Αργεντινή: Απαγορεύτηκαν τα iPhone και τα Blackberry!

 

 

Η κυβέρνηση της Αργεντινής απαγόρευσε την πώληση συσκευών από εταιρίες που δεν έχουν εργοστάσια σε αυτή.

Η Αργεντινή επέβαλε απαγόρευση στα καταστήματα να πουλάνε όλα τα κινητά τα τηλέφωνα που κατασκευάζονται σε άλλες χώρες δηλαδή στα iPhone και τα Blackberry.

Με αυτό τον τρόπο πιστεύεται οτι θα σταθεροποιηθεί η οικονομία της χώρας, παρά το γεγονός οτι οι συσκευές οι οποίες απαγορεύτηκαν αντιπροσωπεύουν περίπου το 60% της αγοράς των smartphone.

Έτσι λοιπόν η μόνη λύση για την Apple και την RIM είναι να κάνουν ένα εργοστάσιο στην χώρα, όπως έχουν ήδη κάνει οι  Samsung, Nokia, Motorola και LG ή να μπορέσουν να βρουν κάποιον αντιπρόσωπο – διανομέα που θα πουλάει τις συσκευές χωρίς κάποια επιπλέον επιβάρυνση ή φόρο.

Για την ώρα μόνο η RIM, φαίνεται πως ψάχνει να βρει κάποιον συνεργάτη στην Αργεντινή, ενώ από την πλευρά της η Apple δεν έχει κάνει κάποια δήλωση για την απόφαση της χώρας ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν οτι όλο αυτό μπορεί να πρόκειται και για κάποια φάρσα αφού η επίσημη σελίδα της Apple καθώς και τα καταστήματα πουλάνε κανονικά συσκευές.

 

.

Πηγή «Telecomnews.gr» –> εδώ

 

Σενάριο… Αργεντινής μέσα στο ’11 τρέμει το ΔΝΤ!

Έντονη είναι η ανησυχία στους κόλπους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ότι το 2011, δηλαδή πολύ πριν η χώρα «δοκιμαστεί» στις αγορές, ή απολαύσει τα ευεργετήματα της επιμήκυνσης του δανείου των 110 δις. ευρώ, η Ελλάδα θα διολισθήσει σε βαριά ύφεση και κοινωνική αναταραχή, που θα παραπέμπει ευθέως στις τραγικές εξελίξεις του 2001 στην Αργεντινή.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του “S10”, στο ΔΝΤ εκτιμούν ανεπίσημα, ότι το 2011 η ύφεση θα ξεπεράσει αρκετά ακόμη και τις αναθεωρημένες προς το χειρότερο τελευταίες προβλέψεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, καθώς τόσο οι επενδύσεις, όσο και η εξωτερική ζήτηση, από όπου προσδοκά το Ταμείο να βρει στήριξη η οικονομία στην πτώση της, είναι πολύ πιθανό να απογοητεύσουν. Αν το ποσοστό συρρίκνωσης, ύστερα από δύο χρόνια ύφεσης, κινηθεί προς το 4%, έναντι του 3% που περιμένει η κυβέρνηση, η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων θα καταστεί αδύνατη, η ανοχή της κοινωνίας στο τριετές οικονομικό πρόγραμμα θα «εξατμισθεί» και η κυβέρνηση θα βρεθεί αντιμέτωπη με αναταραχή, φοβούνται στο ΔΝΤ.

Το «θαύμα» της Αργεντινής, οι νέοι κίνδυνοι και η Ελλάδα

Η Αργεντινή πέρασε μια πολυετή κρίση (1998-2002), η οποία κατέληξε στη μεγαλύτερη μεταπολεμική χρεωκοπία κράτους. Από την κρίση αυτή εξήλθε θριαμβικά σχεδόν με μονομερή παύση πληρωμών, υποτίμηση του πέσο κατά 67% και δυναμική αναδιαπραγμάτευση και ακύρωση μεγάλου μέρους του χρέους της. Αποτέλεσμα: αποξενώθηκε από τις ξένες αγορές κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων της, αλλά εισήλθε σε μια δυναμική ανάπτυξη που εξάλειψε ουσιαστικά τα ελλείμματα αυτά και επέτρεψε τη μείωση των χρεών και του ποσοστού ανεργίας της.

