Αισχύλεια ανθρωπογονία και Σοφόκλεια αυτοδημιουργία του ανθρώπου

του Κορνήλιου Καστοριάδη

Δι­ά­λε­ξη πού δό­θη­κε στό Βα­φο­πού­λει­ο Πνευ­μα­τι­κό Κέν­τρο Θεσ­σα­λο­νί­κης στίς 22 Φε­βρουά­ριου 1992, βα­σι­σμέ­νη στήν προ­σφο­ρά τοῦ συγ­γρα­φέ­α στό Ἀ­φι­έ­ρω­μα στόν Κων­σταν­τῖ­νο Δε­σπο­τό­που­λο, Ἐκ­δό­σεις Πα­πα­ζή­ση, ‘Ἀθήνα, 1991, σέλ. 205-224.

 

Τοῦ Κων­σταν­τί­νου Δε­σπο­τό­που­λου
μι­κρόν ἀν­τί­δω­ρον, ἄνθ’ ὧν…

 

 

Τό ἐ­ρώ­τη­μα «τί εἶ­ναι ὁ ἄν­θρω­πος» εἶ­ναι πάν­τα, ἔμ­με­σα ἤ ἄ­με­σα, πα­ρόν στήν ἀ­θη­να­ϊ­κή τρα­γω­δί­α. Μέ ἰ­δι­αί­τε­ρη σα­φή­νεια καί ἔν­τα­ση τί­θε­ται — καί παίρ­νει ἀ­πάν­τη­ση — μέ­σα σέ δύ­ο ἀ­π’ τίς πιό ση­μαν­τι­κές, καί ἀ­ρι­στουρ­γη­μα­τι­κές, τρα­γω­δί­ες: τόν Προ­μη­θέ­α Δε­σμώ­τη τοῦ Αἰ­σχύ­λου (πι­θα­νό­τα­τα ἕ­να ἀ­π’ τά τε­λευ­ταί­α ἔρ­γα τοῦ ποι­η­τῆ, γύ­ρω στά 460) καί τήν Ἀν­τι­γό­νη τοῦ Σο­φο­κλέ­ους (σχε­δόν βέ­βαι­α χρο­νο­λο­γη­μέ­νη τό 442 ἤ 443).

Οἱ ἀ­πάν­τη­σεις πού δί­νουν στό θε­με­λια­κό αὐ­τό γιά ὅ­λον τόν ἑλλη­νι­κό πο­λι­τι­σμό ἐ­ρώ­τη­μα οἱ δύ­ο τρα­γω­δί­ες εἶ­ναι, ὅ­πως θά προ­σπα­θή­σω νά δεί­ξω, τε­λεί­ως ἀν­τί­θε­τες. Ἡ δι­α­φο­ρά αὐ­τή δέν μπορεῖ νά ἀ­πο­δο­θεῖ μό­νο στήν ἀ­το­μι­κή στά­ση τῶν δύ­ο ποι­η­τῶν. Πα­ρά τό μι­κρό χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα πού χω­ρί­ζει τά δύ­ο ἔρ­γα —πε­ρί­που εἴ­κο­σι χρό­ναι — ἡ δι­α­φο­ρά ἐκ­φρά­ζει καί εἶ­ναι συ­νυ­πό­στα­τη μέ τόν ἀ­νή­κου­στο ρυθ­μό τῆς πνευ­μα­τι­κῆς δη­μι­ουρ­γί­ας στήν δη­μο­κρα­τι­κή Ἀ­θή­να, μέ τόν ὁ­λο­έ­να καί ρι­ζι­κό­τε­ρο πα­ρα­με­ρι­σμό τῶν πα­ρα­δο­σια­κῶν πα­ρα­στά­σε­ων καί μέ τήν ἐ­πέ­κτα­ση καί ἐμ­βά­θυν­ση τῆς ἀνθρώ­πι­νης αὐ­το­γνω­σί­ας. Εἶ­ναι κα­τά κά­ποι­ο τρό­πο ἀ­νά­λο­γη μέ τήν δι­α­φο­ρά Ἡ­ρο­δό­του-Θου­κυ­δί­δη καί τήν προ­α­ναγ­γέλ­λει εἴ­κο­σι – τριά­ντα χρό­νια πρίν.

