Το αυγό

(Ένα παγκάκι σε κάποιο δρόμο. Νύχτα. Μπαίνουν ο Λουκάς και ο Σόλων.)

ΣΟΛΩΝ: Που πας, Λουκά;
ΛΟΥΚΑΣ: Στο παγκάκι, να καθίσω.
ΣΟΛΩΝ: Πρέπει πρώτα να σκεφτούμε.
ΛΟΥΚΑΣ: Δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθισμένοι;
ΣΟΛΩΝ: Το θέμα επείγει, Λουκά. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε το μέλλον.
ΛΟΥΚΑΣ: Το μέλλον;
ΣΟΛΩΝ: Το μέλλον.
ΛΟΥΚΑΣ: Καλά, για στάσου, θα έχουμε και μέλλον;

(Ο Σόλων βγάζει μια εφημερίδα).

Ο Βασίλης Ραφαηλίδης γράφει για το 1821

Το 1827 η Ελληνική Επανάσταση βρίσκεται στον έκτο χρόνο της, και πνέει τα λοίσθια. Εστίες αντιστάσεως κατά των Τούρκων υπάρχουν τώρα μόνο στο Ναύπλιο, τη Μάνη και τα νησιά του Σαρωνικού, πουθενά αλλού. Ο Ιμπραήμ έχει εισβάλει ήδη για δεύτερη φορά στην Πελοπόννησο, και η εντολή που έχει είναι να μεταφέρει στην Αφρική όσους Έλληνες καταφέρουν και γλιτώσουν απ’ τη σφαγή που βρίσκεται εν εξελίξει. Μέσα σ’ αυτό το χαμό, η κυβέρνηση υποχρεώνεται να μεταφέρει την έδρα της απ’ το Ναύπλιο στον Πόρο, όχι γιατί κινδυνεύει άμεσα απ’ τους Τούρκους αλλά διότι κινδυνεύει αμεσότατα απ’ τους Έλληνες: Στο Ναύπλιο ο εμφύλιος πόλεμος έχει εντοπιστεί στα δυο φρούρια της πόλης. Ο Γρίβας, φρούραρχος του Παλαμηδίου, βομβαρδίζει ανηλεώς με τα κανόνια του την Ακροναυπλία υπό τον Φωτομάρα – και τανάπαλιν. Και ο Ιμπραήμ έχει αρχίσει ήδη τη σφαγή. Και ετοιμάζεται να μας κάνει Αφρικανούς. Πολύ το αξίζαμε, από τότε.

ΙΣΤΟΡΙΑ (ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974 Εκδόσεις ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ

Οι πιο ισχυρές, και από οικονομικής και από πολιτικής απόψεως οικογένειες, που υπήρχαν στην Ελλάδα και πριν και κατά και μετά την Επανάσταση, ήταν αυτές των Αρβανιτών Κουντουριωτών και Μιαούληδων της Ύδρας. Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, πανίσχυρος εφοπλιστής διέθεσε τα ¾ της περιουσίας του υπέρ του αγώνα και έγινε αυτομάτως ήρωας χωρίς να κάνει τίποτα άλλο. Όμως το ¼ που κράτησε για τον εαυτό του ήταν τόσο μεγάλο σε απόλυτους αριθμούς, που έφτανε και περίσσευε για να ελέγχει τα πράγματα στην Ελλάδα, μετά την Επανάσταση.

(……..)

Αϊνστάιν: «Γιατί σοσιαλισμός»

O Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι κορυφαίος φυσικός και θεμελιωτής της θεωρίας της σχετικότητας. Ακολουθεί το γνωστό του άρθρο με τίτλο «Γιατί σοσιαλισμός», το οποίο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο πρώτο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Monthly Revue, το 1949:

Ας εξετάσουμε πρώτα απ’ όλα το ζήτημα αυτό από την άποψη της επιστημονικής γνώσης. Μπορεί να φανεί ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές μεθοδολογικές διαφορές ανάμεσα στην αστρονομία και την οικονομία: οι επιστήμονες και στους δύο τομείς προσπαθούν να ανακαλύψουν τους νόμους, που έχουν γενική εφαρμογή σε ορισμένες ομάδες φαινομένων, για να κάνουν την αμοιβαία σχέση των φαινομένων αυτών όσο γίνεται πιο κατανοητή.  Αλλά τέτοιες μεθοδολογικές διαφορές υπάρχουν στην πραγματικότητα.

Αντιστράτηγος Μεταξάς. Ανυπότακτος εν καιρώ πολέμου

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 25 Αυγούστου 1922 και αναδημοσιεύτηκε  στις  27 Νοεμβρίου 1934 στην εφημερίδα «Πατρίς» της Αθήνας.  Γράφει ο Γεώργιος Βλάχος:

 

Ένας κύριος εισέρχεται εις την Σχολήν των Ευελπίδων, τρέφεται εκεί και εκπαιδεύεται, όπως όλοι οι μαθηταί, δι’ εξόδων σχεδόν του Κράτους. Γίνεται ανθυπολοχαγός, φορεί γαλόνια, του κάμουν σχήματα οι στρατιώται, παραμερίζουν οι πολίται όταν περνά, είναι αξιωματικός, παίρνει μισθόν. Προάγεται. Σήμερον λοχαγός, αύριον ταγματάρχης, μεθαύριον συνταγματάρχης, έπειτα αντιστράτηγος. Και τα έτη αυτά πληρώνεται, είναι σεβαστός, είναι σπουδαίος.

Το Κράτος εις το οποίον εστοίχισε τόσα, γυρίζει τον βλέπει, τον καμαρώνει:
– Ιδού ένας κύριος, τον οποίον ανέθρεψα, εμεγάλωσα, ετίμησα, επλήρωσα, διά να τον έχω την στιγμήν της ανάγκης. Οιασδήποτε ανάγκης· αυτής την οποίαν κρίνω εγώ και υπέρ ης θα θυσιασθή ασυζητητί αυτός. Διότι θυσιάζονται άλλοι: χωρικοί, εργάται, άνθρωποι του γραφείου, πολίται και πολίται μηδεμίαν πραγματικήν έχοντες προς εμέ υποχρέωσιν, όταν εγώ το ζητήσω. Αυτά σκέπτεται το Κράτος.

