Το αυγό

(Ένα παγκάκι σε κάποιο δρόμο. Νύχτα. Μπαίνουν ο Λουκάς και ο Σόλων.)

ΣΟΛΩΝ: Που πας, Λουκά;
ΛΟΥΚΑΣ: Στο παγκάκι, να καθίσω.
ΣΟΛΩΝ: Πρέπει πρώτα να σκεφτούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθισμένοι;
ΣΟΛΩΝ: Το θέμα επείγει, Λουκά. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το μέλλον.
ΛΟΥΚΑΣ: Το μέλλον;
ΣΟΛΩΝ: Το μέλλον.
ΛΟΥΚΑΣ: Καλά, για στάσου, θα έχουμε και μέλλον;

(Ο Σόλων βγάζει μια εφημερίδα).

Αντίο κύριε Σποκ

Στην καρέκλα του χασάπη η Μαρίνα. Ήταν 16 χρονών, ακριβώς όσο και εγώ και ήταν έγκυος. Κατατρομαγμένοι και οι δύο. Μάζεψα τα χρήματα παρακαλώντας δεξιά και αριστερά και πουλώντας στο Μοναστηράκι αγαπημένα βιβλία την ηλεκτρική μου κιθάρα ακόμη και ένα αγαπημένο μου τζάκετ. Βρήκαμε και έναν γιατρό που έκανε «την δουλειά» στο ιατρείο του «επί της Πατησίων»…. Η Μαρίνα ήταν κάθετη και αποφασισμένη, όχι ότι εγώ είχα άλλη γνώμη, αλλά είχε τον πρώτο λόγο.

Η αγωνία λίμναζε στην ατμόσφαιρα μέχρι την στιγμή που βγήκε ο γιατρός από το δωμάτιο που έκανε την επέμβαση και που ήταν το ίδιο που όλες τις άλλες μέρες ήταν το εξεταστήριο του. Τα Σάββατα το χρησιμοποιούσε για χασάπικο.
«Όλα πήγαν καλά… Πέρασε…», μου είπε και μου έδειξε την πόρτα.
Μπήκα μέσα και η Μαρίνα ήταν υπό την επήρεια του αναισθητικού. Της κράτησα το χέρι. Μετά από λίγη ώρα άνοιξαν χαραμάδες στα μάτια της.
«Κέρκ, εσύ είσαι Κερκ;;;»
Εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα …αλλά ήταν η δικιά της ώρα και θα έκανα ότι ήθελε.
«Ναι Μαρίνα. Εγώ είμαι.»
«Ο κύριος Σπόκ είναι εδώ;;;»
«Έξω είναι Μαρίνα, περιμένει και αυτός.» ….

Πέρασαν μέρες. Το κουβεντιάσαμε αργότερα. Μου είπε ότι μου έκανε πλάκα. Μάλλον ντρέπονταν. Πάντα κάνω το ίδιο λάθος! Μα …πάντα!!! Κοιτάω πίσω από τα λόγια να βρω την δεύτερη σκέψη ενώ σχεδόν πάντα η αλήθεια είναι στα ίδια τα λόγια.

Καναλιώτης

«Εσείς είστε οι δολοφόνοι του παιδιού μου»

Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό!!!
ο Παύλος Φύσσας
ούτε ‘‘έφυγε’’, ούτε ‘‘πέθανε’’, ούτε ‘‘χάθηκε’’
–ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ–

 

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=bWib023JVLk]

ALLU FUN MARX : ΑΡΙΣΤΕΡΑ …ΣΤΗ BLOGOSLOVAKIA

 

 

Δεν μου απάντησε στο email που του έστειλα στην γιορτή του.

Τότε πρόσεξα ότι είχε να εμφανιστεί από τις 6 του Γενάρη και δεν μου είχε απαντήσει και σε ένα dm που του είχα στείλει στις 15 Γενάρη. Τελευταία φορά που «μιλήσαμε» ήταν η 5 Γενάρη.

Με ζώσανε τα φίδια και άρχισα να ψάχνω, έως ότου σήμερα έμαθα από την δουλειά του, ότι τον πρόδωσε η πληγωμένη του καρδιά κάπου στις αρχές Γενάρη.

Ο ΑΦΜ ήταν ΚΚΕ και Ολυμπιακός, όπως του άρεσε να λέει «ανερυθρίαστα κόκκινος».

«Δουλέψαμε» μαζί σε διάφορα «πρότζεκτ» όπως τώρα τελευταία την πρώτη ποιητική τρολοσυλλογή του Άδωνι Γεωργιάδη την «Κλειούς παραφερνάλια» (1.1.2014) της οποίας «επιμελήθηκα» το εξώφυλλο. Αυτή η ποιητική συλλογή δημιούργησε μια συζήτηση, γιατί όντως ο ΑΦΜ ήταν καλός ποιητής και κατάφερε να ξεγελάσει και να προβληματίσει.