Αϊνστάιν: «Γιατί σοσιαλισμός»

O Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι κορυφαίος φυσικός και θεμελιωτής της θεωρίας της σχετικότητας. Ακολουθεί το γνωστό του άρθρο με τίτλο «Γιατί σοσιαλισμός», το οποίο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο πρώτο τεύχος του αμερικανικού περιοδικού Monthly Revue, το 1949:

Ας εξετάσουμε πρώτα απ’ όλα το ζήτημα αυτό από την άποψη της επιστημονικής γνώσης. Μπορεί να φανεί ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές μεθοδολογικές διαφορές ανάμεσα στην αστρονομία και την οικονομία: οι επιστήμονες και στους δύο τομείς προσπαθούν να ανακαλύψουν τους νόμους, που έχουν γενική εφαρμογή σε ορισμένες ομάδες φαινομένων, για να κάνουν την αμοιβαία σχέση των φαινομένων αυτών όσο γίνεται πιο κατανοητή.  Αλλά τέτοιες μεθοδολογικές διαφορές υπάρχουν στην πραγματικότητα.

Το μεγάλο μας τσίρκο

Πως το μικρό γίνεται μεγάλο

 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ

Να μαθαίνουμε από την Ιστορία.
Αλλά περισσότερο να διδασκόμαστε από το χτες το προχτές, από τα μικρά, από την ζωή μας.

ΔΗΜΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

Το μετωπικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε το δήμο στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές μέσα σε ένα κλίμα μεγάλης συντροφικότητας, μαζικότητας στη δράση και ενθουσιασμού πολιτικής δράσης. Με το που ανέλαβε ο νέος δήμαρχος απαξιώθηκαν όλες οι ομάδες δράσεις που οδήγησαν στην νίκη και φτιάχτηκε τριγύρω του μια κομματική νομενκλατούρα που θα οργάνωνε και θα έτρεχε την δουλειά με αποτέλεσμα να πάνε όλα στραβά και να μην δουλεύει τίποτα, με εξαίρεση την ομάδα πολιτισμού που ήταν και η μόνη που κρατήθηκε η ίδια και η μόνη που δούλεψε.

Η δημαρχία κράτησε 3 μήνες γιατί μια ένσταση που έκανε στο εκλογοδικείο την τρίτη δημοτική κίνηση να γίνει δεύτερη ξανάγιναν εκλογές.
Στην επαναληπτική αυτή εκλογική αναμέτρηση έγινε προσπάθεια από την νομενκλατούρα να απευθυνθεί στους συντρόφους οι οποίοι πολλοί από αυτούς νοιώθοντας απαξιωμένοι δεν συμμετείχαν.

Παρόλο που το κλίμα προϊδέαζε την ήττα και η επικοινωνία με το εκλογικό σώμα ήταν δύσκολη η νομενκλατούρα έφερνε στις γενικές συνελεύσεις γκάλοπ που «ειδικός αναλυτής» του κόμματος «αποδείκνυε» την σίγουρη νίκη παρά τις αντιρρήσεις πολλών συντρόφων. Το επιχείρημα ήταν «Δεν χρειάζονται πολλά. Θα πάμε στον κόσμο και θα πούμε : Εμείς είμαστε, Ψηφίστε μας»

Ο δήμος χάθηκε πολύ εύκολα…

Η ζωντανή μετάδοση της Ζωής Κωνσταντοπούλου

 

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Ο τηλεοπτικός μύθος λέει πως η Ζωή Κ. είναι ολίγον παλαβή και μάλλον χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης. Στην απόπειρα «δολοφονίας χαρακτήρα» της Προέδρου της Βουλής, πρωτοστάτησαν τις τελευταίες ημέρες ο ευαίσθητος και καλός άνθρωπος Ευκλείδης Τσακαλώτος που ξεκίνησε το νέο κύκλο υβρεολόγιου και αυριανιστικής στοχοποίησης με το «Ζωής θέλοντος» και φυσικά ο Αλέκος Φλαμπουράρης που επιστράτευσε το Φρόιντ για να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά της Κωνσταντοπούλου.

