Το πρόβλημα της Ενέργειας. Δύο κείμενα του ΚΚΕ (μ-λ) του 1979.

 

Το 1979 η Προλεταριακή Σημαία παρουσιάζει δυο αναλύσεις που προσπαθούσαν να εξετάσουν την ενεργειακή κρίση που παρουσιάζονταν ήδη σαν παγκόσμιο πρόβλημα.

Η μια εξετάζει πως η ενεργειακή κρίση μετατρέπεται σε παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η δεύτερη επικεντρώνεται πως το πρόβλημα της ενέργειας επηρεάζει την Ελλάδα.
Ανατυπώθηκαν σε μπροσούρες από τις οποίες έχω αντίτυπα.
Οι μπροσούρες αυτές έχουν μια πληθώρα στοιχείων που σίγουρα έχουν την ιστορική τους αξία.

Μέσα στα κείμενα αυτά θα διαβάσετε τις οικολογικές ανησυχίες που είχε το μ-λ κίνημα το 1979.
Είναι ο προάγγελος του δυνατού Οικολογικού Κινήματος που αναπτύχθηκε τα αμέσως επόμενα χρόνια με κέντρο την αντίθεση στο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας που σχεδιάζονταν να γίνει στην Κάρυστο και το Πετροχημικό στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας.

Τα δύο αυτά κείμενα είναι εργασία του μακαρίτη σ. Πάρι Γαβαλά ο οποίος τότε δούλευε στην SHELL.

 

Κάντε κλικ στις εικόνες για αν δείτε τα pdf αρχεία.

 

 

Το πολιτικό πρόγραμμα του ΕΑΜ (23/7/1945)

Το Πρόγραμμα της Λαϊκής Δημοκρατίας

Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο στάθηκε η μεγαλύτερη εποποιία στην ιστορία του Έθνους. Κανένα άλλο κίνημα δεν συνεπήρε τόσο πλατιά και δεν συγκλόνισε τόσο βαθιά το Λαό. Ο λόγος είναι ότι το εαμικό κίνημα ενσάρκωσε τη φλογερή αγάπη για την εθνική λευτεριά μαζί με τη λαχτάρα ν’ αλλάξει πορεία η ιστορία του νεοελληνικού Έθνους. Συνδύασε το διώξιμο του ξένου κατακτητή από την πατρική γη με την εσωτερική δημοκρα­τική αναγέννηση.

Το Έθνος μεγαλούργησε στα χρόνια της σκλαβιάς, γιατί πήρε το ίδιο στα χέρια του την υπόθεση της Ελληνικής Πατρίδας, παραμερίζοντας, εξουδετερώνοντας και καταπολεμώντας τη χούφτα των μεγιστάνων του πλούτου και της μαύρης αγοράς. Εκείνους που, ξεπουλώντας τον τόπο στους ξένους, μονοπώλησαν την οικονομική ζωή και καταδίκασαν το Λαό στην εξαθλίωση και την καθυστέρηση. Που, συγκεντρωμένοι γύρω από τη μοναρχία, στήριξαν τη μισητή 4η Αυγούστου. Συνεργάστηκαν στα χρόνια της κατοχής με τους φασίστες επιδρομείς Γερμανούς, Ιταλούς και Βούλγα­ρους. Αισχροκέρδησαν με την πείνα του Λαού και μάζεψαν καινούργια πλούτη, τη στιγμή που ο Λαός πουλούσε ό,τι είχε και δεν είχε. Που θέλουν τώρα με πραξικόπημα, με τη βία και νοθεία να ξαναφέρουν τη μοναρχία, να νομιμοποιήσουν την τρομοκρατία, να μονιμοποιήσουν τον εσωτερικό διχασμό, να ξαναζωντανέψουν την 4η Αυγούστου για να εξασφαλίσουνε για πάντα την κυριαρχία τους πάνω στον Ελληνικό Λαό.