Ένα άλλο ήταν το «Το έπος της σαρανταπαπαρούσας» (2009) «Μια ποιητική κατάληψη/ανάληψη/μετάληψη του χώρου της Μπλογκοσλοβακίας από τον τον ΑΦΜ, τον Νοσφεράτο, την Ροδιά , την Χρονοστιβάδα, τον Καναλιώτη, και άλλους καταραμένους ποιητές» (2009)

~

Μάζεψε όσες μουσικές εκδόσεις κυκλοφορούσαν της Μισιρλού και τις παρουσίασε σε ένα καλαίσθητο blog κάτω από το όνομα «Μαγική ξωτική ομορφιά»  και υπότιτλο «Περιπλανήσεις της Μισιρλού ανά τον κόσμο».
Έγραφε :
«Έλα να σου δείξω την συλλογή μου με τις …Μισιρλούδες.
Τι να γίνει. Δεν μαζεύω πεταλούδες, τις προτιμώ ζωντανές.
Στο blog αυτό θα ανεβάσω σιγά σιγά κάποιες δεκάδες από διάφορες εκτελέσεις του πιο διασκευασμένου ελληνικού τραγουδιού παγκοσμίως, της «Μισιρλούς». Κατά την ανάρτηση δεν θα τηρηθεί ούτε χρονολογική, αλλά ούτε αξιολογική σειρά. Θα ανεβάζω τις… Μισιρλούδες μου ανάλογα με το γούστο της στιγμής.
Ελπίζω να έχει ενδιαφέρον και για μένα και για όσους περάσουν από τα μέρη αυτά.»

Είχε μαζέψει εκατοντάδες εκτελέσεις και δεν πτοήθηκε ακόμα και όταν η πύλη που τα φύλαγε (και εγώ πολλά δικά μου) χάθηκε ξαφνικά ένα πρωινό. Δεν πειράζει, μου είπε θα τα μαζέψω από την αρχή!!!  Επίσης άρχισε να τα μαζεύει και τα video της Μισιρλού στο blog «M i s i r l o u { T V }».

~

Συγκέντρωσε 1000 τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη στο blog «ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» με υπότιτλο «Ο Μίκης Θεοδωράκης και η μουσική του στο Youtube» μαζί με τον Χρήστο και το Νατασσάκι, έχοντας εξασφαλίσει την άδεια του ίδιου του Μίκη για ελεύθερη διάθεση.

~

Τον Μάη του 2008 εγκαινίασε το blog  «ΙδιογράφΩς» που ήταν μια συλλογή ιδιόγραφων σημειωμάτων των blogers της εποχής. Έγραφε :

«Εντάξει, με το πληκτρολόγιο σε είδαμε…
Τα κουτσοκαταφέρνεις. Για να σε δούμε όμως και σε πιο κλασικά μέσα γραφής. Όχι, δεν ζητάμε να σκαλίσεις την πέτρα, να γράψεις στα τοιχώματα της σπηλιάς ή να πάρεις την πλάκα και το κοντύλι. Πάρε ένα στυλό, ένα μολύβι, μια πένα, ένα μαρκαδόρο, μια κηρομπογιά, ένα κραγιόν και γράψε κάτι. Κάτι που να σε αντιπροσωπεύει όμως. Γιατί όπως λέγανε και οι παλιοί scripta manent. Και πού το ξέρεις; Μπορεί κάποτε να εκδοθούμε σε λεύκωμα.
Γράψε λοιπόν, σκανάρισέ το και ανέβασέ το στο blog σου.
Και μετά «ειδοποία ρε μπούρδα Καραβάγγο» για να προσθέσουμε το αυτόγραφο στην συλλογή.»

 ~

Το Νοέμβριο του 2010 έφτιαξε λογαριασμό στο twitter με όνομα, τι άλλο; «@allufunmarx»  {Άπιστη θα με πεθάνεις/βρε ανφόλο μη μου κάνεις/ ρίξε μου ένα ριτουίτ/να γινώ κι εγώ ελίτ} ~Ανερυθρίαστα κόκκινος~ 

 

Ο ΑΦΜ ήταν μια παρουσία απ’ όλους αγαπητή στην blogoσφαιρα.
Σε παρακινούσε να κάνεις πράγματα. Σε τράβαγε από το μανίκι να βγεις από την απάθεια.

Παραποιώντας τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι έγραφε στο blog του ότι  «το blog δεν πρέπει να αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός να μεγεθύνει…»

 

Αντίο φίλε και σύντροφε Allou Fun Marx

 ~

 

Ο πλέον κοντινός του άνθρωπος στα SM αδιαμφισβήτητα ήταν το Νατασσάκι.

Την περίοδο 2008 – 2010 μάλιστα ήταν το πρώτο σχόλιο κάτω από κάθε ποστ του στο blog του σχεδόν με το που ανέβαινε στον αέρα. Τότε πίστευα ότι «δεν μπορεί θα είναι δίπλα του και μόλις το ανεβάζει τον σχολιάζει από το ίδιο pc αλλάζοντας προφιλ» 🙂

Το Νατασσάκι είναι και ο μόνος άνθρωπος από τα SM που τον έχει δει από κοντά, όταν πέρασε το 2008 από Αθήνα κατεβαίνοντας από Διδυμότειχο για να πάει διακοπές στην Κρήτη με την οικογένειά του.

Το Νατασσάκι ήταν το μόνο άτομο που γνώριζε όλα τα πραγματικά στοιχεία του Γιώργου. Έτσι όταν το προαίσθημά μου ήταν τόσο φορτικά έντονο, σε αυτήν τηλεφώνησα να μου δώσει τα στοιχεία του κλπ. Μερικές αναζητήσεις στο google, μια αναζήτηση πρώτα στο ΥΠΕΣ (στους ψηφοφόρους που δεν τον βρήκα και με γέμισε απελπισία) και ένα τηλέφωνο στο ένα από τα δύο φροντιστήρια που υπάρχουν στο Διδυμότειχο και άκουσα αυτό που δεν ήθελα να ακούσω. Ήταν η πρώτη που το έμαθε…

H Νατάσσα γράφει από το facebook

– “Να προσέχεις, να μη συγχύζεσαι!” γκρίνιαζα κάθε βράδυ, “έχεις και την καρδιά σου”.
– “Ναι, την έχω. Και ενισχυμένη, μη φοβάσαι”, γελούσε και σα να άκουγα το γέλιο του.