Μετά τον καλό και ευαίσθητο Ευκλείδη και τον πρύτανη της μηχανορραφίας Φλαμπουράρη, τη σκυτάλη πήραν οι αγαπημένοι δημοσιογράφοι του Υπουργείου Επικρατείας. Ενορχηστρωμένα οι αυριανιστές και οι νεοαυριανιστές, έντυπα και ηλεκτρονικά, επιχείρησαν να εμπεδώσουν τον τηλεοπτικό μύθο της ψυχασθενούς Προέδρου της Βουλής. Από τον Κουρή ως τον Μπεκιάρη, οι κατσαρίδες που σιτίζονται στους βόθρους του Μαξίμου, βγήκαν παγανιά.

Πέρα όμως από τους χαρακτηρισμούς της Ζωής Κωνσταντοπούλου ως ψυχασθενούς και πυροβολημένης, ποια γεγονότα μπορούν να αποδείξουν τους χαρακτηρισμούς;

Η Προδοσία.

Οι Σαμαράς και Βενιζέλος ενώ τους προσφέρονταν 6μηνη παράταση ζήτησαν 2μηνη με σκοπό να φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα που έπρεπε να το λύσει μόλις τις πρώτες μέρες της κυβέρνησής του, ώστε να παιχτεί το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης».

Η μικροκομματική τους φιλοδοξία και η προσωπική τους επιβίωση μπήκαν για μια ακόμη φορά πάνω από την χώρα και τους πολίτες, αναγκάζοντας την σημερινή κυβέρνηση να υπογράψει έγγραφα που περιέχουν μνημονιακές δεσμεύσεις όπως πχ αυτή για το Αγγλικό δίκαιο.

Καναλιώτης

Πρετεντέρης Ιούνιος 2009: «ΣΥΡΙΖΑ ο εκφραστής των Εξαρχείων»

Γιάννης Πρετεντέρης
«Τα Νέα»
Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009, σελ. 3

«Με 4,7% των ψήφων και έναν ευρωβουλευτή, κάτω από το ποσοστό των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο δεύτερος χαμένος των εκλογών της περασμένης Κυριακής μετά τη ΝΔ. Η επίδοση ήταν αναμενόμενη, αλλά όχι προδιαγεγραμμένη. Κατέστη αναπόφευκτη μόνο από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ και όλοι αυτοί που αποτελούν τον έναν ή τον άλλον εγκατέλειψαν το χώρο της ευρωπαϊκής, ανανεωτικής Αριστεράς για να υιοθετήσουν τη λογική, το στυλ, τη νοοτροπία και τη φρασεολογία αριστεριστικού γκρουπούσκουλου.

Υποθέτω ότι το αποτέλεσμα θα απασχολήσει πρωτίστως τον ίδιο το Συνασπισμό. Και αυτό, επειδή το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι ο εαυτός του. Τι θέλει να είναι; Ο εκφραστής των Εξαρχείων και των περιθωρίων ή ο εκπρόσωπος μιας σύγχρονης αριστερής πρότασης; Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί πλέον να πατάει σε δύο βάρκες. Και αυτό είναι ένα κορυφαίο ζήτημα ουσίας το οποίο χρειάζεται διευκρίνιση»

 

Άλλα ωραία του Πρετεντέρη
Οι προεκλογικές “προβλέψεις” του Πρετεντέρη για τις εκλογές 2012. -► εδώ

 

Ο Σοσιαλιμπεριαλισμός και η Ελλάδα

 

«Δηλώνω ξεκάθαρα ότι ενδιαφερόμαστε πολύ για την εξέλιξη των γεγονότων στην περιοχή αυτή του κόσμου» -Λ. Μπρέζνιεφ για την Ελλάδα

Μια ανάλυση για τις σχέσεις Ελλάδας-Σοβιετικής Ένωσης την δεκαετία του 1970 και στο που στόχευε το πρόγραμμα του ΚΚΕ.