Για ν’ ανασάνει, να ζήσει και να προκόψει η Ελλάδα, πρέπει από τον εθνικό οργανισμό να λείψει το καρκίνωμα που λέγεται μονοπωλιακή κυ­ριαρχία, οικονομική και πολιτική, της χούφτας αυτής των εκμεταλλευτών και παρασίτων. Πρέπει στην εξουσία να προωθηθεί ο Λαός. Πρέπει να νικήσει η ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ για την ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

 

 

 

 

 

Καρβάλιο: «Αν ήξερα πού θα έφτανε η Πορτογαλία δεν θα έκανα την Επανάσταση των Γαρυφάλλων»

 

Θυμάμαι, ήταν ένα βράδυ γύρω στο 1980 στην Αθήνα, καθόμουν σε μια από τις πρώτες θέσεις στο θέατρο Γκλόρια στην Ιπποκράτους 7  και στην σκηνή ο Οτέλο ντε Καρβάλιο, στρατιωτικός καριέρας από 12 χρονών στην στρατιωτική ακαδημία της Πορτογαλίας, να μου εξηγεί πώς μέσα από την δουλειά του σαν στρατιωτικός στις αποικίες της Πορτογαλίας ξεκίνησε σιγά σιγά να συνειδητοποιεί τον ρόλο του απέναντι στους ουσιαστικά ανελεύθερους αποίκους και πως άρχισε να γυρίζει το μυαλό του. Του φαινόταν, μου είπε, εξωφρενικό ότι είχε άμεση εξουσία ζωής ή θανάτου σε συλληφθέντες ντόπιους.
Στη συνέχεια συνειδητοποιεί οτι ακόμη και οι ίδιοι οι Πορτογάλοι ήταν ανελεύθεροι και μάλιστα κάτω από καθεστώς στρατιωτικής χούντας που κομμάτι της ήταν και αυτός. Μου εξήγησε πώς με συνωμοτική δουλειά οργανώθηκε η πτώση της χούντας και μου εξήγησε λεπτό λεπτό την δική του συμμετοχή. Μίλησε για πολλά, είπε ονόματα, τις επαφές του, τις συνομωσίες που συμμετείχε, πως σχεδιάστηκε η επανάσταση. Λίγα θυμάμαι σήμερα.  Ήταν γλαφυρός, άμεσος και τόσο ανθρώπινος που εγώ τότε το θεώρησα υπερβολή,  γιατί αφενός ήμουν μικρός και αφετέρου ήμουν πολύ μα πάρα πολύ μακριά από την δική του εμπειρία που φλερτάριζε συνέχεια ανάμεσα σε ζωή και θάνατο.
Τον κάθε στρατιωτικό τον είχα στο μυαλό μου απάνθρωπο, απόλυτο και αυτός εκεί πάνω στην σκηνή σχεδόν ήθελε βοήθεια ομάδας ψυχολόγων και κοινωνιολόγων για να τακτοποιήσει τους προβληματισμούς του. Σήμερα τον καταλαβαίνω απόλυτα. Κρίμα που δεν τα θυμάμαι ακριβώς, όλα όσα μου είπε.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς το 1981

 

Το υποσχέθηκα στον Γιώργο πριν ένα μήνα που βρεθήκαμε σε μια συγκέντρωση. 

Είναι μια φωτογραφία της Οικολογικής Πρωτοβουλίας σε μια διαδήλωση ενάντια στο νέφος το 1981. Στην φωτογραφία αυτή εκτός των άλλων είναι και ο Γιώργος Καραμπελιάς που μάλιστα κρατάει μερικά τεύχη από την «Ρήξη».

κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση

 

Η επόμενη φωτογραφία είναι μια μεγεθυμένη λεπτομέρεια απο την προηγούμενη φωτογραφία.

κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση

 

 

 

 

Μια ιστορική φωτογραφία (#1) (Updated)

    Διαβάστε στο ποστ μου «Ιάκωβος Κουμής – Σταματία Κανελλοπούλου» για να πάρετε μια ιδέα, πως φτάσαμε στην δολοφονία αυτών των δύο παιδιών.

    Τότε είχα γράψει οτι την πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία την καλούσε η  αριστερή μειοψηφία της ΕΦΕΕ (ΠΠΣΠ, ΑΑΣΠΕ, ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, Β’ Πανελλαδική κ.α.).

    Τις ημέρες πριν την πορεία έγιναν συναντήσεις σε ένα αμφιθέατρο του ΕΜΠ (αν θυμάμαι καλά ήταν αίθουσα των Αρχιτεκτόνων) των αριστερών δυνάμεων της ΕΦΕΕ με θέμα συζήτησης την οργάνωση της πορείας στην Αμερικάνικη πορεία.