Κάθε βράδυ, για χρόνια. Από το Μάη του 2007, που γνωριστήκαμε, μέχρι και το τέλος του 2012, μιλούσαμε κάθε, μα κάθε βράδυ. 10 με 12, σχεδόν πάντα. Λέγαμε τα νέα της ημέρας, ετοιμάζαμε τις αναρτήσεις μας, ψάχναμε τραγούδια, μιλούσαμε για τα παιδιά μας. Μου στάθηκε στις πυρκαγιές του 2007, που έχασα το θείο μου, στην αρρώστια της μαμάς μου, με βοήθησε αφάνταστα στην απόφασή μου να χωρίσω, στο μεγάλωμα του Άκη. Τον καμάρωνε, που αγαπούσε κι αυτός τη Χημεία, κι ο Άκης του χάριζε ζωγραφιές – έλεγε πάντα “θαυμάζω τους ανθρώπους που ζωγραφίζουν, δεν μπορώ να τραβήξω μια γραμμή ίσια”. Μέσα στο ’13, κι αφού κι οι δυο είχαμε αραιώσει από τα blog ήδη –εγώ στο fb, εκείνος στο twitter πια– αρχίσαμε να περνάμε βράδια χωρίς να μιλάμε. Μια η κούραση, μια τα παιδιά που μεγάλωσαν κι ήθελαν βοήθεια στα διαβάσματα, μια οι ζωές μας που προχωρούσαν. Ανταλλάσσαμε μέιλ, όμως, πάντα. Τα νέα μας, τα παιδιά, οι πολιτικές εξελίξεις, μια καινούρια διασκευή της Μισιρλούς… Ήξερα πως μ’ αγαπάει για πάντα, ήξερε πως θα τον αγαπάω για πάντα, ακόμα κι αν δεν ξαναμιλούσαμε ποτέ. Μετά την πρωτοχρονιά ανταλλάξαμε ευχές και έπειτα… χάθηκε. Δεν απαντούσε πια στα μέιλ του, δεν μου ευχήθηκε στα γενέθλιά μου, το τηλέφωνό του “εκτός λειτουργίας”… Δεν ήθελα να το παραδεχτώ.

Και τώρα, μ’ άφησε μόνη μου, να τον αγαπάω για πάντα. Και να τον σκέφτομαι, και να τον θυμάμαι, και να ξαναδιαβάζω αυτά που έγραφε και να βουρκώνω, και να κάνω μήνες να “σιγουρέψω” το χαμό του – κατά βάθος, δεν ήθελα να σιγουρευτώ. Προτιμούσα να σκέφτομαι πως ξαφνικά αποφάσισε να απέχει από το νετ που αγαπούσε, να ξεκουραστεί, να προσέξει επιτέλους την καημένη την καρδιά του. Μάταια.

Σήμερα τ’ απόγευμα έμαθα -στα σίγουρα, πια- πως ο Γιώργος, ο αγαπημένος μου φίλος, ο Allu Fun Marx της μπλογκόσφαιρας δε ζει πια. Ξαφνικά, έμφραγμα. Και του το ‘λεγα, να την προσέχει την καρδιά του…

Αντίο, φίλε.

https://www.facebook.com/natassAki/posts/10152873201983696

 

 

Άλλα αποχαιρετίσματα:

Πόντος και Αριστερά

Καλτσόβρακο

Νίνα Κουλετάκη

ΑΠΟΥΡΩ

Οικοδόμος

Η καλύβα ψηλά το βουνό 

Ιφιμέδεια

ToPortal

Lifo

Γητεύτρια

 

Στο καλό Μιχαήλ Πρωτοψάλτη

 

Ο φίλος και σύντροφος  Μιχαήλ Πρωτοψάλτης έφυγε σήμερα για να συναντήσει την παλιοπαρέα.
Είμαι σίγουρος ότι θα τον περιμένει ο Κωνσταντινίδης με άγριες διαθέσεις με τόσα που θα του έχει μαζεμένα. Βράδια ατελείωτα με τσακωμούς με τον Μπαλή, τον Άσιμο, την Γώγου και τον  Σιδηρόπουλο να τους παίζει ρεμπέτικες μπαλάντες.

Πλέον ανάμεσα από τους δικούς μας αγίους, στο πάνθεον των αγίων των Εξαρχείων.

 

Ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης έφυγε πριν λίγο αναπάντεχα από τη ζωή. Ήταν αγωνιστής, εκδότης του αντιεξουσιαστικού, εναλλακτικού περιοδικού «Ανθη του Κακού» και το «Ο Κόκκορας που Λαλεί στο Σκοτάδι», διευθυντής των εκδόσεων Βιβλιοπέλαγος.

Βιογραφικό

Ο Μιχαήλ Πρωτοψάλτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 από γονείς φιλολόγους. Ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τη Μέση Εκπαίδευση στη σχολή Μωραΐτη, σπούδασε Σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, Ηλεκτρονικά στα ΚΑΤΕΕ Αθήνας και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αναθεωρεί πολλά από τα θέσφατα του αναρχισμού (κυρίως σε θέματα βίας και μη συμμετοχής στους θεσμούς), εκδίδει το αντιεξουσιαστικό-εναλλακτικό περιοδικό «Άνθη του Κακού» και στα τέλη της ίδιας δεκαετίας προσχωρεί στην Οικολογική Εναλλακτική Ένωση Πολιτών, γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη των Οικολόγων Εναλλακτικών και υποψήφιος για το ευρωπαϊκό και εθνικό κοινοβούλιο στις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-90.

