Συζητώντας για τη σχέση εθνικού-διεθνικού

 

 

 

 

 

 

 

 

 

του Γιώργου Αλεξάτου
από την εφημερίδα «Εποχή»  Κυριακή, 27 Ιουλίου 2014

Η συζήτηση, ούτως ή άλλως, έχει ανοίξει και μάλιστα –για πρώτη φορά μετά τη δεκαετία του 1940- ως ανάγκη αποσαφήνισης θέσεων ενόψει του ενδεχομένου να αναλάβει η Αριστερά την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας. Άρα, έχει πάψει να είναι αφηρημένα θεωρητική και αφορά άμεσα σε συγκεκριμένο πολιτικό διακύβευμα. Κατά συνέπεια, σ’ αυτήν εμπλέκεται όλο και περισσότερος κόσμος μέσα στην Αριστερά, ενώ τελευταία αυξάνονται και εκείνοι που σπεύδουν να αναλάβουν τον ρόλο του συμβούλου. Προερχόμενοι από άλλους ιδεολογικο-πολιτικούς χώρους, φαίνεται πως αισθάνονται έντονη την ανάγκη να μας βοηθήσουν να μη χάσουμε τον δρόμο. Και ενίοτε, πολλοί απ’ αυτούς παραξενεύονται όταν τους ρωτάμε «προς τα πού;»…
Είναι ακριβώς αυτό το ερώτημα που τίθεται συγκεκριμένα, αφορώντας στο σύνολο των ζητημάτων τα οποία η Αριστερά καλείται να αντιμετωπίσει άμεσα. Από τη σκοπιά, πλέον, της πολιτικής δύναμης που ίσως και πολύ σύντομα ενδέχεται να επιφορτιστεί με την υποχρέωση να δώσει έμπρακτες πολιτικές απαντήσεις, οι οποίες να ανταποκρίνονται και στην προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού που επιμένει να ευαγγελίζεται και στη διατήρηση της συνοχής του ιστορικού συνασπισμού πολιτικο-κοινωνικών δυνάμεων τον οποίο επιδιώκει να εκφράσει. Είναι η σκοπιά αυτή που καθορίζει τους όρους της συζήτησης, επεκτείνοντάς την πολύ έξω από το στενό πλαίσιο του μικρόκοσμου όσων έχουμε θεωρητικές ανησυχίες.

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ για το ζήτημα των εθνοτήτων, το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και το Ουκρανικό ζήτημα.

Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε η Ρόζα Λούξεμπουργκ το 1918 ενώ ήταν φυλακή.

 

«Οι Μπολσεβίκοι είναι, εν μέρει, υπεύθυνοι, για το γεγονός ότι η στρατιωτική ήττα, μετασχηματίστηκε, σε κατάρρευση και διάσπαση της Ρωσίας. Επιπλέον, οι ίδιοι οι μπολσεβίκοι όξυναν, σε μεγάλο βαθμό, τις αντικειμενικές δυσκολίες αυτής της κατάστασης, με ένα σύνθημα, το οποίο τοποθέτησαν, στο προσκήνιο της πολιτικής τους: Το επιλεγόμενο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των λαών – ή κάτι που, ουσιαστικά, ενυπήρχε, σε αυτό το σύνθημα – την διάσπαση της Ρωσίας.

 

Το «Υπουργείο Κατοχής» και ο ναυτικός αποκλεισμός του Πειραιά κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο.

 

 

Κατά την διάρκεια του 19ου Αιώνα η πολιτική της Γαλλίας αλλά κατ΄εξοχήν της Αγγλίας στην Ανατολή πρότασσε ως βασική προτεραιότητα την εδαφική ακεραιότητα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως βασική ανάσχεση της Ρωσικής καθόδου στην Μεσόγειο. Αντιθέτως η Ρωσία είχε προαιώνιο πόθο την συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την κάθοδο της στο Αιγαίο. Για τρεις αιώνες η Ρωσία επεδίωκε τον στόχο αυτό προσεταιριζόμενη όλους τους Χριστιανικούς λαούς (και κυρίως τους Έλληνες. Η πολιτική αυτή θα άλλαζε το 1860 όταν η Ρωσία (δυστυχώς για την Ελλάδα και τα συμφέροντα του Ελληνισμού) θα εστερνιζόταν την Θεωρία του Πανσλαβισμού.

Την εξιστορούμενη εποχή  Οθωμανική Αυτοκρατορία αντιμετώπιζε μια σειρά σοβαρών προβλημάτων με κυριότερο την οικονομική χρεοκοπία και τις αντίπαλες φατρίες μέσα στην Υψηλή Πύλη. Αυτό την καθιστούσε αδύναμη πολιτικά και στρατιωτικά (ο περίφημος «μεγάλος ασθενής») και έσπρωχνε την Ρωσία του τσάρου Νικολάου Α΄ να αναζητά μια αφορμή για να επέμβει εις βάρος της.
Αυτή δόθηκε στις αρχές του 1850 με το πρόβλημα της ιδιοκτησίας του πανάγιου Τάφου της Βηθλεέμ στα Ιεροσόλυμα και την διένεξη μεταξύ των Ορθοδόξων και των Καθολικών. Η διένεξη αυτή σοβούσε επί δύο αιώνες και πλέον, με τον εκάστοτε Σουλτάνο να εκδίδει διαδοχικά αντιφατικά φιρμάνια για το καθεστώς ιδιοκτησίας. Με αφορμή μια Γαλλική επέμβαση στον Σουλτάνο υπέρ των

Καθολικών, ο Ρώσος απεσταλμένος του Τσάρου στην Κωνσταντινούπολη Μεντσίκωφ επέδωσε τελεσίγραφο στον Σουλτάνο στις 23 Απριλίου 1853 με το οποίο όχι μόνο ζητούσε να αποδοθεί η ιδιοκτησία του τάφου στους Ορθοδόξους, αλλά ζητούσε ο Σουλτάνος να αναγνωρίσει με επίσημο φιρμάνι τους Ρώσους ως προστάτες των Ορθοδόξων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Οι δύο πρεσβευτές της Γαλλίας και της Αγγλίας ώθησαν τον Σουλτάνο να απορρίψει το τελεσίγραφο υποσχόμενοι αμέριστη υποστήριξη σε περίπτωση ένοπλης αναμέτρησης. Η Ρωσία προσπάθησε να έρθει σε συνεννόηση με την Αγγλία και την Αυστρία πριν ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες, αλλά μάταια. Αντιθέτως σχηματίστηκε μια πανίσχυρη συμμαχία εναντίον της στην οποία συμμετείχαν και οι 2 άλλες υπερδυνάμεις της εποχής Αυστρία και Πρωσία. Στις 18 Νοεμβρίου 1853 ξεκίνησαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στον Δούναβη και ο Ρωσικός στόλος κατέστρεψε μοίρα του Τουρκικού στόλου που ναυλοχούσε στο λιμάνι της Σινώπης. Ακολούθησε απόβαση των όψιμων συμμάχων της Οθ. Αυτοκρατορίας στην χερσόνησο της Κριμαίας και έναρξη εχθροπραξιών που περιορίστηκαν πλέον σε Ρωσικό έδαφος.

 

Μέσα ενημέρωσης, χειραγώγηση και αυτοκρατορική στρατηγική (+φώτος)

Πηγή: Cubadebate
Του Randy Alonso Falcón

 

Δεξιά : Βία της αστυνομίας της Χιλής πριν χρόνια
Αριστερά : Η ίδια φωτογραφία κυκλοφορεί σήμερα ότι τάχα είναι από Βενεζουέλα.

Η Βενεζουέλα ζει την πολιορκία και τη βία της πραξικοπηματικής δεξιάς. Ένα πραξικόπημα επιχειρείται με διάφορα μέσα, από την προμελετημένη αναταραχή στους δρόμους, μέχρι την αισχρή παραποίηση των εικόνων. Τα ολιγαρχικά και πολυεθνικά μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στην πρωτοπορία της δύναμης κρούσης. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης χρησιμοποιούνται για να πολλαπλασιάσουν τη δύναμη πυρός.