Από αυτές τις συζητήσεις έχω μερικές φωτογραφίες απο τις οποίες σήμερα ανεβάζω μία.

Η Αθήνα υπό κατοχή!!!

Ο Γιάννης Φελέκης στο πανό της ΟΚΔΕ

Ο Χρυσοχοΐδης ζήλεψε την δόξα του Μαρκογιαννάκη. Δεν εξηγείτε αλλιώς η τρομοκρατία και η αστυνομοκρατία που υπήρχε για πολλές ώρες σε ολόκληρη την Αθήνα.

Ενώ η διαδήλωση είχε σημείο συγκέντρωσης τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, ήταν κλειστή η Βασ. Σοφίας δύο ώρες πριν. Κομμένη η Αθήνα στα δύο!!!

Παντού σωματικοί έλεγχοι. Όταν περπατούσε νεαρός τον σταματούσαν, του ζητούσαν τα χαρτιά του και του έκαναν σωματικό έλεγχο.

ΠΠΣΠ Μαθηματικού

«Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη»  ήταν ολόκληρο το όνομα της ΠΠΣΠ.
«Παπάκι Πάει Στην Ποταμιά» έλεγαν οι Κνίτες για να μας πειράξουν αν και περισσότερο την ένοιωθαν σαν
«Πουλί  Που Σπέρνει Πανικό«.

H ΠΠΣΠ εισήγαγε για πρώτη φορά στην ελλάδα τη μορφή της πολιτικής «παράταξης» και έτσι διερευνήθηκε η έννοια της και η λειτουργία της. Ακολούθησαν η ΠΣΚ και οι άλλες. Για περισσότερα κλικ εδώ και εδώ.

Σάλπισμα (το τεύχος αφιέρωμα στις καταλήψεις ενάντια στον ν. 815)

Το περιοδικό «Σπουδαστικό Σάλπισμα»  ήταν το περιοδικό της ΠΠΣΠ  της φοιτητικής παράταξης που ήταν πολιτικά κοντά στο ΚΚΕ (μ-λ).
Το τεύχος αρ. 4 κυκλοφόρησε στις 17.01.1980 λίγες ημέρες μετά τις καταλήψεις του φοιτητικού κινήματος ενάντια στο ν. 815 (3.12.1979 – 8.01.1980) και ήταν εξ’ ολοκλήρου αφιερωμένο σε αυτές.

Κάντε κλικ στο λινκ που ακολουθεί και καλή ανάγνωση (το αρχείο είναι σε μορφή pdf και είναι 12 ΜΒ. Θα χρειασθούν 1-2 λεπτά για να κατέβει).

Κατάληψη στο Παράρτημα Πάτρας 1978

 

Έχω μερικά κενά σε σχέση με την επίσκεψή μου στην κατάληψη στο «Παράρτημα» στην Πάτρα. Ελπίζω κάποιοι απο εσάς να με βοηθήσουν με περισσότερες πληροφορίες.
Για παράδειγμα δεν θυμάμαι πότε ακριβώς έγινε και πότε εγώ πήγα. Απο τις φωτογραφίες φαίνεται ότι ήμουν εκεί την 16η και 17η μέρα κατάληψης. Από αυτό μπορεί ίσως να βγει μια άκρη.

Επίσης είχα την εντύπωση οτι πήγα μόνος μου, μέχρι που στο φιλμ πρώτη πρώτη ήταν η επόμενη φωτογραφία.

 

Η Χρύσα και ο Ηλίας Κουτουμάνος στο τραίνο για την Πάτρα

 Στη αυτή την φωτογραφία, είναι ο Ηλίας Κουτουμάνος με την Χρύσα στο τραίνο για την Πάτρα. Ο  Ηλίας Κουτουμάνος είναι ο ένας από τους δύο φίλους μου που έφυγαν νωρίς, μετά από ατύχημα. Ένα ποστ για τον Ηλία θέλω να το κάνω κάποια στιγμή.

Φτάσαμε στην Πάτρα βράδυ. Πήγαμε κατ’ ευθείαν στο «Παράρτημα«. Μόλις φτάσαμε μπήκαμε στο αμφιθέατρο που ήταν γεμάτο φοιτητές. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Στριμωχτήκαμε και περάσαμε μπροστά μπροστά. Αντικρίσαμε μια κατάσταση σαν αυτή που δείχνει η επόμενη φωτογραφία.