Συζητώντας για τη σχέση εθνικού-διεθνικού

 

 

 

 

 

 

 

 

 

του Γιώργου Αλεξάτου
από την εφημερίδα «Εποχή»  Κυριακή, 27 Ιουλίου 2014

Η συζήτηση, ούτως ή άλλως, έχει ανοίξει και μάλιστα –για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1940- ως ανάγκη αποσαφήνισης θέσεων ενόψει του ενδεχομένου να αναλάβει η Αριστερά την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Άρα, έχει πάψει να είναι αφηρημένα θεωρητική και αφορά άμεσα σε συγκεκριμένο πολιτικό διακύβευμα. Κατά συνέπεια, σ’ αυτήν εμπλέκεται όλο και περισσότερος κόσμος μέσα στην Αριστερά, ενώ τελευταία αυξάνονται και εκείνοι που σπεύδουν να αναλάβουν τον ρόλο του συμβούλου. Προερχόμενοι από άλλους ιδεολογικο-πολιτικούς χώρους, φαίνεται πως αισθάνονται έντονη την ανάγκη να μας βοηθήσουν να μη χάσουμε τον δρόμο. Και ενίοτε, πολλοί απ’ αυτούς παραξενεύονται όταν τους ρωτάμε «προς τα πού;»…
Είναι ακριβώς αυτό το ερώτημα που τίθεται συγκεκριμένα, αφορώντας στο σύνολο των ζητημάτων τα οποία η Αριστερά καλείται να αντιμετωπίσει άμεσα. Από τη σκοπιά, πλέον, της πολιτικής δύναμης που ίσως και πολύ σύντομα ενδέχεται να επιφορτιστεί με την υποχρέωση να δώσει έμπρακτες πολιτικές απαντήσεις, οι οποίες να ανταποκρίνονται και στην προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού που επιμένει να ευαγγελίζεται και στη διατήρηση της συνοχής του ιστορικού συνασπισμού πολιτικο-κοινωνικών δυνάμεων τον οποίο επιδιώκει να εκφράσει. Είναι η σκοπιά αυτή που καθορίζει τους όρους της συζήτησης, επεκτείνοντάς την πολύ έξω από το στενό πλαίσιο του μικρόκοσμου όσων έχουμε θεωρητικές ανησυχίες.

Η κυβέρνηση ΝΔ – ΚΚΕ του 1989

Εφημερίδα «Πριν»   29/6/2014
του Γιώργου Δέλαστικ

Ήταν σαν μεθαύριο, πριν από ένα τέταρτο του αιώνα: 1 Ιουλίου 1989. Τότε, πριν πό 25 ακριβώς χρόνια, έπεφτε Σάββατο η 1η Ιουλίου. Γύρω στις 7 το απόγευμα ο Βουλευτής της ΝΔ Τζαννής Τζαννετάκης παίρνει από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.

Λίγες ώρες νωρίτερα έχει πάρει μέρος σε σύσκεψη του αρχηγού της ΝΔ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τους δύο αρχηγούς του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου, τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη και τον αρχηγό της ΕΑΡ (όπως έχει μετονομαστεί το ΚΚΕ Εσωτερικού) Λεωνίδα Κύρκο. Αυτοί έχουν αποφασίσει όχι μόνο να σχηματίσουν κυβέρνηση Δεξιάς – Αριστεράς, αλλά στη συνάντησή τους… μοίρασαν και τα υπουργεία!

Στις 18 Ιουνίου 1989 είχαν γίνει βουλευτικές εκλογές. Η ΝΔ, παρά το γεγονός ότι πήρε το 44,25% των ψήφων, λόγω του σχεδόν αναλογικού εκλογικού συστήματος είχε πάρει 145 βουλευτές. Το ΠΑΣΟΚ είχε αντέξει στην ασφυκτική πίεση συγκεντρώνοντας το 39,15% των ψήφων και 125 Βουλευτές. Ο μεγάλος χαμένος των εκλογών ήταν ο Συνασπισμός της Αριστεράς, ο οποίος παρά τις στημένες από τη Δεξιά δημοσκοπήσεις που τον απογείωναν λαμβάνει μόνο το γλίσχρο 13,12% των ψήφων – μόλις μια εκατοστιαία μονάδα πάνω από το άθροισμα των ποσοστών που είχαν πάρει στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του 1985 χωριστά το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού.