Δεν είναι κάτι καινούριο στην πατρίδα του Μπολίβαρ. Παρόμοια σκηνικά διαδραματίστηκαν εκεί κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος κατά του Τσάβες το 2002, της πετρελαϊκής απεργίας, ή των πιο πρόσφατων μετεκλογικών επεισοδίων του Απρίλη 2013.

Η Ελλάδα στο επίκεντρο γεωστρατηγικών επιδιώξεων

Του Ρούντι Ρινάλντι
Πρωτοδημοσιεύτηκε στο «Δρόμο της Αριστεράς» την Δευτέρα, 02 Ιουλίου 2012

 

Τι συμβαίνει όταν μια χώρα σαν την Ελλάδα βρίσκεται σε ένα επίκεντρο γεωπολιτικών και στρατηγικών εξελίξεων; Για τον παλιό πολιτικό κόσμο που νιώθει σαν να νεκρανασταίνεται μετά το χαστούκι των εκλογικών αναμετρήσεων, μοιάζει σαν να μη συμβαίνει τίποτα σοβαρό, σαν να είναι όλα υπό έλεγχο και να μην υπάρχουν διόλου απειλές στον ορίζοντα. Στην περιοχή μας καταρρίπτονται αεροσκάφη, η Κύπρος μέχρι χτες κυρίαρχη, αλλά κατά το ήμισυ κατεχόμενη χώρα, μπαίνει κι αυτή στον Προκρούστη των μνημονίων γιατί επλήγη (τυχαία ή σχεδιασμένα από το κούρεμα των ελληνικών τραπεζών -άλλη μια «προσφορά» του «εθνικού κέντρου»). Ο πόλεμος και η σχεδιασμένη ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, η ενεργός ανάμειξη της Τουρκίας και οι εκκλήσεις για ενεργοποίηση όλων των νατοϊκών διατάξεων και δυνάμεων για την επίλυση της «κρίσης» προμηνύουν τεράστιες αλλαγές στο γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής με απρόσμενες συνέπειες.

Ο κρυφός άσος της Ελλάδας στην Ευρώπη

Του Γιώργου Παπανικολάου   (@tigerstr)

Δημοσιεύτηκε: 08:48 – 10/09/12

Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, η υπόθεση ενδεχόμενης ελληνικής εξόδου από το ευρώ σχολιαζόταν στα διεθνή μέσα (με αφορμή τις περισσότερες φορές δηλώσεις πολιτικών ή και τεχνοκρατών) αποκλειστικά σε σχέση με την οικονομική της σημασία, αλλά και τις επιπτώσεις που ενδεχομένως θα είχε σε σχέση με τη συνοχή της ευρωζώνης. Το τελευταίο διάστημα, όμως, καθώς η φιλολογία περί ελληνικής εξόδου αρχίζει να καταλαγιάζει, έρχεται στην επιφάνεια μια μάλλον επίτηδες «λησμονημένη», αλλά εξαιρετικά σημαντική οπτική. Αυτή της γεωπολιτικής σημασίας της Ελλάδας και των ευρύτερων κινδύνων που συνεπάγεται πιθανή έξοδός της από το ευρώ, δεδομένης της αποσταθεροποίησης που θα προκαλούσε στο εσωτερικό της. Εντελώς όψιμα, υψηλόβαθμα στελέχη των Χριστιανοδημοκρατών (CDU), του κόμματος δηλαδή της κ. Μέρκελ, ανακάλυψαν ότι «τυχόν έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την ήδη ταραγμένη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο Michael Meister αντιπρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών στην Κάτω Βουλή. «Απλώς κοιτάξτε πού βρίσκεται η Ελλάδα στον χάρτη», πρόσθεσε, σημειώνοντας την εγγύτητά της με την ταραχώδη Μέση Ανατολή, αλλά και με σημεία που εξακολουθούν να είναι «ευαίσθητα» στην περιοχή των Βαλκανίων. Αντίστοιχες δηλώσεις όμως έκανε και έτερος επιφανής πολιτικός του CDU, o Αrmin Laschet, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι «η έξοδος από το ευρώ θα οδηγούσε ενδεχομένως σε αποσταθεροποίηση μιας χώρους-μέλους του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία είναι έτοιμη να δώσει δισεκατομμύρια για να βοηθήσει την Ελλάδα σε ένα τέτοιο σενάριο. Παίζονται πολύ περισσότερα από το απλό ερώτημα αν η Ελλάδα θα ανταποκριθεί στα κριτήρια που τέθηκαν για τη διάσωσή της». Προφανώς δεν είναι καθόλου ασύνδετο το γεγονός ότι λίγες μέρες αργότερα, στις 4 Σεπτεμβρίου, μία από τις ισχυρότερες εφημερίδες της Γερμανίας, η Handelsblatt, δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Η κρίση στην Ελλάδα προκαλεί φόβο για αστάθεια στα Βαλκάνια», στο οποίο σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι η χώρα μας αποτελεί ανάχωμα έναντι της τρομοκρατίας, αλλά και του κινδύνου εξάπλωσης διενέξεων. 

Libération: ΣΥΡΙΖΑ ή η στιγμή να αλλάξουμε την Ευρώπη

 

 

 

Των Cédric Durand και Razmig Keucheyan*

Η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές κοινοβουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου είναι ένα συμβάν για όλη την Ευρώπη. Κατακτώντας τη δεύτερη θέση, αυτός ο σχηματισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι στο εξής η κύρια δύναμη αντιπολίτευσης στις πολιτικές της «τρόικας», που ακολουθήθηκαν διαδοχικά από μια συμμαχία των κομμάτων του Κέντρου, της Αριστεράς [Σ.τ.Μ.: εννοεί το ΠΑΣΟΚ] και της Δεξιάς. Σε μια χώρα σε επιταχυνόμενη αποδιάρθρωση, πάνω από την οποία απλώνεται η παρανοϊκή σκιά των νεοναζιστών, ενσαρκώνει τη μοναδική στιγμή της ελπίδας. Μπροστά στον εκφυλισμό της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, είναι από την Αθήνα που περνάει σήμερα ο εναλλακτικός δρόμος.

Κοινωνικοί, αντιρατσιστές και οικολόγοι, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο νεαρός ηγέτης του Αλέξης Τσίπρας, αντιπροσωπεύουν μία νέα ριζοσπαστική Αριστερά, η ταυτότητα της οποίας διαμορφώθηκε μέσα από τις ζυμώσεις της αντι-παγκοσμιοποίησης. Παιδί του εργατικού κινήματος του 19ου αι., αλλά και των κινημάτων που εμφανίστηκαν μετά το 1968, συγκροτεί μία πρωτοφανή πολιτική σύνθεση.

 

LeMonde : Τι συνδέει Goldman Sachs – Ντράγκι – Μόντι – Παπαδήμο;

.

.
To γεγονός ότι η Goldman Sachs παίζει ενεργό ρόλο στις οικονομίες πολλών χωρών είναι γνωστό. Ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις, φτιάχνει η χρεοκοπεί οικονομίες, παίζει με ομόλογα και cds, φτιάχνει swaps και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.

Για το λόγο αυτό δημοσίευμα της έγκυρης γαλλικής εφημερίδας Le Monde προκαλεί σοκ και δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Το άρθρο υποστηρίζει ότι ο Μάριο Ντράγκι, που ανέλαβε πρόεδρος της ΕΚΤ στη θέση του Τρισέ, ο Μάριο Μόντι, εντολοδόχος πρωθυπουργός στην Ιταλία και ο …Λουκάς Παπαδήμος, εντολοδόχος πρωθυπουργός στην Ελλάδα γνωρίζονται από παλιά καθώς συμμετείχαν σε ένα άτυπο διευθυντήριο Goldman Sachs στην Ευρώπη το οποίο ονομαζόταν «κυβέρνηση Sachs».

15 Οκτ 2011. Παγκόσμια ημέρα διαδηλώσεων ενάντια στον καπιταλισμό

Occupy Wall Street (κατάληψη της Wall Street στη Νέα Υόρκη) +videos

 

Μεγάλες διαδηλώσεις γινονται στην Αμερική «αγανακτισμένων πολιτών» για την οικονομική κρίση.

