Κόντε Λομβέρδος και κοντέσσα Φώφη

αφιερωμένο στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ

Περνάς έξω από παλιά αρχοντικά που τώρα έχουν σχεδόν καταρρεύσει και σκέφτεσαι ο,τι κάποτε εκεί μέσα είχαν γίνει μεγάλα γλέντια, ζηλευτές χοροεσπερίδες, τσάντες με εκατομμύρια ευρώ άλλαξαν χέρια, γκραντ ρεμούλες, προμήθειες κάτω αλλά και πάνω από το τραπέζι.

Σκέφτεσαι τις σχέσεις με το υπηρετικό προσωπικό και βγάζεις συμπεράσματα για τα γυρίσματα της ζωής.

Η εικόνα συμπληρώνεται με τους τελευταίους κληρονόμους να βγαίνουν μέσα από το ετοιμόρροπο το απόγευμα για να πάνε στο καφενείο της γειτονιάς να ρητορεύσουν, τώρα πλέον ρακένδυτοι σχεδόν γυμνοί, ανίκανοι να καταλάβουν ότι οι καιροί άλλαξαν και τα λόγια τους δεν έχουν πλέον κοινό.

Έχεις και τους γείτονες να γελάνε με όλο αυτό το θέαμα και κλείνοντας ο ένας στον άλλον το μάτι να λένε μεταξύ τους κοροϊδευτικά : «Περνά ο κόντε Λομβέρδος με την κοντέσσα Φώφη και από δίπλα ο σιορ Οδυσσέας!».

Kanaliotis

Μακελελέματα – Βίοι Παράλληλοι

 

 

Γεμίσαμε όψιμους Πόντιους Πιλάτους

Ανδρέας Λοβέρδος : «Θέτω τον εαυτό μου στη διάθεση του πρωθυπουργού»…

Διατυπώνοντας αντιρρήσεις για την οικονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, έθεσε εαυτόν στη διάθεση του πρωθυπουργού.

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε προς του διαπιστευμένους συντάκτες του υπουργείου Υγείας, ζήτησε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα να εγκριθεί με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών.

Χαρακτήρισε μάλιστα νεφελώδεις κάποιες πολιτικές της κυβέρνησης, επισημαίνοντας πως ένα νέο Μνημόνιο θα πρέπει να ελεγχθεί από το σύνολο των υπουργών και όχι μόνο από τον υπουργό Οικονομικών, Γιώργο Παπακωνσταντίνου, και υπογραμμίζοντας ότι «όλοι πρέπει να πάρουμε τις ευθύνες για την πορεία της χώρας».

«Εγώ σε νεφελώδεις και αντιφατικές πολιτικές δεν έχω θέση. Θέτω τον εαυτό μου στη διάθεση του πρωθυπουργού», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Πηγή News247 –> εδώ

…και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

Στα 434,3 δισ. έφθασε το εξωτερικό χρέος (ή στο 187% του ΑΕΠ)!!!

Κατά 21,3 δις αυξήθηκε το ακαθάριστο εξωτερικό χρέος της χώρας στο δεύτερο τρίμηνο του 2010, φθάνοντας τα 434,3 δισ. ευρώ ή στο 187% του ΑΕΠ σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ότι :

Το παρέλαβε ο Σημίτης το 1996 στα 100 δισ. ευρώ και το παρέδωσε το 2004 στα 200 δισ. ευρώ αν και οι κυβερνήσεις του σε αυτήν την οχταετία διαχειρίστηκαν περισσότερα από 300 δισ. ευρώ.
Το παρέλαβε ο Κωστάκης Καραμανλής το 2004 στα 200 δισ. ευρώ και μετά από πέντε χρόνια, το 2009 το παρέδωσε στα 300 δισ.  αν και ο ίδιος υποσχόταν να δημιουργήσει έσοδα για να ισοσκελίζει τους δυσβάστακτους τόκους των δέκα και άνω δις ευρώ που πληρώναμε ετησίως.
Τέλος το παρέλαβε ο Γιωργάκης Παπανδρέου το 2009 στα 300 δισ. ευρώ υποσχόμενος ότι λεφτά υπάρχουν και μέσα σε ένα μόνο χρόνο κατάφερε να το φτάσει στα 434,3 δισ. ευρώ. 

Είναι η επιστράτευση αντισυνταγματική;

 

(…ή, τι έλεγε το 2006 ο Ανδρέας Λοβέρδος;)

– Αναδημοσίευση από το ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ (26/2/06).

Αδιαλλαξία κατά τις διαπραγματεύσεις, ανικανότητα διαχείρισης ενός κοινωνικού θέματος, αδυναμία στάθμισης της βαρύτητας των συναφών θεμάτων, προσπάθεια επίδειξης ισχύος, έλλειψη ενδο-κυβερνητικού συντονισμού, περιφρόνηση της δικαιοσύνης και, τέλος, παραβίαση του Συντάγματος, πανικός, παρακάλια κι επίδειξη θλίψης χαρακτήρισαν την κυβέρνηση της Ν.Δ. στην απεργία των ναυτεργατών. Ως προς το θέμα αυτό, ίσως, έχουν γραφεί και έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα. Εκτός ενός θέματος: αυτού της λαθραίας επιβίωσης – επί τριάντα δύο χρόνια – του νομοθετικού διατάγματος 17/1974 περί Πολιτικού Σχεδιασμού Εκτάκτου Ανάγκης.

