του θεού-κέρδους, όσοι κλέβουν το μέλλον των παιδιών μας και το παραδίδουν στους καπιταλιστές για πάντα (ή μέχρι ο ίδιος ο λαός να αποφασίσει επιτέλους να αλλάξει τη μοίρα του). Αυτοί που έκαψαν και λεηλάτησαν χθες, είναι οι ίδιοι που ευθύνονται για τον εδώ και χρόνια αργό «θάνατο του εμποράκου» (όπως με περίσσιο συναισθηματισμό γράφουν κάποιοι σήμερα).
Η ιστορική μνήμη μιας πόλης δεν είναι μόνο τα κάγκελα του Αβραμόπουλου, τα αρχοντικά κτίρια, τα σιντριβάνια και όμορφα παρτέρια, είναι και οι καταστροφές που συντελούνται σε εποχές κρίσης και έξαρσης της φτώχιας. Οι χθεσινές εικόνες, είναι εικόνες από το μέλλον μιας χώρας που οι «ηγέτες της» ψήφισαν ναι σε όλα: στην φτώχια, την πείνα και στην εξαθλίωση. Γι’ αυτό δεν θα πάω μ’ ένα κερί στο χέρι απόψε έξω απ’ το Αττικόν αλλά με φωτιά και με μαχαίρι ενάντια σε αυτούς που καίνε τις ζωές μας. Σήμερα ή όποτε χρειαστεί. Άλλωστε, τα κτίρια ξαναγίνονται. Οι ζωές μας;
Του Γιάννη Δηράκη
(dirakis@sevenart.gr)
Πηγή SevenArt http://www.sevenart.gr/news-detail.php?catid=15&id=1325
Άφιξη Μανώλη Γλέζου και Μίκη Θεοδωράκη στην πλ. Συντάγματος.
Ο Μίκης Θεοδωράκης μιλάει και δέχεται χημικά!!!
Γλέζος : Ο Ελληνικός λαός έχει εξεγερθεί!!!
Θεοδωράκης : Από εδώ και πέρα αρχίζει η προδοσία
Με αυτό θύμωσα πολύ
Τὴν Κυριακή, ἡ κυρία Διβάνη εἶδε μία εἰκοσιεξάχρονη, στὸ σπιτι της, μὲ τὴν τηλεόραση ἀνοιχτὴ στὸν τελικὸ τοῦ Master Chef, κρεμασμένη στὸ κινητὸ καὶ στὰ social media, νὰ κλαίει ἐπειδὴ κάηκε τὸ ἀγαπημένο της σινεμά. Τὴν Δευτέρα, ἡ κυρία Διβάνη πῆγε μὲ ἕνα κερὶ στὸ χέρι νὰ πενθήσει (ὄχι μόνη, ἦταν καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι τῆς τέχνης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ ἐκεῖ, π.χ. ὁ κ. Χωμενίδης καὶ ὁ κ. Δοξιάδης) ἔξω ἀπὸ τὰ ἀποκαΐδια. Σήμερα, ἡ κυρία Διβάνη γράφει, στὸ Protagon, γιὰ ὅλα αὐτά, μὲ πολλὴ καλολογία, καὶ πολὺ συναίσθημα (εἶναι, βλέπετε, καὶ ἡ γιορτὴ τῶν ἐρωτευμένων).
Κάποιοι ἄλλοι, μεταξὺ αὐτῶν καὶ πολλὲς χιλιάδες πραγματικοὶ εἰκοσιεξάχρονοι, δὲν ἦσαν κρεμασμένοι στὰ κινητὰ καὶ στὰ social media τὴν Κυριακή, ἦσαν στὸ Σύνταγμα καὶ στοὺς γύρω δρόμους, διαμαρτυρόμενοι γιὰ τὴν ὑποθήκευση του μέλλοντός τους ἐνῶ ἡ ἀστυνομία τοὺς ψέκαζε μὲ ληγμένα χημικά. Τὴν Δευτέρα, δὲν πένθησαν μὲ ἕνα κερὶ στὸ χέρι γιὰ τὸ ἀγαπημένο τους σινεμά – ἐδῶ καὶ καιρὸ δὲν πηγαίνουν σινεμά, οὔτε πουθενὰ ἀλλοῦ, εἶναι ἄφραγκοι καὶ ἄνεργοι. Σήμερα, ἂς ἐλπίσουμε ὅτι δὲν διάβασαν τὸ protagon.
Πηγή Απανθίσματα –> http://sraosha2.tumblr.com/post/17602540899
Πάλι για άσχετα μιλάμε.
Του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου
Θλιβερό το κάψιμο του Αττικόν, θλιβερότερη η συντριβή των ανθρώπων
Aκόμα μια φορά χάθηκε η μπάλα. Και το μάτι στράφηκε στο επουσιώδες.
Είναι επουσιώδες το κάψιμο του Κέντρου;
Είναι. Αν το συγκρίνεις με την δυστυχία που πρόκειται να ζήσουν εκατομμύρια Ελλήνων στα χρόνια που έρχονται.
Σπουδαίο πράγμα η αρχιτεκτονική, η Ιστορία, ο πολιτισμός –αλλά πολύ σπουδαιότερο η καθημερινή αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Το δικαίωμά του να μην εξευτελίζεται για να βρεί φαΐ και στέγη.
Οι μπαχαλάκηδες που τα έκαψαν, δεν αγωνίζονται για αυτήν την αξιοπρέπεια. Στην μεγάλη τους πλειοψηφία είναι παιδιά με πολύ θυμό φορτωμένο μέσα τους -που τούς τυφλώνει. Είναι ένας θυμός που τον γεννά το άδικο, αλλά στουκάρει στον τοίχο της άγνοιας και της εφηβικής ανάγκης για παραβατική “μαγεία και επανάσταση”.
Χθες όμως, χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, που ούτε έκαψαν ούτε τυφλωμένοι ήταν, κατέβηκαν στο Σύνταγμα, με τα μάτια ανοιχτά, να διαδηλώσουν ενάντια σε αυτό που έχει καταστρέψει τη ζωή τους.
Αυτούς τους ανθρώπους, σήμερα όλοι τους ξέχασαν. Αν και αυτοί είναι το κέντρο του αντιμνημονιακού ήθους, το μόνο ανθεκτικό επιχείρημα απέναντι στην θλιβερή εικόνα των ανθρώπων που μάς κυβερνούν.
Αυτό το πράγμα, γίνεται εν μέρει από πρόθεση, εν μέρει από σύγχυση. Είναι ασφαλώς πιο συναρπαστικό θέαμα ένα σπουδαίο αρχιτεκτόνημα που καίγεται, από χιλιάδες ανθρώπους που καίγονται άδοξα εκτός της κεντρικής σκηνής, χωρίς να τους δείχνει απευθείας η τηλεόραση. Αλλά δουλειά της δημοσιογραφίας είναι να ιεραρχεί την είδηση.
Πρώτη είδηση σήμερα είναι ότι ψηφίστηκε ένα εγκληματικό μνημόνιο. Δεύτερη ότι χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν εναντίον του. Και τρίτη ότι ο συνήθης εσμός των μπαχαλάκηδων, φύσει ανιστόρητος και τυφλωμένος, έκαψε ένα από τα τελευταία ωραία πράγματα του Κέντρου (ευτυχώς, χωρίς ανθρώπινα θύματα αυτήν τη φορά).
YΓ. Θεωρώ επίσης ελαφρώς γελοία την αποψινή συγκέντρωση με κεριά, μπροστά στα αποκαΐδια του κινηματογράφου.
Πηγή http://www.lifo.gr/team/readersdigest/28943