Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, Αλέξης Τσίπρας
Ο καθηγητής Νομικής ΑΠΘ, Νίκος Παρασκευόπουλος –► εδώ
Ο δημοσιογράφος Αριστείδης Μανωλάκος –► εδώ
και
O Γιώργος Κιμούλης, σκηνοθέτης – ηθοποιός –► εδώ
****
Πρόκειται για το βίντεο, του οποίου την προβολή εμπόδισε η γερμανική κυβέρνηση ως «πολιτικά επιζήμιου», με αποτέλεσμα να διαμαρτυρηθεί στην Γερμανική Πρεσβεία στη Λισαβόνα ο εμπνευστής και υπεύθυνος για το βίντεο Marcelo Rebelo de Sousa, πρόεδρος των σοσιαλδημοκρατών και τέως υπουργός στην Πορτογαλία, δηλώνοντας, πως δεν πρόκειται να κάνει πίσω και πως είναι αποφασισμένος να δείξει το βίντεο στο γερμανικό λαό, στον οποίο και απευθύνεται.
Αυτό που φαίνεται καθαρά: Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα που έχουν στοχοποιήσει… Τα ίδια μέτρα, τα ίδια επιχειρήματα, οι ίδιες μέθοδοι ! Πώς λοιπόν να το παρουσιάσουν στο γερμανικό λαό που τον θέλουν να τρώει κουτόχορτο και τον βομβαρδίζουν καθημερινά με ένα σωρό ψέματα δημιουργώντας τα γνωστά στερεότυπα για τους τεμπέληδες του Νότου;
Charis Argyropoulos
ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ*
Η κρίση χρέους βρήκε τα νοικοκυριά και εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, εκτεθειμένους σε πολλά στεγαστικά, επισκευαστικά, καταναλωτικά και προσωπικά δάνεια, με μεγάλα υπόλοιπα πιστωτικών καρτών και υπεραναλήψεις λογαριασμών. Τα δάνεια αυτά σήμερα είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν, λόγω της απότομης και μεγάλης απώλειας του εισοδήματος, της απώλειας της εργασίας και της αδυναμίας εκπλήρωσης των υποχρεώσεών τους από άλλες (εκτός εργασίας) πηγές εισοδήματος.
Πώς φέρονταν οι ντόπιοι στους Έλληνες μετανάστες;
Διάχυτη στη συντηρητική κοινωνία των ΗΠΑ ήταν η άποψη ότι οι Έλληνες είναι ανάξιοι των προγόνων τους. Φτωχοί συγγενείς της δοξασμένης κληρονομιάς. Ανατολίτες, όχι ευρωπαίοι, άξεστοι και αδύναμοι να σηκώσουν το βάρος του κλέους του αρχαίου πολιτισμού.
Αν πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή θα δούμε ότι οι άνθρωποι που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς άφηναν πίσω μια πατρίδα που η γη της είχε «ζήσει» την εξευτελιστική ήττα από τους Τούρκους (1897), τον Εθνικό Διχασμό, τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την αποτυχία της εκστρατείας κατάληψης της Άγκυρας (με συνέπεια τη Μικρασσιατική Καταστροφή) και δύο Χρεοκοπίες (1893 & 1932)…
Την πείνα της περιόδου και την ανάγκη για εργασία εκμεταλλεύτηκαν οι «ευαγγελιστές» της Γης της Επαγγελίας. Άνθρωποι περιέγραφαν με λαμπρούς και γεμάτους μέλι χαρακτηρισμούς τη ζωή στις ΗΠΑ και τον Καναδά (όπως οι δουλέμποροι δείχνουν βίντεο με πισίνες στους «δικούς μας» μετανάστες). «Στο ψωμί τους βάζουν βούτυρο!» έλεγαν στο ξυπόλητο 15χρονο και η οικογένεια αποχωρίζονταν τους άντρες της. Τα ναύλα είτε τα πλήρωναν κανονικά, είτε τα χρωστούσαν στον μεταφορέα με υποθήκη περιουσία τους (σπίτια ή κτήματα). Αν δεν είχαν περιουσία, τότε υπέγραφαν «σύμβαση εκμετάλλευσης» γινόμενοι πια δούλοι υπό ενοικίαση ή πώληση.
Στο ταξίδι τους κοιμόντουσαν στο κατάστρωμα, είτε στο κουφάρι του πλοίου. Συνωστισμένοι, άπλυτοι επί 30 σχεδόν μέρες ταξίδευαν στη θάλασσα που πολλοί από αυτούς πρώτη φορά έβλεπαν (με αποτέλεσμα πολλούς εμέτους και αρρώστιες).
.
Το Σάββατο 17/12/2011 ο δρόμος μας έβγαλε στην Χαλυβουργία, όπου 400 εργάτες μετρούσαν ήδη 48 ημέρες απεργίας. Από εκεί και το video που ακολουθεί…
.
.