Και η στιγμή έρχεται: Μία εκστρατεία και το Κράτος καλεί δεξιά και αριστερά τους Έλληνας· παιδιά δεκαοκτώ ετών, αφήνουν τα θρανία, άνθρωποι οικογενειάρχαι κλείνουν το σπίτι, το μαγαζί, ζώνονται τις παλάσκες, τον γυλιόν, τα φυσέκια, αποχαιρετούν άλλοι με ενθουσιασμόν, άλλοι με δάκρυα και στενοχώριαν, και τρέχουν εκεί που τους στέλλει το Κράτος. Πού πηγαίνουν; Δεν ερωτούν! Τι θα γίνει, δεν ξεύρουν. Εμπρός παιδιά! Και πηγαίνουν εμπρός. Σκοτωθήτε παιδιά! Και σκοτώνονται. Και όλοι είναι παιδιά; Όχι. Είναι και άνθρωποι προ πολλού καταθαλόντες θαρύν τον φόρον των θυσιών προς την πατρίδα, άνθρωποι κουρασθέντες από τα πολεμικά, άνθρωποι ξένοι και προς της νίκης τα αγαθά και προς της δόξης τα κέρδη. Εν τούτοις πηγαίνουν. Διότι έτσι είναι, διότι έτσι γίνεται. Διότι ο πολίτης δεν παζαρεύει με την Πατρίδα.

Τότε έρχεται και η σειρά του κ. Αντιστράτηγου:
– Περάστε, κ. Αντιστράτηγε. Σας χρειαζόμεθα. Αρχηγόν του στρατού. Αρχηγόν του Επιτελείου, αυτό ή εκείνο…, λέγει πνιγμένον από την ανάγκην το Κράτος.
– Δεν πάω, λέγει ο κ. Αντιστράτηγος.
– Διατί;
– Διότι η εκστρατεία αυτή δεν μου αρέσει. Διότι θα αποβή ολεθρία, διότι τα πράγματα θα πάνε έτσι κι έτσι… Και ο κ. Αντιστράτηγος προμαντεύει την καταστροφήν. Και το Κράτος; Το Κράτος το οποίον εφήρμοσε τον νόμον περί ληστείας διά να συλλάθει τους ανυποτάκτους της υπαίθρου της χώρας, το οποίον εφάνη αμείλικτον όταν κανείς τσοπάνης, πατήρ τεσσάρων ή πέντε τέκνων, δεν προσήλθεν εν καιρώ, κουνεί το κεφάλι του, μετρά τα έξοδα και τους μισθούς που επλήρωσε, καμαρώνει τα γαλόνια και τους βαθμούς και τον αφήνει και φεύγει.

Τότε εις την έξοδον τον συλλαμβάνει ένας δημοσιογράφος – ο δημοσιογράφος είναι εν ζωή και γράφει αυτήν την στιγμήν – και του λέγει:
– Κύριε Αντιστράτηγε, κάτι εκρυφάκουσα από την πόρτα: Θεωρείτε την εκστρατείαν καταστρεπτικήν; Έτσι την νομίζω και εγώ. Έρχεσθε σεις με το κύρος σας και εγώ με την πένναν μου, να το ειπούμε εις τον κόσμον; Διότι είναι φοβερόν, να ξέρετε ότι θα επέλθη μία καταστροφή και ούτε να πηγαίνετε να την καταστήσετε ίσως μικροτέραν, ούτε να επιχειρήτε να την σταματήσετε, εκ φόβου ότι θα χάσετε αγαθά της προφητείας.

Αλλ’ ο κ. Αντιστράτηγος θεωρεί τούτο καταστρεπτικόν. Και σιωπά και πηγαίνει εις το Φάληρον και κλειδώνεται και περιμένει. Τι περιμένει. Περιμένει ως κόραξ την καταστροφήν, τον θάνατον, από τον οποίον πρόκειται να τραφή η φιλοδοξία του. Κάτω εις τα πεδία των μαχών γίνονται λάθη. Ο Αντιστράτηγος τα γνωρίζει και σιωπά. Γίνονται επιχειρήσεις μέλλουσαι να φέρουν την προφητευθείσαν κατα­ στροφήν. Ο κ. Αντιστράτηγος τας γνωρίζει και σιωπά.

Και όταν η καταστροφή επήλθε, όταν κλαίουν όλα γύρω του όταν ο οίκος της Ελλάδος επληρώθη από τραυματίας, νεκρούς, πρόσφυγας, δυστυχίαν, ο κ. Αντιστράτηγος φορεί το φράκο του και της κτυπά την θύραν.
– Τι θέλετε;
– Είμαι ο κ. Αντιστράτηγος. Θέλω να γίνω πρωθυπουργός. Έχω τα χαρτιά μου εν τάξει: «Τα έχω ειπεί». Αλλ’ η Ελλάς έχει εργασίαν, μαζεύει τα τέκνα της. Αν δεν είχε, θα έπαιρνε την σκούπαν και θα του έλεγε εκεί, εις την οδόν:
– Φύγε, απ’ εδώ. Άνθρωπε μ ι κ ρ έ, που περίμενες να κατασκευάσης πρωθυπουργικόν φράκον από τα ράκη.  Φυγ’ απ’ εδώ, α ν υ π ό τ α κ τ ε   σ τ ρ α τ ι ώ τ α   των αναγκών μου, αυτόκλητε κηδεμών της ατυχίας μου, τέκνον άχρηστον, άνθρωπε μηδέν. Αυτά θα έλεγε εις τον Αντιστράτηγον κ. Μεταξάν δακρύουσα η Ελλάς, αν έστρεφε ποτέ προς τον κ. Μεταξάν η Ελλάς τα βλέμματα.

Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας  του Τάσου Βουρνά (τόμος 1909 – 1940)  Εκδόσεις Τολίδη    σελ 238

Παρασκευή δεκατρείς Μάρτη του δυο χιλιάδες δεκαπέντε

Βρέχει!
Περιμένω στην στάση
Ρυάκια νερού, συνισταμένες βαρυτικών δυνάμεων
Παίρνουν μαζί τους τις σιγουριές των ανθρώπων
Καθαρίζουν…

Κόκκινο!
Το κόκκινο από τα στοπ των καθηλωμένων αυτοκινήτων
Καθρεφτίζεται στον δρόμο
Ο δρόμος γίνεται κόκκινος
Φαντάζει κόκκινος, αλλά δεν είναι…

Πίεση!
Κόκκινο, πίεση
Το κόκκινο μέσα στις αρτηρίες μου που κυλάει
Σπάνε οι αρτηρίες
Σμίγει το αίμα με το βρόχινο νερό…

Χρώμα!
Βρέχει πολύ
Το νερό γίνεται κόκκινο
Βάφει τον δρόμο κόκκινο
Καθαρίζει από τις άχρωμες σιγουριές…

