Οι προεκλογικές «προβλέψεις» του Πρετεντέρη λίγο πριν τις εκλογές 2012. Δημοσιογράφοι ή προπαγανδιστές;

Το άρθρο αυτό γράφτηκε στις 15 Μαΐου του 2012 ανάμεσα στις δύο βουλευτικές εκλογές. Αποδεικνύει τον ρόλο  του Πρετεντέρη για μια τοποθέτηση που ποτέ δεν ζήτησε συγνώμη (sic).

«ένας δημοσιογράφος ποτέ δεν πρέπει να γίνει στο επάγγελμα του ένα με το θέμα,
ακόμη και αν είναι το πιο καλό»
H.J.Friedrichs

.

Θ’ ακούσετε πολλά μέχρι τις εκλογές. Το άρθρο που ακολουθεί σας θυμίζει τι έγινε με τις προηγούμενες.
Δημοσιογράφοι θα κάνουν αναλύσεις με ύφος χιλίων καρδιναλίων.

Θα σας λένε ότι αυτοί γνωρίζουν πράγματα που εσείς δεν γνωρίζετε. Μάθατε όμως ότι σας λένε μόνο πράγματα που θα σας κάνουν να σκεφτόσαστε όπως αυτοί θέλουν.

Θα σας λένε ότι αφουγκράζονται τον κόσμο με το φυσικό (ενίοτε και οικογενειακό) χάρισμα που μόνο αυτοί έχουν. Μη ξεχνάτε ότι κλεισμένοι στα στούντιο και στις βίλες τους δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στον κόσμο.

Θα σας λένε ότι είναι αντικειμενικοί. Να θυμάστε ότι είναι απόλυτα υποκειμενικοί.

Ακολουθεί το «εμπνευσμένο» άρθρο, μνημείο αντικειμενικής δημοσιογραφίας του πολιτικού αναλυτή Γιάννη Πρετεντέρη, αυτού που άφηνε να εννοηθεί μέχρι τελευταία στιγμή της ημέρας των εκλογών ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι οι σίγουροι νικητές των εκλογών. Αυτού που δεν πέρασε ούτε στιγμή από την επόμενη ημέρα των εκλογών (χρειάστηκε μια ημέρα για να συνέλθει) μέχρι σήμερα να αναφέρεται  ακατάπαυστα στον ΣΥΡΙΖΑ πάντα με σκοπό να τον υποτιμήσει.

Δεν είναι ο μόνος. Είναι όλο το επιτελείο του MEGA από τους πρωϊνούς μέχρι και τους βραδινούς. Είναι όλο το επιτελείο του ΣΚΑΪ. Είναι αρκετοί στις κρατικές τηλεοράσεις. Είναι αρκετοί στα άλλα κανάλια και σταθμούς. Πλέον δεν τους πιστεύουμε. Αν χρειαστεί να μάθουμε την ώρα ρωτάμε έναν άνθρωπο δίπλα μας. Ποιο κοντά στην αλήθεια θα είναι…

Για την ώρα απολαύστε τον Γ. Πρετεντέρη στο Βήμα να κάνει προπαγάνδα. 

.

«Πείτε κάτι σοβαρό!»

Το δήθεν τέλος του δικομματισμού, οι φυγόκεντρες δυνάμεις και η αξιοπρέπεια του ψηφοφόρου

του Γιάννη Πρετεντέρη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/03/2012, 05:45 (δυο 
Βήμα –> εδώ  

.

Στον «Απρίλη» του Νάνι Μορέτι ο πρωταγωνιστής ακούει μια ομιλία του Μάσιμο ντ’ Αλέμα από την τηλεόραση. Κάποια στιγμή, εξοργισμένος φωνάζει στον ομιλητή: «Ντ’ Αλέμα, πες επιτέλους κάτι αριστερό!».

Εμείς δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες για τέτοιες απαιτήσεις. Αρκεί να πουν κάτι σοβαρό – σοβαρό δεξιό, σοβαρό αριστερό, σοβαρό ό,τι και να είναι…

Διότι όπως πάνε τα πράγματα, οι εκλογές κινδυνεύουν να εξελιχθούν περισσότερο σε τσίρκο παρά σε κορυφαία δημοκρατική διαδικασία. Προς το παρόν, όλη η συμπιεσμένη γελοιότητα και η γραφικότητα της ελληνικής πολιτικής έχουν βγει στον αφρό και διεκδικούν θέση στο προσκήνιο.

Ηδη τα πιο ετερόκλητα συμφέροντα παιανίζουν το ρέκβιεμ του δικομματισμού. Και επικαλούνται το φάντασμα της ακυβερνησίας. Σιγά!

Ρίξτε μια ματιά στον εκλογικό νόμο: ακόμη κι αν τα δυο μεγαλύτερα κόμματα, ΝΔ και ΠαΣοΚ, συγκεντρώσουν ένα ευτελές 40% θα έχουν κάπου 160 βουλευτές στη Βουλή. Και δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που μια κυβέρνηση στην Ελλάδα θα στηρίζεται στο 40% της λαϊκής ψήφου.