…Πρωτοφανείς διαστάσεις λαμβάνει πλέον η συνεχιζόμενη απεργία των 400 εργαζομένων, καθώς δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν εάν η επιχείρηση δεν ανακαλέσει τις απολύσεις. Οι εργαζόμενοι σχεδόν ενάμιση μήνα τώρα στέκουν συγκεντρωμένοι στον προαύλιο χώρο του εργοστασίου, κάτω από ένα πανό που γράφει «Εδώ, εδώ και πάλι εδώ / εμείς δεν ζούμε με 500 ευρώ». Η συμπαράσταση του κόσμου στον αγώνα τους είναι συγκινητική, καθώς εκτός από ηθική είναι και υλική, για να τους βοηθήσουν να αντέξουν τη μάχη που ξεκίνησαν. «Ιδιώτες και σπουδαστές έρχονται και αφήνουν φαγητό, ακόμη και μακαρόνια, για όλους εμάς που βρισκόμαστε έξω από το εργοστάσιο» λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Έχει πολλά μηνύματα αυτό το έγγραφο του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου που το παραθέτουμε αυταύσιο παρόλο που έχουμε μερικές διαφωνίες όχι όμως επί της ουσίας.
Κάντε κλικ επάνω στο έγγραφο για να το κατεβάσετε.
.
Μετάφραση : για την κοινωνική αριστερά.
«Φτάνει πια» διαμήνυσε ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ Γιώργος Σαββίδης κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου πριν από την κατάθεση μηνυτήριας αναφοράς σε βάρος της ελληνικής αστυνομίας, στον απόηχο των θλιβερών γεγονότων τα οποία σημειώθηκαν εν μέσω της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου στο τέλος του προηγούμενου μήνα. Ανάμεσα σε άλλα, εκφράστηκε η πεποίθηση ότι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ βρίσκονται «υπό διωγμό» στο πλαίσιο οργανωμένης επιχείρησης εξουδετέρωσης.
Η εκδήλωση κατήγγειλε την «εκτεταμένη και αλόγιστη χρήση χημικών στο κέντρο της Αθήνας», όπως και την «πρόκληση τραυματισμών, βαριών σωματικών βλαβών και αναπηρίας κατά δημοσιογράφων, φωτορεπόρτερ και εργαζομένων στο χώρο των ΜΜΕ». Όπως αναφέρεται στη μηνυτήρια αναφορά την οποία θα καταθέσει αύριο η ΠΟΕΣΥ προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε, «δύο σχεδόν εβδομάδες μετά την εκτεταμένη και αδικαιολόγητη χρήση χημικών σε βάρος της υγείας των πολιτών, που διαμένουν, εργάζονται και μετακινούνται στο κέντρο της Αθήνας,παραμένει άγνωστη η σύστασή τους κι ούτε έχει διερευνηθεί η ημερομηνία λήξης τους, το επιτρεπτό, ο τρόπος χρήσης καθώς και οι επιβλαβείς επιπτώσεις όχι μόνο σε όσους βρίσκονταν στο τόπο ρίψης, αλλά και σε εκείνους που, κατά τις επόμενες ημέρες, διέρχονταν και ενδεχομένως ήσαν έγκυοι, μικρά παιδιά ή είχαν ευπαθή ή επισφαλή υγεία».
Συνέχεια
Και αν αρκεί εμείς να τη συνειδητοποιήσουμε, μήπως είναι πιο εύκολο να συμπεριλάβουν την δύναμη ΜΑΣ, στις παραμέτρους της εξίσωσης τους;
Η Cosmote είναι μια κερδοφόρα εταιρία, με 2 δις ετήσιο κύκλο εργασιών και με μισθολογικό κόστος από τα χαμηλότερα στην διεθνή αγορά της κινητής τηλεφωνίας. Η διοίκηση της Cosmote αποφάσισε να προχωρήσει σε 120 απολύσεις εργαζομένων.
Όλοι Εμείς είμαστε εργαζόμενοι. Όλοι Εμείς είμαστε ταυτόχρονα και καταναλωτές.Τα χρήματα μας, τα χρήματα των εργαζομένων, δεν είναι δυνατόν να επιβραβεύουν, χυδαίες πρακτικές απόλυσης εργαζόμενων, προκειμένου να επιτευχθεί ακόμα μεγαλύτερη αύξηση κερδοφορίας των μετόχων της Cosmote.
Με τα δικά ΜΑΣ χρήματα αποκτούν την δύναμη ΤΟΥΣ.
Αλλά ΤΩΡΑ αποφασίζουμε η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ να είναι η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ.
Ως εργαζόμενοι συμπαραστεκόμαστε στους εργαζόμενους.
Ως καταναλωτές μποϋκοτάρουμε τα προϊόντα της Cosmote.