Το Φεβρουάριο του 1973 βρέθηκε στα κυνηγητά γύρω από την κατάληψη της Νομικής και λίγους μήνες αργότερα, στις 4 Νοεμβρίου, στη διαδήλωση μετά το μνημόσυνο του Παπανδρέου παίρνει το βάπτισμα του πυρός. Στην εξέγερση του Νοέμβρη η συλλογική ψυχική ανάταση του μαζεμένου κόσμου έξω από το κατειλημμένο Πολυτεχνείο, η αίσθηση ότι οι ίδιοι άνθρωποι είναι οι δημιουργοί της ιστορίας τους και η μέθεξη στην εξέγερση, στη γιορτή χωρίς αρχή και τέλος, τον σημαδεύουν ανεξίτηλα. Στην ιωαννιδική δικτατορία μαζί με συμμαθητές του φτιάχνει μια μικρή αντιστασιακή ομάδα.

Στη Μεταπολίτευση συμμετείχε ενεργά στο αναρχικό κίνημα της εποχής. Εξέδιδε το περιοδικό «Ο Κόκκορας που Λαλεί στο Σκοτάδι», και συμμετείχε σε αναρίθμητες επιτροπές αλληλεγγύης σε κρατουμένους και υπεράσπισης πολιτικών, κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το 1978-79 συμμετείχε στις αυτόνομες ομάδες και στις φοιτητικές καταλήψεις και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 πρωταγωνιστεί στην έκδοση της αναρχικής εφημερίδας «Αλληλεγγύη». Για τη δράση του επανειλημμένα έχει συλληφθεί, διωχθεί και φυλακιστεί ενώ έχει υποστεί 13 (!) κατ’ οίκον έρευνες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Το 1998 ίδρυσε τις εκδόσεις «Βιβλιοπέλαγος», έναν πολιτικοποιημένο εκδοτικό οίκο που εκδίδει ως επί το πλείστον ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ιστορικά, οικολογικά και φεμινιστικά βιβλία καθώς και κόμιξ. Από το 2001 το «Βιβλιοπέλαγος» επεκτείνει τη δραστηριότητά του και στη διακίνηση βιβλίου διακινώντας τίτλους από δεκάδες ανεξάρτητους, προοδευτικούς και ποιοτικούς εκδοτικούς οίκους και πολιτικές συλλογικότητες, στην προσπάθεια να αναδειχθούν ζητήματα που η τηλεόραση και τα μεγαθήρια της πληροφόρησης υποβαθμίζουν.
Πολιτικά εμπνεύστηκε από τη θεωρία της κοινωνικής οικολογίας του Μάρεϊ Μπούκτσιν.

Εργαζόταν ως φυσικός ενώ παράλληλα διεύθυνε τις εκδόσεις «Βιβλιοπέλαγος» και το ομώνυμο πρακτορείο διακίνησης βιβλίου. Ήταν πατέρας δύο παιδιών.

Πηγή «Αυγή» -► εδώ

Διαβάστε επίσης «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική;;;»  -► εδώ

Δείτε το βίντεο από το 13′:24″
[youtube http://youtu.be/ecFawAoCNMw?t=13m24s]

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση και διάθεση της εικόνας / των εικόνων από τη Βικιπαίδεια, με βάση την άδεια χρήσης που επιβάλει η πολιτική δημοσίευσής της, όπως και screenshot από το βιντεάκι, αρκεί να μην έχει αφαιρεθεί το λογότυπο  και να υπάρχει λινκ προέλευσης.

Στο καλό Βασίλη Τσιπίδη

Αυτή η φωτογραφία είναι από του Τάκη Βαμβακίδη

Ήταν Σάββατο πρωί όταν είδα μια ασυνήθιστη αύξηση στις επισκέψεις και ειδικά στα άρθρα που έχω στο «Κανάλι» για τον Βασίλη Τσιπίδη. Μέσα σε λίγες ώρες 5000 άτομα είχαν διαβάσει κείμενα που είχα γράψει για το μπαράκι του Βασίλη και τον ίδιο. Τηλεφώνησα στον Βλάση. Δεν ήξερε κάτι.

Την Κυριακή μου τηλεφώνησε η Κατερίνα η «χοντρή» μέσα από κλάμα και λυγμούς να μου πει τα δυσάρεστα. Ο Βασίλης «έφυγε».
Η Κατερίνα πάντα πετσί και κόκκαλο αλλά ο Βασίλης της είχε βγάλει το παρατσούκλι «χοντρή».  Δούλευε στο μπαρ του όταν δεν ήταν πελάτισσα και ήταν πάντα η αγαπημένη «κόρη» του.

-Αχ βρε Βασίλη. Ατσούμπαλος σ’ όλη σου τη ζωή. Ατσούμπαλος και τώρα.
Μουρμούραγε η Κατερίνα η «χοντρή» με αναφιλητά δίπλα μου.

Πριν λίγη ώρα, στο αυτοκίνητο προς το κοιμητήριο του Αμαρουσίου, μου είχε θυμίσει μια πολύ παλιά ιστορία.