Στη Νεα Υόρκη το κίνημα «Occupy Wall Street»  («κατάληψη της Wall Street») έχει κατασκηνώσει στο Πάρκο Ζουκότι, πολύ κοντα στην Wall Street,  άλλοι διαδηλωτες εμπόδιζαν την κυκλοφορία στη γέφυρα του Μπρούκλιν, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις συνέλαβαν περί τα 500 άτομα..

Στην Ελλάδα έχει επιβληθεί σιγή ιχθύος από τα Ελληνικά κανάλια.

 

 

Τα συμφραζόμενα των συγκρούσεων του Λονδίνου δεν μπορούν να αγνοηθούν.

 

There is a context to London’s riots that can’t be ignored

Those condemning the events in north London and elsewhere would do well to take a step back and consider the bigger picture

Nina Power

guardian.co.uk,  Monday 8 August 2011 17.11 BST

.

.

Άρθρο της Nina Power στον Βρετανικό guardian, 8 Αυγούστου 2011

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/aug/08/context-london-riots

Μετάφραση : για την κοινωνική αριστερά. 

ΠΗΓΗ: Για την κοινωνική αριστερά

.

Από τότε που η κυβερνητική συμμαχία (Συντηρητικό Κόμμα και Φιλελεύθεροι Δημοκράτες με πρωθυπουργό τον επικεφαλής του κόμματος των Συντηρητικών της Βρετανίας Ντέηβιντ Κάμερον) ήρθε στην εξουσία πριν από ένα περίπου χρόνο (11 Μαίου 2010), η χώρα είδε πολλαπλές φοιτητικές διαδηλώσεις, καταλήψεις δεκάδων πανεπιστημίων, αρκετές απεργίες, μια διαδήλωση μισού εκατομμυρίου εργατών και τώρα αναταραχές στους δρόμους της πρωτεύουσας. (Είχαν προηγηθεί συγκρούσεις με την αστυνομία του Bristol στο Stokescroft νωρίτερα φέτος). Καθ’ ένα από αυτά τα γεγονότα πυροδοτήθηκε από διαφορετικό αίτιο αλλά όλα έγιναν με φόντο τις κτηνώδεις περικοπές και τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί.

ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ Η…ΑΜΕΡΙΚΗ;

 

 

«Γυναίκα γονατιστή» του Ζαν Ρουστέν

 

Πηγή: ΕΘΝΟΣ (13/7/2011)
του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ανησυχία προκαλούν τελευταία οι ειδήσεις από τις ΗΠΑ: κινδυνεύει, λέει, να χρεοκοπήσει η Αμερική, βυθίζοντας σε οικονομικό χάος ολόκληρο τον πλανήτη! Εχει μάλιστα και συγκεκριμένη ημερομηνία ο επερχόμενος Αρμαγεδδών – στις 2 Αυγούστου. Αν μέσα σε ένα δεκαήμερο, συνεχίζει η ιστορία, δεν συμφωνήσουν οι Δημοκρατικοί και οι Ρεπουμπλικανοί ώστε η συμφωνία τους να έχει αποτυπωθεί σε νόμο του αμερικανικού κράτους πριν από τη μοιραία ημέρα της 2ας Αυγούστου 2011, πάει, καταστραφήκαμε. Τρομολαγνικές δηλώσεις ανάλογου περιεχομένου έκανε ήδη και η νεοεκλεγείσα πρόεδρος του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ: «Αν εξελιχθεί πλήρως το σενάριο για στάση πληρωμών, τότε οι επιπτώσεις θα είναι πραγματικά άσχημες όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της» δήλωσε χαρακτηριστικά στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο ABC, κάνοντας λόγο για «πραγματικό σοκ».

Πονηρή η Γαλλίδα. «Αν εξελιχθεί πλήρως το σενάριο για στάση πληρωμών» τόνισε. Ξέρει τι λέει. Στις ΗΠΑ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα οικονομικό δράμα, αλλά με ένα πολιτικό μελόδραμα – ή καλύτερα με μια πολιτική φαρσοκωμωδία.

Κανένας πραγματικός κίνδυνος οικονομικής χρεοκοπίας των ΗΠΑ δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο ένα νομικό τρικ, το οποίο αξιοποιείται για να παίξουν οι Ρεπουμπλικανοί πολιτικά παιχνίδια!

Ας γίνουμε όμως σαφέστεροι. Στις ΗΠΑ, το Κογκρέσο καθορίζει όσο συχνά επιθυμεί με απόφασή του ποιο είναι το ανώτατο επιτρεπτό ύψος του δημόσιου χρέους. Αυτή τη στιγμή το όριο βρίσκεται στα 14,3 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η αμερικανική νομοθεσία προβλέπει ότι μόλις το χρέος υπερβεί το εκάστοτε όριο, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να κηρύξει… στάση πληρωμών! Να μην πληρώνει δηλαδή μισθούς δημοσίων υπαλλήλων, συντάξεις, κρατικά αμερικανικά ομόλογα που λήγουν!

Για να μη συμβούν όλα αυτά τα τραγικά, αρκεί το Κογκρέσο να ανεβάσει το επιτρεπτό ανώτατο όριο δανεισμού πριν το ξεπεράσουν οι κυβερνώντες. Πρόκειται δηλαδή για μια γελοία υπόθεση ρουτίνας, γιατί φυσικά πάντα το Κογκρέσο παίρνει τέτοια απόφαση, έστω και την ύστατη ώρα.

Προκειμένου να αντιληφθούμε πόσο ρουτίνα είναι η υπόθεση αυτή, αρκεί να πούμε ότι το ανώτατο επιτρεπτό όριο δανεισμού του κράτους στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί τα τελευταία 10 χρόνια όχι μία ή δύο, αλλά… 10 φορές! Δεν πρόκειται για καμία «φάμπρικα» της τελευταίας δεκαετίας. Ετσι γινόταν πάντα. Τα τελευταία 50 χρόνια, από το 1962 συγκεκριμένα, έχει αυξηθεί… 74 φορές! Τόσο αστεία είναι αυτή η ιστορία.

Προς τι ο σημερινός θόρυβος, λοιπόν; Το αμερικανικό δημόσιο χρέος ήταν χθες 14,294 τρισεκατομμύρια δολάρια με όριο το 14,3! Οπου να ‘ναι δηλαδή, από μέρα σε μέρα το υπερβαίνει.

Οι Ρεπουμπλικανοί προτείνουν στον Ομπάμα να περικόψει κοινωνικές δαπάνες που αφορούν την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, τα επιδόματα βοήθειας προς τους φτωχούς. Απειλούν ότι, αν δεν το κάνει, δεν θα εγκρίνουν την αύξηση του ορίου του δημόσιου χρέους και επειδή έχουν πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, σε μια τέτοια περίπτωση οι ΗΠΑ θα χρεοκοπήσουν!

Δεν πρόκειται φυσικά οι Ρεπουμπλικανοί να πτωχεύσουν τη χώρα τους. Επιδιώκουν όμως να πιέσουν τον Ομπάμα να υποκύψει σε ικανό βαθμό στις απαιτήσεις τους. Τέτοια μέτρα όμως θα αποκόψουν ακόμη περισσότερο τον Αμερικανό πρόεδρο από την εκλογική βάση των Δημοκρατικών, καθώς τα ασθενέστερα ή πιο προοδευτικά στρώματα και ομάδες έχουν ήδη απογοητευθεί από τον Ομπάμα, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες ήττας του στις προεδρικές εκλογές τον Νοέμβριο του 2012!

Το έχουν ξανακάνει το ίδιο κόλπο οι Ρεπουμπλικανοί πριν από δεκαπέντε χρόνια. Ακριβώς τη χρονιά πριν από την επανεκλογή του Μπιλ Κλίντον, το 1996. Τότε μάλιστα είχαν υποχρεώσει την κυβέρνηση Κλίντον να κατεβάσει ρολά από τις 14 ως τις 19 Νοεμβρίου 1995 και αμέσως μετά από τις 16 Δεκεμβρίου 1995 ως τις 6 Ιανουαρίου 1996!