~~~~~~
[ΟΙ σημερινές εξελίξεις απο ΕΝΕΤ]
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο σύλλογος των εργαζομένων στην Cosmote πρότεινε το “πάγωμα” των 120 απολύσεων που δρομολογεί η εταιρεία και να ξεκινήσει από το σημείο μηδέν η διαβούλευση. Η πλευρά της διοίκησης αντέτεινε ότι το πρόγραμμα έχει ήδη παρουσιαστεί σε εργαζόμενους και πως ορισμένοι από αυτούς είτε έχουν συναινέσει να αποχωρήσουν λαμβάνοντας τις πρόσθετες παροχές είτε έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον συμμετοχής σε αυτό. Οι εργαζόμενοι ζήτησαν επίσης από την Cosmote να δεσμευτεί ότι δεν θα προχωρήσει στην εφαρμογή παρόμοιου προγράμματος απολύσεων εντός του 2011, κάτι που η διοίκηση της εταιρείας δεν αποδέχθηκε.
Το υπουργείο Εργασίας φέρεται να πρότεινε συμβιβαστική λύση για πάγωμα του προγράμματος χωρίς επαναπρόσληψη όσων έχουν ήδη αποχωρήσει, όμως η πρόταση δεν έτυχε κοινής αποδοχής.
Στο μεταξύ, καθολική ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων στην 48ωρη απεργία που ξεκίνησε σήμερα το πρωί στην Cosmote. Αύριο απεργούν μαζί τους και οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ μετά από απόφαση της ομοσπονδίας των σωματείων για 24ωρη απεργία.
Πηγή –> εδώ
Η Ροδιά επιμένει (και έχει δίκιο), ότι πρέπει να δεις αυτό –> http://dotsub.com/view/48d6f8a0-8c29-4339-9950-8b9af28d3091
Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο.
Δημοσιεύτηκε στον «δρόμο της Αριστεράς» το Σάββατο 12.06.2010 (κλικ –> εδώ)
Το να ξεκινά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, στον οποίο συμμετέχουν θρύλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου, ηθοποιοί, τραγουδιστές, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου, με τους συμμετέχοντες να κρατούν ένα τεράστιο πανό που γράφει «ΗΠΑ-Ισραήλ δολοφόνοι», σίγουρα δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Πολύ περισσότερο, όταν ο αγώνας γίνεται για να τιμηθούν στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα όλες οι εργάτριες, ή για να ενισχυθεί η Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα.
Αυτή είναι η κίνηση Hasta La Victoria Siempre, η οποία πυκνώνει τις δράσεις της και στέλνει μέσα και από το ποδόσφαιρο μηνύματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και αγώνα, κόντρα στην κυριαρχία της εμπορευματοποίησης, της υποδούλωσης και της εξαφάνισης κάθε φωνής που αντιστέκεται και διεκδικεί. Η Hasta La Victoria Siempre, δίνει από κάθε άποψη ηχηρό παρόν και στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Έχοντας οργανώσει δράσεις που ξεκινούν από την Κούνεβα και τους φυλακισμένους Κουβανούς στις ΗΠΑ και φτάνουν μέχρι τη Γάζα, τη Ραμάλα και τους Λειψούς, δίνει μαζικά ερεθίσματα για σκέψη, προβληματισμό και κυρίως πράξη κόντρα στο μέλλον που ετοιμάζουν.
Ο Σάββας Κωφίδης, έχοντας γράψει χρυσές σελίδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εκ των πρωταγωνιστών της κίνησης Hasta La Victoria Siempre, σε μια συνέντευξη (επιτρέψτε μας την έκφραση) αποκάλυψη, μίλησε για τους στόχους και τις δράσεις της πρωτοβουλίας, για το ποδόσφαιρο όπως διαμορφώνεται σήμερα στη χώρα μας, αλλά και για το μουντιάλ.
Πέστε μας κατ’ αρχάς τι είναι η κίνηση Hasta La Victoria Siempre, στην οποία είστε βασικός συντελεστής.
Είναι μια πολιτιστική, κοινωνική κίνηση. Αποτελείται από ανθρώπους από όλους τους κλάδους και τις τάξεις. Συμμετέχουν τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, ηθοποιοί, φοιτητές, εργάτες. Δεν είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα, όπως ίσως να νομίζουν κάποιοι. Χρησιμοποιούμε το ποδόσφαιρο για να αναδεικνύουμε και να υπηρετούμε σημαντικά θέματα, ανθρωπιστικά, κοινωνικά κ.λπ. Να πω, επίσης, ότι δεν είμαστε κομματικοποιημένοι. Όποιος θέλει, συμμετέχει σε αυτήν την κίνηση. Θεωρούμε ότι μέσα από το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι πολιτισμός, μπορούμε να αναδείξουμε ζητήματα και να ενώσουμε ανθρώπους σε κοινούς στόχους.