Θυσία!
Σαν τα στοπ των εξαναγκασμένων να παραμένουν σε ακινησία αυτοκινήτων
Σαν τα στοπ που ακούω στη φωνή σου
Βρέχει πολύ
Κόκκινο, Στοπ, Ακίνητο…

Ημέρα της γυναίκας

 

Ημέρα της γυναίκας, παραλαμβάνοντας τον εγγονό Αποστόλη από την εξορία…

via Dimitra Kastani

 

Αντίο κύριε Σποκ

Στην καρέκλα του χασάπη η Μαρίνα. Ήταν 16 χρονών, ακριβώς όσο και εγώ και ήταν έγκυος. Κατατρομαγμένοι και οι δύο. Μάζεψα τα χρήματα παρακαλώντας δεξιά και αριστερά και πουλώντας στο Μοναστηράκι αγαπημένα βιβλία την ηλεκτρική μου κιθάρα ακόμη και ένα αγαπημένο μου τζάκετ. Βρήκαμε και έναν γιατρό που έκανε «την δουλειά» στο ιατρείο του «επί της Πατησίων»…. Η Μαρίνα ήταν κάθετη και αποφασισμένη, όχι ότι εγώ είχα άλλη γνώμη, αλλά είχε τον πρώτο λόγο.

Η αγωνία λίμναζε στην ατμόσφαιρα μέχρι την στιγμή που βγήκε ο γιατρός από το δωμάτιο που έκανε την επέμβαση και που ήταν το ίδιο που όλες τις άλλες μέρες ήταν το εξεταστήριο του. Τα Σάββατα το χρησιμοποιούσε για χασάπικο.
«Όλα πήγαν καλά… Πέρασε…», μου είπε και μου έδειξε την πόρτα.
Μπήκα μέσα και η Μαρίνα ήταν υπό την επήρεια του αναισθητικού. Της κράτησα το χέρι. Μετά από λίγη ώρα άνοιξαν χαραμάδες στα μάτια της.
«Κέρκ, εσύ είσαι Κερκ;;;»
Εκείνη την στιγμή δεν κατάλαβα …αλλά ήταν η δικιά της ώρα και θα έκανα ότι ήθελε.
«Ναι Μαρίνα. Εγώ είμαι.»
«Ο κύριος Σπόκ είναι εδώ;;;»
«Έξω είναι Μαρίνα, περιμένει και αυτός.» ….

Πέρασαν μέρες. Το κουβεντιάσαμε αργότερα. Μου είπε ότι μου έκανε πλάκα. Μάλλον ντρέπονταν. Πάντα κάνω το ίδιο λάθος! Μα …πάντα!!! Κοιτάω πίσω από τα λόγια να βρω την δεύτερη σκέψη ενώ σχεδόν πάντα η αλήθεια είναι στα ίδια τα λόγια.

Καναλιώτης

Εξηλεκτρισμός

Σε μια εκτεταμένη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σήμερα το βράδυ, ξαφνικά έκλεισαν όλες οι ηλεκτρικές συσκευές του σπιτιού.

Μετά από πολύ λίγο με πλησίασε ένα κορίτσι περίπου δεκατεσσάρων χρονών και φρικαρισμένο με ρώτησε τι έγινε. Του εξήγησα ότι έγινε διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος, φαντάζομαι λόγω του καιρού ή μπορεί να φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑς.
Με ρώτησε, με κάποια αγένεια είναι αλήθεια, πόσο θα κρατήσει αυτό και εγώ απάντησα ότι δεν ξέρω, μπορεί λίγα λεπτά αλλά ίσως και μερικές ώρες. Φρίκαρε και ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής της με ρώτησε πως θα ζήσει χωρίς internet.
Ήταν η στιγμή που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής μου, της είπα ότι ήταν αγενής και την ρώτησα ποιανού παιδί είναι. Κουνώντας το κεφάλι της και κάνοντας την γνωστή κυκλική κίνηση του δάκτυλου στον κρόταφο, μου είπε «Άιντε άιντε!!! Τα ‘πεξες δικέ μου. Η κόρη σου είμαι!!!».

Εκεί την θυμήθηκα. Είχα να δω σηκωμένο το κεφάλι της από τα επτά της.

Καναλιώτης

ALLU FUN MARX : ΑΡΙΣΤΕΡΑ …ΣΤΗ BLOGOSLOVAKIA

 

 

Δεν μου απάντησε στο email που του έστειλα στην γιορτή του.

Τότε πρόσεξα ότι είχε να εμφανιστεί από τις 6 του Γενάρη και δεν μου είχε απαντήσει και σε ένα dm που του είχα στείλει στις 15 Γενάρη. Τελευταία φορά που «μιλήσαμε» ήταν η 5 Γενάρη.

Με ζώσανε τα φίδια και άρχισα να ψάχνω, έως ότου σήμερα έμαθα από την δουλειά του, ότι τον πρόδωσε η πληγωμένη του καρδιά κάπου στις αρχές Γενάρη.

Ο ΑΦΜ ήταν ΚΚΕ και Ολυμπιακός, όπως του άρεσε να λέει «ανερυθρίαστα κόκκινος».

«Δουλέψαμε» μαζί σε διάφορα «πρότζεκτ» όπως τώρα τελευταία την πρώτη ποιητική τρολοσυλλογή του Άδωνι Γεωργιάδη την «Κλειούς παραφερνάλια» (1.1.2014) της οποίας «επιμελήθηκα» το εξώφυλλο. Αυτή η ποιητική συλλογή δημιούργησε μια συζήτηση, γιατί όντως ο ΑΦΜ ήταν καλός ποιητής και κατάφερε να ξεγελάσει και να προβληματίσει.

Ένα άλλο ήταν το «Το έπος της σαρανταπαπαρούσας» (2009) «Μια ποιητική κατάληψη/ανάληψη/μετάληψη του χώρου της Μπλογκοσλοβακίας από τον τον ΑΦΜ, τον Νοσφεράτο, την Ροδιά , την Χρονοστιβάδα, τον Καναλιώτη, και άλλους καταραμένους ποιητές» (2009)

~

Μάζεψε όσες μουσικές εκδόσεις κυκλοφορούσαν της Μισιρλού και τις παρουσίασε σε ένα καλαίσθητο blog κάτω από το όνομα «Μαγική ξωτική ομορφιά»  και υπότιτλο «Περιπλανήσεις της Μισιρλού ανά τον κόσμο».
Έγραφε :
«Έλα να σου δείξω την συλλογή μου με τις …Μισιρλούδες.
Τι να γίνει. Δεν μαζεύω πεταλούδες, τις προτιμώ ζωντανές.
Στο blog αυτό θα ανεβάσω σιγά σιγά κάποιες δεκάδες από διάφορες εκτελέσεις του πιο διασκευασμένου ελληνικού τραγουδιού παγκοσμίως, της «Μισιρλούς». Κατά την ανάρτηση δεν θα τηρηθεί ούτε χρονολογική, αλλά ούτε αξιολογική σειρά. Θα ανεβάζω τις… Μισιρλούδες μου ανάλογα με το γούστο της στιγμής.
Ελπίζω να έχει ενδιαφέρον και για μένα και για όσους περάσουν από τα μέρη αυτά.»

