Όπως διαβάζω στο κείμενο του «Εφήβου» στον σημερινό «δρόμο της Αριστεράς» (σελίδα 22, ‘στο προαύλιο’), περιγράφεται ότι bullying …
«…είναι ο επαναλαμβανόμενος εκφοβισμός με πραγματική ή απειλούμενη ποινή φυσικής, προφορικής, γραπτής ή συναισθηματικής κακομεταχείρισής τους ή της διάδοσης φημών με απώτερο σκοπό τον κοινωνικό τους αποκλεισμό ή της αρπαγής προσωπικών αντικειμένων. Συμπεριλαμβάνει και τις περιπτώσεις ύβρεων κατά της εθνικότητας, φυλής ή ιδιαιτερότητας κάποιου.
Αναλυτικότερα στον όρο bullying συμπεριλαμβάνονται :
Χρησιμοποίηση υβριστικών ή περιπαικτικών εκφράσεων.
Απειλές και εκβιασμός.
Κλοπές.
Ζημιές στα προσωπικά αντικείμενα.
Επιδιωκόμενη απομάκρυνση των φίλων.
Εσκεμμένο ή συχνό αποκλεισμό από κοινωνικές δραστηριότητες.
Διάδοση κακοηθών και ψευδών φημών.
Εκβιαστικά τηλεφωνήματα ή παρενόχληση μέσω τηλεφώνου, κινητού τηλεφώνου, διαδικτύου (ηλεκτρονικό bullying) (εφημερίδες και γενικά με όλα τα ΜΜΕ, θα συμπλήρωνα)…»
Ξαφνιάστηκα γιατί διαβάζοντας αυτό το κομμάτι από το κείμενο, μου πέρασε η σκέψη ότι τους τελευταίους μήνες η συμπεριφορά απέναντι στην Ελλάδα των «φίλων», «συμμάχων», και «οικονομικών εταίρων» της, ταυτίζεται με τον ορισμό του bullying. Αν αυτό δεν είναι σωστό να συμβαίνει μεταξύ μαθητών πως μπορεί να συμβαίνει σε τέτοιο επίπεδο; Να υποθέσω ότι συναισθηματική ηλικία των μαθητών αντιστοιχεί σε κάτι πιο ώριμο;