Η Αθήνα βυθίζεται στην Αναρχία (Wall Street Journal)

 

 

 

Athens Descends Into Anarchy

«…Η χώρα είναι στο έλεος μαχητικών ακτιβιστών που καθοδηγούνται από διάφορες οργανώσεις της σκληρής αριστεράς. Οι πιο γνωστές από αυτές είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) και ο αναρχο-σταλινικός ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποτελείται από τους Οικοσοσιαλιστές, την ομάδα «Ρόζα» της Ριζοσπαστικής Αριστεράς καθώς και την Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ), για να αναφέρουμε μερικές. Οι οπαδοί τους, με πλήρη ατιμωρησία, παρενοχλούν τους πολίτες και καταστρέφουν δημόσια περιουσία, μέχρι που έχουν καταλάβει και ολόκληρα χωριά…»

 

Δημοσιεύθηκε  χθες στην Wall Street Journal με τίτλο «Athens Descends Into Anarchy by Takis Michas»

Κάτω από το άρθρο διαβάζουμε στα σχόλια

Charles Kasakophski
 (μτφρ) Αυτός είναι ο λόγος που οι δικτατορίες συμβαίνουν συχνά, είναι το μικρότερο από τα δύο κακά στα μυαλά των ανθρώπων.

Λέει η John Bonadeo
«Den plirono?» Really. You don’t pay? Guess what? Emeis den plironome. We won’t pay either to bail out your lazy ‘kolos» you anarchists. I’ll boycott your Kalamata olives and that rancid Retsina wine that doubles as turpentine. Asto diavalo. (John’s Greek-American wife)

και απαντάει ο John McRae
‘Den plirono’ is also the motto of General Electric.

John Sliwka
 (μτφρ) Ποιός θα πάει διακοπές στης Ελλάδα το καλοκαίρι που έρχεται;

 

 John Fallavollita
(μτφρ) Πού είναι οι Σπαρτιάτες όταν τους χρειαζόμαστε;

και συμπληρώνει ο  John Sliwka
(μτφρ) και που είναι οι συνταγματάρχες;

 

 

Το κείμενο  –>εδώ
… και όλα τα σχόλια –>
εδώ

29 comments on “Η Αθήνα βυθίζεται στην Αναρχία (Wall Street Journal)

  1. Καλημέρα,
    φοβάμαι, πως τα «παπαγαλάκια» της ΕΥΠ, έχουν ξαμοληθεί και προετοιμάζουν το έδαφος για τα χειρότερα που ίσως έρχονται. Το άρθρο του Τ.Μ., το χτεσινό γεγονός στην Κερατέα, αυτό με το «όρυγμα» εννοώ, η επίθεση στον Λομβέρδο, αλλά και η επίθεση στο σπίτι αστυνομικών, φοβάμαι πως είναι οι προάγγελοι για τα γεγονότα που θα έρθουν.
    Σε όλα αυτά, πρέπει να έρθει πληρωμένη απάντηση, από όλους και κυρίως από το οργανωμένο μαζικό κίνημα. Οι άνθρωποι αυτοί, είναι άριστοι στο να στήνουν προβοκάτσιες. Ας τους απαντήσουμε!
    Καλημέρα 🙂

  2. Αρα η πρωτη «αναγνωση» απο το video ειναι ότι στο μεν Σαν Φραντσισκο διοριζε κοπριτες ο Πάγκαλος και ότι στο Σικαγο η Ρόζα έχει …θυγατρική. Τελικά σαν να έχουν δίκιο οι Ελληναράδες. Η Ελλαδα εξάγει πάντα…

    Πέρα απο το χαβαλέ, ξαναμπαινουμε στον Μεσαίωνα. Και ειναι γνωστό ότι η Ιστορία έχει κάποιο προβλημα στην …επαναληψη.