Πρόκειται για νομοθετικό διάταγμα (Ν.Δ.), διότι τον Σεπτέμβριο του 1974, οπότε και θεσπίστηκε, δεν υπήρχε Βουλή. Είχε μόλις πέσει η δικτατορία και η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με αυτό το νομοθετικό διάταγμα ρύθμισε τη σχετική κρίσιμη ύλη. Δεν είχε, όμως, ακόμη ψηφιστεί το νέο Σύνταγμα της δημοκρατικής Ελλάδας. Στο άρθρο 22 παρ. 3 του Συντάγματος αυτού (σήμερα άρθρο 22 παρ. 4), που ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 1975, απαγορεύτηκε κάθε μορφή αναγκαστικής εργασίας. Κατ’ εξαίρεσιν μόνο επιτράπηκε η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών (πολιτική επιστράτευση) για τρεις αποκλειστικά λόγους :
α) Λόγω πολέμου ή επιστράτευσης ή ανάγκης για συνεισφορά στην άμυνα της χώρας, β) λόγω θεομηνίας και γ) λόγω κινδύνου της δημόσιας υγείας. Έκτοτε, όσες κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν το θεσμό της πολιτικής επιστράτευσης επικαλούντο το άρθρο αυτό του Συντάγματος, το άρθρο 112 που προβλέπει ότι οι προγενέστεροι του Συντάγματος νόμοι που απαιτούνται για την εφαρμογή του παραμένουν σε ισχύ εφόσον δεν αντίκεινται σε αυτό, καθώς και το ανωτέρω Ν.Δ. 17/1974. Αντίκειται, όμως, αυτό το Ν.Δ. στο Σύνταγμα; Καταφανώς ναι. Και αυτό για τους εξής λόγους: Πρώτον: το Σύνταγμα (άρθρο 22 § 4) απαιτεί νόμο για τη ρύθμιση όλων των θεμάτων που αφορούν την εφαρμογή του θεσμού της πολιτικής επιστράτευσης για τους λόγους που αναφέρθηκαν. Κάνει όμως αναφορά το Ν.Δ. 17/1974 σε αυτούς; Οργανώνει την εφαρμογή τους; Θεσπίζει τις προϋποθέσεις τους; Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική. Δεύτερον: η επικαλούμενη από τις κυβερνήσεις διάταξη του άρθρου 2 § 5 αυτού του Ν.Δ. ορίζει απλώς το τι είναι έκτακτη ανάγκη. Και αυτός ο ορισμός, όμως, είναι κατά πολύ διαφορετικός από τη συνταγματική διάταξη (άρθρο 22 § 4), της οποίας υποτίθεται πως οργανώνει την εφαρμογή. Κατά τα λοιπά, οι άλλες διατάξεις του Ν.Δ. αφορούν τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού στην κατάσταση της έκτακτης ανάγκης.

Καμία κυβέρνηση έως τώρα δεν πήρε την πρωτοβουλία να αντικαταστήσει το αντισυνταγματικό αυτό νομοθετικό διάταγμα. Από την άλλη πλευρά, όμως, στην πολιτική επιστράτευση οι κυβερνήσεις καταφεύγουν αν όχι συχνά, πάντως όχι και σπάνια. Οι πρωθυπουργοί Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Σημίτης και τώρα Καραμανλής μεταχειρίστηκαν το θεσμό της πολιτικής επιστράτευσης και βολεύτηκαν με τη χρήση αυτού του Ν.Δ. δίχως να μπουν στην πολιτική ταλαιπωρία να αγγίξουν το θέμα της αλλαγής του κατά τα συνταγματικά δεδομένα. Έκαναν, όμως, πολύ κακώς. Γιατί ανθρώπινες ελευθερίες και δικαιώματα διακυβεύονται κατά την εφαρμογή της πολιτικής επιστράτευσης. Περίπου το ίδιο έγινε, από πλευράς καθυστέρησης, και με την κήρυξη της χώρας σε γενική επιστράτευση (20 Ιουλίου 1974 με διάταγμα του δικτάτορα Γκιζίκη). Και αυτό το διάταγμα καταργήθηκε μόλις τον Δεκέμβριο του 2002 από την κυβέρνηση Σημίτη (Απόφαση Πρωθυπουργού 371/2002).

Η αλλαγή, λοιπόν, του Ν.Δ. 17/1974 αποτελεί προτεραιότητα και δεν πρέπει να αργήσει η ανάληψή της. Αντιθέτως, η διαιώνιση της ύπαρξής του συνιστά μία μόνιμη ρωγμή στη δημοκρατική πολιτεία και το κράτος δικαίου.

Ανδρέας Λοβέρδος 

 

– Δείτε το επίσης και στο προσωπικό site του Ανδρέα Λοβέρδου –> εδώ