Για τους υπουργούς του ηγεμόνα

 

από τον «Ηγεμόνα» του Μακιαβέλλι»

Δεν έχει μικρή σημασία η εκλογή των υπουργών από τον ηγεμόνα· οι υπουργοί είναι καλοί ή κακοί ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Κρίνεις έναν αρχηγό κράτους και το μυαλό του, βλέποντας τους ανθρώπους που τον περιστοιχίζουν· όταν είναι άξιοι και πιστοί, ο ηγεμόνας είναι σίγουρα συνετός, γιατί κατόρθωσε να ξεχωρίσει τους άξιους και να τους κρατήσει πιστούς. Όταν όμως δεν είναι τέτοιοι, ο ηγεμόνας είναι αξιοκαταφρόνητος, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει εκλέγοντας τους συνεργάτες του. Όσοι γνώρισαν τον σιορ Αντώνιο από το Βενάφρο, υπουργό του Παντόλφου Πετρούκη, ηγεμόνα της Σιένας, όλοι χαρακτήρισαν τον Παντόλφο συνετώτατο, γιατί διάλεξε τέτοιον υπουργό.

Το «Υπουργείο Κατοχής» και ο ναυτικός αποκλεισμός του Πειραιά κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο.

 

 

Κατά την διάρκεια του 19ου Αιώνα η πολιτική της Γαλλίας αλλά κατ΄εξοχήν της Αγγλίας στην Ανατολή πρότασσε ως βασική προτεραιότητα την εδαφική ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως βασική ανάσχεση της Ρωσικής καθόδου στην Μεσόγειο. Αντιθέτως η Ρωσία είχε προαιώνιο πόθο την συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την κάθοδο της στο Αιγαίο. Για τρεις αιώνες η Ρωσία επεδίωκε τον στόχο αυτό προσεταιριζόμενη όλους τους Χριστιανικούς λαούς (και κυρίως τους Έλληνες. Η πολιτική αυτή θα άλλαζε το 1860 όταν η Ρωσία (δυστυχώς για την Ελλάδα και τα συμφέροντα του Ελληνισμού) θα εστερνιζόταν την Θεωρία του Πανσλαβισμού.

Την εξιστορούμενη εποχή  Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπιζε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων με κυριότερο την οικονομική χρεοκοπία και τις αντίπαλες φατρίες μέσα στην Υψηλή Πύλη. Αυτό την καθιστούσε αδύναμη πολιτικά και στρατιωτικά (ο περίφημος «μεγάλος ασθενής») και έσπρωχνε την Ρωσία του τσάρου Νικολάου Α΄ να αναζητά μια αφορμή για να επέμβει εις βάρος της.
Αυτή δόθηκε στις αρχές του 1850 με το πρόβλημα της ιδιοκτησίας του πανάγιου Τάφου της Βηθλεέμ στα Ιεροσόλυμα και την διένεξη μεταξύ των Ορθοδόξων και των Καθολικών. Η διένεξη αυτή σοβούσε επί δύο αιώνες και πλέον, με τον εκάστοτε Σουλτάνο να εκδίδει διαδοχικά αντιφατικά φιρμάνια για το καθεστώς ιδιοκτησίας. Με αφορμή μια Γαλλική επέμβαση στον Σουλτάνο υπέρ των

Καθολικών, ο Ρώσος απεσταλμένος του Τσάρου στην Κωνσταντινούπολη Μεντσίκωφ επέδωσε τελεσίγραφο στον Σουλτάνο στις 23 Απριλίου 1853 με το οποίο όχι μόνο ζητούσε να αποδοθεί η ιδιοκτησία του τάφου στους Ορθοδόξους, αλλά ζητούσε ο Σουλτάνος να αναγνωρίσει με επίσημο φιρμάνι τους Ρώσους ως προστάτες των Ορθοδόξων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Οι δύο πρεσβευτές της Γαλλίας και της Αγγλίας ώθησαν τον Σουλτάνο να απορρίψει το τελεσίγραφο υποσχόμενοι αμέριστη υποστήριξη σε περίπτωση ένοπλης αναμέτρησης. Η Ρωσία προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με την Αγγλία και την Αυστρία πριν ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες, αλλά μάταια. Αντιθέτως σχηματίστηκε μια πανίσχυρη συμμαχία εναντίον της στην οποία συμμετείχαν και οι 2 άλλες υπερδυνάμεις της εποχής Αυστρία και Πρωσία. Στις 18 Νοεμβρίου 1853 ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στον Δούναβη και ο Ρωσικός στόλος κατέστρεψε μοίρα του Τουρκικού στόλου που ναυλοχούσε στο λιμάνι της Σινώπης. Ακολούθησε απόβαση των όψιμων συμμάχων της Οθ. Αυτοκρατορίας στην χερσόνησο της Κριμαίας και έναρξη εχθροπραξιών που περιορίστηκαν πλέον σε Ρωσικό έδαφος.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ διαφέρει και έτσι πρέπει να μείνει

