«Σας παίρνω γιατί ντρέπομαι και νιώθω την ανάγκη να σας το πω. Ήμουν φοιτητής σας, αλλά, τι να κάνω, αυτήν τη δουλειά βρήκα». Κάπως έτσι ξεκίνησε η τηλεφωνική μου συνομιλία με απόφοιτο του τμήματός μου (του Πανεπιστημίου Αθηνών) μερικές ώρες μετά την ανάρτηση άρθρου μου για συγκεκριμένη τράπεζα με θέμα τη συγκάλυψη παρανομιών της (και, μάλιστα, την επιβράβευσή της με δημόσια περιουσία) από την κυβέρνηση, την Τράπεζα της Ελλάδος και την Τρόικα.
του Γιάννη Βαρουφάκη
05 Απρ. 2014
Το άρθρο είχε γραφτεί την προ-προηγούμενη μέρα και, προς έκπληξή μου, αν και στάλθηκε έγκαιρα, δεν είχε αναρτηθεί. Μου είπαν από την «αρχισυνταξία» του συγκεκριμένου ιστότοπου ότι υπήρξε μια «διστακτικότητα», καθώς η εν λόγω τράπεζα ήταν χορηγός του. Δύο ώρες μετά την εντονότατη απάντησή μου, μου ανακοινώθηκε ότι επρόκειτο για «παρεξήγηση» και ότι το άρθρο θα ανέβαινε κανονικά με μια μέρα καθυστέρηση. Όπερ και εγένετο.
Πριν δυο χρόνια, στην απαρχή της βαθιάς κρίσης, μιλώντας με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος Γαλλικής Τράπεζας που δραστηριοποιείται στη χώρα μας, τον ρώτησα το εξής απλό: «Τώρα που ο κόσμος δυσκολεύεται να υποστηρίξει τα δάνεια του, τι σκέφτεστε να κάνετε; Μήπως αρχίσετε να κάνετε κατασχέσεις ακινήτων που είναι υποθηκευμένα;». Η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη: «Αν χωρίς ρευστότητα οι Τράπεζες προχωρούσαν σε κατασχέσεις ακινήτων θα σήμανε την κατάρρευση της Τραπεζικής αγοράς. Δεν μπορεί μια Τράπεζα να πάρει ακίνητα αν δεν έχει ρευστό. Θα ήταν καταστροφικό και ούτε που το σκεφτόμαστε». Σήμερα, με την αναχρηματοδότηση των Τραπεζών να προχωρά κανονικά μέσα από τα μνημόνια και τους πολίτες της χώρας να εξαθλιώνονται για να εξασφαλιστεί αυτή, οι Τράπεζες επανακάμπτουν και αποκτούν την πολυπόθητη ρευστότητα.
της Φώτης Αργυρίου
Μέχρι και πρότινος, οι Τράπεζες παρακαλούσαν τους δανειολήπτες να προσέρχονται στα οικεία καταστήματα για να κάνουν διακανονισμούς καταβάλλοντας μικροποσά, προκειμένου να εμφανίζουν κίνηση οι καρτέλες τους. Και όλοι χαρήκαμε, γιατί θεωρήσαμε ότι γλυτώσαμε τα χειρότερα.
Αμέσως μετά τις εκλογές και τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, οι δανειολήπτες αισθάνθηκαν έναν διαφορετικό άνεμο να φυσά απ την πλευρά των Τραπεζών. Τα τηλεφωνήματα δεν ήταν πλέον από εισπρακτικές εταιρείες μόνο αλλά και από δικηγορικά γραφεία.
Οι δικηγόροι των Τραπεζών εξηγούν στους δανειολήπτες ότι αν δεν ανταποκριθούν στις δανειακές τους συμβατικές υποχρεώσεις, οι Τράπεζες θα αναγκαστούν να καταγγείλουν τις δανειακές συμβάσεις πετυχαίνοντας δικαστικά να κάνουν το συνολικό ποσό ΑΜΕΣΑ ΑΠΑΙΤΗΤΟ!
Πολλοί δανειολήπτες που δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έλαβαν στην πορεία και έγγραφα εξώδικα, με τα οποία ενημερώνονταν από τις Τράπεζες για τον άμεσο κίνδυνο να καταπέσει η δανειακή τους σύμβαση.