Τα ζητήματα που θέλετε να αναδείξετε ποια είναι;
Εμείς αγωνιζόμαστε για την ελεύθερη, ανεξάρτητη συνείδηση και την ελευθερία της έκφρασης του ανθρώπου. Ενάντια στην εξαθλίωσή του. Ενάντια στην εξαθλίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και υπόστασης. Αγωνιζόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ενάντια στο φασισμό και τις εξουσίες που θέλουν τον άνθρωπο σκλάβο τους. Γενικά είμαστε αντίθετοι σε ό,τι αφαιρεί την πρωτοβουλία, την ελευθερία, την ανεξαρτησία του ατόμου. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό. Ενάντια σε οτιδήποτε αφαιρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Έχετε κάνει δράσεις για τη στήριξη της πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα. Θέλω ένα σχόλιο για τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στο στόλο της ελευθερίας…
Αυτός ο χυδαίος φασισμός μας συγκλόνισε. Κάναμε δράσεις ενίσχυσης της πρωτοβουλίας και, μάλιστα, είχαμε συμφωνήσει να συμμετέχω στην αποστολή. Λόγω των καθυστερήσεων, όμως, με ειδοποίησαν την προηγουμένη του απόπλου, όταν είχαμε προγραμματίσει -ως Hasta La Victoria Siempre- μια δράση με τους Παλαιστίνιους που ζουν στην Αθήνα. Είχαμε οργανώσει συνέντευξη και δεν μπόρεσα να πάω. Η αποστολή πήγε να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και να στείλει ένα μήνυμα για τη δοκιμαζόμενη Γάζα και αντιμετωπίστηκε με σφαίρες. Εξοργίζομαι με τη σιωπή των κρατών. Όσοι δεν μιλούν είναι συνένοχοι, όπως είμαστε κι’ εμείς ως κράτος. Εξοργίζομαι…
Η ελληνική κυβέρνηση μίλησε για υπέρμετρη βία…
Ανοησίες. «Υπέρμετρη βία και είμαστε συγκλονισμένοι για τους θανάτους», είναι ανοησίες…
Το ποδόσφαιρο έχει και κοινωνικές αναφορές. Είναι κομμάτι του πολιτισμού, είναι ένα λαϊκό άθλημα που μπορεί να βάλει και πολιτικά στοιχεία. Σήμερα, όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, το ελληνικό ποδόσφαιρο ποια χαρακτηριστικά έχει;
Το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο. Έχει όλα τα στοιχεία της ζωής μας. Είναι πολιτική, είναι καθημερινότητα. Έχει πολιτισμό μέσα του και μπορεί να δώσει πολλά. Καλλιεργεί και αγγίζει τις λαϊκές μάζες, το λαό, γι’ αυτό και μέσα από το ποδόσφαιρο μπορείς να περάσεις πολλά ζητήματα. Βέβαια, τώρα έχει φθαρεί, κάτι που ξεκίνησε από τότε που το χρησιμοποίησαν σε παιχνίδια συμφερόντων και χρήματος. Το εκμεταλλεύτηκαν, το λεηλάτησαν. Βλέπετε τι γίνεται με τα ποσά και τα χρήματα που παίζονται. Τώρα, μπήκε και το στοίχημα και το διέλυσε ακόμα περισσότερο.
Ακολουθεί, δηλαδή, και αυτό τη γενι-κότερη πορεία εμπορευματοποίησης και ευτελισμού των πάντων;
Είναι μέρος της κοινωνίας. Ακολουθεί κι αυτό όλους τους όρους της καπιταλιστικής εξέλιξης.
Βλέπουμε ότι έχετε αποτραβηχτεί από την πρώτη γραμμή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Πρόκειται για συνειδητή στάση ή είναι η συγκυρία;
Δεν αποτραβήχτηκα. Ξέρεις, όπως διαμορφώνεται το σύστημα, ή το αποδέχεσαι και μπαίνεις ή δεν το αποδέχεσαι και φεύγεις, ή επειδή δεν το αποδέχεσαι σε διώχνει το ίδιο το σύστημα. Εγώ είμαι επαγγελματίας του χώρου…
Αναφέρομαι σε αυτό που λέμε πρώτη γραμμή, την οποία διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, με τους «ειδικούς», τους σχολιαστές, τους παράγοντες του ποδοσφαίρου που διαμορφώνουν κλίμα…
Είμαι επαγγελματίας του ποδοσφαίρου, αλλά όχι, δεν πρόκειται να κάνω σε αυτό το επίπεδο το κομμάτι τους, όποιο κι αν είναι το τίμημα.
Το ότι είστε πολιτικοποιημένος, αριστερός, που έχει γνώμη για τα πράγματα και εξαιτίας της αναγνωρισιμότητας έχει δύναμη η τοποθέτησή του, εκτιμάτε ότι έχει παίξει ρόλο στο να κλείνουν πόρτες του συστήματος;
Έτσι ακριβώς είναι. Ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο σημείο να ξεφτιλίζει τον άνθρωπο και να τον κάνει εξαρτημένο. Ή δέχεσαι το σύστημα και συμβιβάζεσαι, όπως κάνουν οι περισσότεροι, ή δεν το δέχεσαι και είσαι στο περιθώριο. Ε, εγώ είμαι περιθωριακός. Και όταν μου δίνεται η ευκαιρία να μιλάω, λέω πάντα τη γνώμη μου. Είμαι αριστερός, η τοποθέτησή μου είναι αριστερή. Είμαι έξω από κόμματα, αλλά την άποψή μου θα τη λέω και θα την υποστηρίζω. Δεν πρόκειται στο βωμό οποιωνδήποτε σκοπιμοτήτων, για μια «σημαντική θέση» στην κοινωνία ή το χώρο του ποδοσφαίρου να την αλλάξω. Δεν θα το κάνω.
