Ποιος θυμάται τον Μπόμπι Σαντς;

 

Το γελαστό παιδί που πέθανε ύστερα από 66 ημέρες απεργίας πείνας το ’81

 

 

Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗ

 
Τριάντα δύο χρόνια πριν, στις 5 Μαΐου 1981, ο Μπόμπι Σαντς πεθαίνει σε ηλικία 27 ετών, στις φυλακές Λονγκ Κες, κοντά στο Μπέλφαστ, έπειτα από 66 μέρες απεργίας πείνας.

 

Πολιτικός κρατούμενος και αιχμάλωτος πολέμου, εκλεγμένος βουλευτής και μαχητής του αντάρτικου στρατού του IRA, ο Σαντς ξεκίνησε την απεργία πείνας την 1η Μαρτίου, και σύντομα τον ακολούθησαν σ’ αυτήν κι άλλοι συγκρατούμενοί του αντάρτες, που συνέχισαν και μετά τον θάνατό του, μέχρι τον Οκτώβριο του 1981. Αλλοι εννέα πέθαναν όπως κι εκείνος.

 

Πρετετράγκας

 

 

Η ντροπή της δημοσιογραφίας, οι ολίγοι που κατάφεραν να προσδώσουν στη λέξη «δημοσιογράφος» υβριστική χροιά, οι δήθεν μετριοπαθείς, αντικειμενικοί και αποστασιοποιημένοι…

Το τέρας της δημοσιογραφίας διά των αντιπροσώπων του δεν είναι άλλο από το ίδιο το τέρας υπό το μανδύα της επικοινωνίας, της πληροφόρησης, της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας. Δεν είναι άλλο από ένα καλοπληρωμένο ανδρείκελο της εκάστοτε κυβερνητικής προπαγάνδας ή της επικοινωνιακής πολιτικής συγκεκριμένων «ανώνυμων» εταιριών.

Άνθρωποι σαν εμάς, αλλά χωρίς ψυχή. Τα ανθρωποειδή αυτά είναι ο στρατός του τέρατος. Ένας στρατός που για όσο πληρώνεται παραμένει πειθήνιο όργανο στα χέρια του.

Δεν έχει σημασία ποιος πληρώνει. Σημασία έχει να βγαίνει το «μεροκάματο». Δεν έχει σημασία ο τρόπος, αλλά η επίτευξη του σκοπού. Και ο σκοπός δυστυχώς δεν είναι η ενημέρωση, δεν είναι η ψυχαγωγία, δεν είναι η γνώση.