Όταν την είχε συλλάβει η αστυνομία στην κατάληψη του Χημείου τον Μάιο του 1985, η μητέρα της που έμενε στην επαρχία είχε ανησυχήσει πολύ. Για να την ηρεμήσει, την επόμενη φορά που ήρθε Αθήνα, έστησε με τον Βασίλη ένα σκηνικό. Θα της τον γνώριζε. Θα την πήγαινε στο σπίτι του για να της δείξει ότι κάνει παρέα με νοικοκυραίους και λίγο ο Βασίλης με τις γαλιφιές του, λίγο η γυναίκα του η Ζωή, λίγο οι πολλές γλάστρες που είχε στο σπίτι του (η μαμά της Κατερίνας η κυρία Παναγιώτα λάτρευε τα λουλούδια), πίστευε ότι θα της δημιουργούσε μια εντύπωση ότι το παιδί της κάνει παρέα με σώφρονες νοικοκυραίους και τέλος πάντων δεν πρέπει να ανησυχεί.

Εκεί που έσπασε ο πάγος και όλα κύλαγαν όμορφα ρωτάει η μαμά της Κατερίνας:

-Τι θα κάνω Βασίλη μου με αυτό το κορίτσι;

και ο Βασίλης :

-Μην ανησυχείς κυρά Παναγιώτα μου. Μια φορά δεν είναι τίποτα. Ξέρεις εμένα πόσες φορές με έχουν συλλάβει στην χούντα;;;!!!

….και η κυρία Παναγιώτα κατέρρευσε!!!

Αυτός ήταν ο Βασίλης. Αυθεντικός!

Άλλα κείμενα

…στο Kanali
Κλείνει το μπαράκι του Βασίλη και έτσι, οριστικά, τελειώνει και η μεταπολίτευση.
Τον κατέστρεψε το “Κανάλι”…

…στο Πόντος & Αριστερά
-Καλό ταξίδι Βασίλη…
-Ποντιακή βραδιά στο Μπαράκι του Βασίλη (9 Μαϊου)
-Αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο (στο Μπαράκι του Βασίλη)

…στον Έφηβο
Ο Βασίλης Τσιμπίδης καταστράφηκε απο την μουχρίτσα! (Updated)
Το μυστήριο του Βασίλη Τσιπίδη!!!
Στο μπαράκι του Βασίλη με τους Graviton

…στης Άφρος
Ζουν ανάμεσά μας #2

Ούγκο Τσάβες : O ηγέτης της Βενεζουέλας. Μικρός απολογισμός!!!

.
Πέθανε ο ηγέτης της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες -► εδώ

 

 

#Chavez Το 1998, υπήρχαν 1,8 γιατροί ανά 1.000 κατοίκους, τώρα 58 ανά 1.000 κατοίκους, και το δημόσιο σύστημα υγείας απασχολεί 95.000 άτομα

#Chavez Η παιδική θνησιμότητα από 2,5% το 1990 έπεσε σε 1,3% το 2010

#Chavez 96% του πληθυσμού έχει πλέον πόσιμο νερό (ήταν ένας από τους στόχους της επανάστασης)

#Chavez Η Μπολιβαριανή κυβέρνηση έχει χτίσει 13.721 κλινικές (αύξηση 169,6%)

#Chavez «Mission Barrio Adentro» Πρόγραμμα πρωτοβάθμιας υγείας οργανώνεται με τη βοήθεια 8.300 Κουβανών γιατρών σώζοντας 1,4 εκ ζωές

#Chavez Μόνο το 2011, 67.000 ασθενείς έλαβαν δωρεάν φάρμακα για 139 ασθένειες όπως ο καρκίνος, ηπατίτιδα, οστεοπόρωση, σχιζοφρένεια

#Chavez Μεταξύ άλλων, υπάρχουν τώρα 34 κέντρα θεραπείας για χρόνιες ασθένειες όπως καρκίνος, ηπατίτιδα, οστεοπόρωση, σχιζοφρένεια.

#Chavez  Σε 6 χρόνια 19.840 άστεγοι έχουν λάβει την υποστήριξη ενός ειδικού προγράμματος («Mission Negra Hipolita»)

#Chavez  Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου τα παιδιά του δρόμου.

#Chavez Η Βενεζουέλα έχει τώρα τη μεγαλύτερη μονάδα εντατικής θεραπείας στην περιοχή.

#Chavez Ένα δίκτυο δημόσιων φαρμακείων διαθέτει επιδοτούμενα φάρμακα, ώστε οι ασθενείς να έχουν εξοικονόμηση 34 έως 40%

#Chavez 51.000 άτομα υποβλήθηκαν σ θεραπεία των οφθαλμών στην Κούβα με πρόγραμμα «Mision Milagro» Εχει αποκατασταθεί η όραση 1,5 εκ κάτοικων

#Chavez  Σε ενάμιση χρόνο (2010-11) η κυβέρνηση έχτισε 250.000 σπίτια για να στεγάσουν, άστεγους λόγω τροπικών καταιγίδων.

#Chavez  περίπου 40.000 συμβούλια και οι δήμοι δίδουν ρόλο στους πολίτες να συμμετέχουν στις αλλαγές

#Chavez Η Μπολιβαριανή κυβέρνηση έδωσε 454.238 δάνεια σε αγρότες παραγωγούς.

#Chavez  Πέντε εκατομμύρια κάτοικοι λαμβάνουν δωρεάν φαγητό,

#Chavez Πριν από την κυβέρνηση Τσάβες, το 1998, το 21% του πληθυσμού υποσιτιζόταν. Σήμερα έχει πέσει στο 5%.