 

Ο πολιτικός χρόνος έχει επιταχυνθεί. Η ιστορία τρέχει με καταιγιστικούς ρυθμούς. Γεγονότα που χρειάζονταν χρόνια για να χωνευτούν, τώρα αρκούν εβδομάδες.
Σε 5 χρόνια είχαμε 3 διαφορετικούς πρωθυπουργούς και πολλές κυβερνήσεις. Κόμματα που κυριαρχούσαν επί δεκαετίες τώρα καταβαραθρώνονται στον πάτο του σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Η εταιριοκρατία  και ο φασιστικός νεοφιλελευθερισμός μοιάζει να μην κερδίζουν το παιχνίδι.
Ένα κίνημα που βάζει μπροστά τον άνθρωπο  και τις δυνάμεις της εργασίας μοιάζει να ανατέλλει. Η αμφισβήτηση της κυρίαρχης ιδεολογίας των ανθρώπων πολλών ταχυτήτων περνά μέσα από την αμφισβήτηση της παραδοσιακής οργάνωσης των κομματικών αυθεντιών. Σε παγκόσμιο επίπεδο δυνάμεις αμφισβήτησης του καπιταλιστικού συστήματος προσπαθούν να βρουν αμεσοδημοκρατικούς τρόπους οργάνωσης γιατί αφενός τα κόμματα έχουν απογοητεύσει αφετέρου κρατούν τον κρατικό και ολόκληρο τον επίσημο ενημερωτικό μηχανισμό στα χέρια τους. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απολαμβάνουν την αίγλη της άμεσης ενημέρωσης με τα προβλήματα υπερπροσφοράς που είναι συνέπεια της μαζικότητας και ελευθερίας του μέσου. Οι φωστήρες της «επίσημης» ενημέρωσης πιάνονται πολλές φορές να προωθούν συμφέροντα  και έτσι έχουν χάσει την παλιά αίγλη τους.

Στην Ελλάδα η αμφισβήτηση της κομματοκρατίας εκδηλώθηκε με μια κατά κάποιους «απρόσμενη άνοδο» του ΣΥΡΙΖΑ που ακριβώς επειδή ήταν συνασπισμός πολλών μικρών και με διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές, κομμάτων, παρατάξεων, ομάδων ή και μεμονωμένων ανθρώπων πρώην μελών του ΚΚΕ ή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, προδήλωνε (ο ΣΥΡΙΖΑ) τον πλουραλισμό που είχε ανάγκη η κοινωνία.  Ένας χαρισματικός συντονιστής «αρχηγός» που έχει την καταπληκτική ικανότητα να συνθέσει αλλά και να αντιληφθεί την ουσία της πολιτικής πραγματικότητας ήρθε να δέσει το όμορφο αυτό μίγμα.

Η διαφορετικότητα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που τον κάνει ελκυστικό. Από την άλλη είναι συνταγή που δεν μπορεί να αναπαράγουν ούτε τα αστικά κόμματα ούτε τα συγκεντρωτικά της αριστεράς. Έτσι αφού δεν μπορούν να το μιμηθούν προσπαθούν να το διαβάλλουν να μειώσουν την αξία του. Ρωτούν και ξαναρωτούν  για τις συνιστώσες και απ’όταν ενοποιήθηκε ρωτούν και ξαναρωτούν για τις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν προσπαθώντας να απαξιώσουν και να ακυρώσουν την ουσία του κόμματος.

