Κέρκυρα – Πρωτοκύριακο του Νοέμβρη 1941. Πρώτη μαζική αντιστασιακή αντιφασιστική ενέργεια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο

Το Νοέμβριο του 1941 η Κέρκυρα βρισκόταν ήδη 6 μήνες υπό ιταλική κατοχή. Την πρώτη Κυριακή του Νοέμβρη (Πρωτοκύριακο) γίνεται η λιτάνευση του σκηνώματος του Αγ. Σπυρίδωνος. Οι ιταλικές αρχές έκριναν σκόπιμο να ακολουθήσουν με πολυπρόσωπη αντιπροσώπευση το σκήνωμα. Εμφανίστηκαν με αέρα κυριάρχου φορώντας επίσημες ενδυμασίες και πολλαπλές σειρές παρασήμων προκαλώντας τα αισθήματα του κερκυραϊκού λαού.
Οι μαθητές αντίθετα έδειχναν απρόθυμοι να πάρουν μέρος στη λιτανεία πείσθηκαν όμως από τους καθηγητές τους. Έτσι εμφανίστηκε στη λιτανεία σε άψογους σχηματισμούς πλήθος μαθητών και μαθητριών υπό το πρόσταγμα των γυμναστών Νικολ. Νικολαΐδη και Δήμητρας Παππά.

 

ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

(Σάββ. 03/01/15 – 19:14)

Του ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Κ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ*

Η μόνη χώρα της ευρωζώνης, που δεν υπέγραψε την δανειακή σύμβαση Ελλάδας–χωρών ευρωζώνης (έχει επικρατήσει να αναφέρεται ως μνημόνιο Νο1) απευθείας με την Ελλάδα ήταν η Γερμανία (αντ’ αυτής υπέγραψε η γερμανική κρατική επενδυτική τράπεζα ειδικού σκοπού KFW). Ο προφανέστατος λόγος, είναι η ύπαρξη του γερμανικού κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων (όχι οι γερμανικές κατοχικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά την γερμανική κατοχή,  που πρέπει να διεκδικηθούν). Το ύψος τους κατά το έτος 2010, χωρίς συνυπολογισμό των τόκων, εκτιμάτο σε 162 δις ευρώ.

Η απόφαση της 19μελούς Διασυμμαχικής Επιτροπής των Παρισίων του 1946, καταλόγισε στη Γερμανία ότι οφείλει να καταβάλλει στην Ελλάδα:

– 7,1 δις δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή αξίας 108 δις ευρώ το 2010 χωρίς συνυπολογισμό των τόκων, που είναι επανορθώσεις για καταστροφές στις υποδομές κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής και οφείλονται στο ελληνικό δημόσιο.

– Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο ύψους 3,5 δις δολαρίων, αγοραστικής αξίας 1938, δηλαδή αξίας 54 δις ευρώ το 2010 χωρίς συνυπολογισμό των τόκων. Το δάνειο αυτό, υπολογιζόμενο κάθε έτος, τόσο από την τράπεζα της Ελλάδας, όσο και από την γερμανική κρατική τράπεζα, προκάλεσε καθοριστικά την πείνα και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από την γερμανική κατοχή.

Η Γερμανία δεν έχει προβεί σε εξόφληση αυτών των αναγνωρισμένων οφειλών της προς την Ελλάδα, ενώ έχει εξοφλήσει όλες ανεξαιρέτως τις χώρες με τις οποίες βρέθηκε σε εμπόλεμη κατάσταση. Και τα δύο αυτά ποσά δεν έχουν παραγραφεί, ούτε μπορούν να παραγραφούν, γιατί είναι αναγνωρισμένες οφειλές με διεθνείς συμφωνίες και διεθνείς συμβάσεις και είναι αρκετή η έγγραφη απαίτησή τους από την  εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Εάν αυτό συνέβαινε και η γερμανική κυβέρνηση αρνιόταν την καταβολή τους, η όποια ελληνική κυβέρνηση θα στοιχειοθετούσε δικαίωμα προσφυγής στα διεθνή δικαστήρια και αναμφισβήτητης δικαίωσής της για την λήψη τους.

Η σχετική δανειακή συμφωνία του αναγκαστικού γερμανικού κατοχικού δανείου υπογράφηκε την 14/3/1942 από τους πληρεξούσιους της Γερμανίας και της Ιταλίας στην Ελλάδα, Άλτενμπουργκ και Γκίτζι. Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί και δεν ήταν παρούσα. Στην Ελλάδα την ανακοίνωσε μετά από εννιά μέρες ο Άλτενμπουργκ με την ρηματική διακοίνωση 160/23-3-1942 και ο Γκίτζι με το σημείωμά του Νο4/6406/461/23-3-1942.

Πανηγυρικός του Προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Ιονίων Νήσων για την 28η Οκτωβρίου 1940

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ
στη δοξολογία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

Κυρίες και κύριοι καλημέρα και χρόνια πολλά σε όλους και όλες.