Είχε μαζέψει εκατοντάδες εκτελέσεις και δεν πτοήθηκε ακόμα και όταν η πύλη που τα φύλαγε (και εγώ πολλά δικά μου) χάθηκε ξαφνικά ένα πρωινό. Δεν πειράζει, μου είπε θα τα μαζέψω από την αρχή!!!  Επίσης άρχισε να τα μαζεύει και τα video της Μισιρλού στο blog «M i s i r l o u { T V }».

~

Συγκέντρωσε 1000 τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη στο blog «ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» με υπότιτλο «Ο Μίκης Θεοδωράκης και η μουσική του στο Youtube» μαζί με τον Χρήστο και το Νατασσάκι, έχοντας εξασφαλίσει την άδεια του ίδιου του Μίκη για ελεύθερη διάθεση.

~

Τον Μάη του 2008 εγκαινίασε το blog  «ΙδιογράφΩς» που ήταν μια συλλογή ιδιόγραφων σημειωμάτων των blogers της εποχής. Έγραφε :

«Εντάξει, με το πληκτρολόγιο σε είδαμε…
Τα κουτσοκαταφέρνεις. Για να σε δούμε όμως και σε πιο κλασικά μέσα γραφής. Όχι, δεν ζητάμε να σκαλίσεις την πέτρα, να γράψεις στα τοιχώματα της σπηλιάς ή να πάρεις την πλάκα και το κοντύλι. Πάρε ένα στυλό, ένα μολύβι, μια πένα, ένα μαρκαδόρο, μια κηρομπογιά, ένα κραγιόν και γράψε κάτι. Κάτι που να σε αντιπροσωπεύει όμως. Γιατί όπως λέγανε και οι παλιοί scripta manent. Και πού το ξέρεις; Μπορεί κάποτε να εκδοθούμε σε λεύκωμα.
Γράψε λοιπόν, σκανάρισέ το και ανέβασέ το στο blog σου.
Και μετά «ειδοποία ρε μπούρδα Καραβάγγο» για να προσθέσουμε το αυτόγραφο στην συλλογή.»

 ~

Το Νοέμβριο του 2010 έφτιαξε λογαριασμό στο twitter με όνομα, τι άλλο; «@allufunmarx»  {Άπιστη θα με πεθάνεις/βρε ανφόλο μη μου κάνεις/ ρίξε μου ένα ριτουίτ/να γινώ κι εγώ ελίτ} ~Ανερυθρίαστα κόκκινος~ 

 

Ο ΑΦΜ ήταν μια παρουσία απ’ όλους αγαπητή στην blogoσφαιρα.
Σε παρακινούσε να κάνεις πράγματα. Σε τράβαγε από το μανίκι να βγεις από την απάθεια.

Παραποιώντας τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι έγραφε στο blog του ότι  «το blog δεν πρέπει να αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός να μεγεθύνει…»

 

Αντίο φίλε και σύντροφε Allou Fun Marx

 ~

 

Ο πλέον κοντινός του άνθρωπος στα SM αδιαμφισβήτητα ήταν το Νατασσάκι.

Την περίοδο 2008 – 2010 μάλιστα ήταν το πρώτο σχόλιο κάτω από κάθε ποστ του στο blog του σχεδόν με το που ανέβαινε στον αέρα. Τότε πίστευα ότι «δεν μπορεί θα είναι δίπλα του και μόλις το ανεβάζει τον σχολιάζει από το ίδιο pc αλλάζοντας προφιλ» 🙂

Το Νατασσάκι είναι και ο μόνος άνθρωπος από τα SM που τον έχει δει από κοντά, όταν πέρασε το 2008 από Αθήνα κατεβαίνοντας από Διδυμότειχο για να πάει διακοπές στην Κρήτη με την οικογένειά του.

Το Νατασσάκι ήταν το μόνο άτομο που γνώριζε όλα τα πραγματικά στοιχεία του Γιώργου. Έτσι όταν το προαίσθημά μου ήταν τόσο φορτικά έντονο, σε αυτήν τηλεφώνησα να μου δώσει τα στοιχεία του κλπ. Μερικές αναζητήσεις στο google, μια αναζήτηση πρώτα στο ΥΠΕΣ (στους ψηφοφόρους που δεν τον βρήκα και με γέμισε απελπισία) και ένα τηλέφωνο στο ένα από τα δύο φροντιστήρια που υπάρχουν στο Διδυμότειχο και άκουσα αυτό που δεν ήθελα να ακούσω. Ήταν η πρώτη που το έμαθε…

H Νατάσσα γράφει από το facebook

– “Να προσέχεις, να μη συγχύζεσαι!” γκρίνιαζα κάθε βράδυ, “έχεις και την καρδιά σου”.
– “Ναι, την έχω. Και ενισχυμένη, μη φοβάσαι”, γελούσε και σα να άκουγα το γέλιο του.