Jorge Luís Bermudez: Τα εργοστάσια χωρίς αφεντικά λειτουργούν, χωρίς εργάτες όχι…

 

Ο Αργεντινός Jorge Luis Bermudez, εργάτης στο εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικά FaSinPat (πρώην Ζανόν), που βρέθηκε στην Ελλάδα, καλεσμένος των Αντιρατσιστικών Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Αθήνας και του περιοδικού Αλάνα, μίλησε στο Δρόμο για τα κατειλημμένα εργοστάσια, τη συλλογική διοίκηση και ανάπτυξη της παραγωγής, αλλά και για την ουσιαστική αλλαγή στη συνείδηση των εργαζομένων.

 

Από αριστερά ο Jorge Luís Bermudez η Δώρα και η Γεωργία
στην ταβέρνα του 15ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ στο Γουδή

Θυμίστε μας πώς προέκυψε το κίνημα των καταλήψεων εργοστασίων…
Τα κατειλημμένα / επανοικειοποιημένα εργοστάσια στην Αργεντινή προέκυψαν μετά από διαδικασίες αποβιομηχανοποίησης που κορυφώθηκαν με την κρίση του 2001. Οι εναλλακτικές ήταν ή δουλεύεις ή μένεις άνεργος με ένα πενιχρό επίδομα ανεργίας, που δεν έφτανε για την αξιοπρεπή συντήρηση μιας οικογένειας. Δεν ήταν μονάχα βιομηχανίες αλλά και επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών που τέθηκαν υπό τον έλεγχο των εργαζομένων (ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά σχολεία, ξενοδοχεία κ.λπ.).

Σήμερα πώς διαμορφώνεται η κατάσταση; Πόσα εργοστάσια τελούν υπό κατάληψη;
Η κατάσταση στα κατειλημμένα δεν είναι παντού η ίδια. Σε γενικές γραμμές το νομικό τους καθεστώς είναι πολύ επισφαλές. Το κράτος, σε ό,τι αφορά τις ευθύνες του για αυτήν την κατάσταση, δεν έχει κάνει τίποτα. Θα πρέπει να συνεχισθεί ο αγώνας, μαζί με την κοινωνία των πολιτών, για να επιτευχθεί ένας νόμος εθνικής εμβέλειας για την απαλλοτρίωση όλων αυτών των επιχειρήσεων. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι περίπου 135.

Υπάρχει διασύνδεση μεταξύ των κατειλημμένων εργοστασίων και σε ποιο πλαίσιο;
Δεν υπάρχει μια οργάνωση σε εθνικό επίπεδο που να συμπεριλαμβάνει όλα τα κατειλημμένα / επανοικειοποιημένα εργοστάσια. Γίνεται προσπάθεια έτσι ώστε οι αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις, με δημοκρατική οργάνωση, να μπορέσουν να βρουν ένα πεδίο συνεργασίας. Από την άλλη, υπάρχουν μεμονωμένοι δεσμοί συνεργασίας και υποστήριξης μεταξύ κατειλημμένων εργοστασίων.

Στο εργοστάσιο Ζανόν πώς είναι οργανωμένη η διοίκηση; Πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις;
Όλα τα διοικητικά στελέχη αντιτάχθηκαν στην απόφαση για την κατάληψη του εργοστασίου και έφυγαν. Κατά συνέπεια, τις θέσεις τους (στο λογιστήριο, στα εργαστήρια τεχνικού ελέγχου κ.λπ.) έπρεπε να αναλάβουν οι εργάτες οι οποίοι, σιγά-σιγά, έμαθαν να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους, χάρη και στη βοήθεια και επιμόρφωση που έλαβαν μέσα από συμφωνίες συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και το Πανεπιστήμιο του Κομάγουε (πρωτεύουσας της επαρχίας μας), ειδικότερα με τις Σχολές Μηχανικών και Οικονομίας. Υπογραμμίζουμε ότι υφίσταται μια κυκλική εναλλαγή των εργαζομένων στις διοικητικές θέσεις, για τις οποίες οι εργαζόμενοι, πάντοτε, εκλέγονται μέσα από γενικές συνελεύσεις. Αυτή η, εκ περιτροπής, ανάληψη των διοικητικών θέσεων συντελεί στην τεχνική και μορφωτική, εν γένει, αναβάθμιση όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζομένων και στην αποφυγή φαινομένων γραφειοκρατικοποίησης και επιβολής της θέλησης των λίγων πάνω στους πολλούς. Στο βαθμό, δε, που η γνώση συνιστά δύναμη και όργανο επιβολής και επειδή το 60% των εργαζομένων μας δεν είχαν απολυτήριο λυκείου -η δημόσια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια, με πρόφαση την κρίση, έχει υποβαθμισθεί πολύ- απαιτήσαμε και πετύχαμε την ίδρυση από το κράτος ενός σχολείου δεύτερης ευκαιρίας για τους εργαζομένους της Ζανόν, ανοικτού στην τοπική κοινότητα και προσαρμοσμένου στο εργοστασιακό ωράριο (με παράλληλα «φροντιστήρια» για όσους, για εργασιακούς λόγους, χάνουν κάποια μαθήματα). Όσο για τις αποφάσεις, αυτές λαμβάνονται πλειοψηφικά σε γενικές συνελεύσεις.