Πώς αντιλαμβάνεστε το μουντιάλ που μόλις ξεκίνησε;
Θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο γεγονός του ποδοσφαίρου παγκοσμίως. Έχει μια ατμόσφαιρα που είναι διαφορετική από όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο ελληνικό και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Είναι διαφορετικό το κλίμα και ίσως με το μουντιάλ μπορείς να καταλάβεις ποιο είναι πραγματικά το ποδόσφαιρο, με την πολιτική και πολιτιστική του σημασία. Μ’ αρέσει το μουντιάλ, παρά τα αρνητικά που μπορεί να έχει…
Κλείνοντας, αν σας ζητούσα να στείλετε ένα μήνυμα στα νέα παιδιά, ποιο θα ήταν;
Το μήνυμά μου είναι να μη σιωπούν. Καταλαβαίνω τους νέους και στηρίζομαι σε αυτούς. Είναι η ελπίδα, η πίστη μου ότι μέσα από τους νέους, από τη νέα γενιά, μπορεί να γίνει μία επανάσταση -αν δεν σιωπήσουν. Στην αδικία δεν πρέπει να σιωπούν. Αυτή είναι η δική μου προτροπή.
Επισκεφτείτε το site της κίνησης Hasta La Victoria Siempre –> εδώ
Δείτε και –> εδώ
Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι σκοτώθηκε στη Λωρίδα της Γάζας το 2003, προσπαθώντας να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων.
η φωτογραφία είναι από το Βήμα
«Βρίσκομαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Βρίσκομαι εδώ γιατί νοιάζομαι. Βρίσκομαι εδώ γιατί τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα. […] Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείνα στον κόσμο ως το έτος 2000»: Ενα κατάξανθο κοριτσάκι, μαθήτρια της 5ης Δημοτικού, έγραφε έκθεση ιδεών. Οσο μπόι τής έλειπε, τόση πυγμή είχε για να διαβάσει δυνατά τις κοινωνικές ανησυχίες της, την ώρα που οι συμμαθήτριές της ζωγράφιζαν λουλουδάκια στο λευκό περιθώριο του τετραδίου. Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979 στην Ολύμπια της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ και πέθανε στις 16 Μαρτίου 2003, σε ηλικία 23 χρόνων, στη Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, καταπλακώθηκε από μια μπουλντόζα Caterpillar D9 των ισραηλινών δυνάμεων άμυνας στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων σε κατοικήσιμη περιοχή της Ράφα, την οποία είχαν ορίσει ως ζώνη ασφαλείας. Τρία χρόνια μετά την προθεσμία που είχε η ίδια ορίσει για να αλλάξει ο κόσμος στη σχολική της έκθεση, η Ρέιτσελ βρέθηκε στην καρδιά των πιο τραγικών γεγονότων. Και έτσι απλά η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει. Τρεις ακτιβιστές που παρακολουθούσαν από μακριά την άνιση αναμέτρησή της με την μπουλντόζα έτρεξαν και άρχισαν να της δίνουν τις πρώτες βοήθειες. Είπε μόνο: «Η πλάτη μου έσπασε!». Τίποτε άλλο…
[Κύπρος, 4 Ιουνίου 2010] Το «Ρέιτσελ Κόρι» βρίσκεται 150 μίλια μακριά από τη Γάζα, σε διεθνή ύδατα και είναι καθ’ οδόν. Θα φτάσουν το Σάββατο πρωΐ. Το 1200 τόνων φορτηγό πλοίο είναι το τελευταίο του Στόλου της Ελευθερίας και είναι φορτωμένο με οικοδομικά υλικά, 20 τόνους χαρτί και πολλά άλλα είδη που το Ισραήλ αρνείται να επιτρέψει στους πολιορκούμενους κατοίκους της Γάζας.
Η Mairead Maguire από το Μπέλφαστ, Νομπελίστα Ειρήνης (1976) και συν-ιδρύτρια του «Peace People» στη Β. Ιρλανδία. Βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για την εργασία της προς την ειρήνευση και τη μη βίαιη λύση της εθνικοπολιτικής σύγκρουσης στη Β. Ιρλανδία. Η Mairead είχε ταξιδέψει με το Dignity στο παρθενικό του ταξίδι με το Free Gaza Movement. Ήταν επίσης στο πλοίο Spirit όταν οι ισραηλινοί το κατέλεβαν σε διεθνή ύδατα, απαγάγοντας και τους 21 ανθρωπιστές επιβάτες στο Ισραήλ, όπου συηνελήφθησαν, κρατήθηκαν μια βδομάδα σε ισραηλινή φυλακή και μετά απελάθηκαν.