του Βασίλη Βιλιάρδου
Η Ελλάδα δεν θεωρείται πλέον η χώρα, η οποία ανησυχεί ιδιαίτερα τη διεθνή κοινότητα – ούτε καν την Ευρωζώνη. Η αιτία δεν είναι πως ξεπέρασε την κρίση, στην οποία οδηγήθηκε μετά το 2008 – επίσης όχι το ότι έχουν πεισθεί οι δανειστές της, πως το χρέος της είναι βιώσιμο.
Αντίθετα, οι περισσότεροι αναλυτές έχουν την άποψη ότι, η Ελλάδα θα διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του δανεισμού της από τα άλλα κράτη – ειδικά από την ΕΚΤ, η οποία δεν είναι δυνατόν να κερδοσκοπεί εις βάρος της (ενδεχομένως μετά τις εκλογές στη Γερμανία). Στα πλαίσια αυτά πιστεύουν πως, όταν κάτι τέτοιο συμβεί, η χώρα μας θα λύσει αμέσως τα προβλήματα της – με το διπλασιασμό της τιμής των ελληνικών ομολόγων στη δευτερογενή αγορά, τους τελευταίους λίγους μήνες, να το προεξοφλεί.
Ημερομηνία: 10/09/2012
Με ερώτηση στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αναδεικνύει ένα σοβαρό ζήτημα που απασχολεί το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών νοικοκυριών που βρίσκονται υπερχρεωμένα. Αναφερόμαστε στις εισπρακτικές εταιρίες και τις αθέμιτες τακτικές τους…
Αν σκεφτείτε ότι από το 1994 ως το 2010 πληρώσαμε ως χώρα 571.000.000.000 … (πεντακόσια εβδομήντα ένα δισεκατομμύρια) ευρώ διαβάστε τι έχουμε πληρώσει τα τελευταία 200 χρόνια! Μια έρευνα – απάντηση στους απατεώνες και παραχαράκτες της ιστορίας, όπως η «Bild» και το «Focus»!
– Είναι η Ελλάδα το απείθαρχο και… ατίθασο παιδί της Ευρώπης και ένα από τα πλέον ατίθασα παγκοσμίως;
– Μας αξίζει που το «Focus» χρησιμοποιεί τα αγάλματα των προγόνων μας για να μας κάνει άσεμνες χειρονομίες με το δάχτυλο;
– Είμαστε τεμπέληδες και κατά το κοινώς λεγόμενο «μπαταξήδες» που δεν πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας στους δανειστές μας;
– Είμαστε ένας λαός καλοπερασάκηδων που αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με τις συμβατικές υποχρεώσεις μας έναντι των … «συμμάχων» μας;
Ερωτήματα που μπορεί να απαντηθούν μόνο αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και μάλιστα εκ της Εθνικής παλιγγενεσίας με την Επανάσταση του 1821.
Ψάξαμε λοιπόν βιβλιογραφία, στοιχεία στο διαδίκτυο και κατορθώσαμε και ανακαλύψαμε όλα τα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από τότε μέχρι σήμερα!
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη
Δεν είχα ποτέ κοινωνικά νταραβέρια με τραπεζίτες. Τα ονόματα τους τα ξέρω μόνο από τον Τύπο. Μπίζνες δεν κάνω, κοσμικός δεν είμαι, Μύκονο, Αράχωβα, δεν πάω, μέλος στην Αθηναϊκή Λέσχη δεν είμαι, άρα που να συναντηθούν οι δρόμοι μας; Μόνο σε δικαστικές υποθέσεις έχω δει κάποιους.
Κατανοώ, με τα στοιχειώδη οικονομικά που γνωρίζω, πως σε μια σύγχρονη δυτική οικονομία πρέπει το τραπεζικό σύστημα να είναι υγιές, για να παρέχει ρευστότητα στις επιχειρήσεις και στους επαγγελματίες, να κάνουν τις εισαγωγές τους, να χρηματοδοτούν τον εξοπλισμό, τον εκσυγχρονισμό και την επέκταση τους. Είναι το σύστημα μέσω του οποίου κυκλοφορεί το «αίμα» στον οργανισμό της οικονομίας, το χρήμα.
Πόσα πραγματικά λεφτά έχει δώσει η Γερμανία στην Ελλάδα;;; 15 δις!!!
Το video αυτό είναι από τη Γερμανική κρατική τηλεόραση από το πρώτο κανάλι το ARD και την εκπομπή Monitor. Από την έρευνα των δημοσιογράφων της εκπομπής είναι φανερό ότι από την λιτότητα και τα «μνημόνια» στην ουσία ο μόνος που πραγματικά ωφελείται είναι η Γερμανία είτε με πραγματικό χρήμα είτε με βελτίωση των οικονομικών στοιχείων της.