Πώς προγραμματίζεται η παραγωγή; Οι σχέσεις με την αγορά σε ζητήματα προώθησης των προϊόντων, ανταγωνισμού κ.λπ., ποιες είναι;
Η παραγωγή οργανώνεται σε μηνιαία βάση. Η ποσότητά της καθορίζεται σε συνάρτηση με τις εκάστοτε παραγωγικές δυνατότητες. Η ποικιλία (σχέδια, χρώματα) σε συνάρτηση με τα υπάρχοντα στοκ προϊόντων ή/και τις ειδικές παραγγελίες που δεχόμαστε. Η παραγωγή πωλείται στην αγορά και εκεί, δυστυχώς, κυριαρχούν οι νόμοι της αγοράς και ανταγωνιζόμαστε άλλα εργοστάσια κεραμικών πλακιδίων στα οποία τον έλεγχο έχουν τα αφεντικά. Στην πόλη μας, το Νεουκέν, πουλάμε απευθείας λιανική και σε τιμές χαμηλότερες, σε ένδειξη αλληλεγγύης, στο βαθμό που η τοπική κοινότητα εξακολουθεί να μας υποστηρίζει στους αγώνες μας. Υπάρχουν και άτομα που αγοράζουν τα προϊόντα μας με καθαρά πολιτικά κριτήρια, για να υποστηρίξουν πολιτικά την υπόθεση των εργατών.

Η πορεία της Ζανόν μετά την  κατάληψη, ποια είναι; Ο τζίρος, η παραγωγή, ο αριθμός των εργαζόμενων, οι αμοιβές ακολουθούν αυξητική πορεία;
Η πορεία της Ζανόν σημαδεύεται από τη συνεχή (συν)εργασία με την τοπική κοινότητα και την μόνιμη αλληλεγγύη με άλλους εργαζόμενους σε σύγκρουση με τα αφεντικά και το κράτος, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Παραδειγματικοί είναι δεσμοί αλληλεγγύης που μας συνδέουν με τα σωματεία των εκπαιδευτικών. Συνδεόμαστε στενά με τη βάση αυτών των σωματείων και των σωματείων των εργαζομένων στον κλάδο της υγείας. Άλλη έκφραση αλληλεγγύης είναι η δωρεάν παραχώρηση μέρους της παραγωγής μας σε δημόσια νοσοκομεία και σχολεία, καθώς και δημόσιες βιβλιοθήκες καθώς και σε άτομα που βρίσκονται υπό ασφυκτική οικονομική πίεση και αδυνατούν να καταβάλουν το τίμημα για την απόκτησή τους. Η παραγωγή, από 1.500 μέτρα/μήνα έφθασε τα 4.000 μέτρα/μήνα, από το 2002 μέχρι σήμερα. Οι μισθοί έχουν αυξηθεί, ξεπερνούν το μέσο όρο αμοιβής σε άλλες εταιρίες του κλάδου και, το σημαντικότερο, είναι οι ίδιοι για όλους ασχέτως αντικειμένου εργασίες και με κάποιες διαφοροποιήσεις μόνο, ανάλογα με τις βάρδιες κάθε εργαζόμενου. Τα κέρδη μοιράζονται εν μέρει μεταξύ των εργαζομένων (όπως προβλέπει ο νόμος για τις συνεργατικές), εν μέρει για την αγορά και τη συντήρηση βιομηχανικού εξοπλισμού και εν μέρει για την επιμόρφωση, καθώς και την κατάρτιση και τη συνακόλουθη απόκτηση και επίσημη αναγνώριση των τυπικών προσόντων από συναδέλφους για την επιτέλεση ορισμένων εργασιών. Επιπλέον, λόγω της αύξησης της παραγωγής, από το 2002 και μετά έχουμε προσλάβει 250 εργαζόμενους. Συνολικά, στην επιχείρηση σήμερα εργαζόμαστε 435 εργαζόμενοι.