Ο Denis Halliday, από την Ιρλανδία, Βοηθός Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών από το 1994 ως το 1998. Διορισμένος από τον ΓΓ Μπούτρος Γκάλι, υπηρέτησε στη Ν. Υόρκη και από τα μέσα του 1997 ως το τέλος του 1998 ως επικεφαλής του ανθρωπιστικού προγράμματος του ΟΗΕ στο Ιράκ, βοηθώντας τον ιρακινό λαό που πάλευε κάτω από το γενοκτονικό εμπάργκο. Αφότου παραιτήθηκε από τον ΟΗΕ το 1998, έχει ευρεία δράση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αναμόρφωση του ΟΗΕ.
Ο Matthias Chang Wen Chieh, Μαλαίσιος κινεζικής καταγωγής. Εργάζεται 32 έτη ως δικηγόρος και υπηρέτησε ως Πολιτικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού της Μαλαισίας. Είναι σθγγραφέας τριών μπεστ-σέλλερ, των “Future Fast Forward”, “Brainwashed for War, Programmed to Kill”, και “The Shadow Money-Lenders and the Global Financial Tsunami” που έχουν εκδοθεί σε ΗΠΑ και Μαλαισία.
Ο Mohd Nizar bin Zakaria, από το Perak της Μαλαισίας, βουλευτής.
Επιπλέον, υπάρχει τριμελές συνεργείο εικονοληπτών από την Μαλαισιανή τηλεόραση TV3 και ο δημοσιογράφος Shamsul Akmar bin Musa Kamal.
Οι επιβαίνοντες στο πλοίο έχουν δηλώσει: «Οι επικοινωνίες είναι δύσκολες και κάποιες φορές αδύνατες. Επίσης υπάρχουν πολλές φήμες από τις ισραηλινές αρχές, αλλά δεν έχουμε απολύτως καμμία πρόθεση να πάμε στην Ασντόντ. Είμαστε, σίγουρα, καθ’ οδόν για τη Γάζα».
Επικοινωνία: Greta Berlin +35799187275, Mary Huges +35763838
Some of the High-Profile people on board:
Mairead Maguire from Belfast, Ireland, a Nobel Peace Laureate (l976) and Co-founder of Peace People, Northern Ireland. She was awarded the Nobel Peace Prize for her work for peace and a nonviolent solution to the Ethnic/political conflict in Northern Ireland. Mairead went on the maiden Voyage of Dignity in October 2008, the second successful voyage for the Free Gaza Movement. She was also on Board ‘Spirit’ when Israel hijacked the Boat in International Waters, taking all 2l humanitarian passengers to Israel, where they were arrested, detained for a week in an Israeli prison and then deported.
Denis Halliday, from Ireland, a UN Assistant Secretary-General from 1994-98. Appointed by SG Boutros Ghali, he served as ASG UN Human Resources Management in New York and in mid 1997 to end 1998 as Head, Humanitarian Programme in Iraq to support the Iraqi people struggling under the genocidal impact of UN Sanctions. Since resigning from the UN in 1998, Halliday has delivered numerous parliamentary briefings, provided extensive media inputs and has given public/university lectures on Iraq, human rights, and the UN, in particular its reform.
Matthias Chang Wen Chieh is a Malaysian of Chinese descent. He is a Barrister of 32 years standing and once served as the Political Secretary to the Fourth Prime Minister of Malaysia, Tun Dr. Mahathir Mohamad. He is the author of three bestsellers, “Future Fast Forward”, “Brainwashed for War, Programmed to Kill”, and “The Shadow Money-Lenders and the Global Financial Tsunami”, published in the US and in Malaysia.
Mohd Nizar bin Zakaria,Perak, Malaysia, MP Mohd Nizar bin Zakaria is a Member of the Malaysian Parliament.
In addition, there is a three-member camera crew on board from Malaysia TV3 and journalis Shamsul Akmar bin Musa Kamal.
The passengers on board the ship have stated, “Communication is difficult and sometimes impossible and there are many rumors out there started by Israeli authorities, but there is no way we are going to Ashdod. We are, for sure, on our way to Gaza.”
Contact: Greta Berlin, 00 357 99 18 72 75
Mary Hughes 00 357 6 38 38
Μαρτυρίες από την συνέντευξη τύπου (1/6/2010) των πρώτων αιχμαλώτων του «Στόλο της Ελευθερίας» που επέστρεψαν στην Αθήνα.
.
Συνέντευξη του Ισραηλινού εκπροσώπου Σαμί Μιονί στη ΝΕΤ
Πηγή : «δρόμος της Αριστεράς» http://edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1196%3A%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82&Itemid=46
.