Τότε, βέβαια, η στάση των Ρεπουμπλικανών δεν απέτρεψε την πανωλεθρία τους στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 1996 όπου ο Κλίντον σάρωσε, αλλά τώρα ελπίζουν να πάνε καλύτερα, καθώς ο Ομπάμα έχει αποδειχθεί σαφώς υποδεέστερος του Κλίντον…

.

Χρέος

Οι ΗΠΑ δανείζονται, ο κόσμος πληρώνει

ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ είναι η αύξηση του δημόσιου χρέους των ΗΠΑ τόσο σε απόλυτα μεγέθη όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ. Από 5,63 τρισεκατομμύρια δολάρια που ήταν το 2000, έχει ήδη εκτοξευθεί στα 14,3 τρισ., κοντεύει δηλαδή να τριπλασιαστεί σε έντεκα χρόνια. Από 57% του ΑΕΠ το 2000 πλησιάζει ταχύτατα το 100%. Επειδή όμως οι ΗΠΑ είναι στρατιωτικοπολιτική υπερδύναμη, με τη συγκαλυμμένη απειλή επιβολής εμπορικών αντιποίνων, η Κίνα, η Ιαπωνία, οι εξαγωγικές χώρες της ΝΑ Ασίας, τα πετρελαιοπαραγωγά κράτη αγοράζουν σωρηδόν αμερικανικά ομόλογα με μηδενικά σχεδόν επιτόκια. Οι Κινέζοι έχουν ομόλογα των ΗΠΑ αξίας… 1,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, οι Γιαπωνέζοι 900 δισεκατομμυρίων, οι Νοτιοασιάτες «τίγρεις» (Ν. Κορέα, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη) 300 δισεκατομμύρια και πάει λέγοντας! Οι Αμερικανοί δανείζονται, οι άλλοι πληρώνουν!

* Δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ την Τετάρτη 13 Ιουλίου  –> εδώ

Ελληνοτουρκικές διαφορές: μια συζήτηση

 

 

[Είχα ζητήσει από τον πρώην Α/ΓΕΝ Α. Αντωνιάδη και τον Αρχιπλοίαρχο ε.α. Α. Κακαρά να μιλήσουν για τις ελληνοτουρκικές διαφορές σε ένα κοινό φίλων και γνωστών που ενδιαφέρονταν για το θέμα. Οι δημόσιες απόψεις των δύο πρώην ανώτατων αξιωματικών ήταν κατ’ εμέ διαμετρικά αντίθετες και αυτό προμήνυε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Από την άλλη η φιλική σχέση μεταξύ τους και η σύνθεση του κοινού απέτρεπε τον εκφυλισμό της κουβέντας σε άγονες αντεγκλήσεις.

Μετά από δύο 5λεπτες τοποθετήσεις των δύο ομιλητών, η βραδιά κύλησε…]  η συνέχεια στου Herr K. εδώ

 

 

.

Αναγνώριση από τη Συρία της ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία»

ΕΡΩΤΗΣΗ

Προς τους κ.κ. Υπουργούς:    Εξωτερικών – Εθνικής Άμυνας

ΘΕΜΑ: Η αναγνώριση από τη Συρία της ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία» είναι απόρροια της νέας φιλοϊσραηλινής στροφής του κ. Γ. Παπανδρέου και αντί να οδηγεί σε αμοιβαία συμφωνία, απομακρύνει τη λύση! Η είδηση ότι η Συρία αναγνώρισε την Π.Γ.Δ της Μακεδονίας με το Συνταγματικό της όνομα επέφερε ένα νέο σημαντικό πλήγμα στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Σημειώνουμε χαρακτηριστικά ότι αυτή η αναγνώριση προήλθε από μια χώρα όπως η Συρία, η οποία παραδοσιακά επεδείκνυε ιδιαίτερο σεβασμό στις ελληνικές θέσεις και πραγματοποιήθηκε μετά από Συμφωνία που υπεγράφη μεταξύ Συρίας και ΠΓΔΜ στη Νέα Υόρκη, τις μέρες που βρισκόταν εκεί ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου και κατά τα άλλα σημείωνε, σύμφωνα με την κυβερνητική επικοινωνιακή προπαγάνδα, δήθεν διπλωματικές και οικονομικές επιτυχίες. Η προσήλωση, φαίνεται, του κ. Γ. Παπανδρέου στην προώθηση του Μνημονίου με τον εμίρη του Κατάρ ήταν τόσο έντονη, ώστε «διέλαθε» της προσοχής του η διπλωματική κίνηση της Δαμασκού!

Η αναγνώριση από τη Συρία της ΠΓΔΜ με το Συνταγματικό της όνομα, σε μια ιδιαίτερα λεπτή και ρευστή περίοδο σαν αυτή που διανύουμε, δεν διευκολύνει τις προσπάθειες αναζήτησης μιας λύσης σύνθετης ονομασίας και κοινής αποδοχής ανάμεσα στις δύο πλευρές, αντίθετα, μάλλον, ενισχύει τους πιο αδιάλλακτους κύκλους της γειτονικής χώρας.

Η στάση της Ελλάδας για το Κοσσυφοπέδιο

                                                                                                                      30.07.2010

ΕΡΩΤΗΣΗ

 

      Προς τον κ. Υπουργό Εξωτερικών

Θέμα: Η στάση της Ελλάδας για τη Γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το θέμα της Μονομερούς Ανακήρυξης Ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου

Μετά τη Γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για το θέμα της Μονομερούς Ανακήρυξης Ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, ανοίγει ο ασκός του Αιόλου και μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για την ειρήνη, καθώς διευκολύνεται η εκμετάλλευση κρίσεων από τρίτες χώρες για δικούς τους σκοπούς . Οποιαδήποτε επέμβαση στα εσωτερικά ανεξάρτητου κράτους θα δημιουργεί  στο μέλλον προϋποθέσεις για αποσχίσεις, εφόσον αυτή θα είναι η επιθυμία των ισχυρών κρατών που επεμβαίνουν. Τόσο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων και του Καυκάσου όσο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη ζητήματα μειονοτήτων μπορούν τώρα ευκολότερα να εξελιχθούν σε εστίες κρίσεων και πολεμικών αντιπαραθέσεων. Στην περίπτωση του Κοσσυφοπεδίου θα ενταθούν οπωσδήποτε οι πιέσεις από τις ισχυρές χώρες της Ε.Ε. και τις ΗΠΑ προς τη χώρα μας να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου εναντίον της πρώην Γιουγκοσλαβίας και να συνάψει διπλωματικές σχέσεις με το Κοσσυφοπέδιο.

Στη διαδικασία μέχρι την έκδοση της Γνωμοδότησης, η Ελλάδα, μία από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν αρνηθεί να αναγνωρίσουν την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου και να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις μαζί του, δεν τοποθετήθηκε στη διάρκεια της διαδικασίας, όπως π.χ. η Ισπανία, η Κύπρος και η Ρουμανία, ούτε έχει εκφράσει τη γνώμη της για τη Γνωμοδότηση.

Ερωτάται ο κ. Υπουργός

1.      Για ποιον λόγο η ελληνική κυβέρνηση δεν έκανε χρήση του δικαιώματός της και δεν εξέφρασε τη γνώμη της κατά τη διαδικασία έκδοσης της Γνωμοδότησης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης;
2.      Τι στάση προτίθεται να κρατήσει στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών για το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου;

 

 

Ο ερωτών βουλευτής

 

Θοδωρής Δρίτσας

Α΄  Πειραιά και Νησιών

  

Δείτε επίσης
Το Βήμα –> εδώ
In.gr  –> εδώ
Απογευματινή –> εδώ
Έθνος –> εδώ
Ελευθεροτυπία –> εδώ

Jorge Luís Bermudez: Τα εργοστάσια χωρίς αφεντικά λειτουργούν, χωρίς εργάτες όχι…

 

Ο Αργεντινός Jorge Luis Bermudez, εργάτης στο εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικά FaSinPat (πρώην Ζανόν), που βρέθηκε στην Ελλάδα, καλεσμένος των Αντιρατσιστικών Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Αθήνας και του περιοδικού Αλάνα, μίλησε στο Δρόμο για τα κατειλημμένα εργοστάσια, τη συλλογική διοίκηση και ανάπτυξη της παραγωγής, αλλά και για την ουσιαστική αλλαγή στη συνείδηση των εργαζομένων.