Το παράδειγμα στην Αργεντινή, τελικά, έχει δείξει ότι σήμερα μπορούν να υπάρξουν άλλες μορφές ιδιοκτησίας;
Στην Αργεντινή είναι πλέον πασιφανές ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη μορφή ιδιοκτησίας, η συλλογική ιδιοκτησία. Επομένως, συνιστά πλέον κοινό τόπο η διαπίστωση ότι αφεντικό χωρίς εργαζόμενους είναι πράγμα αδιανόητο, ενώ αυτό δεν ισχύει και για εργαζόμενους χωρίς αφεντικά. Το σύστημα δεν καταθέτει αμαχητί τα όπλα και μηχανεύεται νομικά τερτίπια κάθε λογής, χρησιμοποιώντας την ισχύ και την πυγμή της πολιτείας για να αποφευχθεί η επανάληψη των «κακών παραδειγμάτων». Με την παράλληλη προσπάθεια να στραγγαλιστούν ή να «θαφτούν» τα ήδη υφιστάμενα. Π.χ. τα εργοστάσια με αφεντικά έχουν επιδότηση 70% την κατανάλωσης ενέργειας από το κράτος, ενώ τα κατειλημμένα μηδενική, τα εργοστάσια με αφεντικά υπόκεινται σε ευνοϊκότερη φορολόγηση κ.λπ.

Μετά την πρόσφατη «νομιμοποίηση» των καταλήψεων έχει αλλάξει κάτι στη λειτουργία των εργοστασίων ή στην αντίληψη του κόσμου και των εργαζομένων;
Μετά από την έκδοση του «νόμου απαλλοτρίωσης της Ζανόν» -παρά το γεγονός ότι υπολείπεται ένα βήμα, δηλ. η καταβολή από την κυβέρνηση των αποζημιώσεων στους προνομιακούς πιστωτές της επιχείρησης (την Παγκόσμια Τράπεζα, τη Sacmi, που είναι μια εταιρία παραγωγής βιομηχανικού εξοπλισμού, καθώς και ένα κρατικό χρηματοπιστωτικό φορέα της επαρχίας όπου βρίσκεται το εργοστάσιο)- οι εργαζόμενοι στην Ζανόν αντιμετωπίζουμε μια νέα πρόκληση, τον μακροχρόνιο σχεδιασμό του εργοστασίου. Οι συνάδελφοι που είμαστε στην Επιτροπή Σχεδιασμού δεν έχουμε εγκαταλείψει τις θέσεις εργασίας μας και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα του σχεδιασμού με την συμβουλευτική υποστήριξη του Εθνικού Ινστιτούτου Βιομηχανικής Τεχνολογίας. Σε ατομικό επίπεδο, όλοι οι συνάδελφοι έχουμε την αίσθηση πως καμιά δικαστική απόφαση δεν μπορεί να μας κάνει να χάσουμε τη δουλειά μας. Αναλώνουμε την ενεργητικότητά μας στην ανάπτυξη, στη βελτίωση της παραγωγής, ποιοτικά και ποσοτικά, στην ανάπτυξη νέων σχεδίων, στην επιμόρφωση και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των οικογενειών μας.
Γενικά, οι καταλήψεις / επανοικειοποιήσεις στην Αργεντινή βοήθησαν σε μια αλλαγή των συνειδήσεων, στο πέρασμα από τον μοιρολατρικό ατομικισμό του «μην ανακατεύεσαι» στη συλλογική δράση του ατόμου που παίρνει πρωτοβουλίες και είναι αλληλέγγυο. Ακόμη, τα αφεντικά έμαθαν πως μια δόλια πτώχευση μπορεί να οδηγήσει και σε… απώλεια της επιχείρησής τους και είναι πιο διστακτικά, πλέον, προκειμένου να εμπλακούν σε ανάλογες περιπέτειες…