Κάθε βράδυ, για χρόνια. Από το Μάη του 2007, που γνωριστήκαμε, μέχρι και το τέλος του 2012, μιλούσαμε κάθε, μα κάθε βράδυ. 10 με 12, σχεδόν πάντα. Λέγαμε τα νέα της ημέρας, ετοιμάζαμε τις αναρτήσεις μας, ψάχναμε τραγούδια, μιλούσαμε για τα παιδιά μας. Μου στάθηκε στις πυρκαγιές του 2007, που έχασα το θείο μου, στην αρρώστια της μαμάς μου, με βοήθησε αφάνταστα στην απόφασή μου να χωρίσω, στο μεγάλωμα του Άκη. Τον καμάρωνε, που αγαπούσε κι αυτός τη Χημεία, κι ο Άκης του χάριζε ζωγραφιές – έλεγε πάντα “θαυμάζω τους ανθρώπους που ζωγραφίζουν, δεν μπορώ να τραβήξω μια γραμμή ίσια”. Μέσα στο ’13, κι αφού κι οι δυο είχαμε αραιώσει από τα blog ήδη –εγώ στο fb, εκείνος στο twitter πια– αρχίσαμε να περνάμε βράδια χωρίς να μιλάμε. Μια η κούραση, μια τα παιδιά που μεγάλωσαν κι ήθελαν βοήθεια στα διαβάσματα, μια οι ζωές μας που προχωρούσαν. Ανταλλάσσαμε μέιλ, όμως, πάντα. Τα νέα μας, τα παιδιά, οι πολιτικές εξελίξεις, μια καινούρια διασκευή της Μισιρλούς… Ήξερα πως μ’ αγαπάει για πάντα, ήξερε πως θα τον αγαπάω για πάντα, ακόμα κι αν δεν ξαναμιλούσαμε ποτέ. Μετά την πρωτοχρονιά ανταλλάξαμε ευχές και έπειτα… χάθηκε. Δεν απαντούσε πια στα μέιλ του, δεν μου ευχήθηκε στα γενέθλιά μου, το τηλέφωνό του “εκτός λειτουργίας”… Δεν ήθελα να το παραδεχτώ.

Και τώρα, μ’ άφησε μόνη μου, να τον αγαπάω για πάντα. Και να τον σκέφτομαι, και να τον θυμάμαι, και να ξαναδιαβάζω αυτά που έγραφε και να βουρκώνω, και να κάνω μήνες να “σιγουρέψω” το χαμό του – κατά βάθος, δεν ήθελα να σιγουρευτώ. Προτιμούσα να σκέφτομαι πως ξαφνικά αποφάσισε να απέχει από το νετ που αγαπούσε, να ξεκουραστεί, να προσέξει επιτέλους την καημένη την καρδιά του. Μάταια.

Σήμερα τ’ απόγευμα έμαθα -στα σίγουρα, πια- πως ο Γιώργος, ο αγαπημένος μου φίλος, ο Allu Fun Marx της μπλογκόσφαιρας δε ζει πια. Ξαφνικά, έμφραγμα. Και του το ‘λεγα, να την προσέχει την καρδιά του…

Αντίο, φίλε.

https://www.facebook.com/natassAki/posts/10152873201983696

 

 

Άλλα αποχαιρετίσματα:

Πόντος και Αριστερά

Καλτσόβρακο

Νίνα Κουλετάκη

ΑΠΟΥΡΩ

Οικοδόμος

Η καλύβα ψηλά το βουνό 

Ιφιμέδεια

ToPortal

Lifo

Γητεύτρια

 

Όταν ο Πικάσο συνάντησε τον Μανώλη Γλέζο

 

 

Του Ηλια Μαγκλινη
Καθημερινή 9.9.2007

 

Βρισκόμαστε στα 1958. Ο Μανώλης Γλέζος συλλαμβάνεται για τέταρτη φορά και παραπέμπεται σε δίκη με την κατηγορία της κατασκοπείας, επειδή είχε συναντήσει τον Κώστα Κολιγιάννη, ο οποίος ασκούσε χρέη Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ και είχε μπει παράνομα στην Ελλάδα. Στη δίκη του ο Μ. Γλέζος θα δηλώσει ότι ήταν τριπλό του καθήκον αυτή η συνάντηση: ως ανθρώπου, επειδή γνώριζε προσωπικά από παλιά τον Κολιγιάννη· ως επαγγελματία, διότι ήταν δημοσιογράφος και η παρουσία του Κολιγιάννη στην Ελλάδα ήταν είδηση· και ως κομμουνιστή που η επαφή με το ανώτερο στέλεχος του κόμματος ήταν αναντίρρητη υποχρέωση. Τελικά, ο Μ. Γλέζος θα καταδικαστεί σε πενταετή κάθειρξη για συνεργία σε κατασκοπεία και θα φυλακιστεί από το 1959 έως το 1962.

 

Στο καλό Μιχαήλ Πρωτοψάλτη

 

Ο φίλος και σύντροφος  Μιχαήλ Πρωτοψάλτης έφυγε σήμερα για να συναντήσει την παλιοπαρέα.
Είμαι σίγουρος ότι θα τον περιμένει ο Κωνσταντινίδης με άγριες διαθέσεις με τόσα που θα του έχει μαζεμένα. Βράδια ατελείωτα με τσακωμούς με τον Μπαλή, τον Άσιμο, την Γώγου και τον  Σιδηρόπουλο να τους παίζει ρεμπέτικες μπαλάντες.

Πλέον ανάμεσα από τους δικούς μας αγίους, στο πάνθεον των αγίων των Εξαρχείων.

 

Ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης έφυγε πριν λίγο αναπάντεχα από τη ζωή. Ήταν αγωνιστής, εκδότης του αντιεξουσιαστικού, εναλλακτικού περιοδικού «Ανθη του Κακού» και το «Ο Κόκκορας που Λαλεί στο Σκοτάδι», διευθυντής των εκδόσεων Βιβλιοπέλαγος.

Βιογραφικό

Ο Μιχαήλ Πρωτοψάλτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 από γονείς φιλολόγους. Ξεκίνησε και ολοκλήρωσε τη Μέση Εκπαίδευση στη σχολή Μωραΐτη, σπούδασε Σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου, Ηλεκτρονικά στα ΚΑΤΕΕ Αθήνας και Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 αναθεωρεί πολλά από τα θέσφατα του αναρχισμού (κυρίως σε θέματα βίας και μη συμμετοχής στους θεσμούς), εκδίδει το αντιεξουσιαστικό-εναλλακτικό περιοδικό «Άνθη του Κακού» και στα τέλη της ίδιας δεκαετίας προσχωρεί στην Οικολογική Εναλλακτική Ένωση Πολιτών, γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη των Οικολόγων Εναλλακτικών και υποψήφιος για το ευρωπαϊκό και εθνικό κοινοβούλιο στις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις του 1989-90.

Το Φεβρουάριο του 1973 βρέθηκε στα κυνηγητά γύρω από την κατάληψη της Νομικής και λίγους μήνες αργότερα, στις 4 Νοεμβρίου, στη διαδήλωση μετά το μνημόσυνο του Παπανδρέου παίρνει το βάπτισμα του πυρός. Στην εξέγερση του Νοέμβρη η συλλογική ψυχική ανάταση του μαζεμένου κόσμου έξω από το κατειλημμένο Πολυτεχνείο, η αίσθηση ότι οι ίδιοι άνθρωποι είναι οι δημιουργοί της ιστορίας τους και η μέθεξη στην εξέγερση, στη γιορτή χωρίς αρχή και τέλος, τον σημαδεύουν ανεξίτηλα. Στην ιωαννιδική δικτατορία μαζί με συμμαθητές του φτιάχνει μια μικρή αντιστασιακή ομάδα.

