16/12/1979 Η νύχτα του Χημείου

Το Χημικό Αθήνας ήταν η πρώτη σχολή που ξεκίνησε τον χορό των καταλήψεων την 4η Δεκέμβρη του 1979 και αποφάσισε κατάληψη όπως είχα ξαναγράψει εδώ.

Η γραμμή τότε της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια συνοψιζόταν κάτω από το σύνθημα «πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα» αλλά στην ουσία ήταν μια προσπάθεια συνδιαχείρισης των πανεπιστημίων με τους καθηγητές και το τότε κατεστημένο, οπότε στην πράξη η ουσία τελείωνε στο πρώτο κομμάτι του συνθήματος δλδ «πρώτοι στα μαθήματα«.  Η ΚΝΕ με την συνδικαλιστική της παράταξη στις πανεπιστημιακές σχολές την Πανσπουδαστική (ΠΣΚ) κρατούσαν μια άκρως συντηρητική στάση και πρότεινε σαν μορφή ζωής τον συντηρητισμό στις προσωπικές σχέσεις αλλά και στις μορφές πολιτικής πάλης. Έτσι κυκλοφορούσε στις σχολές φυλλάδια που παρότρυνε τους νεολαίους να μην ξενυχτούν αλλά να γυρίζουν νωρίς στο σπίτι τους το βράδυ, να μην δημιουργούν εφήμερες ερωτικές σχέσεις αλλά μόνο σοβαρές και μόνιμες που να έχουν «καλό σκοπό»…

Αφού περιέγραψα την κοινωνική διαπαιδαγώγηση του τότε Κνίτη είναι εύκολο να καταλάβουμε πόσο δύσκολο ήταν να συμμετάσχει ένα τέτοιο πολιτικό υποκείμενο σε μια διαδικασία κατάληψης πανεπιστημίου. Φάνηκε αυτό στην κατάληψη στο παράρτημα της Πάτρας και αμέσως μετά ένα χρόνο, το 1979, στις πανελλαδικές καταλήψεις όπου η ΠΣΚ ήταν εχθρική, ενάντια στις καταλήψεις, ενάντια σε κάθε μορφή μαζικής κινητοποίησης. Στις συνελεύσεις προσπαθούσε να καταστείλει την αγανάκτηση του φοιτητόκοσμου και να στρέψει το ενδιαφέρον τους στα προγράμματα σπουδών και την συνδιαχείριση.
Το 1979 όμως δεν μπόρεσε πλέον να κρατήσει το ποτάμι που ξεκίνησε σαν ρυάκι από το Χημικό Αθήνας και στη συνέχεια εξελίχτηκε σε ορμητικό χείμαρρο που τα παρέσυρε όλα στο διάβα του.

Να επαναλάβω ποιά ήταν η κατάσταση το 1979 στο φοιτητικό κίνημα και ειδικά στο Χημικό Αθήνας, που έχει ενδιαφέρον γι’ αυτό το κείμενο. Το είχα γράψει πριν ένα περίπου χρόνο στις 22 Οκτωβρίου 2009, στο άρθρο μου «Η άγρια φυλή του Χημικού» :

.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς το 1981

 

Το υποσχέθηκα στον Γιώργο πριν ένα μήνα που βρεθήκαμε σε μια συγκέντρωση. 

Είναι μια φωτογραφία της Οικολογικής Πρωτοβουλίας σε μια διαδήλωση ενάντια στο νέφος το 1981. Στην φωτογραφία αυτή εκτός των άλλων είναι και ο Γιώργος Καραμπελιάς που μάλιστα κρατάει μερικά τεύχη από την «Ρήξη».

κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση

 

Η επόμενη φωτογραφία είναι μια μεγεθυμένη λεπτομέρεια απο την προηγούμενη φωτογραφία.

κάντε κλικ στην φωτογραφία για μεγέθυνση

 

 

 

 

Δήλωση Νίκου Χρυσόγελου σχετικά με τις θέσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς

Ο Νίκος Χρυσόγελος, στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων δήλωσε, με αφορμή ερωτήσεις δημοσιογράφων σχετικά με τις εξελίξεις στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς:

«Οι Πράσινοι στην Ευρώπη παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις γιατί σε αυτούς συνέκλιναν  πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, αλλά και ενεργοί πολίτες που – ανεξαρτήτως της πολιτικής καταγωγής τους – συνειδητοποίησαν ότι οι πολιτικές για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον πρέπει να είναι πράσινες. Ένα κομμάτι της αριστεράς πράγματι κατευθύνθηκε προς τους πράσινους, αλλά στους πράσινους συνέκλιναν και δυνάμεις από τον πολιτικό φιλελευθερισμό,  πρωτοβουλίες πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την προστασία του περιβάλλοντος, την κριτική κατανάλωση, την κοινωνική αλληλεγγύη, καθώς και ενεργοί πολίτες που δεν είχαν σχέση με την παραδοσιακή πολιτική στις όποιες μορφές της. Η βαθιά κρίση που βιώνουμε ως χώρα δημιουργεί συνθήκες για αλλαγή τόσο του πολιτικού συστήματος όσο και των πολιτικών συσχετισμών και της ίδιας της πολιτικής. Μένει να αποδειχθεί αν η οργή και η αγανάκτηση των πολιτών θα στραφεί σε μια πράσινη, δημοκρατική, κοινωνικά υπεύθυνη πολιτική πρόταση. Ελπίζουμε οι Πράσινοι να παίξουν σημαντικό ρόλο και στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια για τις αλλαγές που απαιτούνται. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν αρνήθηκαν ποτέ τον πολιτικό διάλογο με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις σε προγραμματική βάση, πολύ περισσότερο με δυνάμεις με τις οποίες μπορεί να έχουν και κοινές δράσεις με στόχο τη διαμόρφωση κοινωνικών πλειοψηφιών σε επιμέρους θέματα.  Οι τοπικές και περιφερειακές εκλογές είναι μια καλή βάση, ένα  πεδίο στο οποίο μπορεί να διαπιστωθεί αν πράγματι υπάρχουν σήμερα ουσιαστικές δυνατότητες για ευρύτερες συνεργασίες και συγκλίσεις γύρω από ένα συνεκτικό πράσινο πρόγραμμα για τους δήμους και τις περιφέρειες».   