Μετάφραση: Νίκος Πρατσίνης

 

δημοσιεύτηκε στο «δρόμο της Αριστεράς» 10 Ιουλίου 2010 –> εδώ

Η Πρόεδρος της Αργεντινής προειδοποιεί την Ελλάδα

 7  Μαΐου 2010

Προειδοποίηση-τρόμος
της προέδρου της Αργεντινής για το ΔΝΤ:
«Θα τελειώσουν άσχημα στην Ελλάδα»!

Προειδοποίηση-τρόμος για την Ελλάδα από την πρόεδρο της, παθούσης από το ΔΝΤ, Αργεντινής, Christina Fernandez De Kirchner, για την Ελλάδα και τα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα λιτότητας που δέχθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου:

«Τα άγρια μέτρα λιτότητας θα συναντήσουν αντίσταση. Θα τελειώσουν άσχημα στην  Ελλάδα. Τα οικονομικά μέτρα που πήραν θα πυροδοτήσουν κοινωνική αναταραχή, όπως αυτή που αντιμετώπισε η χώρα μας την περασμένη δεκαετία».

«Οι συνταγές που επιβάλλονται στην Ελλάδα είναι ταυτόσημες με αυτές που εφαρμόστηκαν εδώ το 2001», δήλωσε πριν δύο ώρες περίπου σε δημοσιογράφους στην Αργεντινή η Kirchner, υπογραμμίζοντας τις ομοιότητες μεταξύ της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα και την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση που συγκλόνισε την Αργεντινή προτού η χώρα κηρύξει στάση πληρωμών.

Η ισχυρή μεσαία τάξη της Αργεντινής, που αποτελούσε τη «ραχοκοκαλιά» της κοινωνίας και της οικονομίας της, σταδιακά διαλύθηκε προς όφελος μίας ολιγάριθμης διεφθαρμένης οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Το 60% του πληθυσμού σε μία δεκαετία βρέθηκε κάτω από το όριο της φτώχειας με το 55% των εργαζομένων να είναι ανασφάλιστοι.

Η διόγκωση του δημοσίου τομέα, η διαφθορά και η φοροδιαφυγή απεδείχθησαν, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, καρκινώματα για την οικονομία.

Ο πληθωρισμός καταδυνάστευε τη χώρα, οι τιμές, μήνα με το μήνα, αυξάνονταν ραγδαία και οι πολίτες έβλεπαν, ανήμποροι να αντιδράσουν, το νόμισμά τους να χάνει καθημερινά την αξία του.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, το χρέος της Αργεντινής ανήλθε στο 41% από 29% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, μεταξύ 1993 και 1998.

Το 1997, η γειτονική Βραζιλία βρέθηκε σε βαθιά κρίση, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα την υποτίμηση του βραζιλιάνικου νομίσματος κατά 50% της αρχικής του αξίας. Οι εξαγωγές της Αργεντινής προς τη Βραζιλία εκμηδενίστηκαν, ενώ αυξήθηκαν κατακόρυφα οι εισαγωγές.

Παράλληλα, η άνοδος της τιμής του δολαρίου, με το οποίο ήταν συνδεδεμένο το αργεντίνικο νόμισμα, κατέστησε τα προϊόντα της Αργεντινής μη ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές, πλήττοντας θανάσιμα κάθε κλάδο παραγωγικής δραστηριότητας.

Το 1998, η Αργεντινή είχε φτάσει να δανείζεται από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές με επιτόκιο 10,5% και αναγκαστικά κατέφυγε για πρώτη φορά στο ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ είχε χορηγήσει δάνεια 7,2 δισ. δολ. το 1999 και 39,7 δισ. δολ. τον Δεκέμβριο του 2000, όμως οι όροι ήταν ασφυκτικοί. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκαν και οι καταθέσεις πάγωσαν.