1. Ολική διαγραφή των χρεών προς τις τράπεζες όσων δανειοληπτών το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας.
2. Μείωση των συνολικών δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες ενός δανειολήπτη ή μιας οικογένειας, ώστε η μηνιαία καταβολή δόσεων σε όλες τις τράπεζες, να μην υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών.
3. Για κάθε οικογενειακό εισόδημα που προέρχεται από σχέση μισθωτής εργασίας (πλήρους ή μερικής), συντάξεις και επιδόματα ανεργίας και το οποίο μειώθηκε εξαιτίας απόλυσης, απώλειας της οποιασδήποτε μορφής εργασίας ακουσίως, (κλείσιμο επιχειρήσεων, συγχώνευση κ.α.), άσκησης δημοσιονομικών περιοριστικών πολιτικών, κατάργησης επιδομάτων ανεργίας, μονομερούς νομοθετικής ή εργοδοτικής πρωτοβουλίας (μείωση ημερών εργασίας) να γίνεται απομείωση των δανειακών τους υποχρεώσεων σε ετήσια ή μηνιαία βάση αντίστοιχη της μείωσης των αποδοχών τους.
4. Κούρεμα χρέους σε ποσοστό ίσο με τη μείωση του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος του δανειολήπτη από το έτος έγκρισης του δανείου μέχρι σήμερα.
5. Εκλογίκευση των επιτοκίων, κυρίως στα καταναλωτικά, προσωπικά δάνεια, στις πιστωτικές κάρτες και στα όρια υπεραναλήψεως.
Διαγραφή του συνόλου των δανειακών υποχρεώσεων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αντίστοιχη της μείωσης του κύκλου εργασιών τους κατά την τελευταία τριετία (2009 – 2012), ρύθμιση του υπόλοιπου χρέους με ορίζοντα δεκαετούς εξόφλησης, αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και ίδρυση τράπεζας ειδικού σκοπού για στοχευμένη χρηματοδότηση των ΜΜΕ. Ζητάμε να σταματήσει άμεσα ο στραγγαλισμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τις τράπεζες, που ακόμα και στο ζενίθ της οικονομικής κρίσης εξακολουθούν τις τοκογλυφικές πρακτικές οδηγώντας δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις στο “λουκέτο” και τους δανειολήπτες στην απόγνωση.
Μέσα στο 2011 έκλεισαν 68.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αντιπροσώπευαν 135.000 θέσεις εργασίας, ενώ με βάση τα στατιστικά στοιχεία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου το 2012 θα κλείσουν άλλες 62.000 με συνέπεια την απώλεια άλλων 180.000 θέσεων εργασίας.
.
.
• Ολική ή μερική διαγραφή των χρεών για τους δανειολήπτες
• Το PSI δεν κάνει το χρέος βιώσιμο.
• Ο καθένας σε αυτή τη χώρα γνωρίζει ποιος έχει την ευθύνη της εγκαθίδρυσης του συστήματος της διαπλοκής και του τριγώνου της αμαρτίας
• Αν το ΙΚΑ ήταν τράπεζα θα το σώζατε
• Είναι αναξιόπιστο να θεωρείτε ότι πιστωτικό γεγονός με μνημόνιο είναι τεχνική λεπτομέρεια ενώ πιστωτικό γεγονός χωρίς μνημόνιο είναι καταστροφή
Στην ανάπτυξη της ερώτησης είπε: «Κύριε αντιπρόεδρε, σήμερα σας ρωτώ –ερωτώ τον Πρωθυπουργό– αλλά ως συνήθως εσείς έρχεστε να μου απαντήσετε, κάτι πολύ σημαντικό, όχι για μας εδώ, για τον απλό κόσμο. Διότι η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, η συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών έχουν καταχρεωθεί στο τραπεζικό σύστημα την προηγούμενη δεκαετία της ανάπτυξης –σας θυμίζω ότι στις αρχές του 2000– πριν από μια δεκαετία οι συνολικές υποχρεώσεις των νοικοκυριών προς τις τράπεζες δεν υπερέβαιναν τα 10 δις ευρώ, ενώ σήμερα οι υποχρεώσεις των νοικοκυριών υπερβαίνουν το ποσό, το αμύθητο ποσό, των 112 δις ευρώ, περίπου δηλαδή όσο ήταν το πρώτο πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας.