#Chavez η Μπολιβαριανή κυβέρνηση έχει δώσει μεγάλη έμφαση στην χρηματοδότηση της εκπαίδευσης που απορροφά έως και 6% του ΑΕΠ

#Chavez  Η UNESCO έχει αναγνωρίσει ότι ο αναλφαβητισμός εξαλείφθηκε

#Chavez  Η εκπαίδευση είναι δωρεάν από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο

#Chavez Χτίστηκαν χιλιάδες σχολεία, συμπεριλαμβανομένων και των 10 νέων πανεπιστημίων.

#Chavez 2,1εκ ηλικιωμένοι λαμβάνουν συντάξεις γήρατος. Μόνο 387.000 λάμβαναν σύνταξη πριν από τη σημερινή κυβέρνηση.

#Chavez Η κυβέρνηση αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες σε 60,6% που έφτασαν στο σύνολο τα 772δις$

.

Αυτοκτόνησε ο Άαρον Σουόρτζ

Ένα από τα «μεγάλα μυαλά» της πληροφορικής και ενεργός υποστηρικτής της ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών στο διαδίκτυο, ο Άαρον Σουόρτζ, βρέθηκε χθες νεκρός στο διαμέρισμά του σε ηλικία μόλις 26 ετών, ενώ σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της αστυνομίας πρόκειται για αυτοκτονία δι’ απαγχονισμού.

Μόλις στα 14 του χρόνια, ο Σουόρτζ ήταν ένας από τους δημιουργούς του RSS (Rich Site Summary), του εργαλείου που προσφέρει στους χρήστες του διαδικτύου τη δυνατότητα να παρακολουθούν το περιεχόμενο ιστοσελίδων, το οποίο ανανεώνεται συνεχώς, όπως τα ειδησεογραφικά sites και τα blogs.

Το τσουνάμι στις 26/12/2004 (videos)

Ο σεισμός και το τσουνάμι της 26 Δεκεμβρίου 2004 στον Ινδικό Ωκεανό ήταν μια από τις χειρότερες φυσικές καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας. Το πρωί εκείνης της ημέρας (00:58:53 UTC), ένας σεισμός μεγέθους 9,3 της κλίμακας Ρίχτερ χτύπησε βόρεια του νησιού Σουμάτρα της Ινδονησίας, ανάμεσα στο νησί Σιμεουλούε και τη Σουμάτρα. Είναι ο τρίτος ισχυρότερος σεισμός που καταγράφηκε ποτέ από σεισμογράφο. Το σεισμό ακολούθησε τσουνάμι με κύματα ύψους μέχρι 30 μέτρων που έπληξε 15 χώρες και έφτασε

μέχρι και τα παράλια της Ανατολικής Αφρικής. Ο τελικός απολογισμός θυμάτων του σεισμού και του τσουνάμι κυμαίνεται από 230.210 μέχρι 280.000 άτομα σε 14 χώρες, κατατάσσοντάς την ως την 6η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή στην καταγεγραμμένη ιστορία.

6/12/2008 Δεν ξεχνώ τον Αλέξανδρο (Gregory) και τον καυτό Δεκέμβρη του 2008

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το ιστολόγιο Έφηβος που έχει εκτενή αναφορά για τον καυτό Δεκέμβρη του 2008. Οι πρώτη ομάδα από φωτογραφίες που έχουν το διακριτικό Ε κάτω δεξιά είναι τραβηγμένες από τον Έφηβο ενώ οι υπόλοιπες πρέπει να είναι από το Reuters.

Επίσης διαβάστε αυτό και αυτό το άρθρο.

Δείτε και το περυσινό άρθρο του Κανάλι εδώ

Έφηβος

Έφυγε ο μαχητής «παππούς με την μάσκα»

Πάντα μπροστάρης σ’ όλους τους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς αγώνες.
Ο Βασίλης Παπανίκος του Λάμπρου, γεννήθηκε το 1925 στο Καλόχι Γρεβενών.

Στα εφτά του χρόνια χάνει και τον πατέρα του και ο Βασίλης γίνεται τρόφιμος του ορφανοτροφείου Γρεβενών. Μετά τη στοιχειώδη εκπαίδευση εγγράφεται στη Γεωργική σχολή Πτολεμαΐδας. Με την κύρηξη του πολέμου του 1940 ο Βασίλης εκπαιδεύεται στα μετεωρολογικά όργανα και προσφέρει τις υπηρεσίες του στην αεροπορία και το υπουργείο γεωργίας.

Στις 7 Απριλίου του 1941 γράφεται εθελοντής για τη στρατιωτική σχολή του Καϊρου, ματαιώνεται όμως η μετάβασή του γιατί το πλοιάριο που θα τους μετέφερε βομβαρδίστηκε και βυθίστηκε απο τα Γερμανικά Στούκας.

Είναι επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας

Το Β’ μέρος της συνέντευξης του Χρόνη Μίσσιου στο TVX’s
2 Φεβρ 2012

Το Α’ μέρος θα το βρείτε –> εδώ

 

Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο, αφύσικο και παραπλανητικό» ο Χρόνης Μίσσιος, σ’ αυτό το δεύτερο και τελευταίο μέρος της συνέντευξης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, συμμετέχοντας στο δημόσιο διάλογο του tvxs, τονίζοντας μεταξύ άλλων, ότι «για πρώτη φορά, ίσως, στην ιστορία του κόσμου, είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη της συνεργασίας των λαών σ’ ένα παγκόσμιο κίνημα, το οποίο θα φέρει την αλλαγή» και πως «δεν αρκεί, απλώς, να θέλουμε μια άλλη ζωή, πρέπει να την κατακτήσουμε!«.