 

Από αριστερά ο Jorge Luís Bermudez η Δώρα και η Γεωργία
στην ταβέρνα του 15ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ στο Γουδή

Θυμίστε μας πώς προέκυψε το κίνημα των καταλήψεων εργοστασίων…
Τα κατειλημμένα / επανοικειοποιημένα εργοστάσια στην Αργεντινή προέκυψαν μετά από διαδικασίες αποβιομηχανοποίησης που κορυφώθηκαν με την κρίση του 2001. Οι εναλλακτικές ήταν ή δουλεύεις ή μένεις άνεργος με ένα πενιχρό επίδομα ανεργίας, που δεν έφτανε για την αξιοπρεπή συντήρηση μιας οικογένειας. Δεν ήταν μονάχα βιομηχανίες αλλά και επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών που τέθηκαν υπό τον έλεγχο των εργαζομένων (ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά σχολεία, ξενοδοχεία κ.λπ.).

Σήμερα πώς διαμορφώνεται η κατάσταση; Πόσα εργοστάσια τελούν υπό κατάληψη;
Η κατάσταση στα κατειλημμένα δεν είναι παντού η ίδια. Σε γενικές γραμμές το νομικό τους καθεστώς είναι πολύ επισφαλές. Το κράτος, σε ό,τι αφορά τις ευθύνες του για αυτήν την κατάσταση, δεν έχει κάνει τίποτα. Θα πρέπει να συνεχισθεί ο αγώνας, μαζί με την κοινωνία των πολιτών, για να επιτευχθεί ένας νόμος εθνικής εμβέλειας για την απαλλοτρίωση όλων αυτών των επιχειρήσεων. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι περίπου 135.

Υπάρχει διασύνδεση μεταξύ των κατειλημμένων εργοστασίων και σε ποιο πλαίσιο;
Δεν υπάρχει μια οργάνωση σε εθνικό επίπεδο που να συμπεριλαμβάνει όλα τα κατειλημμένα / επανοικειοποιημένα εργοστάσια. Γίνεται προσπάθεια έτσι ώστε οι αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις, με δημοκρατική οργάνωση, να μπορέσουν να βρουν ένα πεδίο συνεργασίας. Από την άλλη, υπάρχουν μεμονωμένοι δεσμοί συνεργασίας και υποστήριξης μεταξύ κατειλημμένων εργοστασίων.

Στο εργοστάσιο Ζανόν πώς είναι οργανωμένη η διοίκηση; Πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις;
Όλα τα διοικητικά στελέχη αντιτάχθηκαν στην απόφαση για την κατάληψη του εργοστασίου και έφυγαν. Κατά συνέπεια, τις θέσεις τους (στο λογιστήριο, στα εργαστήρια τεχνικού ελέγχου κ.λπ.) έπρεπε να αναλάβουν οι εργάτες οι οποίοι, σιγά-σιγά, έμαθαν να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους, χάρη και στη βοήθεια και επιμόρφωση που έλαβαν μέσα από συμφωνίες συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες και το Πανεπιστήμιο του Κομάγουε (πρωτεύουσας της επαρχίας μας), ειδικότερα με τις Σχολές Μηχανικών και Οικονομίας. Υπογραμμίζουμε ότι υφίσταται μια κυκλική εναλλαγή των εργαζομένων στις διοικητικές θέσεις, για τις οποίες οι εργαζόμενοι, πάντοτε, εκλέγονται μέσα από γενικές συνελεύσεις. Αυτή η, εκ περιτροπής, ανάληψη των διοικητικών θέσεων συντελεί στην τεχνική και μορφωτική, εν γένει, αναβάθμιση όσο το δυνατόν περισσότερων εργαζομένων και στην αποφυγή φαινομένων γραφειοκρατικοποίησης και επιβολής της θέλησης των λίγων πάνω στους πολλούς. Στο βαθμό, δε, που η γνώση συνιστά δύναμη και όργανο επιβολής και επειδή το 60% των εργαζομένων μας δεν είχαν απολυτήριο λυκείου -η δημόσια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια, με πρόφαση την κρίση, έχει υποβαθμισθεί πολύ- απαιτήσαμε και πετύχαμε την ίδρυση από το κράτος ενός σχολείου δεύτερης ευκαιρίας για τους εργαζομένους της Ζανόν, ανοικτού στην τοπική κοινότητα και προσαρμοσμένου στο εργοστασιακό ωράριο (με παράλληλα «φροντιστήρια» για όσους, για εργασιακούς λόγους, χάνουν κάποια μαθήματα). Όσο για τις αποφάσεις, αυτές λαμβάνονται πλειοψηφικά σε γενικές συνελεύσεις.

Πώς προγραμματίζεται η παραγωγή; Οι σχέσεις με την αγορά σε ζητήματα προώθησης των προϊόντων, ανταγωνισμού κ.λπ., ποιες είναι;
Η παραγωγή οργανώνεται σε μηνιαία βάση. Η ποσότητά της καθορίζεται σε συνάρτηση με τις εκάστοτε παραγωγικές δυνατότητες. Η ποικιλία (σχέδια, χρώματα) σε συνάρτηση με τα υπάρχοντα στοκ προϊόντων ή/και τις ειδικές παραγγελίες που δεχόμαστε. Η παραγωγή πωλείται στην αγορά και εκεί, δυστυχώς, κυριαρχούν οι νόμοι της αγοράς και ανταγωνιζόμαστε άλλα εργοστάσια κεραμικών πλακιδίων στα οποία τον έλεγχο έχουν τα αφεντικά. Στην πόλη μας, το Νεουκέν, πουλάμε απευθείας λιανική και σε τιμές χαμηλότερες, σε ένδειξη αλληλεγγύης, στο βαθμό που η τοπική κοινότητα εξακολουθεί να μας υποστηρίζει στους αγώνες μας. Υπάρχουν και άτομα που αγοράζουν τα προϊόντα μας με καθαρά πολιτικά κριτήρια, για να υποστηρίξουν πολιτικά την υπόθεση των εργατών.

Η πορεία της Ζανόν μετά την  κατάληψη, ποια είναι; Ο τζίρος, η παραγωγή, ο αριθμός των εργαζόμενων, οι αμοιβές ακολουθούν αυξητική πορεία;
Η πορεία της Ζανόν σημαδεύεται από τη συνεχή (συν)εργασία με την τοπική κοινότητα και την μόνιμη αλληλεγγύη με άλλους εργαζόμενους σε σύγκρουση με τα αφεντικά και το κράτος, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Παραδειγματικοί είναι δεσμοί αλληλεγγύης που μας συνδέουν με τα σωματεία των εκπαιδευτικών. Συνδεόμαστε στενά με τη βάση αυτών των σωματείων και των σωματείων των εργαζομένων στον κλάδο της υγείας. Άλλη έκφραση αλληλεγγύης είναι η δωρεάν παραχώρηση μέρους της παραγωγής μας σε δημόσια νοσοκομεία και σχολεία, καθώς και δημόσιες βιβλιοθήκες καθώς και σε άτομα που βρίσκονται υπό ασφυκτική οικονομική πίεση και αδυνατούν να καταβάλουν το τίμημα για την απόκτησή τους. Η παραγωγή, από 1.500 μέτρα/μήνα έφθασε τα 4.000 μέτρα/μήνα, από το 2002 μέχρι σήμερα. Οι μισθοί έχουν αυξηθεί, ξεπερνούν το μέσο όρο αμοιβής σε άλλες εταιρίες του κλάδου και, το σημαντικότερο, είναι οι ίδιοι για όλους ασχέτως αντικειμένου εργασίες και με κάποιες διαφοροποιήσεις μόνο, ανάλογα με τις βάρδιες κάθε εργαζόμενου. Τα κέρδη μοιράζονται εν μέρει μεταξύ των εργαζομένων (όπως προβλέπει ο νόμος για τις συνεργατικές), εν μέρει για την αγορά και τη συντήρηση βιομηχανικού εξοπλισμού και εν μέρει για την επιμόρφωση, καθώς και την κατάρτιση και τη συνακόλουθη απόκτηση και επίσημη αναγνώριση των τυπικών προσόντων από συναδέλφους για την επιτέλεση ορισμένων εργασιών. Επιπλέον, λόγω της αύξησης της παραγωγής, από το 2002 και μετά έχουμε προσλάβει 250 εργαζόμενους. Συνολικά, στην επιχείρηση σήμερα εργαζόμαστε 435 εργαζόμενοι.