    όσον αφορά …στα μέρη μας, επειδή ακριβώς οι …επαναλήψεις είναι προβληματικές,ιδου και το ιστορικό Μητσοτακεικο,που προσλαμβάνει Μίχες,όταν οι Καρατζαφερησες προελαυνουν. Μίχας- Αδωνις στανταρ 2. Για να δουμε λιγο και τις ….ιστορικές «αναλογίες». Λυπάμαι,φοβάμαι και ανατριχιάζω,αλλά εγώ προσωπικά ποτέ δεν πιστεψα ότι ο φασισμός είναι ένα τελειωμένο θηρίο… Οι αγέλες με τις υαινες ειναι ήδη εδώ. Ας μην κλεινουμε τα μάτια. Κι άλλα πραγματα θεωρηθηκαν γελοια και γραφικά στην ώρα τους…Αλλά τελικά αποδειχτηκαν φρικιαστικά.

  3. Η μεγίστη αλητεία: «Μέχρι που έχουν καταλάβει ολόκληρα χωριά»…
    Ελπίζω να βρεθεί κάποιος να γιαουρτώσει αυτό το πράμα, που θεωρείται και «έγκριτος δημοσιογράφος».

    • Aυτό το πράγμα δε θεωρείται «έγκριτος δημοσιογράφος» από κανέναν, πλην του Θεοδωράκη που τον μάζεψε (μαζί με άλλα σκουπίδια) στο Protagon.gr και την Ντόρα που ούτως ή άλλως έχει μαζέψει ό,τι σκουπίδι κυκλοφορεί εκεί έξω. Δυστυχώς οι ΧΥΤΥ της πολιτικής και της δημοσιογραφίας δε λειτουργούν ικανοποιητικά, επαναφέροντας στην κυκλοφορία τη σαβούρα ανεπεξέργαστη.

  4. Το εντυπωσιακό, για όσους έχουν μνήμη, είναι ότι ο Μίχας μαζί με τον Μανώλη Βασιλάκη (των Ταύρων του Μάνου) και τον «Ιό», υπήρξαν το βαρύ πυροβολικό της αυτοθεωρούμενης «αντιεθνικιστικής αριστεράς».

    Μ-π

  5. ας πούμε, για να είμαστε ακριβέστεροι, ότι ήταν του νεοφιλελεύθερου αντιεθνικισμού – χώρου που μέχρι πρότινος γινόταν ανεκτός από τον αυτοθεωρούμενο ως αριστερο αντιεθνικισμό
    Ο ανθρωπος χαϊδεύει την ακροδεξιά μερίδα του κοινού της WSJ, λέει ασύστολα ψεύδη, αμαυρώνοντας τη χώρα του. Πολύ, μα πολύ χαμηλά.

  6. Τελείωσε η προεκλογική ομιλία σε εθνικό δίκτυο, χωρίς να ανακοινωθούν τα νέα μέτρα. Αυτά θα τα μάθουμε, μάλλον, από συνέντευξη της τρόικας.

    • Άφησε τα νέα μέτρα για μετά το Πάσχα ώστε να μπορέσουμε να τα επεξεργαστούμε δημοκρατικά τις ημέρες του Πάσχα με όσους βουλευτές και υπουργούς συναντήσουμε στις διάφορες γιορταστικές εκδηλώσεις. Είναι ευκαιρία να εξειδικεύσουμε το… πως το είπε; δρόμο με τις λεύκες το είπε;

  7. Ζουμε Μεγαλες Στιγμες. Πιστευω πια οτι η ιστορια ΔΕΝ επαναλαμβανεται, τουλαχιστον απο μονη της. Δυστυχως καποιοι εχουν βαλθει με το ζορι να την επαναλαμβανουν. Και επειδη η ιστορια ειναι δημιουργια αυτο που ζουμε σημερα δεν ειναι ιστορια αλλα ΜΑΛΑΚΙΑ…

  8. προσυπογραφω με χερια και με ποδια το πρωτο-πρωτο σχολιο..(ο κύριος αμ).
    Ολα αυτα τα αποβρασματα ειναι αποφασισμενα να πουλησουν ακριβα το τομαρι τους.
    Φοβαμαι οτι θα δουμε χειροτερες αλητειες τις επομενες μερες.
    Μας ριξανε στο πατο του πηγαδιου αλλα εχουν πεσει και οι ιδιοι μεσα.
    Ο πανικος τους να ξαναβγουν στην επιφανεια τους κανει περισσοτερο επικινδυνους απο ποτε……..