Δρίτσας, Κοντογιάννης και Μάρταλης στη Βανάντα

Το καλοκαίρι του 1981 μας βρήκε να περνάμε ωραία σε μια σχεδόν ερημική παραλία της βόρειας Καρπάθου. Η παραλία αυτή ονομαζόταν Βανάντα και απείχε απο το Διαφάνι 20 λεπτά περπάτημα σε ένα πανέμορφο παραλιακό μονοπάτι.

Αντώνης Νταβανέλος της ΔΕΑ

Ο Αντώνης Νταβανέλος ήταν μεγάλος ρήτορας, χάρισμα που ακόμη διατηρεί. Όσοι τον είχαν ακούσει, έστω και μια φορά στο Μεγάλο Αμφιθέατρο Σίνα (ΜΑΣ) στη Νομική (Σόλωνος και Σίνα), στις συνελεύσεις του Μαθηματικού, δεν πρέπει να τον έχουν ξεχάσει. Οι «καλές» συνελεύσεις του Μαθηματικού είχαν πάνω απο χίλιους φοιτητές και όταν μίλαγε ο Αντώνης δεν ακουγόταν κιχ.

Το Μαθηματικό της μεταπολίτευσης είχε μαζική ΠΣΚ (ΚΚΕ), ανερχόμενη ΠΑΣΠ (ΠΑΣΟΚ),  τον ΔΑ (ΚΚΕ εσ), την ΠΠΣΠ (ΟΜΛΕ και μετά ΚΚΕ μ-λ), την ΑΑΣΠΕ (ΕΚΚΕ) και την ΑΠΣ (ΟΣΕ). Αργότερα ήταν και η Β’  Πανελαδική διάσπαση του ΔΑ.

Ο Αντώνης Νταβανέλος ήταν το μεγάλο αστέρι της ΑΠΣ.

Η άγρια φυλή του Χημικού

Ο Νόμος 815 είναι ο μόνος ψηφισμένος νόμος του Ελληνικού κράτους που έχει καταργηθεί και τυπικά και ουσιαστικά. Είναι πολλοί οι νόμοι που στην πράξη έχουν γίνει ανενεργοί. Αλλά ο ν. 815 καταργήθηκε και μάλιστα απο τον ίδιο άνθρωπο που τον  εισηγήθηκε, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (θείο), με τον πλέον δημόσιο τρόπο στην τηλεόραση σε πανελλαδικό διάγγελμα.
 

Η κατάργηση του ν. 815 έγινε μετά από έντονους φοιτητικούς αγώνες και καταλήψεις που κράτησαν πολύ καιρό.  Ειδικά, οι συνελεύσεις και κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει ένα χρόνο πριν και οι καταλήψεις ξεκίνησαν την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 1979 και τελείωσαν την Πέμπτη 3 Γενάρη 1980 που ο Καραμανλής ταπεινωμένος ανακοινώνει από την τηλεόραση την απόσυρση του 815 και ζητάει «διάλογο» για την Παιδεία. Το «πεζοδρόμιο», οι καταλήψεις, η Αριστερά του κινήματος, είχαν νικήσει.

Στο πατάρι

Έχω ένα αρχείο με φωτογραφικά αρνητικά, κυρίως ασπρόμαυρα φιλμς, απο διαδηλώσεις και άλλες δυναμικές ενέργειες του αριστερού κινήματος για την περίοδο 1976 – 1981. Σαν φοιτητής «εργαζόμουν» άμισθα για τις εφημερίδες του ΚΚΕ(μ-λ) και τα περιοδικά της ΠΠΣΠ. Για πολλά χρόνια ήμουν ο μόνος που κάλυπτα τις διαδηλώσεις και τα διάφορα πολιτικά γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας.  Πολλοί, ακόμη και σήμερα,  μου λένε ότι με θυμούνται κρεμασμένο σε μαρκίζες και σε μπαλκόνια να φωτογραφίζω. Πολλές απο εκείνες τις φωτογραφίες είχαν τυπωθεί και απο αστικές εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Νέα. Τις παραχωρούσα όταν δεν είχαν υλικό με σκοπό να προβληθεί το γεγονός.