Το παράδειγμα στην Αργεντινή, τελικά, έχει δείξει ότι σήμερα μπορούν να υπάρξουν άλλες μορφές ιδιοκτησίας;
Στην Αργεντινή είναι πλέον πασιφανές ότι μπορεί να υπάρξει μια άλλη μορφή ιδιοκτησίας, η συλλογική ιδιοκτησία. Επομένως, συνιστά πλέον κοινό τόπο η διαπίστωση ότι αφεντικό χωρίς εργαζόμενους είναι πράγμα αδιανόητο, ενώ αυτό δεν ισχύει και για εργαζόμενους χωρίς αφεντικά. Το σύστημα δεν καταθέτει αμαχητί τα όπλα και μηχανεύεται νομικά τερτίπια κάθε λογής, χρησιμοποιώντας την ισχύ και την πυγμή της πολιτείας για να αποφευχθεί η επανάληψη των «κακών παραδειγμάτων». Με την παράλληλη προσπάθεια να στραγγαλιστούν ή να «θαφτούν» τα ήδη υφιστάμενα. Π.χ. τα εργοστάσια με αφεντικά έχουν επιδότηση 70% την κατανάλωσης ενέργειας από το κράτος, ενώ τα κατειλημμένα μηδενική, τα εργοστάσια με αφεντικά υπόκεινται σε ευνοϊκότερη φορολόγηση κ.λπ.

Μετά την πρόσφατη «νομιμοποίηση» των καταλήψεων έχει αλλάξει κάτι στη λειτουργία των εργοστασίων ή στην αντίληψη του κόσμου και των εργαζομένων;
Μετά από την έκδοση του «νόμου απαλλοτρίωσης της Ζανόν» -παρά το γεγονός ότι υπολείπεται ένα βήμα, δηλ. η καταβολή από την κυβέρνηση των αποζημιώσεων στους προνομιακούς πιστωτές της επιχείρησης (την Παγκόσμια Τράπεζα, τη Sacmi, που είναι μια εταιρία παραγωγής βιομηχανικού εξοπλισμού, καθώς και ένα κρατικό χρηματοπιστωτικό φορέα της επαρχίας όπου βρίσκεται το εργοστάσιο)- οι εργαζόμενοι στην Ζανόν αντιμετωπίζουμε μια νέα πρόκληση, τον μακροχρόνιο σχεδιασμό του εργοστασίου. Οι συνάδελφοι που είμαστε στην Επιτροπή Σχεδιασμού δεν έχουμε εγκαταλείψει τις θέσεις εργασίας μας και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στα καθήκοντα του σχεδιασμού με την συμβουλευτική υποστήριξη του Εθνικού Ινστιτούτου Βιομηχανικής Τεχνολογίας. Σε ατομικό επίπεδο, όλοι οι συνάδελφοι έχουμε την αίσθηση πως καμιά δικαστική απόφαση δεν μπορεί να μας κάνει να χάσουμε τη δουλειά μας. Αναλώνουμε την ενεργητικότητά μας στην ανάπτυξη, στη βελτίωση της παραγωγής, ποιοτικά και ποσοτικά, στην ανάπτυξη νέων σχεδίων, στην επιμόρφωση και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των οικογενειών μας.
Γενικά, οι καταλήψεις / επανοικειοποιήσεις στην Αργεντινή βοήθησαν σε μια αλλαγή των συνειδήσεων, στο πέρασμα από τον μοιρολατρικό ατομικισμό του «μην ανακατεύεσαι» στη συλλογική δράση του ατόμου που παίρνει πρωτοβουλίες και είναι αλληλέγγυο. Ακόμη, τα αφεντικά έμαθαν πως μια δόλια πτώχευση μπορεί να οδηγήσει και σε… απώλεια της επιχείρησής τους και είναι πιο διστακτικά, πλέον, προκειμένου να εμπλακούν σε ανάλογες περιπέτειες…

Μετάφραση: Νίκος Πρατσίνης

 

δημοσιεύτηκε στο «δρόμο της Αριστεράς» 10 Ιουλίου 2010 –> εδώ

Σάββας Κωφίδης: Η νέα γενιά δεν πρέπει να σιωπά

Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο.

Δημοσιεύτηκε στον «δρόμο της Αριστεράς» το Σάββατο 12.06.2010 (κλικ –> εδώ)

Το να ξεκινά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, στον οποίο συμμετέχουν θρύλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου, ηθοποιοί, τραγουδιστές, αλλά και καθημερινοί άνθρωποι του μόχθου, με τους συμμετέχοντες να κρατούν ένα τεράστιο πανό που γράφει «ΗΠΑ-Ισραήλ δολοφόνοι», σίγουρα δεν είναι κάτι συνηθισμένο. Πολύ περισσότερο, όταν ο αγώνας γίνεται για να τιμηθούν στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας Κούνεβα όλες οι εργάτριες, ή για να ενισχυθεί η Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα.
Αυτή είναι η κίνηση Hasta La Victoria Siempre, η οποία πυκνώνει τις δράσεις της και στέλνει μέσα και από το ποδόσφαιρο μηνύματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και αγώνα, κόντρα στην κυριαρχία της εμπορευματοποίησης, της υποδούλωσης και της εξαφάνισης κάθε φωνής που αντιστέκεται και διεκδικεί.  Η Hasta La Victoria Siempre, δίνει από κάθε άποψη ηχηρό παρόν και στέλνει πολλαπλά μηνύματα. Έχοντας οργανώσει δράσεις που ξεκινούν από την Κούνεβα και τους φυλακισμένους Κουβανούς στις ΗΠΑ και φτάνουν μέχρι τη Γάζα, τη Ραμάλα και τους Λειψούς, δίνει μαζικά ερεθίσματα για σκέψη, προβληματισμό και κυρίως πράξη κόντρα στο μέλλον που ετοιμάζουν.
Ο Σάββας Κωφίδης, έχοντας γράψει χρυσές σελίδες στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εκ των πρωταγωνιστών της κίνησης Hasta La Victoria Siempre, σε μια συνέντευξη (επιτρέψτε μας την έκφραση) αποκάλυψη, μίλησε για τους στόχους και τις δράσεις της πρωτοβουλίας, για το ποδόσφαιρο όπως διαμορφώνεται σήμερα στη χώρα μας, αλλά και για το μουντιάλ.

Πέστε μας κατ’ αρχάς τι είναι η κίνηση Hasta La Victoria Siempre, στην οποία είστε βασικός συντελεστής.
Είναι μια πολιτιστική, κοινωνική κίνηση. Αποτελείται από ανθρώπους από όλους τους κλάδους και τις τάξεις. Συμμετέχουν τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, ηθοποιοί, φοιτητές, εργάτες. Δεν είναι μια ποδοσφαιρική ομάδα, όπως ίσως να νομίζουν κάποιοι. Χρησιμοποιούμε το ποδόσφαιρο για να αναδεικνύουμε και να υπηρετούμε σημαντικά θέματα, ανθρωπιστικά, κοινωνικά κ.λπ. Να πω, επίσης, ότι δεν είμαστε κομματικοποιημένοι. Όποιος θέλει, συμμετέχει σε αυτήν την κίνηση. Θεωρούμε ότι μέσα από το ποδόσφαιρο, το οποίο είναι πολιτισμός, μπορούμε να αναδείξουμε ζητήματα και να ενώσουμε ανθρώπους σε κοινούς στόχους.