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Θοδωρής Δρίτσας
Βουλευτής Α΄ Πειραιά και Νησιών
ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς
Τον κ. Υπουργό Εξωτερικών
Θέμα: Η επίθεση του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ εναντίον πλοίων με ανθρωπιστική βοήθεια
Τη Δευτέρα το πρωί, πολεμικά πλοία του Ισραήλ επιτέθηκαν σε διεθνή ύδατα εναντίον νηοπομπής που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Σύμφωνα με πρώτες πληροφορίες πολλοί από τους συμμετέχοντες στην αποστολή δολοφονήθηκαν ή τραυματίστηκαν και οι υπόλοιποι έχουν απαχθεί. Η βοήθεια προς τον λαό της Γάζας έχει κατασχεθεί.
Η ελληνική κυβέρνηση ήταν σε πλήρη γνώση του σχεδίου της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας όσο και της πρόθεσης του Ισραήλ να εμποδίσει βιαίως την προσέγγιση της νηοπομπής στις ακτές της Γάζας. Η Κοινοβουλευτική ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς είχε μάλιστα καλέσει την κυβέρνηση με επιστολή της στον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών «να αναλάβει πρωτοβουλία, τόσο δημόσια όσο και δια της διπλωματικής οδού» προκειμένου να μπορέσει η νηοπομπή να καταπλεύσει στη Γάζα.
Ερωτάται ο κ. Υπουργός Εξωτερικών
Αθήνα 31 Μαΐου 2010
Ο ερωτών βουλευτής
Θοδωρής Δρίτσας
~~~
~~~
Κατά τη συζήτηση ο Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. τόνισε:
«Όρος για να μην τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των ακτιβιστών που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια είναι η άρση του αποκλεισμού της Γάζας και σε αυτό δεν απαντά ούτε η Διεθνής κοινότητα αλλά ούτε και η ελληνική Κυβέρνηση. Όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες ημέρες δημιουργούν ένα νέο τοπίο σε σχέση με το Παλαιστινιακό ζήτημα και με την πολιτική που ακολουθεί το Ισραήλ».
και συνέχισε
«παρά τη σημασία που είχε η παρουσία της ελληνικής Κυβέρνηση στην υποδοχή των, εμφανώς ταλαιπωρημένων και χτυπημένων, Ελλήνων ακτιβιστών, μελών της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα, στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, ήταν αναντίστοιχα υποβαθμισμένη η δημόσια παρουσία της και τα μηνύματα που εξέπεμψε τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια της βίαιης, παράνομης, απάνθρωπης και δολοφονικής επιχείρησης των στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων του κράτους του Ισραήλ».
Συμπλήρωσε μάλιστα ότι,
«Από καθαρή τύχη δεν είχαμε θρηνήσει, μέχρι τώρα, θύματα από την έναρξη, το καλοκαίρι του 2008, της πρωτοβουλίας για την άρση του θαλάσσιου αποκλεισμού της Γάζας, και τότε τόσο η Ελλάδα όσο και η Ε.Ε. και ο Ο.Η.Ε. απέφυγαν να επιβάλλουν τη στοιχειώδη νομιμότητα με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Έπρεπε να θρηνήσουμε θύματα για να αρχίσουν να ανησυχούν».
και κατέληξε
«το Ισραήλ πρέπει να καθίσει στο σκαμνί της δικαιοσύνης. Είναι γι’ αυτό επείγουσα ανάγκη η ενεργοποίηση του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. για να πάρει θέση πάνω στο ζήτημα. Θα πρέπει επίσης να προωθηθούν επιλογές όπως, η άμεση αναστολή εφαρμογής της συμφωνίας σύνδεσης Ε.Ε. – Ισραήλ και του Πρωτοκόλλου της ευρωμεσογειακής συμφωνίας σύνδεσης μεταξύ των Ευρωπαϊκών κοινοτήτων και των κρατών μελών τους, αφενός, και του κράτους του Ισραήλ, αφετέρου, η άμεση παύση των εισαγωγών – εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού μεταξύ κρατών – μελών της Ε.Ε. και του Ισραήλ και η ακύρωση της στρατιωτικής συμφωνίας συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ».
Στο κείμενο της ερώτησης του ο Βουλευτής είχε επισημάνει ότι,
«η ελληνική κυβέρνηση ήταν σε πλήρη γνώση του σχεδίου της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας όσο και της πρόθεσης του Ισραήλ να εμποδίσει βιαίως την προσέγγιση της νηοπομπής στις ακτές της Γάζας. Η Κοινοβουλευτική ομάδα του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς είχε μάλιστα καλέσει την Κυβέρνηση με επιστολή της τον Πρωθυπουργό και Υπουργό Εξωτερικών να αναλάβει πρωτοβουλία, τόσο δημόσια όσο και δια της διπλωματικής οδού προκειμένου να μπορέσει η νηοπομπή να καταπλεύσει στη Γάζα».