Στη Μεταπολίτευση συμμετείχε ενεργά στο αναρχικό κίνημα της εποχής. Εξέδιδε το περιοδικό «Ο Κόκκορας που Λαλεί στο Σκοτάδι», και συμμετείχε σε αναρίθμητες επιτροπές αλληλεγγύης σε κρατουμένους και υπεράσπισης πολιτικών, κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το 1978-79 συμμετείχε στις αυτόνομες ομάδες και στις φοιτητικές καταλήψεις και στις αρχές της δεκαετίας του ’80 πρωταγωνιστεί στην έκδοση της αναρχικής εφημερίδας «Αλληλεγγύη». Για τη δράση του επανειλημμένα έχει συλληφθεί, διωχθεί και φυλακιστεί ενώ έχει υποστεί 13 (!) κατ’ οίκον έρευνες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Το 1998 ίδρυσε τις εκδόσεις «Βιβλιοπέλαγος», έναν πολιτικοποιημένο εκδοτικό οίκο που εκδίδει ως επί το πλείστον ελληνική και ξένη λογοτεχνία, ιστορικά, οικολογικά και φεμινιστικά βιβλία καθώς και κόμιξ. Από το 2001 το «Βιβλιοπέλαγος» επεκτείνει τη δραστηριότητά του και στη διακίνηση βιβλίου διακινώντας τίτλους από δεκάδες ανεξάρτητους, προοδευτικούς και ποιοτικούς εκδοτικούς οίκους και πολιτικές συλλογικότητες, στην προσπάθεια να αναδειχθούν ζητήματα που η τηλεόραση και τα μεγαθήρια της πληροφόρησης υποβαθμίζουν.
Πολιτικά εμπνεύστηκε από τη θεωρία της κοινωνικής οικολογίας του Μάρεϊ Μπούκτσιν.

Εργαζόταν ως φυσικός ενώ παράλληλα διεύθυνε τις εκδόσεις «Βιβλιοπέλαγος» και το ομώνυμο πρακτορείο διακίνησης βιβλίου. Ήταν πατέρας δύο παιδιών.

Πηγή «Αυγή» -► εδώ

Διαβάστε επίσης «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική;;;»  -► εδώ

Δείτε το βίντεο από το 13′:24″
[youtube http://youtu.be/ecFawAoCNMw?t=13m24s]

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση και διάθεση της εικόνας / των εικόνων από τη Βικιπαίδεια, με βάση την άδεια χρήσης που επιβάλει η πολιτική δημοσίευσής της, όπως και screenshot από το βιντεάκι, αρκεί να μην έχει αφαιρεθεί το λογότυπο  και να υπάρχει λινκ προέλευσης.

Ο βασιλιάς του τρακ

 

«…Τυπικά ο επιφανής πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος είναι άλλος, και όχι ο Μπίλυ. Άλλος στέφεται βασιλιάς στη ροή της πλοκής. Άλλος δίνει τον τίτλο στο βιβλίο αυτό, και όχι δίχως λόγο. Κατά βάθος όμως, και παρότι ο ρόλος του παραμένει από την αρχή ως το τέλος διακριτικός – κομπάρσος θα έλεγε κανείς, κάνοντας μέγα λάθος – μέσα στην καρδιά μου αυτό το βιβλίο είναι το λαγούμι του Μπίλυ. Που είναι έντιμος, παράξενος, αυστηρός, με ασυνήθιστα ερωτικά γούστα, δύστροπο χαρακτήρα και μια γοητεία σατανική. Μέσα σε αυτό και μέσα από αυτό το λαγούμι του μιλά, σιωπά, αγαπά, μισεί και κινεί τα νήματα, παραιτείται ή επιμένει. Πολεμά. Κυριαρχεί καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της παράδοξης διήγησης ως κεντρική (έμμονη) ιδέα. Ζει στη σκιά, έχει όμως τον τρόπο να λάμπει σαν να τον φώτιζαν δεκατρία φεγγάρια.

Ποιος είπε πως ένας συγγραφέας που γεννά ήρωες δεν έχει τις προτιμήσεις του; Πως δεν μπορεί να αγαπά κάποιον περισσότερο από τους άλλους, παρότι σίγουρα τους νοιάζεται όλους εξίσου πολύ; Νομίζω πως στο βιβλίο διακρίσεις δεν έκανα. Ο Μπίλυ περιγράφεται όπως όλοι οι άλλοι χαρακτήρες. Στη συγκίνησή μου και στην τρυφερότητά μου όμως, είναι βέβαιο, η αδυναμία μου είναι αυτός.

Ο Βασιλιάς του τρακ κάθισε στα ράφια των βιβλιοπωλείων αναπαυτικά, και θα περιμένει παρέα. Χέρια να τον αγγίξουν, μάτια να τον δουν και στομάχια για να τα δέσει με τους όμορφους, περίτεχνους κόμπους του. Σαν μια πολύχρωμη φωτογραφία του Αράκι.

Ο Βασιλιάς του τρακ είναι το πιο τρυφερό βιβλίο μου. Τους ήρωές μου τους αγαπάω πολύ. Τον Μπίλυ τον λατρεύω. Αυτό όμως είναι μυστικό, γι’ αυτό και σας παρακαλώ να μην το πείτε πάρα έξω…»

Μαρία Πετρίτση

Ρόζα Λούξεμπουργκ

 

 

Μια πολύ όμορφη και πετυχημένη εκδήλωση που έκανε το «Στέκι φίλων και μελών του ΣΥΡΙΖΑ Καισαριανής» παρακολούθησα στις 10 Μαρτίου 2014.

Την εκδήλωση συντόνισε ο Μπάμπης Δρίζος
Ομιλητές ήταν ο Κώστας Κοροντζής και ο Άλκης Ρήγος

 

 

 

 

Συνάντησα τον Θρύλο των Εξαρχείων

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής

Ένας Τατσόπουλος, μια βουλευτική έδρα και η εναέρια ανάποδη ανακυβίσθηση!!!

 

Εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πλέον ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος θα κρατήσει τελικά και πέρα από αυτά που δήλωνε πριν δύο χρόνια την έδρα του και ανεξαρτητοποιείται.

Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε

1. Ο κ. Τατσόπουλος αναλύει γιατί θα κρατήσει την έδρα του (11.01.2014)

2. Ο κ. Τατσόπουλος αναλύει γιατί αν παραιτηθεί ΔΕΝ θα κρατήσει την έδρα του (4.5.2012)

3. Τι λέει ο Γιώργος Βέλτσος για όλα αυτά;

 

Στο καλό Βασίλη Τσιπίδη

Αυτή η φωτογραφία είναι από του Τάκη Βαμβακίδη

Ήταν Σάββατο πρωί όταν είδα μια ασυνήθιστη αύξηση στις επισκέψεις και ειδικά στα άρθρα που έχω στο «Κανάλι» για τον Βασίλη Τσιπίδη. Μέσα σε λίγες ώρες 5000 άτομα είχαν διαβάσει κείμενα που είχα γράψει για το μπαράκι του Βασίλη και τον ίδιο. Τηλεφώνησα στον Βλάση. Δεν ήξερε κάτι.

Την Κυριακή μου τηλεφώνησε η Κατερίνα η «χοντρή» μέσα από κλάμα και λυγμούς να μου πει τα δυσάρεστα. Ο Βασίλης «έφυγε».
Η Κατερίνα πάντα πετσί και κόκκαλο αλλά ο Βασίλης της είχε βγάλει το παρατσούκλι «χοντρή».  Δούλευε στο μπαρ του όταν δεν ήταν πελάτισσα και ήταν πάντα η αγαπημένη «κόρη» του.

-Αχ βρε Βασίλη. Ατσούμπαλος σ’ όλη σου τη ζωή. Ατσούμπαλος και τώρα.
Μουρμούραγε η Κατερίνα η «χοντρή» με αναφιλητά δίπλα μου.

Πριν λίγη ώρα, στο αυτοκίνητο προς το κοιμητήριο του Αμαρουσίου, μου είχε θυμίσει μια πολύ παλιά ιστορία.

Όταν την είχε συλλάβει η αστυνομία στην κατάληψη του Χημείου τον Μάιο του 1985, η μητέρα της που έμενε στην επαρχία είχε ανησυχήσει πολύ. Για να την ηρεμήσει, την επόμενη φορά που ήρθε Αθήνα, έστησε με τον Βασίλη ένα σκηνικό. Θα της τον γνώριζε. Θα την πήγαινε στο σπίτι του για να της δείξει ότι κάνει παρέα με νοικοκυραίους και λίγο ο Βασίλης με τις γαλιφιές του, λίγο η γυναίκα του η Ζωή, λίγο οι πολλές γλάστρες που είχε στο σπίτι του (η μαμά της Κατερίνας η κυρία Παναγιώτα λάτρευε τα λουλούδια), πίστευε ότι θα της δημιουργούσε μια εντύπωση ότι το παιδί της κάνει παρέα με σώφρονες νοικοκυραίους και τέλος πάντων δεν πρέπει να ανησυχεί.

Εκεί που έσπασε ο πάγος και όλα κύλαγαν όμορφα ρωτάει η μαμά της Κατερίνας:

-Τι θα κάνω Βασίλη μου με αυτό το κορίτσι;

και ο Βασίλης :

-Μην ανησυχείς κυρά Παναγιώτα μου. Μια φορά δεν είναι τίποτα. Ξέρεις εμένα πόσες φορές με έχουν συλλάβει στην χούντα;;;!!!

….και η κυρία Παναγιώτα κατέρρευσε!!!

Αυτός ήταν ο Βασίλης. Αυθεντικός!

Άλλα κείμενα

…στο Kanali
Κλείνει το μπαράκι του Βασίλη και έτσι, οριστικά, τελειώνει και η μεταπολίτευση.
Τον κατέστρεψε το “Κανάλι”…

…στο Πόντος & Αριστερά
-Καλό ταξίδι Βασίλη…
-Ποντιακή βραδιά στο Μπαράκι του Βασίλη (9 Μαϊου)
-Αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο (στο Μπαράκι του Βασίλη)

…στον Έφηβο
Ο Βασίλης Τσιμπίδης καταστράφηκε απο την μουχρίτσα! (Updated)
Το μυστήριο του Βασίλη Τσιπίδη!!!
Στο μπαράκι του Βασίλη με τους Graviton

…στης Άφρος
Ζουν ανάμεσά μας #2

Ούγκο Τσάβες : O ηγέτης της Βενεζουέλας. Μικρός απολογισμός!!!

.
Πέθανε ο ηγέτης της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες -► εδώ

 

 

#Chavez Το 1998, υπήρχαν 1,8 γιατροί ανά 1.000 κατοίκους, τώρα 58 ανά 1.000 κατοίκους, και το δημόσιο σύστημα υγείας απασχολεί 95.000 άτομα

#Chavez Η παιδική θνησιμότητα από 2,5% το 1990 έπεσε σε 1,3% το 2010

#Chavez 96% του πληθυσμού έχει πλέον πόσιμο νερό (ήταν ένας από τους στόχους της επανάστασης)

#Chavez Η Μπολιβαριανή κυβέρνηση έχει χτίσει 13.721 κλινικές (αύξηση 169,6%)

#Chavez «Mission Barrio Adentro» Πρόγραμμα πρωτοβάθμιας υγείας οργανώνεται με τη βοήθεια 8.300 Κουβανών γιατρών σώζοντας 1,4 εκ ζωές

#Chavez Μόνο το 2011, 67.000 ασθενείς έλαβαν δωρεάν φάρμακα για 139 ασθένειες όπως ο καρκίνος, ηπατίτιδα, οστεοπόρωση, σχιζοφρένεια

#Chavez Μεταξύ άλλων, υπάρχουν τώρα 34 κέντρα θεραπείας για χρόνιες ασθένειες όπως καρκίνος, ηπατίτιδα, οστεοπόρωση, σχιζοφρένεια.

#Chavez  Σε 6 χρόνια 19.840 άστεγοι έχουν λάβει την υποστήριξη ενός ειδικού προγράμματος («Mission Negra Hipolita»)

#Chavez  Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου τα παιδιά του δρόμου.

#Chavez Η Βενεζουέλα έχει τώρα τη μεγαλύτερη μονάδα εντατικής θεραπείας στην περιοχή.