  9. Εδώ όλο το κείμενο στα Αγγλικά

    Greeceʼs public debt may reach 150% of GDP this year, an alarming possibility that has captivated outside observers. But in the final analysis, the major issue confronting Greece may not be its solvency, but its governance.

    by TAKIS MICHAS*

    Greek rule of law has been gradually disintegrating for more than a year now, and we see more and more reasons to question the governmentʼs ability to maintain order and implement its own legislation.

    Greece is slowly becoming a society where “low-intensity conflict” dominates, where the legal order is breaking down and where appeals to universal values have become meaningless.

    The country is at the mercy of militant activists, who are mostly inspired by various factions of Greeceʼs hard left. The heaviest hitters are Greeceʼs Communist Party and the anarcho-Stalinist Coalition of the Radical Left, which is comprised of the Ecosocialists of Greece, the “Roza” Radical Left Group and the Internationalist Workersʼ Left, to name a few. Their followers, with total impunity, have taken to harassing citizens and destroying public property, even taking over whole villages.

    They direct physical attacks primarily at politicians and journalists who support open societies and market economies. In one case last year a former center-right New Democracy minister was badly beaten by a group of militants in front of television cameras. No arrests were made. In another case a leading Greek journalist was accosted by a group of thugs while eating in a restaurant. A similar incident happened last month, the victim that time being a minister of the governing Panhellenic Socialist Movement. No arrests were made in those cases, either.

    These “activists” also go for people who refuse to participate in strikes and demonstrations. In May 2010 three employees of the private bank Marfin suffocated to death when a hard-left mob fire-bombed their offices during a riot. Again, no arrests.

    Then there are the various movements of “civil disobedience” organized by Greeceʼs hard-left groups. These include the “Den plirono” (“I wonʼt pay”) phenomenon, which amounts to supposedly brave refuseniks lifting barriers at motorway toll-booths and driving through without paying. This, even as their co-ideologues destroy bus and metro-ticket machines. Needless to say, these acts of theft and vandalism have gone unpunished. Now, to combat fare-dodging on public transport, the government has dispatched a new team of inspectors. Last night one of them was shot twice in the stomach by a bus passenger, and remains in critical condition.

    Greek courts have tried to do their part by asserting that all of this is in fact illegal. Last summer the Communist Party organized hundreds of union members to block tourists from boarding ferries to Greek islands. Yet even after the courts ruled that the move was illegal, no arrests were made.

    Is it any surprise, therefore, that there exist today areas of Greece where the government no longer exercises sovereignty? One such area is the village of Keratea, near Athens International Airport. Kerateaʼs inhabitants, supported by anarchist “freedom fighters” from the greater metropolitan area, have been engaged for two months in nearly daily pitched battles with the police, using firebombs, stones and rubble. Their proximate complaint is the governmentʼs decision to construct a landfill near the village. But “if the Keratea model becomes accepted as a method of protesting,” writes Alexis Papahelas in the daily Kathimerini newspaper, “then the country will enter a very disquieting phase—a phase where the risk of civil strife should not be ridiculed as a fatalist forecast. After all, some people out there would really like to see Athens turn into a big Keratea.”

    What stands out in all these incidents is the authoritiesʼ inability or unwillingness to enforce the law. “Even if we arrest them, they will be out in no time,” a police officer in Athens told me on condition of anonymity. “Their political patrons will see to it.”

    Many argue that Greeceʼs disintegration is the unavoidable consequence of the governmentʼs attempt to enforce economic austerity. This seems doubtful. This meltdown can, however, be seen as the product of the totalitarian leftʼs open attempt to exploit the economic crisis and destroy Greeceʼs existing democratic and economic institutions. What we are witnessing is not a descent into chaos, but a descent into organized lawlessness. Sowing pandemonium and forcing Greece to default will, according Greek Stalinistsʼ analysis, bring nearer the moment when the country can follow the shining path of North Korea, or at least Chavista Venezuela.