Το μη αρχηγικό κόμμα είναι πρόβλημα για μια αστική διακυβέρνηση. Ένας άνθρωπος είναι εύκολο να γίνει «δικός τους». Τους τρόπους τους έχουν.  Πλουτισμός, είσοδος στα παγκόσμια σαλόνια εξουσίας, ακόμη και εκβιασμός, γιατί όχι. Με ένα μη αρχηγικό κόμμα  τι μπορούν να κάνουν; Μόνο προπαγάνδα έως τα γνωστά με Πινοσέτ ή τώρα με Μαδούρο τα οποία όμως από την μία είναι ακριβά  από την άλλη τους εκθέτουν πολιτικά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κρατήσει την φυσιογνωμία του έτσι όπως είναι. Να μην μοιάζει σε τίποτα με τα παλιά κόμματα.  Να ξεκαθαρίσει την πολιτική του πλατφόρμα εξουσίας όχι απλώνοντας με ανθρώπους που υπηρέτησαν το πρώην σύστημα αλλά με πολιτικές που αναφέρονται σε παραδοσιακούς ψηφοφόρους του προηγούμενου συστήματος που τώρα έχουν προλεταριοποιηθεί και είναι σύμμαχοί του, όπως οι μικρομεσαίοι και οι αγρότες. Πολιτικές απαντήσεις στη φτωχοποίηση αυτών των στρωμάτων που θα απαντούν στο «άνθρωπος ή τράπεζα» που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μόνο μια απάντηση να δώσει σε αυτό το δίλημμα.

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι  η ψήφος εκτός από έκφραση ανάγκης είναι και πολιτισμική, πράγμα που προσθέτει μια επί πλέον δυσκολία.

 

Καναλιώτης

 

 

Λαθρομετανάστης: Ένας απωθητικός όρος

 

 

ΑΘΗΝΑ 13/02/2014

Του Λουκά Βελιδάκη

Ο απάνθρωπος και ακροδεξιάς εμπνεύσεως όρος «λαθρομετανάστης» πυροδότησε ένταση στη Βουλή, με πρωταγωνιστή έναν βουλευτή της Χρυσής Αυγής.

Το θέμα είναι ότι ο όρος έχει -δυστυχώς- επικρατήσει, με φορείς της ευρείας διάδοσης του τους -τηλεοπτικούς κυρίως- δημοσιογράφους και παρουσιαστές, οι οποίοι ποντάροντας στην τρομολαγνεία και αδιαφορώντας παντελώς για τις κοινωνικές επιπτώσεις, τον χρησιμοποίησαν ευρέως, συνεχίζοντας –ηλιθιωδώς– ακόμα και σήμερα, μολονότι ακόμα και διεθνή πρακτορεία όπως το Associated Press τον απαγόρευσαν.

Ας εξηγηθούμε.

Ο όρος είναι εντελώς απωθητικός:

α) Δεν υπάρχει σε καμία διεθνή ορολογία- ο ΟΗΕ και ειδικότερα η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες δεν αναγνωρίζει αυτό τον όρο,

β) είναι ακροδεξιάς εμπνεύσεως,

γ) δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι, παρά μόνο εμπορεύματα.

 

Η ιδόχειρη εγκύκλιος του Μεταξά που επέβαλε λογοκρισία του τύπου

Με το που ανέλαβε την εξουσία ο Μεταξάς, ο τύπος ετέθη υπό αυστηρότατη λογοκρισία την οποία κατηύθυνε ο περιβόητος Νικολούδης με ειδικά συνεργεία λογοκριτών εγκατεστημένων στο υπουργείο του. Για την λειτουργία της λογοκρισίας υπήρχε ειδική μυστική εγκύκλιος  γραμμένη με τα χέρια του δικτάτορα που καθόριζε πλέον το ρόλο του τύπου και τον μετέβαλε σε υμνωδό του τυράννου.

Το κείμενο της ιδιόχειρης εκείνης εγκυκλίου του Μεταξά είναι το εξής.

Η διαφθορά έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κρίση.

Μεγάλο μέρος του χρέους δημιουργήθηκε από λοβητούρες των ανωτέρων στρωμάτων των δυο παλαιών μεγάλων κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (σίγουρα έφαγαν και οι μικροί τους σύμμαχοι), από ένα σάπιο διαπλεκόμενο σύστημα πολιτικών πρώτης γραμμής και διεφθαρμένων υπαλλήλων, που χάριζε έργα, βούλωνε στόματα, χρηματοδοτούσε συμμάχους, τάιζε χιλιάδες προπαγανδιστές παπαγαλάκια, παραλάμβανε έργα που δεν είχαν τελειώσει ή που ακόμα δεν είχαν καν αρχίσει  και δημιουργούσε μη αναγκαίες φαραωνικές …προμήθειες του αιώνα.