.
Νικος Χρυσόγελος

Οικονομική κρίση, μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, πράσινες λύσεις

.

Βρέθηκα την Τετάρτη 17.3.2010 στο ινστιντούτο Γκαίτε σε μια εκδήλωση των Οικολόγων Πράσινων με θέμα ‘Οικονομική κρίση, μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, πράσινες λύσεις‘.

 

Το πάνελ ήταν πολύ ενδιαφέρον.

Η Σεισμούλα

Πολλά χρόνια πριν τον Κανέλο ένας άλλος σκύλος συμμετείχε στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας.

Ήταν η Σεισμούλα, σκυλί απο «σπίτι» διότι απο την συμπεριφορά και τις ανάγκες της έδειχνε οτι ζούσε σε σπίτι μέχρι που την παράτησαν οι δικοί της, την ημέρα του μεγάλου σεισμού των Αλκυονίδων, τον Φεβρουάριο του 1981. Την βρήκαμε το πρωί της Τετάρτης 25 Φεβρουαρίου 1981, την επόμενη ημέρα του σεισμού, στην Ιπποκράτους να ψάχνει να βρει τους δικούς της, αλλά αυτοί μάλλον το είχαν βάλει στα πόδια για την επαρχία από τον φόβο ενός μετασεισμού.
Δεν χρειάσθηκε περισσότερο από ένα χάδι και έγινε κολλητάρι. Την ονομάσαμε «Σεισμούλα» γιατί ο σεισμός ήταν η αιτία να γνωριστούμε και αμέσως εντάχθηκε στους ρυθμούς μας. Εμείς λίγο δυσκολευτήκαμε. Αλλά με τον καιρό οργανώσαμε και εμείς την ζωή μας, έτσι που να την χωρά. Για παράδειγμα για ταβέρνα πηγαίναμε μόνο στην Φάκα στην Πανόρμου 113, εκεί που είναι σήμερα το Ποτοπωλείο. Ήταν το μόνο μαγαζί που μας άφηναν να την έχουμε μαζί μας κάτω απο το τραπέζι μας. Κόψαμε κινηματογράφο και γενικά εκδηλώσεις σε κλειστούς χώρους εκτός από τις εκδηλώσεις του κινήματος, το οποίο την δέχτηκε με χαρά.

Η Σεισμούλα συμμετείχε στις διαδηλώσεις αλλά και στις φοιτητικές και πολιτικές συνελεύσεις.
Συμμετείχε ενεργά και στο οικολογικό κίνημα της εποχής παίρνοντας μέρος στις διαδηλώσεις «ενάντια στο νέφος»  ή «ενάντια στα πυρηνικά» και σε ότι άλλο καλούσε η «Οικολογική Πρωτοβουλία«.

Αυτά τα όμορφα θυμήθηκα βλέποντας τις φωτογραφίες που ακολουθούν.

 

Η άγρια φυλή του Χημικού

Ο Νόμος 815 είναι ο μόνος ψηφισμένος νόμος του Ελληνικού κράτους που έχει καταργηθεί και τυπικά και ουσιαστικά. Είναι πολλοί οι νόμοι που στην πράξη έχουν γίνει ανενεργοί. Αλλά ο ν. 815 καταργήθηκε και μάλιστα απο τον ίδιο άνθρωπο που τον  εισηγήθηκε, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (θείο), με τον πλέον δημόσιο τρόπο στην τηλεόραση σε πανελλαδικό διάγγελμα.
 

Η κατάργηση του ν. 815 έγινε μετά από έντονους φοιτητικούς αγώνες και καταλήψεις που κράτησαν πολύ καιρό.  Ειδικά, οι συνελεύσεις και κινητοποιήσεις είχαν ξεκινήσει ένα χρόνο πριν και οι καταλήψεις ξεκίνησαν την Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 1979 και τελείωσαν την Πέμπτη 3 Γενάρη 1980 που ο Καραμανλής ταπεινωμένος ανακοινώνει από την τηλεόραση την απόσυρση του 815 και ζητάει «διάλογο» για την Παιδεία. Το «πεζοδρόμιο», οι καταλήψεις, η Αριστερά του κινήματος, είχαν νικήσει.

Στο πατάρι

Έχω ένα αρχείο με φωτογραφικά αρνητικά, κυρίως ασπρόμαυρα φιλμς, απο διαδηλώσεις και άλλες δυναμικές ενέργειες του αριστερού κινήματος για την περίοδο 1976 – 1981. Σαν φοιτητής «εργαζόμουν» άμισθα για τις εφημερίδες του ΚΚΕ(μ-λ) και τα περιοδικά της ΠΠΣΠ. Για πολλά χρόνια ήμουν ο μόνος που κάλυπτα τις διαδηλώσεις και τα διάφορα πολιτικά γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας.  Πολλοί, ακόμη και σήμερα,  μου λένε ότι με θυμούνται κρεμασμένο σε μαρκίζες και σε μπαλκόνια να φωτογραφίζω. Πολλές απο εκείνες τις φωτογραφίες είχαν τυπωθεί και απο αστικές εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Νέα. Τις παραχωρούσα όταν δεν είχαν υλικό με σκοπό να προβληθεί το γεγονός.