Πήρα το χειρότερο σενάριο για να πω ότι χειρότερο σενάριο δεν υπάρχει. Ούτως ή άλλως, η χώρα μετά τις εκλογές θα έχει κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως, θα υπάρχει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ακόμη περισσότερο που ΝΔ και ΠαΣοΚ αποκλείεται να πάρουν αθροιστικά 40%.

– Το ΠαΣοΚ μετά την εκλογή του Ευ. Βενιζέλου δίνει σημάδια ζωής και εμφανίζεται να καθαρίζει τη μάχη για τη δεύτερη θέση. Το πιθανότερο είναι ότι θα κινηθεί σε ποσοστά υπερδιπλάσια από αυτά που του έδιναν ως προσφάτως οι δημοσκοπήσεις.

– Η ΝΔ μπορεί να πληρώνει κάπως τη «δυναμική Καμμένου» αλλά, ούτως ή άλλως, είχε πάρει ένα σοβαρό προβάδισμα και διατηρεί ακόμη σημαντικά περιθώρια περαιτέρω συσπείρωσης – αν υποθέσει κανείς ότι η «δυναμική Καμμένου» θα διατηρηθεί μέχρι τέλους…

Με τα σημερινά δεδομένα, τα δυο μεγάλα κόμματα διεκδικούν ίσως το 50% (περίπου 180 έδρες στη Βουλή) με σοβαρό το ενδεχόμενο μιας περαιτέρω συσπείρωσης των δυνάμεών τους στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.

Αν πιάσουν το (καθόλου απίθανο) 55%, θα προσεγγίσουν ενδεχομένως και τις 195-200 έδρες – τα 2/3 της Βουλής…

Το σημειώνω αυτό για όσους έσπευσαν και σπεύδουν να σαλπίσουν πρόωρα «το τέλος του δικομματισμού» και να εξαγγείλουν χαιρέκακα «την κατάρρευση του συστήματος».

Ο δικομματισμός ασφαλώς ταλαιπωρείται. Το πολιτικό σύστημα προφανώς δοκιμάζεται. Αλλά δεν βλέπω να απειλείται η ζωή τους – και, πάντως, όχι από τους υπάρχοντες…

Αρκεί, βεβαίως, να πουν και εκείνοι «κάτι σοβαρό». Θα προσέθετα: και κάτι διαφορετικό…

Διότι αν πολιτική του ΠαΣοΚ και της ΝΔ είναι να προαναγγέλλουν ότι η δυστυχία μας είναι προδιαγεγραμμένη και η συμφορά αναπόφευκτη, τότε όλο και λιγότεροι θα βρεθούν να τους ακολουθούν.

.

Οι παιάνες για «τη σωτηρία της πατρίδας» δεν πείθουν πλέον κανέναν και σίγουρα δεν συγκινούν πολλούς. Χρειάζεται κάτι πιο ουσιαστικό και πιο χειροπιαστό.

Ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί τους, ακόμη και οι πιο αδιαφιλονίκητοι υποστηρικτές της σταθερότητας, αναζητούν ένα στοιχειώδες άλλοθι για να μπορέσουν να τους στηρίξουν στην κάλπη. Θέλουν ένα επιχείρημα – και ας μην είναι αποστομωτικό…

Αλλά κανένα τέτοιο επιχείρημα δεν ακούω:

– Ο νέος πρόεδρος του ΠαΣοΚ υπέστειλε τη σημαία της γενναίας αυτοκριτικής για να μη δημιουργηθούν προεκλογικά ζητήματα με τον προκάτοχό του – κατανοητό αλλά δεν ξέρω αν αυτό περίμενε ο κόσμος…

– Ο πρόεδρος της ΝΔ αναζητεί εδώ και μήνες μια νέα ρητορική για να υποστηρίξει τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου και στη σύναψη του νέου οικονομικού προγράμματος – ως τώρα, πάντως, δεν την έχει βρει…

Και αυτό ακριβώς το κενό ουσιαστικών επιχειρημάτων και ελκυστικής προοπτικής επιτρέπει να αναπτύσσονται όλες οι φυγόκεντρες δυνάμεις από τον Καμμένο και τον Τσίπρα ως τον Κουβέλη, τη Λούκα και τη «Χρυσή Αυγή». Οχι επειδή είναι αξιόπιστες αυτές. Αλλά επειδή δεν είναι αξιόπιστοι οι άλλοι.

Πείτε κάτι σοβαρό, λοιπόν. Δώστε στον κόσμο μια ελπίδα. Υψώστε μια αντίσταση. Εμπνεύστε, αν όχι όλους, τουλάχιστον εκείνους που θέλουν πάλι να σας ψηφίσουν.

Και κυρίως δημιουργήστε την αίσθηση στον πολίτη ότι αυτές οι εκλογές μπορεί να αποτελέσουν ένα νέο ξεκίνημα στην ανάκτηση έστω της πληγωμένης αξιοπρέπειάς του. Εχω την αίσθηση ότι ίσως αποδειχθεί αρκετό…

.
(οι υπογραμμίσεις έγιναν από το Κανάλι )

.

Πηγή «Το Βήμα» –> εδώ

.

Ενδιαφέρον και σχετικό το αφιέρωμα του Al Jazeera για την κρίση των ελληνικών Media που ακολουθεί και που υποτίτλισε ο CrippleHorse και είναι στην συλλογή του Γαλαξιάρχη

.

.