Η σημερινή αντίσταση, ρωτάς, αν είναι να είσαι ο εαυτός σου; Αυτό είναι το σημαντικότερο.Αλλά κι ο εαυτός προς τα πού; Ε, στις πιο μαύρες ώρες ο άνθρωπος ξεφυτρώνει κάτι κάποια στιγμή, αν νιώθει! Για να έχεις συναισθήματα, όμως, πρέπει να νιώθεις συναισθήματα, να έχεις την απαραίτητη αυτογνωσία. Αλλά η σημερινή ζωή των ανθρώπων όπως είναι οργανωμένη είναι και αποσυναισθηματοποιημένη, ή τα συναισθήματα που νιώθει ο σημερινός άνθρωπος, και ιδίως ο νέος άνθρωπος, είναι κυρίως αρνητικά. Είναι συνεχώς αρνητικά φορτισμένος! Είτε θα δει τον προϊστάμενο, είτε θα δει τον μπάτσο, είτε θα δει οποιονδήποτε μέσα σε κάποιες σχέσεις, οι οποίες είναι αρνητικές.

45 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα

1.  45 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε

Ημερομηνία: 08/10/2012

Αντί για βιογραφία-αγιογραφία, ας δούμε τι είπαν γι’ αυτόν εχθροί και φίλοι του.

Πριν 45 χρόνια, ο Τσε Γκεβάρα, άρρωστος, τραυματίας κι εξαντλημένος, κοίταξε το λοχία Μάριο Τεράν, που είχε πιεί μερικά ποτηράκια για να πάρει κουράγιο και του είπε «Ξέρω πως ήλθες να με σκοτώσεις. Πυροβόλα, λοιπόν, δειλέ! Έναν άνθρωπο θα σκοτώσεις μονάχα!» Ο Τεράν είχε προσφερθεί να σκοτώσει τον αιχμάλωτο, επειδή τρεις φίλοι του, ονόματι Μάριο κι αυτοί, είχαν σκοτωθεί στο κυνήγι του Τσε και των συντρόφων του. Ο μεθυσμένος λοχίας δίστασε, τον πυροβόλησε στα χέρια και τα πόδια, ο Τσε έπεσε και δάγκωνε το χέρι του για να μην ουρλιάξει από τον πόνο. Μετά από μερικά λεπτά, ο Τεράν έριξε μερικές ριπές ακόμα. Ο Τσε πέθανε στο σχολείο της Λα Χιγιέρα, στη Βολιβία στις 9 Οκτωβρίου 1967. Σκοτώνοντας έναν άνθρωπο, ο Τεράν και οι προϊστάμενοι του δημιούργησαν ένα θρύλο.

Από κάποιο καλαμπούρι της Ιστορίας, το 2006, ο Μάριο Τεράν, γέρος και ξεχασμένος απ΄ όλους, εγχειρίστηκε δωρεάν για τον καταρράκτη στα μάτια του από Κουβανούς γιατρούς, που δούλευαν εθελοντικά στη Βενεζουέλα. Το αποκάλυψε ο γιός του, σε ευχαριστήριο γράμμα σε μια κουβανική εφημερίδα.

Τελευταίο αντίο στον Δημήτρη Μητροπάνο – Σε λαϊκό προσκύνημα η σορός του

 

.

 

.

Ήταν μόλις 64 ετών. Έδωσε μάχη τα τελευταία χρόνια. Έχασε κι άφησε την Ελλάδα στην «εθνική της μοναξιά». 

Ο Δημήτρης Μητροπάνος έφυγε από τη ζωή το πρωί της Τρίτης. Ήσυχα, όπως έζησε, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Υγεία. «Οξύ πνευμονικό οίδημα» έγραφε το ανακοινωθέν. Ήταν ο επίλογος μιας τεράστιας καριέρας. Μιας ζωή γεμάτη επιτυχίες.

Όλη η Ελλάδα συγκλονίστηκε από την είδηση του θανάτου του. Κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει πως σίγησε για πάντα η φωνή του Μητροπάνου. Πως δε θα τραγουδήσει ξανά τη Ρόζα και δε θα χορέψει εκείνο το βαρύ, αυθεντικό ζεϊμπέκικο.

Τώρα όλοι ετοιμάζονται να του πουν το τελευταίο αντίο. Θα το κάνουν στις 14:00 το μεσημέρι της Πέμπτης στο πρώτο νεκροταφείο. Από τις 10:00 το πρωί της ίδιας μέρας, η σορός του θα εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι του νεκροταφείου.

Η οικογένειά του ζήτησε αντί στεφάνων να κατατεθούν χρήματα, για το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων για τους άστεγους, στο λογαριασμό 064/48000015, στην Εθνική Τράπεζα.

 

 

.
Πηγή «NewsIt» –> εδώ

 

.

 

.

