Κάποιο Μεγάλο Σάββατο το βράδυ βρεθήκαμε, ως συνήθως, στην πάνω πλατεία. Δεν χρειαζόταν ραντεβού. Μαζευόμαστε κάτω από ένα συγκεκριμένο δέντρο πιο πάνω από τα καφενεία του Πεντοφάναρου.Ο Παναγιώτης ως συνήθως γκρίνιαζε με τα «κωλόπαιδα που θα μας κάψουν με τα βαρελότα».Εγώ είχα πάει παραπέρα και περίμενα υπομονετικά το «Χριστός Ανέστη» δίπλα σε μια άλλη παρέα.
Έρχεται ο Παναγιώτης και μου λέει ειρωνικά και σιγά στο αυτί
Κανάλι 