Τα ζητήματα που θέλετε να αναδείξετε ποια είναι;
Εμείς αγωνιζόμαστε για την ελεύθερη, ανεξάρτητη συνείδηση και την ελευθερία της έκφρασης του ανθρώπου. Ενάντια στην εξαθλίωσή του. Ενάντια στην εξαθλίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και υπόστασης. Αγωνιζόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ενάντια στο φασισμό και τις εξουσίες που θέλουν τον άνθρωπο σκλάβο τους. Γενικά είμαστε αντίθετοι σε ό,τι αφαιρεί την πρωτοβουλία, την ελευθερία, την ανεξαρτησία του ατόμου. Αγωνιζόμαστε ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό. Ενάντια σε οτιδήποτε αφαιρεί την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Έχετε κάνει δράσεις για τη στήριξη της πρωτοβουλίας Ένα Καράβι για τη Γάζα. Θέλω ένα σχόλιο για τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στο στόλο της ελευθερίας…
Αυτός ο χυδαίος φασισμός μας συγκλόνισε. Κάναμε δράσεις ενίσχυσης της πρωτοβουλίας και, μάλιστα, είχαμε συμφωνήσει να συμμετέχω στην αποστολή. Λόγω των καθυστερήσεων, όμως, με ειδοποίησαν την προηγουμένη του απόπλου, όταν είχαμε προγραμματίσει -ως Hasta La Victoria Siempre- μια δράση με τους Παλαιστίνιους που ζουν στην Αθήνα. Είχαμε οργανώσει συνέντευξη και δεν μπόρεσα να πάω. Η αποστολή πήγε να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια και να στείλει ένα μήνυμα για τη δοκιμαζόμενη Γάζα και αντιμετωπίστηκε με σφαίρες. Εξοργίζομαι με τη σιωπή των κρατών. Όσοι δεν μιλούν είναι συνένοχοι, όπως είμαστε κι’ εμείς ως κράτος. Εξοργίζομαι…

Η ελληνική κυβέρνηση μίλησε για υπέρμετρη βία…
Ανοησίες. «Υπέρμετρη βία και είμαστε συγκλονισμένοι για τους θανάτους», είναι ανοησίες…

Το ποδόσφαιρο έχει και κοινωνικές αναφορές. Είναι κομμάτι του πολιτισμού, είναι ένα λαϊκό άθλημα που μπορεί να βάλει και πολιτικά στοιχεία. Σήμερα, όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, το ελληνικό ποδόσφαιρο ποια χαρακτηριστικά έχει;
Το ποδόσφαιρο είναι κοινωνικό φαινόμενο. Έχει όλα τα στοιχεία της ζωής μας. Είναι πολιτική, είναι καθημερινότητα. Έχει πολιτισμό μέσα του και μπορεί να δώσει πολλά. Καλλιεργεί και αγγίζει τις λαϊκές μάζες, το λαό, γι’ αυτό και μέσα από το ποδόσφαιρο μπορείς να περάσεις πολλά ζητήματα. Βέβαια, τώρα έχει φθαρεί, κάτι που ξεκίνησε από τότε που το χρησιμοποίησαν σε παιχνίδια συμφερόντων και χρήματος. Το εκμεταλλεύτηκαν, το λεηλάτησαν. Βλέπετε τι γίνεται με τα ποσά και τα χρήματα που παίζονται. Τώρα, μπήκε και το στοίχημα και το διέλυσε ακόμα περισσότερο.

Ακολουθεί, δηλαδή, και αυτό τη γενι-κότερη πορεία εμπορευματοποίησης και ευτελισμού των πάντων;
Είναι μέρος της κοινωνίας. Ακολουθεί κι αυτό όλους τους όρους της καπιταλιστικής εξέλιξης.

Βλέπουμε ότι έχετε αποτραβηχτεί από την πρώτη γραμμή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Πρόκειται για συνειδητή στάση ή είναι η συγκυρία;
Δεν αποτραβήχτηκα. Ξέρεις, όπως διαμορφώνεται το σύστημα, ή το αποδέχεσαι και μπαίνεις ή δεν το αποδέχεσαι και φεύγεις, ή επειδή δεν το αποδέχεσαι σε διώχνει το ίδιο το σύστημα. Εγώ είμαι επαγγελματίας του χώρου…

Αναφέρομαι σε αυτό που λέμε πρώτη γραμμή, την οποία διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, με τους «ειδικούς», τους σχολιαστές, τους παράγοντες του ποδοσφαίρου που διαμορφώνουν κλίμα…
Είμαι επαγγελματίας του ποδοσφαίρου, αλλά όχι, δεν πρόκειται να κάνω σε αυτό το επίπεδο το κομμάτι τους, όποιο κι αν είναι το τίμημα.

Το ότι είστε πολιτικοποιημένος, αριστερός, που έχει γνώμη για τα πράγματα και εξαιτίας της αναγνωρισιμότητας έχει δύναμη η τοποθέτησή του, εκτιμάτε ότι έχει παίξει ρόλο στο να κλείνουν πόρτες του συστήματος;
Έτσι ακριβώς είναι. Ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο σημείο να ξεφτιλίζει τον άνθρωπο και να τον κάνει εξαρτημένο. Ή δέχεσαι το σύστημα και συμβιβάζεσαι, όπως κάνουν οι περισσότεροι, ή δεν το δέχεσαι και είσαι στο περιθώριο. Ε, εγώ είμαι περιθωριακός. Και όταν μου δίνεται η ευκαιρία να μιλάω, λέω πάντα τη γνώμη μου. Είμαι αριστερός, η τοποθέτησή μου είναι αριστερή. Είμαι έξω από κόμματα, αλλά την άποψή μου θα τη λέω και θα την υποστηρίζω. Δεν πρόκειται στο βωμό οποιωνδήποτε σκοπιμοτήτων, για μια «σημαντική θέση» στην κοινωνία ή το χώρο του ποδοσφαίρου να την αλλάξω. Δεν θα το κάνω.

Πώς αντιλαμβάνεστε το μουντιάλ που μόλις ξεκίνησε;
Θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο γεγονός του ποδοσφαίρου παγκοσμίως. Έχει μια ατμόσφαιρα που είναι διαφορετική από όσα έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στο ελληνικό και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Είναι διαφορετικό το κλίμα και ίσως με το μουντιάλ μπορείς να καταλάβεις ποιο είναι πραγματικά το ποδόσφαιρο, με την πολιτική και πολιτιστική του σημασία. Μ’ αρέσει το μουντιάλ, παρά τα αρνητικά που μπορεί να έχει…

Κλείνοντας, αν σας ζητούσα να στείλετε ένα μήνυμα στα νέα παιδιά, ποιο θα ήταν;
Το μήνυμά μου είναι να μη σιωπούν. Καταλαβαίνω τους νέους και στηρίζομαι σε αυτούς. Είναι η ελπίδα, η πίστη μου ότι μέσα από τους νέους, από τη νέα γενιά, μπορεί να γίνει μία επανάσταση -αν δεν σιωπήσουν. Στην αδικία δεν πρέπει να σιωπούν. Αυτή είναι η δική μου προτροπή.

Επισκεφτείτε το site της κίνησης Hasta La Victoria Siempre –> εδώ

Δείτε και –> εδώ

Ship to Gaza : Ρέιτσελ Κόρι – Rachel Corrie [Τελευταία Ενημέρωση 28.8.2012]

Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι σκοτώθηκε στη Λωρίδα της Γάζας το 2003, προσπαθώντας να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων.