Καλό ταξίδι Θόδωρε

 

«Αποχαιρετούμε τον ποιητή του Χρόνου και της Ιστορίας, τον ραψωδό της ερημωμένης πατρίδας, της πατρίδας που διαρκώς εξεγείρεται. Αποχαιρετούμε τον διαλεκτικό της επανάστασης και της ήττας, της εξορίας και της επιστροφής, του διωγμού, της προσφυγιάς και της αναζήτησης, της ενσωμάτωσης και της σύγκρουσης. Αποχαιρετούμε τον τραγικό του τέλους του 20ού αιώνα, τον επικό των σπαραγμένων Βαλκανίων, τον λυρικό των ξεριζωμένων λαών. Αποχαιρετούμε τον οραματιστή που ξαναέδειξε γυμνή την Ελλάδα, τον ανατόμο της ιστορικής επιλογής. Αποχαιρετούμε το καθαρό βλέμμα του ριζοσπάστη αισθητικού. Το σώμα του έσβησε εκεί όπου ετάχθη. Η σκέψη και οι εικόνες του ανήκουν στη μνήμη του λαού μας»

Η Ελένη Γερασιμίδου εκ μέρους του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, στην κηδεία του Θ. Αγγελόπουλου

 

.

Πηγή «Η Λέσχη» –> εδώ

 

 

Ο Θίασος –> εδώ

 

Ένα δεκάλεπτο σε φιλμ όλα τα λεφτά –> εδώ

 

 

 

.

.

Ο Μητσάκος μάς την έκανε νωρίς…

 

 

αναδημοσίευση απο την εφημερίδα «δρόμος»

Αποχαιρετώντας το φίλο, το σύντροφο, τον άνθρωπο Δημήτρη Παπαζαφειρόπουλο

 

 

 

 

Με το Μήτσο υπολόγιζα να γεράσουμε μαζί. Επειδή απλά μαζί ζήσαμε τα σημαντικότερα επεισόδια της ζωής μας. Αφότου αποφάσισε να μάθει γράμματα τα «κοπέλια» του νομού Ηρακλείου, το 1995, βλεπόμαστε αραιότερα από πριν. Τα λέγαμε βέβαια, αλλά σπανίως είχαμε την ευκαιρία να βγάζουμε τα εσώψυχά μας όπως παλιά, να ψυχαναλύουμε ο ένας τον άλλο.

Φανταζόμαστε, λοιπόν, τους εαυτούς ψιλοραμολί σε κανένα μπαρ να τακτοποιούμε αυτές τις εκκρεμότητες, να σκιαγραφούμε την ανασκόπηση του βίου μας, να βάζουμε τις τελευταίες πινελιές στον επίλογό του. Και γελούσαμε.

Ο Μητσάκος όμως μάς την έκανε νωρίς. Κι εγώ τον αποχαιρετώ μόνος με δάκρυα στα μάτια.

Την παραμονή της εκτέλεσής του, ο Νίκος Πλουμπίδης έγραφε στους δικούς του: «Μη λυπάστε, εγώ τώρα θα ησυχάσω. Σας εύχομαι όλων ευτυχία. Ο θάνατος είναι μια αλλαγή της ύλης. Έτσι είναι». Το ξέρω ρε Μήτσο ότι είναι έτσι αλλά είναι πολύ σκληρό, επώδυνο, αβάσταχτο. Δεν χωνεύεται.

Στο καλό, καλέ μου άνθρωπε…

 

Πέθανε ο Λάκης Σάντας

Ο Λάκης Σάντας, ο άνθρωπος που μαζί με τον Μανώλη Γλέζο κατέβασε τη χιτλερική σημαία από τον βράχο της Ακρόπολης, άφησε την τελευταία του πνοή. Η ζωή και η πορεία ενός πραγματικού ήρωα.

 

Έφυγε από τη ζωή το πρωί του Σαββάτου σε ηλικία 89 ετών, ο ήρωας της Εθνικής Αντίστασης Απόστολος Σάντας. Ο Λάκης (Απόστολος) Σάντας γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1922 στην Πάτρα, όπου τότε υπηρετούσε ο πατέρας του ως δημόσιος υπάλληλος. Το 1934, η οικογένεια Σάντα εγκαθίσταται στην Αθήνα. Τελειώνει το γυμνάσιο το 1940 και αμέσως μετά εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα αποφοιτήσει μετά την απελευθέρωση.

«Το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους»

Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, θα κατεβάσει, μαζί με το φίλο του Μανόλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης, γράφοντας μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της αντίστασης κατά των Γερμανών

Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της χιτλερικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης στον Ηλία Πετρόπουλο, είχε πει: «Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε… το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ’ αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας».

 

Το 1942 εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στην ΕΠΟΝ. Το 1943 βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, τη Φθιώτιδα και την Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε.

Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία. Το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια απ’ όπου το 1948 στέλνεται στην Μακρόνησο. Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962. Το 1963 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου και έζησε μέχρι τον θάνατό του.

«Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, ‘ανώνυμοι'» συνήθιζε να λέει.

Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τον διευθυντή, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Κέντρου Αναπνευστικής Ανεπάρκειας στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Θ.) του νοσοκομείου «Σωτηρία», που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον σώσουν.

Πηγή news247.gr  –> εδώ

Για όλα φταίνε οι γκόμενες

 

Τώρα που το θυμήθηκα αυτό; Έλα ντε!

Κανείς εδώ δεν τραγουδά

 

Δεν λυπάμαι που πέθανες…  Χαίρομαι που έζησες και μας άφησες όλη αυτή την ομορφιά!!
Στο καλό και ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…

.

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ, (αναδρομή στη μουσική του προσφορά και συνέντευξη στην Ντίνα Μπατζιά), Αρχείο APN

Apn : Έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Παπάζογλου

Enet

http://www.facebook.com/pages/Nikos-Papazoglou/157470895859

UDemand