    What makes the situation worrisome is not so much the political strength of this movement. After all, the Communist Party and the Coalition of the Radical Left together claim no more than 13% popular support.

    The problem, rather, lies with the political and ideological passivity of the parties that do represent Greeceʼs broader middle classes. The tolerance these democrats have shown toward their totalitarian counterparts has allowed the latter to play a leading role in shaping Greek public discourse. Do they imagine the favor would be returned if the Coalition of the Radical Left were in charge? Unlikely.

    Unless Greeceʼs political elite realizes the seriousness of whatʼs happening and acts now to re-establish the rule of democratic law, their efforts to deal with Greeceʼs economic problems will have been in vain.

    * Mr. Michas is the international secretary for Greeceʼs new centrist-liberal party, the Democratic Alliance, founded last year by former Minister for Foreign Affairs Dora Bakoyannis.

    • Υπερβολές των δεξιούληδων εντεταλμένων «τύπου Μίχας».
      Όλα αυτά συμβαίνουν ενίοτε γιατί η ελληνική αστυνομία δεν κάνει καλά τη δουλειά της όπως συμβαίνει σε άλλες προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες.
      Η παραβατικότητα και η προσβολή του Νόμου να τιμωρείται παραδειγματικά.
      Τόσος καιρός τώρα πέρασε και δεν προχωράνε τα έργα στην Κερατέα, την στιγμή που όλοι οι δήμοι στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής ασφυκτιούν από το σκουπιδαριό και τα λήμματα…
      Αυτά είναι «έργα και ημέρες» της αριστερίστικης και κουμουνιστικής «προοδευτικάντζας…οίκαδε»

  10. Εδώ ολόκληρη η μετάφραση (ελπίζω να είναι αξιοπρεπής)

    Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας μπορεί να φθάσει το 150% του ΑΕΠ της αυτό το έτος, ένα ανησυχητικό ενδεχόμενο που έχει γοητεύσει τους εξωτερικούς παρατηρητές. Όμως, σε τελική ανάλυση, το μείζον θέμα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δεν είναι η φερεγγυότητά της, αλλά και η διακυβέρνησή της.

    Από τον Τάκη Μίχα*

    Για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα το ελληνικό κράτος δικαίου σταδιακά διαλύεται, και είναι φανερό ότι υπάρχουν όλο και περισσότεροι λόγοι που αμφισβητούν την ικανότητα της κυβέρνησης να διατηρήσει την τάξη και να εφαρμόσει τη δική της νομοθεσία.

    Η Ελλάδα γίνεται σιγά σιγά μια κοινωνία όπου κυριαρχούν οι «χαμηλής έντασης συγκρούσεις”, με την έννομη τάξη να έχει καταστεί ανίκανη και οι εκκλήσεις που γίνονται προς τις οικουμενικές αξίες καθίστανται άνευ αντικειμένου.

    Η χώρα είναι στο έλεος μαχητικών ακτιβιστών που καθοδηγούνται από διάφορες οργανώσεις της σκληρής αριστεράς. Οι πιο γνωστές από αυτές είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (ΚΚΕ) και ο αναρχο-σταλινικός ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποτελείται από τους Οικοσοσιαλιστές, την ομάδα «Ρόζα» της Ριζοσπαστικής Αριστεράς καθώς και την Διεθνιστική Εργατική Αριστερά (ΔΕΑ), για να αναφέρουμε μερικές. Οι οπαδοί τους, με πλήρη ατιμωρησία, παρενοχλούν τους πολίτες και καταστρέφουν δημόσια περιουσία, μέχρι που έχουν καταλάβει και ολόκληρα χωριά