Απέναντι σε όλα αυτά ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσας επανέλαβε “τις πάγιες θέσεις της Κυβέρνησης”, αλλά απέφυγε να πάρει σαφή και δεσμευτική θέση για ελληνικές και διεθνείς πρωτοβουλίες που πραγματικά θα μπορέσουν να απομονώσουν το Ισραήλ και να το υποχρεώσουν να σεβαστεί τη νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
.Στο αίτημα μάλιστα του Θ. Δρίτσα για σαφείς δημόσιες δεσμεύσεις αντέτεινε ότι «η κυβέρνηση δε θα επιλέξει επικοινωνιακές τακτικές»!
.
Rachel Corrie: Το εμπορικό πλοίο Rachel Corrie είναι τώρα το μοναδικό πλοίο του στολίσκου της ελευθερίας που κινείται προς τη Γάζα.
Για τη μετάφραση: Αφροδίτη Πολίτη
Το υπό ελληνική σημαία φορτηγό πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος» με 22 Έλληνες επιβαίνοντες που συμμετείχε 
στη διεθνή αποστολή Freedom Flotilla μεταφέροντες στη Γάζα ανθρωπιστική βοήθεια, δέχτηκε τα ξημερώματα της Δευτέρας 31/5 πειρατική επίθεση από πάνοπλους Ισραηλινούς κομάντο στα διεθνή ύδατα.
Λίγη ώρα νωρίτερα το επιβατηγό πλοίο «Σφενδόνη» όπου επίσης επέβαιναν Έλληνες, όπως και τα υπόλοιπα 4 σκάφη της αποστολής είχαν δεχθεί παρόμοια βίαιη επίθεση.
Έγινε χρήση πραγματικών πυρών, δολοφονήθηκαν άοπλοι πολίτες.
Οι Ισραηλινοί κομάντο με προτεταμένα τα όπλα εφόρμησαν στα πλοία, χτύπησαν βάναυσα Έλληνες επιβαίνοντες ασκώντας σωματική βία και χρησιμοποιώντας όπλα ηλεκτροσόκ, τους έδεσαν με χειροπέδες, τους έσυραν με αγριότητα στο κατάστρωμα.
Η βιαιότητα των Ισραηλινών συνεχίστηκε και στο λιμάνι του Ashdod που οδηγήθηκαν πλοία και επιβαίνοντες, όπου Έλληνες ξυλοκοπήθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα και 3 από αυτούς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ή σε ξεχωριστούς χώρους κράτησης.
Οι Έλληνες και Ελληνίδες που βρισκόμαστε παράνομα κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές αρνούμαστε να δεχτούμε να υπογράψουμε οποιαδήποτε δήλωση που μας ζητά το κράτος – πειρατής.
Καταγγέλλουμε απερίφραστα τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η διεθνής αποστολή.
Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε διπλωματική σχέση με το Ισραήλ, το κράτος – παρεία που καταργεί 5.000 χρόνια ελεύθερης ναυσιπλοΐας στη Μεσόγειο.
Δηλώνουμε ότι όσο η Γάζα είναι αποκλεισμένη, όσο η Παλαιστίνη είναι υπό κατοχή, όσο η διεθνής κοινότητα δεν τολμά να επιβάλλει στο Ισραήλ τη διεθνή νομιμότητα και τις διεθνείς αποφάσεις, εμείς θα συνεχίσουμε να ετοιμάζουμε νέες αποστολές και να πλέουμε στα νερά της Γάζα μέχρις ότου το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ισραηλινοί στον 21ο αιώνα να πάψει να υπάρχει.
Τρίτη 1 Ιουνίου 2010
φυλακές Μπερσεμπά, Ισραήλ
υπογράφοντες
οι 20 της τηλεφωνικής λίστας
οι 6 γυναίκες
Καραπύδης Γιάννης
Μπούκας Θόδωρος
ΓΚ
…Στο λιμάνι ξέρω σίγουρα ότι χτυπήθηκαν ο Βαγγέλης Πισσίας, ο Γιάννης Καρυπίδης και 2 ξένοι ακτιβιστές, ο αμερικάνος που έπαιζε και στο ντοκιμαντέρ «Γάζα Ερχόμαστε» και ο Σουηδός σαξοφωνίστας που κατάγεται από το Ισραήλ. Αυτούς τους χτυπήσανε μπροστά μας. Και τους χτυπάγανε σε συνθήκες λιντσαρίσματος, λιμενικοί, στρατός…, αστυνομία, γύρω… στα 500 άτομα. Και δεν είναι υπερβολή αυτό που λέω για τα 500 άτομα”.
(Αποκλειστική συνέντευξη του Αριστείδη Παπαδοκωστόπουλου, επιβαίνοντα στο «Ελεύθερη Μεσόγειος» και μέχρι σήμερα αιχμαλώτου του ισραηλινού στρατού στην εφημερίδα «Δρόμος» )
Η συνέχεια στο Πόντος και Αριστερά κάνοντας κλικ –> εδώ
.
Κανάλι 