Θα μου επιτρέψετε να παραλείψω το πρωτόκολλο των ιεραρχικών προσφωνήσεων, γιατί συνήθως μέσα στην πολλή επισημότητα και τους τύπους πνίγεται η ουσία και χάνεται η ευκαιρία για μια πιο προσωπική , άρα και πιο ειλικρινή κατάθεση σκέψεων και προβληματισμών.

Σήμερα γιορτάζουμε μια ξεχωριστή μέρα. Είναι μέρα μνήμης ατομικής, αλλά προπάντων συλλογικής, ιστορικής, μέρα αφιερωμένη στον αγώνα εκείνων που πολεμώντας μας έδωσαν την ευκαιρία να καμαρώνουμε για άλλη μια σελίδα ηρωισμού του ελληνικού λαού. Σαν σήμερα πριν 74 χρόνια ένας ολιγάριθμος λαός όρθωσε ανάστημα απέναντι σε ισχυρότατους στρατούς και πολέμησε με απαράμιλλη γενναιότητα και ηρωισμό εναντίον υπέρτερων δυνάμεων επιδεικνύοντας φρόνημα, ηρωισμό, και πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης των λαών.

Πως αντιμετωπίζεις τους φασίστες

 

 

 

Το «Υπουργείο Κατοχής» και ο ναυτικός αποκλεισμός του Πειραιά κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο.

 

 

Κατά την διάρκεια του 19ου Αιώνα η πολιτική της Γαλλίας αλλά κατ΄εξοχήν της Αγγλίας στην Ανατολή πρότασσε ως βασική προτεραιότητα την εδαφική ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως βασική ανάσχεση της Ρωσικής καθόδου στην Μεσόγειο. Αντιθέτως η Ρωσία είχε προαιώνιο πόθο την συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την κάθοδο της στο Αιγαίο. Για τρεις αιώνες η Ρωσία επεδίωκε τον στόχο αυτό προσεταιριζόμενη όλους τους Χριστιανικούς λαούς (και κυρίως τους Έλληνες. Η πολιτική αυτή θα άλλαζε το 1860 όταν η Ρωσία (δυστυχώς για την Ελλάδα και τα συμφέροντα του Ελληνισμού) θα εστερνιζόταν την Θεωρία του Πανσλαβισμού.

Την εξιστορούμενη εποχή  Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπιζε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων με κυριότερο την οικονομική χρεοκοπία και τις αντίπαλες φατρίες μέσα στην Υψηλή Πύλη. Αυτό την καθιστούσε αδύναμη πολιτικά και στρατιωτικά (ο περίφημος «μεγάλος ασθενής») και έσπρωχνε την Ρωσία του τσάρου Νικολάου Α΄ να αναζητά μια αφορμή για να επέμβει εις βάρος της.
Αυτή δόθηκε στις αρχές του 1850 με το πρόβλημα της ιδιοκτησίας του πανάγιου Τάφου της Βηθλεέμ στα Ιεροσόλυμα και την διένεξη μεταξύ των Ορθοδόξων και των Καθολικών. Η διένεξη αυτή σοβούσε επί δύο αιώνες και πλέον, με τον εκάστοτε Σουλτάνο να εκδίδει διαδοχικά αντιφατικά φιρμάνια για το καθεστώς ιδιοκτησίας. Με αφορμή μια Γαλλική επέμβαση στον Σουλτάνο υπέρ των

Καθολικών, ο Ρώσος απεσταλμένος του Τσάρου στην Κωνσταντινούπολη Μεντσίκωφ επέδωσε τελεσίγραφο στον Σουλτάνο στις 23 Απριλίου 1853 με το οποίο όχι μόνο ζητούσε να αποδοθεί η ιδιοκτησία του τάφου στους Ορθοδόξους, αλλά ζητούσε ο Σουλτάνος να αναγνωρίσει με επίσημο φιρμάνι τους Ρώσους ως προστάτες των Ορθοδόξων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Οι δύο πρεσβευτές της Γαλλίας και της Αγγλίας ώθησαν τον Σουλτάνο να απορρίψει το τελεσίγραφο υποσχόμενοι αμέριστη υποστήριξη σε περίπτωση ένοπλης αναμέτρησης. Η Ρωσία προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με την Αγγλία και την Αυστρία πριν ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες, αλλά μάταια. Αντιθέτως σχηματίστηκε μια πανίσχυρη συμμαχία εναντίον της στην οποία συμμετείχαν και οι 2 άλλες υπερδυνάμεις της εποχής Αυστρία και Πρωσία. Στις 18 Νοεμβρίου 1853 ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στον Δούναβη και ο Ρωσικός στόλος κατέστρεψε μοίρα του Τουρκικού στόλου που ναυλοχούσε στο λιμάνι της Σινώπης. Ακολούθησε απόβαση των όψιμων συμμάχων της Οθ. Αυτοκρατορίας στην χερσόνησο της Κριμαίας και έναρξη εχθροπραξιών που περιορίστηκαν πλέον σε Ρωσικό έδαφος.

 

1941-1944 – Μέρες Γερμανικής Κατοχής. Η καθημερινότητα των Ελλήνων