    Αυτοί που υποστηρίζουν τις ανοιχτές κοινωνίες και τις οικονομίες της αγοράς, κατά κύριο λόγο πολιτικοί και δημοσιογράφοι, δέχονται άμεσες φυσικές επιθέσεις. Σε μία περίπτωση, πέρυσι πρώην υπουργός της κεντροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας χτυπήθηκε άσχημα από μια ομάδα διαδηλωτών, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Δεν έγιναν συλλήψεις. Σε μια άλλη περίπτωση κορυφαίος Έλληνας δημοσιογράφος πλευρίστηκε από μια ομάδα κακοποιών, ενώ έτρωγε σε ένα εστιατόριο. Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη τον περασμένο μήνα, με θύμα αυτή τη φορά ένα υπουργό της κυβέρνησης του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Δεν έγιναν συλλήψεις ούτε σε αυτές τις περιπτώσεις.

    Τέτοιου τύπου “ακτιβισμοί” επίσης γίνονται και ενάντια σε ανθρώπους που αρνούνται να συμμετάσχουν στις απεργίες και στις διαδηλώσεις. Τον Μάιο του 2010 τρεις υπάλληλοι της ιδιωτικής τράπεζας Marfin πέθαναν από ασφυξία όταν ένα φανατικός όχλος από αριστερούς πυρπόλησαν τα γραφεία τους κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου. Και πάλι, δεν έγιναν συλλήψεις.

    Έπειτα, υπάρχουν διάφορες κινήσεις «πολιτικής ανυπακοής» που οργανώθηκαν από ομάδες της Ελληνικής άκρα αριστεράς. Αυτές περιλαμβάνουν το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» {σμ το αναφέρει ως “Den plirono” (“I wonʼt pay”)}, κατά το οποίο αρνούνται να πληρώσουν στα διόδια αυτοκινητοδρόμων και παιρνούν ανεβάζοντας τις μπάρες, όπως επίσης δεν πληρώνουν στα μέσα μαζικής μεταφορά. Μέσα στα πλαίσια αυτής της δράσης δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε να καταστρέφονται λεωφορεία και μηχανές ακύρωσης εισιτηρίων στο μετρό. Περιττό να πω ότι αυτές οι πράξεις της κλοπής και βανδαλισμού έχουν περάσει ατιμώρητες. Τώρα, για να καταπολεμηθεί α άρνηση πληρωμής των ναύλων, η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει μια νέα ομάδα επιθεωρητών. Τώρα τελευταία μια νύχτα ένας από αυτούς πυροβολήθηκε δύο φορές στο στομάχι από επιβάτη λεωφορείου, και παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση.

    Τα ελληνικά δικαστήρια έχουν προσπαθήσει να κάνουν το καθήκον τους, δηλώνοντας ότι όλα αυτά είναι στην πραγματικότητα παράνομα. Το περασμένο καλοκαίρι το Κομμουνιστικό Κόμμα οργάνωσε εκατοντάδες μέλη του σωματείου για να εμποδίσει την αποβίβαση τουριστών από την πλοία στα ελληνικά νησιά. Ωστόσο, ακόμη και μετά που τα δικαστήρια έκριναν ότι η κίνηση ήταν παράνομη, δεν έγιναν συλλήψεις.

    Απορείς, λοιπόν, που υπάρχουν περιοχές σήμερα στην Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση δεν ασκεί κυριαρχία. Μια τέτοια περιοχή είναι το χωριό της Κερατέας, κοντά στο Διεθνές Αεροδρόμιο Αθηνών. Οι κάτοικοι της Κερατέας, που υποστηρίζονται από τους αναρχικούς «αγωνιστές της ελευθερίας» που είναι από την ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή, συμμετέχουν επί δύο μήνες σε καθημερινές σχεδόν μάχες με την αστυνομία, χρησιμοποιώντας μολότωφ, πέτρες και μπάζα. Με αυτόν τον τρόπο αντιδρούν στην απόφαση της κυβέρνησης για την κατασκευή ενός χώρου υγειονομικής ταφής κοντά στο χωριό. Αλλά “αν το μοντέλο της Κερατέας γίνει αποδεκτό ως μέθοδος διαμαρτυρίας”, γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς στην εφημερίδα “Καθημερινή”, “τότε η χώρα θα εισέλθει σε μια εξαιρετικά ανησυχητική φάση, σε μια φάση όπου ο κίνδυνος εμφύλιας σύρραξης δεν θα πρέπει να γελοιοποιείται ως μοιρολατρική πρόβλεψη. Μετά από όλα αυτά υπάρχουν μερικοί άνθρωποι κάπου εκεί έξω που πραγματικά θέλουν να δουν την Αθήνα να μετατρέπεται σε μια μεγάλη Κερατέα”.