Τουλάχιστον δύο χρόνια… φαγούρα στο τραπεζικό σύστημα της χώρας προεξοφλούν οι αναλυτές, κάτι που προοιωνίζεται ένα επιχειρηματικό «λουτρό αίματος» στην Ελλάδα, καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις, ότι οι μικρές επιχειρήσεις της χώρας θα αποδεκατισθούν, όχι μόνο εξαιτίας της «παγωμένης» ζήτησης, αλλά και από την ανοικτή άρνηση του τραπεζικού συστήματος να προσφέρει γραμμές ρευστότητες στις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες που οι πολιτικοί συνηθίζουν να αποκαλούν «ραχοκοκαλιά της ελληνικής επιχειρηματικότητας».
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της HSBC, η οποία «ρίχνει πάγο» στις καλλιεργούμενες προσδοκίες για βελτίωση των πραγμάτων στο τραπεζικό σύστημα τον επόμενο χρόνο, ο εκμηδενισμός της πιστωτικής επέκτασης, ύστερα από πολλά χρόνια αλόγιστης χορήγησης δανείων στους πάντες, δεν θα είναι ένα σύμπτωμα του 2010, αλλά θα ταλαιπωρήσει την οικονομία και τον επόμενο χρόνο. Έτσι, η βίαιη απομόχλευση της ελληνικής οικονομίας, που άρχισε με επώδυνο τρόπο, κυρίως για τις μικρές επιχειρήσεις, το φθινόπωρο του 2008 θα μπει στον τρίτο χρόνο της, ενώ συνολικά τη τριετία 2009-2011 η ύφεση προβλέπεται ότι θα έχει εξανεμίσει σχεδόν το 1/10 (8-9%) του εγχώριου προϊόντος της Ελλάδας.
Στη διεθνή ορολογία, είναι πλέον του συρμού η έκφραση “too big to fail banks”, γνωστή και με τη συντομογραφία TBTF’s. Στην Ελλάδα, μόλις τώρα οι τραπεζίτες ανακαλύπτουν τη γοητεία του… μαγαζιού που έχει τόσο σημαντικό ρόλο για μια εθνική οικονομία, ή ακόμη και για ένα ευρύτερο σύστημα, που πάντα οι κυβερνήσεις θα είναι υποχρεωμένες να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη –των φορολογουμένων…- για να το σώζουν.
Οι Έλληνες τραπεζίτες έχουν καταφέρει τις τελευταίες εβδομάδες να μετατρέψουν τη δική τους στρατηγική επιβίωσης στην κρίση σε πολιτική «επιλογή» της κυβέρνησης, υποχρεώνοντας το υπουργείο Οικονομικών και την Τράπεζα της Ελλάδος, όπως φαίνεται από σειρά τελευταίων σχετικών δηλώσεων, να υιοθετήσουν τη στρατηγική της «αναδιάρθρωσης με στόχο τη δημιουργία μεγαλύτερων τραπεζικών ιδρυμάτων», όπως συνηθίζουν να λένε:
* Στην πραγματικότητα, όμως, η δημιουργία μεγάλων τραπεζικών σχημάτων στις παρούσες συνθήκες είναι αμφίβολο πόσο εξυπηρετεί τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας: «στις σημερινές συνθήκες, όλες οι ελληνικές τράπεζες, ανεξαρτήτως μεγέθους, είναι αποκλεισμένες από τις αγορές. Άρα, αν το πρόβλημα είναι η έλλειψη ρευστότητας, η λύση δεν είναι η επινόηση μεγαλύτερων τραπεζικών σχημάτων, τα οποία θα παραμείνουν αποκλεισμένα από τις αγορές», τονίζουν τραπεζικά στελέχη, που δεν συμμερίζονται τη μυθοπλασία περί «μεγάλων και ισχυρών τραπεζών.
* Επιπλέον, το άλλο σοβαρό πρόβλημα, η διαρκής «διάβρωση» των χαρτοφυλακίων των τραπεζών από προβληματικά δάνεια, εξαιτίας της απότομης «βουτιάς» της οικονομικής δραστηριότητας, δεν πρόκειται να λυθεί αν απλώς συγχωνευθούν δύο ή περισσότερες τράπεζες. «Το να προσθέτεις στα προβληματικά δάνεια μιας τράπεζας τα προβληματικά δάνεια μιας άλλης, χωρίς να αλλάζουν οι συνθήκες στην οικονομία, δεν λύνει το πρόβλημα, απλώς δημιουργεί ένα μεγαλύτερο “τσουβάλι” προβληματικών δανείων».