Την ίδια περίοδο, οι επενδυτικές τράπεζες συνέχιζαν να προωθούν το χρέος της χώρας στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, με ακόμα υψηλότερες αποδόσεις. Προώθησαν ένα Debt Swap (ανταλλαγή χρέους), όπου οι ιδιοκτήτες ομολόγων αποκτούσαν το δικαίωμα να πάρουν νέα ομόλογα μεγαλύτερης διάρκειας με ευνοϊκότερους όρους. Το σκεπτικό ήταν να μεταφερθεί η εξόφληση του χρέους από το 2001 στο 2005. Πράγματι, 30 δισ. δολάρια άλλαξαν διάρκεια ζωής και επτά επενδυτικές τράπεζες εισέπραξαν 100 εκατ. δολάρια σε προμήθειες.

 

Όμως, μέσα σε μερικές μόλις εβδομάδες, η Αργεντινή κατέληξε ξανά χωρίς χρήματα, γιατί οι αγορές δεν πείστηκαν για την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής της.

Στα τέλη του 2001, η κρίση οδήγησε την κοινωνία σε σημείο ανάφλεξης. Το ξέσπασμα της λαϊκής οργής ήλθε, όταν ο κεντροαριστερός ντε λα Ρούα, απαγόρευσε την ανάληψη μετρητών από τις τράπεζες, πέραν του ποσού των 250 δολαρίων το μήνα.

 

Εργάτες, υπάλληλοι και αγρότες μάχονταν στους δρόμους της Αργεντινής και ο Ντε λα Ρούα πρόλαβε να διαφύγει με ελικόπτερο από την ταράτσα του προεδρικού μεγάρου, για να γλυτώσει από την οργή του όχλου.

Ο νέος πρόεδρος, Νέστορ Κίρτσνερ, έκανε στάση πληρωμών και δεν αναγνώρισε το χρέος. Δεν συμπεριέλαβε ούτε ένα νεοφιλελεύθερο οικονομολόγο στο επιτελείο του και απαίτησε από τους δανειστές και το ΔΝΤ τη διαγραφή του.

Μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, οι δανειστές και το ΔΝΤ ΔΙΕΓΡΑΨΑΝ το 75% της οφειλής και δέχθηκαν την αποπληρωμή των υπολοίπων με προνομιακούς όρους.

Το πάλαιψαν και το κέρδισαν.

Οι τόκοι των ληξιπρόθεσμων δανείων δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ από την Αργεντινή, παρά το ότι αρχικά είχε συμφωνήσει να τους πληρώσει.

 

Τώρα η Αργεντινή αργά, αλλά σταθερά, έχει μπει στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Σήμερα, η χώρα κατηγορεί το ΔΝΤ για κακοδιαχείριση της κρίσης του 2001-2002 και επισημαίνει ότι μπορεί να μιλά για οικονομική ανεξαρτησία, μακριά από την επίβλεψή του. Φέτος αναμένει ανάπτυξη από 3,5% ως 5%.

Οσο για το υπόλοιπο του χρέους έκανε πρόσφατα μία πρόταση για αποπληρωμή 34 σεντς στο ένα δολάριο. Και αν θέλουν…