Είμαι σίγουρος ότι όλη αυτή κατάσταση συνεχίζεται στο βαθμό των δυνατοτήτων της οικονομίας μας και σίγουρα θα μάθουμε γι’ αυτά πάλι σε λίγα χρόνια.

Ένας Τατσόπουλος, μια βουλευτική έδρα και η εναέρια ανάποδη ανακυβίσθηση!!!

 

Εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πλέον ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος θα κρατήσει τελικά και πέρα από αυτά που δήλωνε πριν δύο χρόνια την έδρα του και ανεξαρτητοποιείται.

Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε

1. Ο κ. Τατσόπουλος αναλύει γιατί θα κρατήσει την έδρα του (11.01.2014)

2. Ο κ. Τατσόπουλος αναλύει γιατί αν παραιτηθεί ΔΕΝ θα κρατήσει την έδρα του (4.5.2012)

3. Τι λέει ο Γιώργος Βέλτσος για όλα αυτά;

 

«Βασική προτεραιότητα η υπεράσπιση των ανθρώπων» Πολιτική Απόφαση της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ 8/12/2013

Πολιτική Απόφαση Κεντρικής Επιτροπής 

8/12/2013

1. Στα τέλη του 2013 η Ελλάδα είναι μια χώρα σε εντεινόμενη ανθρωπιστική κρίση. Η προσθετική επιρροή των μνημονιακών μέτρων αυστηρής λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης, οδηγούν την οικονομία σε στάση, την κοινωνία σε απόγνωση, το δημόσιο χρέος σε διόγκωση, τη δημοκρατία σε συρρίκνωση, την καταστολή σε ένταση.

Οι άνεργοι του 2011 και 2012 είναι  οι εξαθλιωμένοι του σήμερα, οι μικρομεσαίοι που έκλεισαν τα μαγαζιά τους είναι οι ανασφάλιστοι του σήμερα, οι νέοι επιστήμονες είναι οι μετανάστες του σήμερα. Εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά βρίσκονται χωρίς ρεύμα και θέρμανση, αναγνωρίζεται επίσημα ότι υπάρχουν πεινασμένοι μαθητές, θρηνούμε νεκρούς από ανέχεια, ενώ ελάχιστου μεγέθους φυσικές καταστροφές προκαλούν μέγιστες ανθρώπινες και υλικές απώλειες. Ο φόβος ενός παγερού χειμώνα τρομάζει δεκάδες χιλιάδες άστεγους, κύρια στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, αλλά και εκατομμύρια ανθρώπους που δεν έχουν ή δυσκολεύονται για να έχουν θέρμανση.

ΣΥΡΙΖΑ Συγκέντρωση στο Σύνταγμα 17.6.2013

Οι προϋποθέσεις μια νέας ταξικότητας και ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ

 

 

Για τους διανοούμενους, το έθνος, την παγκοσμιοποίηση, το μοντέλο ανάπτυξης, την Αριστερά, τη Βαϊμάρη και τη Χρυσή Αυγή

Συνέντευξη του Σπύρου Ι. Ασδραχά

Θέλουμε να ξεκινήσουμε ρωτώντας σας για τον ρόλο των διανοουμένων, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, στις σημερινές συνθήκες της κρίσης.

 Για τους διανοούμενους, το πρόβλημα είναι ηθικό. Αυτό σημαίνει την επιλογή ανάμεσα στον ατομοκεντρισμό και τη συλλογικότητα. Το ανθρώπινο είδος, ας μην το ξεχνάμε, ξεκίνησε ως συλλογικότητα, όπως τα οικολογικά συστήματα — και δεν αναφέρομαι μόνο στα δέντρα, τους θάμνους και τα ποτάμια, αλλά και στις ανθρώπινες συσσωματώσεις, όπως θα έλεγε ο Αβροτέλης Ελευθερόπουλος. Οι διανοούμενοι πρέπει να διαλέξουν σε ποια πλευρά του συνόρου θα τοποθετηθούν. Ανήκουν στους προνομιούχους ή σε εκείνους που χάρη στις ικανότητές τους μπόρεσαν να ανέβουν στις ψηλότερες βαθμίδες της οικονομικής και κοινωνικής πυραμίδας, όταν όμως καταφέρνουν να ξεπεράσουν αυτό τον ετεροπροσδιορισμό τότε δεν τους απομένει παρά να γίνουν επαναστάτες.