Eικοσιπέντε χρόνια από το Τσερνομπίλ (26/4/1986) και ένας ακόμη εφιάλτης υψώνεται πάνω από τον πλανήτη, αποδεικνύοντας ακράδαντα για μια ακόμη φορά ότι η πυρηνική ενέργεια ΔΕΝ μπορεί να είναι ποτέ ασφαλής. Ακόμη και στις πιο «οργανωμένες», «τεχνολογικά προηγμένες» και ίσως «πλέον υποταγμένες» κοινωνίες όπως αυτή της Ιαπωνίας.
Στη σεισμογενή γειτονιά μας δεν πρέπει να λειτουργήσει κανένα πυρηνικό εργοστάσιο. Πρέπει λοιπόν να αναπτυχθεί ένα βαλκανικό πολιτικό οικολογικό κίνημα για να εμποδίσει κάθε σκέψη για πυρηνικό εργοστάσιο στη Ελλάδα (που κάτι είχαν αρχίσει να ψιθυρίζουν πάλι) αλλά και την Βουλγαρία και Τουρκία που σχεδιάζουν νέα πυρηνικά εργοστάσια. Παράλληλα πρέπει να απαιτήσουμε στροφή στις ανανεώσιμες πηγές και την εξοικονόμηση ενέργειας.
.
ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ;;; OXI!!! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!
Το 1977 η κυβέρνηση Καραμανλή είχε βάλει στα σκαριά την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου στην Κάρυστο. Αυτό ήρθε σε αντίθεση με το οικολογικό κίνημα που υπήρχε τότε και τις πολιτικές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Δημιουργήθηκε κίνημα που ακύρωσε κάθε σκέψη για κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου.
Ενδεικτικό της έντονης πολιτικής χροιάς που είχε το τότε Οικολογικό κίνημα φαίνεται ανάγλυφα σε μερικά από τα συνθήματα που μπορούσες να διαβάσεις στα πανό όπως:
“Η κοινωνία της μόλυνσης δεν καθαρίζεται, ανατρέπεται”
“Η καπιταλιστική ανάπτυξη, η υποταγή στην τεχνολογία, φταίνε για την ρύπανση”
“Όχι στα πυρηνικά εργοστάσια, μαζικό κίνημα ενάντια στην μόλυνση”
.
Οι επόμενες φωτογραφίες είναι από κινητοποιήσεις του τότε οικολογικού κινήματος.
.
Από το «Οικολογικό Διήμερο» 2-3 Ιούλη 1981 στα Προπύλαια
Κανάλι 