    Αυτό που ξεχωρίζει σε όλα αυτά τα γεγονότα είναι η αδυναμία ή η απροθυμία των αρχών για την επιβολή του νόμου. “Ακόμη και αν τους συλλάβουν, θα είναι έξω σε μηδέν χρόνο», μου είπε ένας αστυνομικός στην Αθήνα, υπό τον όρο της ανωνυμίας. «Οι πολιτικοί προστάτες τους θα φροντίσουν γι’ αυτό.»

    Πολλοί υποστηρίζουν ότι η διάλυση της Ελλάδας είναι η αναπόφευκτη συνέπεια του οτι η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλει πολιτική οικονομικής λιτότητας. Αυτό φαίνεται αμφίβολο. Αυτή η κατάρρευση μπορεί να γίνει πραγματικότητα από τους αριστερούς που πιστεύουν στον ολοκληρωτισμό, που ανοικτά θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν την οικονομική κρίση ώστε να καταστρέψουν τους υφιστάμενους δημοκρατικούς και οικονομικούς θεσμούς στην Ελλάδα. Αυτό που παρατηρούμε δεν είναι μια κάθοδος στο χάος, αλλά μια κάθοδος στην οργανωμένη ανομία. Δημιουργώντας πολύ μεγάλη φασαρία και αναγκάζοντας την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, σύμφωνα με ανάλυση Ελλήνων σταλινικών, φέρνουν πιο κοντά τη στιγμή που η χώρα μπορεί να ακολουθήσει το φωτεινό μονοπάτι της Βόρειας Κορέας, ή τουλάχιστον τον Τσάβες της Βενεζουέλας.

    Αυτό που κάνει την κατάσταση ανησυχητική, δεν είναι τόσο η πολιτική δύναμη του κινήματος αυτού. Τελικά, το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μαζί δεν υπερβαίνουν το 13% από τη λαϊκή υποστήριξη.

    Το πρόβλημα, μάλλον, βρίσκεται με την πολιτική και ιδεολογική παθητικότητα των κομμάτων που αντιπροσωπεύουν την ευρύτερη μεσαία Ελληνική τάξη. Η ανοχή αυτών των δημοκρατών απέναντι στον ολοκληρωτισμό επέτρεψε στους τελευταίους να διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στη διαμόρφωση του ελληνικού δημόσιου λόγου. Δεν μπορούν να φανταστούν πόσο ευνόησαν τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ενώ ήσαν υπεύθυνοι. Δυστυχώς.

    Οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση των οικονομικών προβλημάτων της Ελλάδας θα είναι μάταιες, εκτός και αν η πολιτική ελίτ της Ελλάδας συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα του τι συμβαίνει και λειτουργήσει πλέον για την αποκατάσταση του κράτους δημοκρατικού δικαίου.

    * Ο κ. Μίχας είναι γραμματέας διεθνών σχέσεων του νέου Ελληνικού κεντρο-φιλελεύθερου κόμματος, τη Δημοκρατική Συμμαχία, που ιδρύθηκε πέρυσι από την πρώην Υπουργό Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.

  11. Τι την ήθελε ο Μιχας την αναφορά στο ΚΚΕ τον katilinas δεν τον
    σκέπτεται . τουλάχιστον δεν μπορούσε να πει μια κουβέντα και για την συνιστώσα
    το μικρο σπίτι στο λιβάδι

Σχολιάστε