#Chavez Ένα δίκτυο δημόσιων φαρμακείων διαθέτει επιδοτούμενα φάρμακα, ώστε οι ασθενείς να έχουν εξοικονόμηση 34 έως 40%

#Chavez 51.000 άτομα υποβλήθηκαν σ θεραπεία των οφθαλμών στην Κούβα με πρόγραμμα «Mision Milagro» Εχει αποκατασταθεί η όραση 1,5 εκ κάτοικων

#Chavez  Σε ενάμιση χρόνο (2010-11) η κυβέρνηση έχτισε 250.000 σπίτια για να στεγάσουν, άστεγους λόγω τροπικών καταιγίδων.

#Chavez  περίπου 40.000 συμβούλια και οι δήμοι δίδουν ρόλο στους πολίτες να συμμετέχουν στις αλλαγές

#Chavez Η Μπολιβαριανή κυβέρνηση έδωσε 454.238 δάνεια σε αγρότες παραγωγούς.

#Chavez  Πέντε εκατομμύρια κάτοικοι λαμβάνουν δωρεάν φαγητό,

#Chavez Πριν από την κυβέρνηση Τσάβες, το 1998, το 21% του πληθυσμού υποσιτιζόταν. Σήμερα έχει πέσει στο 5%.

#Chavez η Μπολιβαριανή κυβέρνηση έχει δώσει μεγάλη έμφαση στην χρηματοδότηση της εκπαίδευσης που απορροφά έως και 6% του ΑΕΠ

#Chavez  Η UNESCO έχει αναγνωρίσει ότι ο αναλφαβητισμός εξαλείφθηκε

#Chavez  Η εκπαίδευση είναι δωρεάν από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο

#Chavez Χτίστηκαν χιλιάδες σχολεία, συμπεριλαμβανομένων και των 10 νέων πανεπιστημίων.

#Chavez 2,1εκ ηλικιωμένοι λαμβάνουν συντάξεις γήρατος. Μόνο 387.000 λάμβαναν σύνταξη πριν από τη σημερινή κυβέρνηση.

#Chavez Η κυβέρνηση αύξησε τις κοινωνικές δαπάνες σε 60,6% που έφτασαν στο σύνολο τα 772δις$

.

Ρούντι Ρινάλντι : Επεξεργαζόμαστε μια νέα θεωρία για ένα νέο κόμμα

Ημερομηνία: 03/03/2013 15:10

Συνέντευξη του Ρούντι Ρινάλντι στο 13ο Ενημερωτικό Δελτίο του Ινστιτούτου ‘Νίκος Πουλαντζάς’

Στην πορεία για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο οποίο θα μετεξελιχθεί σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα, κεντρικό ρόλο παίζει η συζήτηση για τις οργανωτικές μορφές που θα υιοθετήσει καθώς και τις αρχές λειτουργίας του. Στόχος φυσικά είναι η μέγιστη αποτελεσματικότητα και αξιοποίηση των δυνάμεων του νέου φορέα, και παράλληλα η διατήρηση ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με ευρύτερα ακροατήρια, ώστε να επιτυγχάνεται συνεχής ώσμωση με τις κοινωνικές και κινηματικές διεργασίες. Μάλιστα, έχει ήδη συγκροτηθεί ευρεία επιτροπή καταστατικού (απαρτίζεται από 60 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, αλλά είναι ανοιχτή και σε άλλα μέλη του κόμματος) η οποία έχει αναλάβει να συνθέσει τις μέχρι σήμερα εμπειρίες στην Ελλάδα με αυτές άλλων χωρών (π.χ. Ισπανία, Γαλλία, Γερμανία, Λατινική Αμερική, Σκανδιναβία), αλλά και να απαντήσει με καινοτόμο τρόπο στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα μας. Στόχος είναι μέχρι το Μάιο να παρουσιαστεί ένα πρώτο επεξεργασμένο σχέδιο. Με αυτή την αφορμή, συζητήσαμε με τον Ρούντι Ρινάλντι, συντονιστή της επιτροπής καταστατικού, για τις προτεραιότητες και τους στόχους της όλης προσπάθειας. Την συνέντευξη πήραν οι Δώρα Κοτσακά-Καλαϊτζιδάκη, Λουδοβίκος Κωτσονόπουλος και Παναγιώτης Πάντος.

Οι προϋποθέσεις μια νέας ταξικότητας και ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ

 

 

Για τους διανοούμενους, το έθνος, την παγκοσμιοποίηση, το μοντέλο ανάπτυξης, την Αριστερά, τη Βαϊμάρη και τη Χρυσή Αυγή

Συνέντευξη του Σπύρου Ι. Ασδραχά

Θέλουμε να ξεκινήσουμε ρωτώντας σας για τον ρόλο των διανοουμένων, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, στις σημερινές συνθήκες της κρίσης.

 Για τους διανοούμενους, το πρόβλημα είναι ηθικό. Αυτό σημαίνει την επιλογή ανάμεσα στον ατομοκεντρισμό και τη συλλογικότητα. Το ανθρώπινο είδος, ας μην το ξεχνάμε, ξεκίνησε ως συλλογικότητα, όπως τα οικολογικά συστήματα — και δεν αναφέρομαι μόνο στα δέντρα, τους θάμνους και τα ποτάμια, αλλά και στις ανθρώπινες συσσωματώσεις, όπως θα έλεγε ο Αβροτέλης Ελευθερόπουλος. Οι διανοούμενοι πρέπει να διαλέξουν σε ποια πλευρά του συνόρου θα τοποθετηθούν. Ανήκουν στους προνομιούχους ή σε εκείνους που χάρη στις ικανότητές τους μπόρεσαν να ανέβουν στις ψηλότερες βαθμίδες της οικονομικής και κοινωνικής πυραμίδας, όταν όμως καταφέρνουν να ξεπεράσουν αυτό τον ετεροπροσδιορισμό τότε δεν τους απομένει παρά να γίνουν επαναστάτες.

 

Αυτοκτόνησε ο Άαρον Σουόρτζ

Ένα από τα «μεγάλα μυαλά» της πληροφορικής και ενεργός υποστηρικτής της ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών στο διαδίκτυο, ο Άαρον Σουόρτζ, βρέθηκε χθες νεκρός στο διαμέρισμά του σε ηλικία μόλις 26 ετών, ενώ σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της αστυνομίας πρόκειται για αυτοκτονία δι’ απαγχονισμού.

Μόλις στα 14 του χρόνια, ο Σουόρτζ ήταν ένας από τους δημιουργούς του RSS (Rich Site Summary), του εργαλείου που προσφέρει στους χρήστες του διαδικτύου τη δυνατότητα να παρακολουθούν το περιεχόμενο ιστοσελίδων, το οποίο ανανεώνεται συνεχώς, όπως τα ειδησεογραφικά sites και τα blogs.