Από τα τέλη του ’72 η χούντα δέχεται διπλωματικές πιέσεις για να προχωρήσει σε μια φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος. Φυσικά όχι από δημοκρατικό ενδιαφέρον, αλλά κυρίως για να καταφέρουν να αντιμετωπίσουν την κοινή γνώμη των χωρών τους.
Την 1η Ιουνίου 73 ο Παπαδόπουλος καταργεί την Βασιλεία και αποφασίζει να «φιλελευθεροποιήσει» το δικτατορικό καθεστώς.
Μετά το δημοψήφισμα του 1973, στις 8 Οκτωβρίου 1973 , ο δικτάτορας, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη, (ναι σωστά μάντεψες τον μπαμπάκα του Sir Markezinis. με σκοπό να διεξάγει βουλευτικές εκλογές . Φυσικά και δεν θα επρόκειτο για ελεύθερες εκλογές αλλά για παρωδία.
Δεν θα μακρηγορήσω. Η εξέγερση του πολυτεχνείου εξευτελίζει, γκρεμίζει ουσιαστικά αυτό το προσωπείο «εκδημοκρατισμού».
Καταρρίπτει το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Τουρκία μετά τον Εβρέν με μια καλυμμένη χούντα, λευκά κελιά, βασανιστήρια, λογοκρισία, παράνομη αριστερά.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου ουσιαστικά σπρώχνει την ιστορία σε μια πραγματική μεταπολίτευση κι όχι σε δημοκρατία που θα αμνήστευε το πραξικόπημα και φυσικά θα κρατούσε την πραγματική εξουσία.
Η εξέγερση του πολυτεχνείου πέρα από τη θυσία, και πέρα από όσα λένε οι ανιστόρητοι βλάκες για τη γενιά του πολυτεχνείου βάζει τα θεμέλια για τη δημοκρατία. Κι όσοι δεν καταλαβαίνουν…