* Έτσι, η δημιουργία μεγάλων τραπεζών (η περίφημη θεωρία των δυόμιση τραπεζών που είναι αρκετές, δήθεν, για την ελληνική αγορά) δεν λύνει τα προβλήματα του τραπεζικού συστήματος, αλλά μόνο τα προβλήματα των τραπεζιτών: όσο μεγαλύτερο είναι ένα πιστωτικό ίδρυμα, τόσο δυσκολότερο γίνεται για μια κυβέρνηση και για τις εποπτικές αρχές να το οδηγήσουν σε εκκαθάριση αν κάτι δεν πάει καλά, τόσο μεγαλύτερη γίνεται και η πίεση στις αρχές να χρηματοδοτούν χωρίς πολλές ερωτήσεις μεγάλες και προβληματικές τράπεζες.
Αυτά τα προβλήματα είναι γνωστά στις δυτικές κυβερνήσεις, που κινούνται σε σαφώς αντίθετη κατεύθυνση από την ελληνική. Στις ΗΠΑ, όπου δημιουργήθηκαν τα μεγαλύτερα τραπεζικά μεγαθήρια και άρχισε η χειρότερη χρηματοικονομική κρίση, η κυβέρνηση Ομπάμα μόλις τώρα κατορθώνει να περάσει μεταρρυθμίσεις, που ακριβώς αποσκοπούν στο να μην ξαναβρεθεί η Ουάσιγκτον αντιμέτωπη με την ανάγκη να στηρίξει με τεράστια ποσά τις μεγάλες τράπεζες.
Στην Ελλάδα, όμως, οι τραπεζίτες φαίνεται ότι έχουν καταφέρει να επιβάλλουν στην κυβέρνηση να εναρμονισθεί πλήρως με τις δικές τους επιδιώξεις: όσο μεγαλύτερα σχήματα δημιουργούνται, τόσο πιο βέβαιη θα είναι η απεριόριστη στήριξή τους με διάφορα χρηματοδοτικά σχήματα του Δημοσίου, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Απλά, επειδή θα είναι too big to fail και οι φορολογούμενοι θα πρέπει να τα υποστηρίζουν στο διηνεκές, ακόμη και την ώρα που περικόπτονται οι δικοί τους μισθοί και συντάξεις.
Κάπως έτσι, οι Έλληνες τραπεζίτες μπαίνουν πλέον σε ένα εντελώς στρεβλό ανταγωνισμό: η μάχη πλέον θα κριθεί με βάση το ποιος θα επινοήσει και θα δημιουργήσει το μεγαλύτερο τραπεζικό σχήμα που θα μπορούσε να δημιουργηθεί με βάση τη δική του τράπεζα. Γιατί το μεγαλύτερο τραπεζικό σχήμα που θα δημιουργηθεί θα έχει εξασφαλίσει και την πιο άνετη πρόσβαση στις κρατικές χρηματοδοτήσεις, περιορίζοντας ταυτόχρονα τον κίνδυνο επιθετικής εξαγοράς, ή κατάρρευσης. Σε αυτό το κλίμα, ας μην απορήσουμε αύριο, αν κάποιος τραπεζίτης προτείνει μια τετραπλή ή πενταπλή συγχώνευση: όταν το too big to fail αποτελεί το μοναδικό ασφαλές διαβατήριο στα κρατικά ταμεία, όλα είναι πιθανά…
Το διάβασα στο «σοφοκλέους 10» –> εδώ
Πως οι τράπεζες πολλαπλασιάζουν το ανύπαρκτο κεφάλαιο τους;
Ποιόν εξυπηρετεί ο πληθωρισμός;
Πως ο δανεισμός της τράπεζας σε ιδιώτη αυξάνει το κεφάλαιο της τράπεζας;
…και άλλα πολλά, με μια άλλη ματιά, που κάτι θα προσθέσει σε αυτά που γνωρίζουμε, αλλά από άλλη γωνία…
Ένα video που προσπαθεί να εξηγήσει την εξελικτική πορεία του χρήματος μέσα από τους αιώνες. Στην συνέχεια ασχολείται ειδικά με την έννοια του δανεισμού και αναλύει πως οι τράπεζες καταφέρνουν τον δανεισμό να το παρουσιάζουν σαν κεφάλαιο, πράγμα που οδηγεί με ακρίβεια σε προβλήματα.