 η φωτογραφία είναι από το Βήμα 

«Βρίσκομαι εδώ για τα άλλα παιδιά. Βρίσκομαι εδώ γιατί νοιάζομαι. Βρίσκομαι εδώ γιατί τα παιδιά στον κόσμο υποφέρουν και γιατί 40.000 άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα κάθε ημέρα. […] Το όνειρό μου είναι να σταματήσει η πείνα στον κόσμο ως το έτος 2000»: Ενα κατάξανθο κοριτσάκι, μαθήτρια της 5ης Δημοτικού, έγραφε έκθεση ιδεών. Οσο μπόι τής έλειπε, τόση πυγμή είχε για να διαβάσει δυνατά τις κοινωνικές ανησυχίες της, την ώρα που οι συμμαθήτριές της ζωγράφιζαν λουλουδάκια στο λευκό περιθώριο του τετραδίου. Η Αμερικανοεβραία Ρέιτσελ Κόρι γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979 στην Ολύμπια της Ουάσιγκτον των ΗΠΑ και πέθανε στις 16 Μαρτίου 2003, σε ηλικία 23 χρόνων, στη Λωρίδα της Γάζας. Για την ακρίβεια, καταπλακώθηκε από μια μπουλντόζα Caterpillar D9 των ισραηλινών δυνάμεων άμυνας στην προσπάθειά της να αποτρέψει την κατεδάφιση σπιτιών Παλαιστινίων σε κατοικήσιμη περιοχή της Ράφα, την οποία είχαν ορίσει ως ζώνη ασφαλείας. Τρία χρόνια μετά την προθεσμία που είχε η ίδια ορίσει για να αλλάξει ο κόσμος στη σχολική της έκθεση, η Ρέιτσελ βρέθηκε στην καρδιά των πιο τραγικών γεγονότων. Και έτσι απλά η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει. Τρεις ακτιβιστές που παρακολουθούσαν από μακριά την άνιση αναμέτρησή της με την μπουλντόζα έτρεξαν και άρχισαν να της δίνουν τις πρώτες βοήθειες. Είπε μόνο: «Η πλάτη μου έσπασε!». Τίποτε άλλο…

 

Ship to Gaza : Το «Ρέιτσελ Κόρι» καθ’ οδόν

[Κύπρος, 4 Ιουνίου 2010] Το «Ρέιτσελ Κόρι» βρίσκεται 150 μίλια μακριά από τη Γάζα, σε διεθνή ύδατα και είναι καθ’ οδόν. Θα φτάσουν το Σάββατο πρωΐ. Το 1200 τόνων φορτηγό πλοίο είναι το τελευταίο του Στόλου της Ελευθερίας και είναι φορτωμένο με οικοδομικά υλικά, 20 τόνους χαρτί και πολλά άλλα είδη που το Ισραήλ αρνείται να επιτρέψει στους πολιορκούμενους κατοίκους της Γάζας.

 

Κάποιοι από τους «επώνυμους» επιβάτες:

Η Mairead Maguire από το Μπέλφαστ, Νομπελίστα Ειρήνης (1976) και συν-ιδρύτρια του «Peace People» στη Β. Ιρλανδία. Βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για την εργασία της προς την ειρήνευση και τη μη βίαιη λύση της εθνικοπολιτικής σύγκρουσης στη Β. Ιρλανδία. Η Mairead είχε ταξιδέψει με το Dignity στο παρθενικό του ταξίδι με το Free Gaza Movement. Ήταν επίσης στο πλοίο Spirit όταν οι ισραηλινοί το κατέλεβαν σε διεθνή ύδατα, απαγάγοντας και τους 21 ανθρωπιστές επιβάτες στο Ισραήλ, όπου συηνελήφθησαν, κρατήθηκαν μια βδομάδα σε ισραηλινή φυλακή και μετά απελάθηκαν.

Ο Denis Halliday, από την Ιρλανδία, Βοηθός Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών από το 1994 ως το 1998. Διορισμένος από τον ΓΓ Μπούτρος Γκάλι, υπηρέτησε στη Ν. Υόρκη και από τα μέσα του 1997 ως το τέλος του 1998 ως επικεφαλής του ανθρωπιστικού προγράμματος του ΟΗΕ στο Ιράκ, βοηθώντας τον ιρακινό λαό που πάλευε κάτω από το γενοκτονικό εμπάργκο. Αφότου παραιτήθηκε από τον ΟΗΕ το 1998, έχει ευρεία δράση σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αναμόρφωση του ΟΗΕ.

Ο Matthias Chang Wen Chieh, Μαλαίσιος κινεζικής καταγωγής. Εργάζεται 32 έτη ως δικηγόρος και υπηρέτησε ως Πολιτικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού της Μαλαισίας. Είναι σθγγραφέας τριών μπεστ-σέλλερ, των “Future Fast Forward”, “Brainwashed for War, Programmed to Kill”, και “The Shadow Money-Lenders and the Global Financial Tsunami” που έχουν εκδοθεί σε ΗΠΑ και Μαλαισία.

Ο Mohd Nizar bin Zakaria, από το Perak της Μαλαισίας, βουλευτής.

Επιπλέον, υπάρχει τριμελές συνεργείο εικονοληπτών από την Μαλαισιανή τηλεόραση TV3 και ο δημοσιογράφος Shamsul Akmar bin Musa Kamal.

Οι επιβαίνοντες στο πλοίο έχουν δηλώσει: «Οι επικοινωνίες είναι δύσκολες και κάποιες φορές αδύνατες. Επίσης υπάρχουν πολλές φήμες από τις ισραηλινές αρχές, αλλά δεν έχουμε απολύτως καμμία πρόθεση να πάμε στην Ασντόντ. Είμαστε, σίγουρα, καθ’ οδόν για τη Γάζα».

Επικοινωνία: Greta Berlin +35799187275, Mary Huges +35763838

.

Rachel Corrie on Her Way

[Cyprus, June 4, 2010] The Rachel Corrie is 150 miles away from Gaza in international waters and on her way. They will arrive on Saturday morning. The 1200 ton cargo ship is the last ship from the Freedom Flotilla and is loaded with construction materials, 20 tons of paper and many other supplies that Israel refuses to allow into the imprisoned people of Gaza.

Some of the High-Profile people on board:

Mairead Maguire from Belfast, Ireland, a Nobel Peace Laureate (l976) and Co-founder of Peace People, Northern Ireland.  She was awarded the Nobel Peace Prize for her work for peace and a nonviolent solution to the Ethnic/political conflict in Northern Ireland. Mairead went on the maiden Voyage of Dignity in October 2008, the second successful voyage for the Free Gaza Movement.  She was also on Board ‘Spirit’ when Israel hijacked the Boat in International Waters, taking all 2l humanitarian passengers to Israel, where they were arrested, detained for a week in an Israeli prison and then deported.
Denis Halliday, from Ireland, a UN Assistant Secretary-General from 1994-98. Appointed by SG Boutros Ghali, he served as ASG UN Human Resources Management in New York and in mid 1997 to end 1998 as Head, Humanitarian Programme in Iraq to support the Iraqi people struggling under the genocidal impact of UN Sanctions. Since resigning from the UN in 1998, Halliday has delivered numerous parliamentary briefings, provided extensive media inputs and has given public/university lectures on Iraq, human rights, and the UN, in particular its reform.
Matthias Chang Wen Chieh is a Malaysian of Chinese descent. He is a Barrister of 32 years standing and once served as the Political Secretary to the Fourth Prime Minister of Malaysia, Tun Dr. Mahathir Mohamad. He is the author of three bestsellers, “Future Fast Forward”, “Brainwashed for War, Programmed to Kill”, and “The Shadow Money-Lenders and the Global Financial Tsunami”, published in the US and in Malaysia.
Mohd Nizar bin Zakaria,Perak, Malaysia, MP Mohd Nizar bin Zakaria is a Member of the Malaysian Parliament.
In addition, there is a three-member camera crew on board from Malaysia TV3 and journalis Shamsul Akmar bin Musa Kamal.
The passengers on board the ship have stated, “Communication is difficult and sometimes impossible and there are many rumors out there started by Israeli authorities, but there is no way we are going to Ashdod. We are, for sure, on our way to Gaza.”
Contact: Greta Berlin, 00 357 99 18 72 75
Mary Hughes 00 357 6 38 38

Ship to Gaza : Συνέντευξη τύπου των πρώτων που απελευθερώθηκαν

 

Μαρτυρίες από την συνέντευξη τύπου (1/6/2010) των πρώτων αιχμαλώτων του «Στόλο της Ελευθερίας» που επέστρεψαν στην Αθήνα.

 

 

.

Συνέντευξη του Ισραηλινού εκπροσώπου Σαμί Μιονί στη ΝΕΤ

 

 

Πηγή : «δρόμος της Αριστεράς» http://edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1196%3A%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BB%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82&Itemid=46

.