Πηγή:  http://www.hellaswebnews.com/node/1356

~~~

 10  Μαΐου 2010

Η Πρόεδρος της Αργεντινής προειδοποιεί την Ελλάδα

 

Στις 10 Μαΐου η νέα πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντεζ, σε μια ομιλία της σχετικά με τη μείωση των δημοτικών χρεών, αναφέρθηκε και στο πρόβλημα της Ελλάδας. Η αναφορά της εκείνη στην Ελλάδα δημοσιεύτηκε στη χώρα μας πολύ περιορισμένα. Κατ’ ουσίαν λογοκριμένη. Να τι είπε:

«Το κάνουμε αυτό (σ.σ.: τη μείωση των χρεών στους δήμους) σε μια πολύ σημαντική στιγμή, όχι μόνο για τη χώρα μας, την οποία απασχολεί ξανά, πιστεύω, αυτή τη φορά το τελευταίο στάδιο της ανταλλαγής του χρέους που υπερδιογκώθηκε το 2001, αλλά επίσης το κάνουμε σε μια πολύ σημαντική στιγμή για τον κόσμο, όπου βλέπουμε ότι σκοπεύουν να εφαρμόσουν τις ίδιες συνταγές που εφαρμόσαμε εμείς και οι οποίες προκάλεσαν την έκρηξη του 2001.

Ψηφίσαμε, ως Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – ως μέλη αυτού του Ταμείου – προφανώς ευνοϊκά για την απόδοση του δανείου στην Ελλάδα, αλλά επίσης με ψήφο κριτικής, με την έννοια ότι θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε τις φοβερές συνέπειες που θα έχει καθώς και τη δυσαρμονία, την ουσιαστική αναντιστοιχία, αφενός, του να επιδιώκουν την μείωση του ΑΕΠ μιας χώρας και, αφετέρου, αυτή η χώρα να καταλήγει να πληρώνει μεγαλύτερο χρέος από αυτό που είχε κατά τη στιγμή της κρίσης.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να πει ότι, αν μειωθούν τα εισοδήματά μου και αν μειωθούν και οι ρυθμοί της παραγωγής, είναι φανερό ότι δεν θα μπορέσω να πληρώσω ποτέ τα χρήματα τα οποία μου δάνεισαν επειδή δεν μπορούσα να πληρώσω και τα οποία είναι πολύ περισσότερα από αυτά που χρωστούσα πριν.

Είναι επίσης φανερό ότι πρόκειται να επαναληφθούν συνταγές οι οποίες στην πραγματικότητα προτίθενται να διασώσουν το πιστωτικό σύστημα. Να πάρουν και να κρατήσουν τις θέσεις που έχουν καταλάβει οι τράπεζες σε αυτές τις χώρες με όρους χρέους, όπως η ανταλλαγή χρέους που έγινε στη Δημοκρατία της Αργεντινής: λογαριασμοί που μπήκαν από την πόρτα και βγήκαν ακριβώς από το επόμενο παράθυρο.

Εμείς πιστεύουμε ότι αυτές οι πολιτικές – δυστυχώς, γιατί θα προτιμούσαμε να κάνουμε λάθος – είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Και γι αυτό δεν τις εφαρμόζουμε στη χώρα μας. Εφαρμόζουμε ένα μοντέλο, από το 2003, τελείως διαφορετικό, που επιτρέπει μια πιο δυναμική μείωση του χρέους και ταυτόχρονα πιο πολλή υποστήριξη από το κράτος».

Η Αργεντινή δεν μπόρεσε να λύσει τα οικονομικά και κοινωνικά της προβλήματα, αλλά η εκδίωξη της κηδεμονίας του ΔΝΤ και η μονομερής διαγραφή πάνω από το 70% του δημόσιου χρέους της την έσωσε από την ολοκληρωτική καταστροφή. Αυτή την πολιτική επιλογή του 2003 υπερασπίζεται η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντεζ.

 Πηγή:  http://anemogastri.blogspot.com/2010/06/blog-post_263.html

.

 

~~~

 

 

http://www.itnsource.com/shotlist//RTV/2010/05/07/RTV1140910/

 

http://www.businessweek.com/news/2010-05-05/greek-protests-remind-fernandez-of-argentina-in-2001-update1-.html

 

 

ΕΞΑΝΤΑΣ – ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ (ΧΡΕOΚΟΠΙΑ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ)

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ
     Ιστορικά στοιχεία, παραλληλισμοί, οι αιτίες της κρίσης, η μεγάλη ύφεση, η υπερχρέωση, η στάση πληρωμών, τα καταναγκαστικά μέτρα της κυβέρνησης και τα αποτελέσματα τους του Οικονομολόγου Βασίλη Βιλιάρδου. Θεωρώντας ότι η κρίση της Αργεντινής, η οποία κατέληξε στη χρεοκοπία της…  (ένα κράτος, αντίθετα με τους ισχυρισμούς πολλών, μπορεί κάλλιστα να χρεοκοπήσει, ακόμη και σήμερα όχι όμως να σταματήσει να λειτουργεί), είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων ετών, καθώς επίσης ότι, η συγκεκριμένη χώρα έχει αρκετές ομοιότητες με τη δική μας, αλλά και με τα υπόλοιπα κράτη του «Ευρωπαϊκού Νότου» («αποικήθηκε» κυρίως από Ιταλούς και Ισπανούς), κρίνουμε σκόπιμο να αναφερθούμε αναλυτικά, έτσι ώστε να αξιοποιήσουμε «έγκαιρα» την εμπειρία της – χωρίς να «υποχρεωθούμε» στα ίδια λάθη.

     Χρησιμοποιούμε σκόπιμα τον πληθυντικό επειδή έχουμε την άποψη ότι, δεν κινδυνεύει μόνο η Ελλάδα να οδηγηθεί σε τέτοιου είδους «περιπέτειες», αλλά πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. (οι Η.Π.Α. επίσης), οι οποίες έχουν σαν κοινό «παρανομαστή» τους την υπερχρέωση τις υπερβολικές δηλαδή υποχρεώσεις τόσο του ιδιωτικού, όσο και του δημόσιου τομέα τους, τις οποίες «συσσώρευσαν» αφειδώς τα τελευταία 30 χρόνια. Η υπερχρέωση αυτή εξασφάλισε την άνευ προηγουμένου ανάπτυξη των Οικονομιών όλων των δυτικών χωρών, σε επίπεδα όμως αρκετά υψηλότερα από τα ανώτατα δυνατά και επομένως μη διατηρήσιμα.

     Συνοπτικά, η οικονομική κρίση της Αργεντινής διήρκεσε από το 1998 έως το 2002, με τα εξής κεντρικά σημεία:
(α) την ισχυρότατη ύφεση, η οποία «έπληξε» τη χώρα μεταξύ των ετών 1998 – 1999 και
(β) την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος (2001/02), η οποία ουσιαστικά ήταν το «προϊόν», το φυσικό επακόλουθο καλύτερα, της ύφεσης.

     Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν στην παραίτηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας, την οποία ακολούθησε μία περίοδος μεγάλης εσωτερικής αστάθειας. Τελικά, το ΑΕΠ της Αργεντινής μειώθηκε συνολικά κατά 21%, με καταστροφικά αποτελέσματα για τον κοινωνικό της ιστό στο ζενίθ της κρίσης (μέσα του 2002), το ποσοστό της «φτώχειας» έφτασε το 57%, ενώ η ανεργία ξεπέρασε το 23%.  taxaliaola.blogspot.com

 

Μέρος   1 / 7

H οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής

 

     Ένα ντοκιμαντέρ που περιγράφει τα γεγονότα που οδήγησαν στην οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής το 2001, που εξαφάνισε τη μεσαία τάξη και ανέβασε το επίπεδο της φτώχειας στο 57,5%.
     Βασική αιτία της κατάρρευσης ήταν η εφαρμογή νεο-φιλελεύθερων πολιτικών και συνταγών του ΔΝΤ, που επέτρεψαν την αρπαγή δισεκατομμυρίων δολαρίων από ξένες τράπεζες και οργανισμούς.
     Πολλά από τα περιουσιακά στοιχεία της Αργεντινής και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της λεηλατήθηκαν. Το οικονομικό της σύστημα χρησιμοποιούνταν για ξέπλυμα χρήματος από τη Citibank, τη Credit Suisse και τη JP Morgan.
     Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η μαζική μεταφορά πλούτου και η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου που κορυφώθηκε με πολλούς θανάτους λόγω της καταπίεσης και του υποσιτισμού.
     Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει από την εξέγερση του λαού της Αργεντινής τον Δεκέμβριο του 2001 και εξιστορεί τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση κάνοντας ιστορική αναδρομή…

     Πρωτότυπο: Μemoria de Saqueo του Fernando Solanas (2003).
     Ο Solanas παρουσίασε το ντοκιμαντέρ το 2004 στο διεθνές φεστιβάλ κιν/φου του Βερολίνου και βραβεύτηκε με τη Χρυσή Άρκτο. Η ταινία έλαβε επίσης το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 8ο φεστιβάλ Λατινο-αμερικανικού κιν/φου του Λος Άντζελες.

.

Μέρος     1 / 12

 

Αναμνήσεις από τη χρεοκοπία

 

Την Δευτέρα 3 Μαΐου και ώρα 8:00 μμ. 

στο Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας 

Ελευθερίου Βενιζέλου και Πραξιτέλους 78,
στον Πειραιά

(για εμφάνιση χάρτη κάνε κλίκ --> εδώ) 

προβάλλεται το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Φερνάντο Σολάνας 

«Αναμνήσεις από τη χρεοκοπία» 

που αναφέρεται στην πρόσφατη οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής και την προσφυγή της στο Δ.Ν.Τ. 

(κάθε συσχετισμός θεμιτός)